I might bring trouble

Hij had een poging gedaan om te gaan trainen in de Glittering Cave, niet geheel zeker waarom hier, maar het werkte. Hij had zijn Zoroark erop uitgestuurd om een wilde pokémon te zoeken, zich daarna in te veranderen en dan terug te komen. Daarna zou hij Jax ertegen laten vechten. Nu zaten ze dus te wachten op de Zoroark om terug te komen, helaas had hij in die tijd een flaw in zijn plan ontdekt. Hoe wist hij met zekerheid dat het Vayne was en niet daadwerkelijk een wilde pokémon? Hij zuchtte eventjes en keek naar de Gengar, die het leuk vond in de mirrors van een muur gekke bekken te trekken. Hij moest zijn bang met die pokémon echt beter zien te krijgen, want anders zou dit heel moeilijk gaan verlopen. Hij wilde de geest pokémon immers ooit gaan voorzien van een mega-stone, maar zolang hun band niet sterk genoeg was, zou dat nooit gaan gebeuren. Of in ieder geval niet goed aflopen. Hij zuchtte zachtjes en leunde tegen een muur aan, zou Vayne überhaupt nog terug komen?

[First post for one of Lisa's accounts]

Het zag er niet echt naar uit dat Vayne terug zou komen, misschien dat hij zo dadelijk Dust er maar op af zou sturen, de Murkrow zou haar vast wel kunnen vinden. Echo zuchtte eventjes en leunde met zijn hoofd tegen de muur achter hem. Jax had ondertussen nog steeds de grootste lol met zijn spiegelbeeld en de andere gloeiende kristallen. Totdat hij opeens verdween en een spoor van niets achter zich liet. Echo keek om zich heen en het viel hem nu pas op dat hij niet alleen was in de grot. De andere persoon had echter weinig zin om hem aan te spreken en dat gevoel was wederzijds, maar de pokémon die erbij liep vond hij wel interessant. Een Charmander zo te zien. Hij had geen zin om zijn pokédex erbij te halen, dat kwam later wel. Nu moest hij eerst twee van zijn pokémon terug zien te vinden. Oh, correctie, één pokémon. Jax hing immers enkele millimeters van het gezicht van de onbekende man vandaan, klaar om hem aan het schrikken te maken.

Echo zuchtte hij de reactie van de vreemdeling. Soms irriteerde hij zich aan het gedrag van zijn Gengar, ze leken nooit op één lijn te zitten, tenzij hij hem heel erg streng zou aanspreken. Aan de andere kant was het ook wel leuk om te zien hoe hij andere liet schrikken, dus was het een soort haat/liefde relatie dat hij had met zijn pokémon.
De vreemdeling echter had zijn Charmander iets beter afgericht, aangezien die meteen stopte met grommen naar zijn Gengar. Hij vroeg zich onbewust af of de kleine hagedis pokémon de enige wijs en hoe sterk die zou zijn. Charizard was een geweldige pokémon en als hij niet al zoveel plannen zou hebben voor zijn team, had hij er misschien nog wel een inzetten. Hij had immers geen enkele fire type in z'n team. Wel voldoende die er een paar zouden kunnen leren, maar dat was dan ook wel alles. "Hij's van mij ja," antwoorden hij kalm op de vreemdeling. "Wie vraagt de vraag?" kwam er daarna nonchalant achteraan.