Heb je altijd al een Pokémon trainer, coördinator of breeder willen zijn? Of bewandel jij liever het gevaarlijke pad van een Team Rocket Grunt? Samen met andere leden schrijf jij het verhaal van jouw geheel eigen personage. Doorkruis regio's, vang je favoriete Pokémon en maak nieuwe vrienden onderweg. Laat het avontuur beginnen!
Onderwerp: Brave Hot Heart vr jul 15, 2016 3:24 pm
Moeiteloos barstte hij het dak van de gym uit elkaar met natuurlijk de hulp van de Blaziken’s vurige stoten en greep zich vast aan de manen van de Blaziken. De krater was groter dan hij het zou willen hebben maar ach, dan kwam er meer zonlicht binnen… Oja, dit was Snowbelle City, dus voornamelijk meer sneeuw. Rifle sprong vervolgens dus door het gat heen en wierp zijn lichaam richting de menselijke figuren, waarvan de dikste en oudste maar één persoon kon zijn: de laatste gymleider. Oké, dit vond Ciro totaal niet fijn om op rap tempo de grond te moeten naderen maar hij vertrouwde de Blaziken erop rustig te landen. Misschien ook niet. Langzamerhand kon hij steeds meer onderscheiden en de meerdere figuren beter zien. Waarom had hij niet met Cannon binnen kunnen walsen of de puzzel op te lossen? Zijn blik werd een korte tijd duister en gefrustreerd beet hij op zij onderlip. De reden was weer iets… irritants gweesten als hij snel met alle badges terug zou kunnen keren naar Hoenn zou dat beter zijn. Dit gevecht werd in principe alles en niets voor hem. Binnen een uur moest hij per direct vertrekken. Al was het de bedoeling nog te leven. De achterpoot van de Blaziken werd omringd door snikhete vlammen en hij schopte zijn been tegen de grond aan, hun val afremmend. Oh, Muk! De klap was te hard en Ciro vloog over de Pokémon heen en knalde direct tegen de gymleider op. “AU! ARGH!” Pijnlijk bonsde zijn hoofd en voelde hij het smerige bezweten lichaam van de gymleider. Báh, die man was een pedo! Hij zweette al bij weinig lichaamscontact die knaap. Van binnen schreeuwend van afschuw sprong hij naar achteren, zijn handen beschermend voor zich. “Waag het mij te lokken met snoepjes tijdens het gymgevecht,” Waarschuwend keek hij hem aan, gehuiverd toen de gymleider overeind kwam en hem fronsend aanstaarde. ‘Kind o kind, dat was ik niet van plan en… alweer de derde uitdager vandaag, wat is je naam?’ Werd hij nou letterlijk voor een kind weer aangezien? Hij balde zijn vuisten en kraakte vervolgens zijn vuisten uitdagend… er kwam echter geen geluid uit. “Ciro Raedmund en ik ben niet een kind,” snauwde hij, snel zijn schaamte verbergend. Had trouwens dat figuur niet iets gezegd over dat hij de derde uitdager was? Hij meende meerdere figuren gezien te hebben, voordat hij geland was. Kort keek hij dan ook achter zich waar twee wel héél bekende figuren stonden, waarop hij twijfelde of hij nou blijf of gefrustreerd met hun aanwezigheid moest zijn. Ze hadden de gymbadge vóór hem weten te innen, natuurlijk was dat niet leuk! Maar het bleven zijn collega’s in zekere zin die zijn sadisme konden delen. De jongen zuchtte kort en stak zijn vinger naar de twee uitdagend uit. “Co-pyromaan en Flippy, waag het niet mijn gymgevecht te verstoren, anders ga ik alleen naar het vliegtuigveld,” Toevallig moest hij toch uit de regio maar lag het maar aan de tijd of hij zelfs voor het vernietigen van een vliegtuig tijd had. Met een goedkeurend knikje keek hij vervolgens naar de gymleider die met een vermoeide zucht zijn Pokémon in een apparaat stopte om ze te laten genezen en vervolgens hem verwees naar de vrij aangebrande strijdveld. Bléh, veel anders had hij niet verwacht.
Eenmaal daar stond de gymleider voldaan tegenover hem en wenkte de scheidsrechter naar hem toe. Even… kalmeren. Ugh, dat lukte hem niet met de twee pottenkijkers maar hij moest er dan maar een geweldige show van maken. De gymleider zwaaide met zijn Pokéball en haalde de eerste Pokémon tevoorschijn; een Glaceon. De vosachtige Ice type wierp haar haren opzij en met een grijnsje keek ze naar haar tegenstander. Ze was dan ook meer dan voldaan om te zien dat haar tegenstander ditmaal iets minder voorstelde. In dat geval zou hij maar gelijk een flinke dosis aan kracht erbij halen, een Pokémon die hij vlak na de eerste gym verkregen had na de Archen gebeuren. Sindsdien had de Pokémon hem geholpen met de tweede gym en zelfs meerdere. Al kon de Pokémon soms voor problemen zorgen, zoals die keer dat hij uit het zicht verdween in de kermis met de shiny Trapinch van Flippy en zich hadden vermaakt met zoetigheid. De naïviteit van hem was al die tijd nog in hem gebleven en de soms ietwat té vriendelijke blik in zijn ogen wat je niet zou verwachten van een Godzilla-gebaseerde Pokémon. Ondanks dat had hij de Pokémon zeker lief, gezien deze hem zo vaak geholpen had in gymgevechten en hij hem vooral prees om zijn spierkracht dan zijn karakter. Hij had hem ook geleerd dat je niet beoordeeld moest worden om hoe je eruit ziet maar hoe je écht bent, en bovendien bleef hij zelf eigenlijk nog kinderlijk door deze Pokémon. De naïviteit spatte eenmaal over. Terwijl hij zijn Pokéball vasthield kon hij het niet laten glimlachend een snoepje tevoorschijn te halen. En niet zomaar iets zoets. Het was Musket’s lieveling traktatie. Na het openklappen van de Pokéball verscheen dan de tirant, die flink boven de vos uit torende en zo kil mogelijk naar de kleine Pokémon keek. Bloedlustig was de Pokémon zelden maar wanneer hij in gevaar was had hij die duistere kant gezien van hem. De Pokémon gaf zeker om hem en was meer dan een beetje wederzijds. “Yo, Musket, je krijgt een donut als je wint,” De Tyranitar keerde direct zijn kop naar hem toe en bij het zicht verscheen droop speeksel van zijn bek af en twinkelde zijn kille ogen. “Dus ga ervoor, makker!” De Tyranitar brulde als nooit tevoren, zeker omdat hij sinds die ene keer geen donut meer naar binnen had mogen werken. Vastberaden als nooit tevoren zwaaide de Tyranitar zijn staart en spande daarbij zijn spieren aan. ‘Laat de strijd beginnen!’ riep de scheidsrechter, voordat het gevecht losbarstte.
Wulfric sent out Glaceon! Ciro sent out Musket! Musket’s Sand Stream whipped up a sandstorm! Musket used Screech! Glaceon used Icy Wind! Musket’s speed lowered! The foe’s Glaceon is buffeted by the sandstorm! Glaceon used Barrier! Glaceon’s Defense rose! Musket used Earthquake! The foe’s Glaceon is buffeted by the sandstorm! Glaceon used Hail! It started to hail! The sandstorm subsided! Musket used Crunch! Glaceon’s defense lowered! Ciro’s Musket was buffeted by the hail! Glaceon used Ice Fang! Musket used Rock Slide! It was super effective! Ciro’s Musket was buffeted by the hail! Glaceon used Ice Shard! Musket used Stone Edge! It missed! Ciro’s Musket was buffeted by the hail! Glaceon used Icy Wind! Musket’s speed lowered! Musket used Payback! Glaceon used Bite! Musket flinched! Ciro’s Musket was buffeted by the hail! The hail stopped! Glaceon used Tail Whip! Musket’s Defense lowered! Musket used Earthquake! Glaceon used Bite! It wasn’t very effective! Musket used Stone Edge! It was super effective! Glaceon used Helping Hand! It failed! Musket used Rock Slide! It was super effective! Glaceon used Sand Attack! It lowered Musket’s accuracy! Musket used Stone Edge! It missed! Glaceon used Quick Attack! It wasn’t very effective! Musket used Sandstorm! Musket whipped up a sandstorm! Glaceon used Tackle! It wasn’t very effective! Musket used Crunch! It lowered Glaceon’s defense lowered! Glaceon used Mirror Coat! It failed! Musket used Earthquake! Glaceon used Hail! It started to hail! Musket used Stone Edge! It missed! Ciro’s Musket was buffeted by the hail! Glaceon used Blizzard! Musket was frozen solid! Musket is frozen solid! Ciro’s Musket was buffeted by the hail! Glaceon used Last Resort! It wasn’t very effective! Musket is frozen solid! Ciro’s Musket was buffeted by the hail! Glaceon used Blizzard! Musket thawed out! Musket used Rock Slide! It was super effective! The hail stopped! Glaceon used Icy Wind! Musket’s speed lowered! Musket used Rock Slide! It was super effective! Glaceon used Blizzard! It missed! Musket used Dark Pulse! Glaceon used Icy Wind! Musket used Stone Edge! It was a critical hit! It was super effective! Glaceon fainted De Tyranitar hijgde zwaar uitgeput en zijn borstkas ging daardoor flink op-en neer, terwijl de Glaceon uitgeteld was. Het lichaam bewoog niet meer en het lichaam zat onder de schrammen, bijtwonden en sneeën die de rotsen aangebracht hadden. De Tyranitar daarentegen zat uitgeput op zijn rug, elfs niet meer toe in staat overeind te staan door zijn diepe vleeswonden en lichaamsdelen die nog vrij bevroren waren. De Pokémon merkte dan ook amper alle hagelstenen die het strijdveld bedekte op. De Glaceon werd teruggekeerd door de gymleider die tevreden zijn tegenstander aankeek. ‘Je Pokémon had echt alles gegeven in die strijd, niet waar, Ciro?’ Trots keek de Trainer hem aan en knikte eenvoudig, voordat hij naar Musket toeliep die zwakjes zijn kop omhoog hield in een poging zijn Trainer recht aan te kijken. Naast hem knielde hij op de ijskoude grond neer – tsk, ook een hagelsteen die door zijn broek stak – en aaide de Pokémon over zijn keiharde kop. Tevreden gromde de Tyranitar die hij uiteindelijk zijn beloning gaf; de donut. De Pokémon was echter niet meer toe in staat zijn kaken wijd te openen, dus brak hij het in stukken en stopte die teder in zijn bek. Vrolijk at de Tyranitar deze voorzichtig op, terwijl Ciro zijn nek bleef kriebelen. Met een glimlach op het gezicht van de Tyranitar tevoorschijn getoverd keerde hij hem terug toen hij zijn donut opgevreten had. “Bedankt, krachtpatser,” De gymleider leek dit niet al te erg te vinden en haalde kalm zijn volgende Pokémon tevoorschijn wat een Beartic was. Een ijsbeerachtige Pokémon die hij nog steeds zelden was tegengekomen en er ergers niet heel intimiderend uitzak met zijn bevroren baard. Al probeerde de Pokémon dat zeker te zijn door zijn enorme zwarte kluwen voor zich te houden en zo luid mogelijk te grommen. Ciro rechtte zijn rug, en klikte Musket’s Pokéball weer aan zijn riem, zich afvragend wie hij nu kon gaan gebruiken. Bedenkelijk dacht hij automatisch aan één enkele Pokémon waar hij nog weinig mooie herinneringen mee had gemaakt. Het was immers door Flippy gevangen maar daarom had het zich dus ook ooit tegenover hem gedragen tot dusver. Telkens lanceerde hij enorme vlammenzeeën op hem af, puur uit frustratie en hij deed dat nog steeds maar gelukkig minder vaak. Het was dan ook pas minder geworden na het incident met de Audino in de Friend Safari waar hij dus los was gegaan. Eenmaal bij de overname merkte hij wel het verbeterend gedrag van de Volcarona nu hij zijn respect lichtelijk had gekregen. Dus van een Pokémon die jaren vecht ervaring had en zelfs nog bezaaid zat onder de littekens. Natuurlijk was hij dan een taaie. En in het vorige gymgevecht kwam dat sterk naar voren maar bewees het weer dat ervaring niet alles was en je soms zelfs moest samenwerken. Dus Nambu had zeker waardevolle lessen geleerd bij hem, en hij van hem. Héél soms leek de Pokémon zelfs een véél oudere broer of vader-figuur die hem liet zien wat de gevolgen was aan de overdosis aan kracht. Ja, al zat hij niet misschien voor jaren in zijn team… Was hij gehecht aan zijn opstandig-en koppigheid. Met een grijns haalde hij dan ook Nambu tevoorschijn die beheerst fladderde met zijn vleugels en zijn blik rustte op de Beartic. De Volcarona was uitermate geconcentreerd maar leek alert te zijn op elke beweging die Ciro maakte. Volwassenheid was wat deze Pokémon weerspiegelde in tegensteling tot Musket’s jeugdigheid. En... een beloning? Wat wilde een volwassen Pokémon als beloning, liefde? Het was iets. “Nambu, ik reken op jou en onze samenwerking,” sprak hij luid en de Volcarno leek een zenuwtrekking bij zijn vleugels te hebben, voordat hij ietwat bescheiden een klein vlammetje bij zijn kaken liet ontsnappen. ‘Het tweede gevecht gaat van start!’
Wolfric sent out Beartic! Ciro sent out Nambu! Nambu used Fiery Dance! Its Special Attack raised! It was super effective! Beartic used Brine! It was super effective! Nambu used Heat Wave! It was super effective! Beartic used Swagger! Nambu’s Attack raised! Nambu got confused! Nambu is confused and hurts itself in confusion! Beartic used Slash! It was a critical hit! Nambu is confused and used Leech Life! Beartic had its energy drained! Beartic used Icicle Crash! It wasn’t very effective! Nambu is confused and used Quiver Dance! Nambu’s Speed raised! Nambu’s Special Attack raised! Nambu’s Special Defense raised! Beartic used Sheer Cold! It missed! Beartic used Aqua Jet! It was super effective! Nambu is confused no more and used Heat Wave! It was super effective! Nambu used Flame Wheel! Nambu’s Speed raised! It was super effective! Beartic used Thrash! Nambu used Fiery Dance! Its Special Attack raised! It was super effective! Beartic used Thrash! Nambu used Quiver Dance! Nambu’s Speed raised! Nambu’s Special Attack raised! Nambu’s Special Defense raised! Beartic got confused and hurt itself in confusion! Nambu used Fiery Dance! Its Special Attack raised! It was super effective! Beartic is confused no more and used Blizzard! It wasn’t very effective! Nambu is frozen solid! Nambu is frozen solid! Beartic used Rest! Beartic regained full health! Beartic is fast asleep! Nambu is frozen solid! Beartic is fast asleep! Nambu is frozen solid! Beartic woku up and used Brine! It was super effective! Nambu thawed out and used Fiery Dance! Its Special Attack raised! It was super effective! Beartic used Hail! It started to hail! Nambu used Heat Wave! Beartic got burned! It was super effective! Beartic used Icy Wind! It wasn’t very effective! Nambu’s Speed lowered! Ciro’s Nambu was buffeted by the hail! Beartic got hurt by its burn! Nambu used Fiery Dance! It was super effective! Beartic used Flail! Ciro’s Nambu was buffeted by the hail! Beartic got hurt by its burn! Nambu used Bug Buzz! Beartic used Rest! Beartic regained full health! Beartic is fast asleep! Ciro’s Nambu was buffeted by the hail! Nambu used Double-Edge! Nambu is hit with recoil damage! Beartic is fast asleep! Ciro’s Nambu was buffeted by the hail! The hail stopped! Nambu used Flare Blitz! Nambu is hit with recoil damage! Beartic is fast asleep! Nambu used Leech Life! Beartic had its energy drained! Beartic is fast asleep! Nambu used Flare Blitz! Nambu got recoil damage! Beartic woke up! Het hele veld was flink bevochtigd door de vurige aanvallen die de Volcarona afgevuurd had die in contact waren gekomen met de ijskoude aanvallen van de Beartic. De hagelstenen van voorheen waren dan ook verdwenen, al speelde deze geen belangrijke rol meer in het gevecht. Het was puur deze laatste aanval tussen de twee zwaar uitgeputte Pokémon. De Beartic was namelijk net ontwaakt maar ondanks zijn slaap zat zijn vacht onder de brandwonden en bloed. Ook keken zijn ogen al vermoeid naar zijn tegenstander die niet veel langer de strijd meer aan kon, ondanks dat zijn eigenschappen flink waren gestegen. In tegenstelling tot de Beartic was zijn uithoudingsvermogen flink gekelderd. Met gaten die door ijsblokken waren ontstaan in zijn eens zo krachtige, vurige vleugels hield hij zich maar moeilijk in de lucht. Het was echt duidelijk dat de laatste aanval beslissend was. De spanning hing dan ook sterk in de lucht tussen Ciro en Wolfric. De laatste aanval, huh? “Heat Wave, Nambu,” riep Ciro eenvoudig weg en de Volcarona wapperde krachtig met zijn vleugels, voordat hij zijn lichaam zakkend op de grond nog net een hittegolf wist af te vuren. ‘Sheer Cold!’ riep Wolfric daarentegen en al op basis van de Beartic’s houding wist hij al dat deze raak zou zijn. Welke aanval als eerst zijn tegenstander zou raken was maar de vraag en gespannen keek hij toe. Wacht, waarom eigenlijk? De jongen plaatste zich naast de Volcarona die hem verbaasd aanstaarde, terwijl het ijs hen naderde. Nambu moest weten dat hij niet alleen was en hij op hém kon rekenen. En letterlijk naast hem stond. Met zijn hand over de borst van Nambu strelend keek hij van de aanval naar de Volcarona. “Waag het niet te denken dat je er alleen voor staat oké?” De emotieloze Pokémon hief zijn kop ietwat naar zijn Trainer toe en duwde onwennig deze tegen zijn wang. Bemoedigend en geruststellend. Wauw. Nooit eerder had de Pokémon affectie naar hem vertoond! Perplex keek hij de Pokémon, totdat hij geen warme kop meer voelde maar de koud van het ijs die het lichaam omringd had. Uitgeteld. Ciro waagde het om naar zijn tegenstander te kijken en was tevreden te zien dat de Beartic eveneens neer was. “Bedankt, Nambu, voor je lessen,” Hij keerde hem zeer dankbaar terug en kwam weer overeind. Ditmaal haalde Wolfric een Froslass tevoorschijn die direct mysterieus haar armen voor zich hield en vervolgens verlegen hem toe giechelde. Het was enkel een gedeeltelijke Ghost type en daar had hij zeker een antwoord op die zeker vanzelfsprekend was. Een Pokémon van dezelfde type die hij in het begin helemaal niet in zijn team vond passen waar voornamelijk Fire types of Dragon in zaten. Naarmate de toenmalige baby Shuppet hem wist bij te staan in de gymgevechten maar ze was niet alleen een tactische vechter in zijn ogen. Ze had hem gesteund en aangemoedigend tijdens de meer duistere periode in zijn leven, zoals toen zijn gladjanes van een vader durfde te trouwen met een vrouw die hij amper voor een maand kende. In andere gevallen had de Pokémon zijn missie met Jayde meer amuserend gemaakt en hem zelfs geholpen in het treiteren van Floyd en zijn Braixen. Pas als een Banette begon hij haar meer te gebruiken in missies waar ze eigenlijk een groot factor was geweest in het slagen ervan. Zonder haar hulp had hij nooit de missie met de Zoroark en die knul kunnen voltooien of zelfs degene met Honchcrow. En dan nog de overname van Mosddeep City waar ze eigenhandig een Ranger en twee Pokémon bezig had gehouden. Ze betekende verdomd veel voor hem en behoorde tot zijn drie meest dierbare Pokémon. Ze was een uiterst intelligente Pokémon en had hem eigenlijk geleerd meer tactisch en innovatief te zijn. Flexibel en aanpassen aan het moment. Een behoorlijk belangrijke eigenschap binnen Team Rocket. Trots haalde hij dan ook tevoorschijn en de Banette kon het niet laten door gelijk op Froslass af te zweven en te tikken tegen haar kop. “Revolver,” Direct trok hij daarmee haar aandacht en dus ook voor haar had hij iets… fysieks als cadeau, “Ik beloof dat we samen je moeder weer gaan bezoeken,” Het kwartje was gevallen bij de vorige steelpoging en dit was datgene waar Revolver een tijdlang mee zat. Sprakeloos had ze hem aangestaard, voordat haar ogen een minuscule spoor van tranen vormde. Op tijd werd ze onzichtbaar, voordat hij iets had kunnen zien, maar dit kon hij minstens voor haar doen. Hij vond zijn vader en hij zou haar moeder vinden. ‘Begin het derde gevecht!’ En gelijk had Ciro zijn vingers gereed staan voor de aanwijzingen.
Wolfric sent out Froslass! Ciro sent out Revolver! Revolver used Shadow Sneak! It was super effective! Froslass used Hail! It started to hail! Ciro’s Revolver was buffeted by the hail! Froslass used Double Team! Froslass’ evasiveness raised! Revolver used Knock Off! It missed! Ciro’s Revolver was buffeted by the hail! Froslass used Powder Snow! Revolver used Will-o-Wisp! It missed! Ciro’s Revolver was buffeted by the hail! Froslass used Blizzard! Revolver used Shadow Ball! It was super effective! The hail stopped! Froslass used Ominious Wind! Froslass’ Attack raised! Froslass’ Defense raised! Froslass’ Special Attack raised! Froslass’ Special Defense raised! Froslass’ Speed raised! Revolver used Phantom Force! Revolver vanished instantly! Froslass used Double Team! Froslass’ evasiveness raised! Revolver used Phantom Force! It was super effective! Froslass used Icy Wind! Revolver’s Speed lowered! Revolver used Will-o-Wisp! Froslass got burned! Froslass used Hail! It started to hail! Revolver used Hex! It missed! Froslass got hurt by its burn! Ciro’s Revolver was buffeted by the hail! Froslass used Blizzard! Revolver used Feint Attack! It was super effective! Froslass got hurt by its burn! Ciro’s Revolver was buffeted by the hail! Froslass used Confuse Ray! Revolver got confused and hurts itself in confusion! Froslass got hurt by its burn! Ciro’s Revolver was buffeted by the hail! Froslass used Ominious Wind! Froslass’ Attack raised! Froslass’ Defense raised! Froslass’ Special Attack raised! Froslass’ Special Defense raised! Froslass’ Speed raised! Revolver is confused and used Feint Attack! It was super effective! Froslass got hurt by its burn! The hail stopped! Froslass used Powder Snow! Revolver is confused and used Hex! It was super effective! Froslass got hurt by its burn! Froslass used Blizzard! It missed! Revolver is confused and hurt itself in confusion! Froslass got hurt by its burn! Froslass used Ice Shard! Revolver is confused no more and used Shadow Ball! It was super effective! Froslass got hurt by its burn! Froslass used Astonish! It was super effective! Revolver flinched! Froslass got hurt by its burn! Froslass used Powder Snow! Revolver used Hex! It was super effective! Froslass got hurt by its burn! Revolver used Shadow Sneak! It was super effective! Froslass used Ominious Wind! Revolver used Sucker Punch! It was super effective! Froslass used Blizzard! Revolver is frozen solid! Revolver is frozen solid! Froslass used Powder Snow! Revolver is frozen solid! Froslass used Confuse Ray! Revolver got confused! Revolver thawed out and hurt itself in confusion! Froslass used Astonish! It was super effective! Revolver is confused no more and used Night Shade! Froslass used Ominious Wind! It was super effective! Revolver used Knock Off! It was super effective! Froslass fainted! Zoals te verwachten was van de Banette had ze tot het bittere eind gevochten en haar alles gegeven in de lang durende gevecht. Zij kwam echter zegevierend uit de strijd en de Froslass lag dan ook uitgeteld op de grond met flinke brandwonden en een bloederige schram hier-en daar. Eveneens Revolver had flink wat te verduren gekregen met haar arm die compleet gevroren was en al het ijs dat aan haar zwaar afgezwakte vervloekte pop lichaam zat. Een bloed druppel gleed soms langs het ijs richting de grond maar de Pokémon had alles op alles moeten geven om de in sneeuwstorm condities ontwijkende Pokémon te moeten raken, een vervelende ability. Het was hen echter gelukt maar zoals met Musket wist hij dat het veel vastberadenheid vereiste om rond te zweven, dus vechten werd een no-go. Net toen hij naar haar toe wilde lopen zweefde ze langzaam op hem af en rustte vervolgens haar lichaam op zijn schouders, haar poten over zijn schouders heen en haar gezicht rustend op zijn hoofd. Ze leek een poging te willen doen om een streek uit te halen maar nee, dat lukte haar niet meer. Ze was er klaar mee en geruststellend gaf hij haar een aai over haar hoofd. Ze was dan een Ghost type maar dat betekende niet dat hij haar niet aan kon raken en dat ze een vervloekt wezen was. Ze was een Pokémon als ieder ander en ook een moeder die haar dierbaar was, ondanks dat ze elkaar niet voor lang kende. “Het spijt mij dat ik je moeder heb aangevallen, Revolver,” Moeizaam stak ze haar poot naar de mondhoek van Ciro om er vervolgens aan te trekken, zodat hij een gekke bek trok. Revolver, toch. Hij keerde haar tevreden terug. De keuze van de vierde Pokémon viel op een Abomasnow die nonchalant een hagelbui tevoorschijn had gehaald toen hij uit de Pokéball tevoorschijn kwam. Wolfric sloeg geamuseerd zijn armen over elkaar toen Ciro direct opmerkte dat er een Abomasnowite aan de nek van de Pokémon hing. Direct wist hij al de meest geschikte Pokémon voor deze klus en dat hield zijn eigen Mega Pokémon in die nog het meest van de rest de Mega vorm onder de controle had. Het was zelfs de Pokémon waar hij voor het eerst de Mega vorm bij wist te krijgen en natuurlijk ging dit letterlijk en figuurlijk niet zonder slag of stoot. Het was door Floyd dat ze een gok waagde en het leek een tel goed te gaan, totdat Rifle de immense kracht niet meer onder de controle had en hem bijna gedood had. Het had dan ook maanden geduurd voordat de brandwonden rond zijn nek waren verdwenen. Al stelde dat niets voor in tegenstelling tot de eerste gymgevecht, waarbij hij letterlijk in vuur en vlam stond omdat Rifle zijn ability niet onder de controle had. Achteraf was het dan wel goed beëindigd en hij was dan wel gewond maar hij kwam de tijd door met Jayde, missies, Mamo, Flippy, Honchcrow en wel tig anderen die hij ontmoet had. In bijna elk gymgevecht had hij dan ook de Blaziken gebruikt maar het was zijn meest betrouwbare makker van zijn hele team. Altijd had hij hem gesteund door niet alleen zijn aanwezigheid op de meest tragische of stomme momenten maar had hij geholpen en altijd geprobeerd hem tevreden te krijgen of minstens hem te laten lachen. Hoe vaak hij ook de kip had gevloekt, hij had van hem blijven houden en het was zeker wederzijds. Hij was namelijk verre van een ‘wapen’ in zijn ogen en was de beste vriend die hij ooit had kunnen hebben. Al vanaf zijn tiende dat hij de Pokémon gejat had was het zo geweest al hadden ze elkaar misschien niet direct, maar hun band was sterker geworden in Kalos bij de barbecue en hun ontmoeting met Ragya. Al deze ervaringen had hen twee gemaakt tot wie ze waren en zijn illegale activiteiten en eigenlijk zijn hele leven zou flink wat saaier en voornamelijk eenzamer zijn geweest zonder hem. Maar wat kon hij hem dan nog meer geven dan dit? De eer om samen met hem de laatste gymuitdaging van Kalos aan te gaan en dan direct tegen de Mega Pokémon te mogen strijden. Met een zwaai liet hij de Pokéball openlappen waren een zwaar geconcentreerde Blaziken uit verscheen, vlammen als een gek dansend om zijn polsen en kort zijn duim opstekend naar Ciro, voordat hij snuivend zijn tegenstander opnam. ‘Het vierde gevecht gaat van start!’
Wolfric sent out Abomasnow! Ciro sent out Rifle! Abomasnow’s Snow Warning caused it to hail! Rifle used Bulk Up! Rifle’s Attack raised! Rifle’s Defense raised! Abomasnow used Ingrain! Abomasnow planted its roots! Abomasnow absorbed nutrients with its roots! Ciro’s Rifle was buffeted by the hail! Rifle used Flame Charge! Rifle’s Speed raised It was super effective! Abomasnow used Ice Punch! It wasn’t very effective! Abomasnow absorbed nutrients with its roots! Ciro’s Rifle was buffeted by the hail! Rifle used Blaze Kick! It was super effective! Abomasnow used Swagger! Rifle’s Attack raised! Rifle got confused! Abomasnow absorbed nutrients with its roots! Ciro’s Rifle was buffeted by the hail! Rifle is confused and hurts itself in confusion! Abomasnow used Blizzard! It wasn’t very effective! Abomasnow absorbed nutrients with its roots! Ciro’s Rifle was buffeted by the hail! Rifle is confused and used Flare Blitz! It was super effective! Abomasnow used Grass Whistle! It missed! Abomasnow absorbed nutrients with its roots! The hail stopped! Abomasnow used Ice Shard! It wasn’t very effective! Abomasnow absorbed nutrients with its roots! Rifle is confused and hurts itself in confusion! Rifle is confused no more and used Sand Attack! Abomasnow’’ s accuracy lowered! Abomasnow used Mist! Abomasnow absorbed nutrients with its roots! Rifle used Flame Charge! Rifle’s Speed raised! It was super effective! Abomasnow used Icy Wind! Rifle’s Speed lowered! It wasn’t very effective! Abomasnow absorbed nutrients with its roots! Rifle used Fire Punch! It was super effective! Abomasnow used Grass Whistle! Rifle fell asleep! Abomasnow absorbed nutrients with its roots! Rifle is fast asleep! Abomasnow used Swagger! Rifle’s Attack raised! Rifle got confused! Rifle is fast asleep! Abomasnow used Blizzard! It wasn’t very effective! Abomasnow absorbed nutrients with its roots! Rifle woke up! Rifle is confused and hurts itself in confusion! Abomasnow used Ice Punch! It wasn’t very effective! Abomasnow absorbed nutrients with its roots! Rifle is confused and hurts itself in confusion! Abomasnow used Razor Leaf! It was a critical hit! It wasn’t very effective! Abomasnow absorbed nutrients with its roots! Rifle is confused no more and used Flare Blitz! It was super effective! Abomasnow used Blizzard! It wasn’t very effective! Abomasnow absorbed nutrients with its roots! Rifle used Bulk Up! Rifle’s Attack raised! Rifle’s Defense raised! Abomasnow used Sheer Cold! It missed!
Beide partijen waren flink gehavend en het feit dat de Abomasnow ineens overging onder Wolfric’s leiding op OHKO aanvallen kon maar één ding betekenen: de Pokémon had niet lang meer. De gymleider zou alles op alles zetten om te overwinnen en maakte het hem duidelijk moeilijk, zelfs als Ice type gym. Nerveus hield hij de Key Stone al vast, net zoals Wolfric en herbeleefde de sensatie dat hij haast de gedachten van de Blaziken had kunnen lezen. Het duurde dan ook niet lang, voordat de Blazikenite licht gaf en een koepel om de Pokémon verscheen en hij daarin transformeerde tot een Mega Blaziken vorm. Hetzelfde gebeurde aan de andere kant van het strijdveld met de Abomasnow. Eenmaal Mega geëvolueerd keken beide partijen elkaar kil aan, gereed de strijd voor hun respectievelijke Trainers te winnen. De ijskristallen op de rug van de Mega Abomasnow gloeiden zelfs net zo fel als de vlammen die uit de polsen van de Mega Blaziken schoten. Hun twee zouden het nu officieel uitvechten. “Rifle, knal de tegenstander neer,” Als een pistool schoot de Mega Blaziken naar de tegenstander voor de tweede deel van de strijd. Rifle used Blaze Kick! It was super effective! Abomasnow used Swagger! Rifle’s Attack raised! Rifle got confused! Abomasnow absorbed nutrients with its roots! Rifle’s Speed raised! Rifle is confused and used Brave Bird! Rifle is hit with recoil damage! Abomasnow used Grass Whistle! It missed! Abomasnow absorbed nutrients with its roots! Rifle’s Speed raised! Rifle is confused and hurts itself in confusion! Abomasnow used Wood Hammer! Abomasnow is hit with recoil damage! Abomasnow absorbed nutrients with its roots! Rifle’s Speed raised! Rifle is confused no more and used Slash! It was a critical hit! Abomasnow used Icy Wind! Rifle’s Speed lowered! Abomasnow absorbed nutrients with its roots! Rifle’s Speed raised! Rifle used Flare Blitz! It was super effective! Rifle is hit with recoil damage! It was super effective! Abomasnow used Ice Punch! It wasn’t very effective! Abomasnow absorbed nutrients with its roots! Rifle’s Speed raised! Rifle used Fire Punch! Abomasnow got burned! Abomasnow used Mist! Abomasnow absorbed nutrients with its roots! Abomasnow got hurt by its burn! Rifle’s Speed raised! Rifle used Blaze Kick! It was super effective! Abomasnow used Blizzard! It missed! Abomasnow absorbed nutrients with its roots! Abomasnow got hurt by its burn! Rifle’s Speed raised! Rifle used Fire Punch! It was super effective! Abomasnow used Sheer Cold! It missed! Abomasnow absorbed nutrients with its roots! Abomasnow got hurt by its burn! Rifle’s Speed raised! Rifle used Sky Uppercut! It was super effective! Abomasnow used Grass Whistle! Rifle fell asleep! Abomasnow absorbed nutrients with its roots! Abomasnow got hurt by its burn! Rifle’s Speed raised! Rifle is fast asleep! Abomasnow used Powder Snow! It wasn’t very effective! Abomasnow absorbed nutrients with its roots! Abomasnow got hurt by its burn! Rifle’s Speed raised! Rifle woke up and used Flare Blitz! Rifle is hit with recoil damage! It was super effective! Eindelijk was de Mega Abomasnow uitgeschakeld en het volgende moment veranderde deze terug naar een normale Abomasnow en verscheen de Mega stone weer om zijn nek. Flinke brandwonden toonde al aan waar Rifle hem geraakt had, terwijl hij het zelf had moeten incasseren met licht bevroren staart en manen die trots omhoog staken. De Mega Blaziken zat verder onder de schrammen maar zag er minder gehavend uit dan al zijn Pokémon die hiervoor tot bloedens aan toe gevochten hadden. Rifle was niet alleen zijn sterkste Pokémon maar had de meeste vecht ervaring. En verder hielp het dat zijn Fire type aanvallen viermaal zo effectief waren. Daar hadden ze geluk mee gehad maar hij hoefde niet de Pokémon al recht aan te kijken om te weten dat ook hij té vermoeid was. Het had maar één aanval gescheeld of hij lag neer wat dus duidelijk maakte dat hij niet in staat was de volgende of degene erna neer te halen. Daar was hij simpelweg te zwak voor op het moment maar het was al fijn dat hij deze Pokémon neer had gehaald en op hem had kunnen rekenen voor een overwinning. Terwijl Wolfric de Pokémon terugkeerde liep hij dan ook naar de Mega Blaziken toe die zelfs terug veranderde naar een normale Blaziken. Eenmaal naast de niet-bewegende Pokémon sprong hij op, wierp zijn arm om de nek van de Pokémon en trok hem meer naar zich toe. Met de andere hand duwde hij lichtjes plagend tegen zijn kop. “Jezelf sterk doen, Rifle, echt waar?” sprak hij met oprechte bezorgdheid en een lach, waarop de Rifle een kleine kreun van zich liet horen, “… Je bent mij er één,” Kort gaf hij hem iets wat hij zelden deed; een knuffel, en drukte zijn immense lichaam tegen hem aan. Voor een tel voelde hij zelfs bijna de hartslag van de Pokémon wat een bizarre ervaring voor hem was. Het feit dat een hartslag altijd zo klonk was hem haast ontgaan, maar hij schudde de verbazing van zich af en stootte voorzichtig maar vastberaden zijn vuist tegen de plek waar de hart van Rifle moest zitten. “Reken maar op mij en de rest om te winnen, Rifle!” De Blaziken toonde geen enkele reactie en tevreden keerde hij hem terug, dankbaar voor zijn kostbare inzet die hij in dit gevecht getoond had en zijn titel als beste vriend eer deed. Met de oude Pokéball van Rifle in zijn hand kon hij het niet laten te glimlachen voordat hij deze klikte aan zijn riem waar de rest of uitgeput of een gevecht afwachtte. Gereed om het gevecht te vervolgen tikte hij echter per ongeluk de Key Stone aan en direct vulde een bekend maar tegelijkertijd onbekende stem zijn gedachten binnen die dankbaar vanuit het diepste van een hart klonk. ‘Bedankt, Ciro!’ Verbluft sprong de jongen een gat in de lucht en keek vervolgens alert om zich heen, compleet uit de concentratie. Waar was die stem in Arceusnaam vandaan gekomen?! Was het een Pokémon die in een Key Stone leefde of was dat… wacht eens even, was dat nou… Bijtend op zijn onderlip en gezicht afgewend moest hij inhouden uit vreugde een traan over zijn wang te laten vallen. O Arceusdomme, jij kleine kip. Helaas ging het gymgevecht simpelweg verder en haalde Wolfric een Avalugg tevoorschijn die niet bang was om zonder enige schaamte ineens te niezen en dan pas te brullen. Deze Pokémon had hij ook nog nooit voorgeschoteld gekregen omdat niemand interesse had in hun flinke omvang en het feit dat ze een wel heel platte ijsberg voorstelde. Alsof het bovenste deel af was gehakt maar waarom Arceus dit dan goedkeurde was een mysterie. Wat hij echter over de Pokémon zou meer dan genoeg zijn voor het gevecht, gezien ze een hoge fysieke verdedigingsniveau hadden maar matige voor speciale aanvallen. En daar had hij een oranje vuur spuwende hagedis voor die daar in gespecialiseerd was en daarbij hield van uitdagingen. Dat had hij gemerkt toen ze maar een kleine baby Charmander was die enkel in staat was Dragon Pulse af te vuren tegen agenten op de rug van Braviary. Naarmate de tijd vorderde zag hij haar ontwikkelen van een zwakke, onzekere Charmander tot eentje die Furfrou aan kon steken en beschikte over kracht. In de tussentijd werd hun band ook hechter door zijn ‘verliefdheids’ periode met Jayde die gelukkig weg vaagde en plaats maakte voor de gym waar ze los had kunnen gaan; Coumarine. In de gyms erna toonde ze ook enkel van haar beste kanten en had ze ook prima geholpen in gymgevechten. Ze was verder dus vooral een stille maar loyale kameraad die wel nadacht over of een zet el slim was en bovendien over onderwerpen meer kennis dan hem beat, zoals dus… mensen en voornamelijk van het tegengesteld geslacht. Ze was dan ook een uiterste slimme Pokémon die haar best deed om ook kalmte binnen het team te bewaren, ondanks Nambu’s oude uitbarstingen. Van haar had hij dus mensen-en Pokémonkennis vergaard. Voor haar had hij dan ook maar één verassing liggen die haar honger naar kennis zou vullen. Hij zou haar na het gymgevecht los laten vliegen over vele gebieden om persoonlijk kennis te laten op doen. Na dus Cannon vrijgelaten te hebben keek de Pokémon gelijk van haar tegenstander terug naar Ciro met een glimlach op haar gezicht. Ze was nerveus maar begon een gevecht zo positief mogelijk en dat kon hij zeker waarderen. “Je kan het Cannon, en hea, na dit laat ik je rondreizen en kan je meer van de wereld zien!” De boodschap bezorgde Cannon een vreemd gevoel in haar maag en het was niet alleen enthousiasme maar ook bezorgdheid. Er was iets mis maar ze kon haar klauw erniet op leggen en knikte en keerde haar rug naar hem toe en brulde zo luid als ze kon in een poging haar tegenstander te intimideren. Er viel niet met haar te spelen. ‘Het vijfde gevecht gaat van start!’
Wulfric sent Avalugg out! Ciro sent Cannon out! Cannon used Flamethrower! It was super effective! Avalugg used Avalanche! Cannon used Fire Spin! Avalugg got stuck in a fire vortex! Avalugg used Curse! Avalugg’s Attack raised! Avalugg’s Defense raised! Avalugg’s Speed lowered! Avalugg was trapped in the fire vortex! Cannon used Air Slash! Avalugg flinched! Avalugg was trapped in the fire vortex! Cannon used Ancient Power! It was super effective! Avalugg used Skull Bash! It withdrew its head! Avalugg’s Defense raised! Avalugg was freed from the fire vortex! Cannon used Heat Wave! It was super effective! Avalugg used Skull Bash! Cannon used Ancient Power! It was super effective! Cannon’s Attack raised! Cannon’s Defense raised! Cannon’s Special Attack raised! Cannon’s Special Defense raised! Cannon’s Speed raised! Avalugg used Crunch! Cannon’s Defense lowered! Cannon used Smokescreen! Avalugg’s accuracy lowered! Avalugg used Ice Fang! Cannon used Flame Burst! It was super effective! Avalugg used Curse! Avalugg’s Attack raised! Avalugg’s Defense raised! Avalugg’s Speed lowered! Cannon used Fire Fang! Avalugg got burned! It was super effective! Avalugg used Recover! Avalugg regained some of its health! Avalugg got hurt by its burn! Cannon used Heat Wave! It was super effective! Avalugg used Avalanche! Avalugg got hurt by its burn! Cannon used Ancient Power! It was super effective! Avalugg used Iron Defense! Avalugg’s Defense raised! Avalugg got hurt by its burn! Cannon used Flamethrower! It was super effective! Avalugg used Blizzard! Avalugg got hurt by its burn! Cannon used Flare Blitz! It was super effective! Cannon is hit with recoil damage! Avalugg used Take Down! Avalugg is hit with recoil damage! Avalugg got hurt by its burn! Cannon used Air Slash! Avalugg flinched! Avalugg got hurt by its burn! Cannon used Flamethrower! It was super effective! Avalugg used Double-Edge! It missed! Avalugg got hurt by its burn! Cannon used Heat Wave! It was super effective! Avalugg used Blizzard! It missed! Avalugg got hurt by its burn! Cannon used Smokescreen! Avalugg’s accuracy lowered! Avalugg used Recover! Avalugg regained some of its health! Avalugg got hurt by its burn! Cannon used Ancient Power! It was super effective! Cannon’s Attack raised! Cannon’s Defense raised! Cannon’s Special Attack raised! Cannon’s Special Defense raised! Cannon’s Speed raised! A valugg got hurt by its burn! Avalugg used Crunch! Cannon’s Defense lowered! Cannon used Flamethrower! It was super effective! valugg got hurt by its burn! Cannon used Flame Burst! It was super effective! Avalugg used Skull Bash! It withdrew its head! Avalugg’s Defense raised! Cannon used Heat Wave! It was super effective! Avalugg used Skull Bash! Cannon used Flamethrower! It was a critical hit! It was super effective! Avalugg fainted! Luid hijgend stond de Charizard op het strijdveld dat inmiddels bezaaid werd met vocht, gesmolten sneeuw en hier en daar enkele vlammen die nabrandde. Bijtend op haar onderlip probeerde Cannon door de pijn en vermoeidheid door te bijten om zichzelf staande te onthouden tegenover de Avalugg. Ze gaf het niet zomaar op, en Ciro grijnsde geamuseerd maar trots om haar. De ijsberg was ten minste neer en ze zwaaide zelfs uitdagend met haar staart waar de vlam nog flink brandde. Het was echter niet veel meer dan toneel, gezien hij wel wist dat ook zij nou écht niet meer verder kon. Haar lichaam zat onder de deuken en flinke schaafwonden door de knallen die ze had opgevangen van de krachtpatser. En de punten van haar vleugels waren volledig gevroren, haar de luchtruim ontnemend, al had ze die tijdens de strijd amper gebruikt. Telkens wanneer ze dat probeerde de Avalugg haar weer neer te halen met een Ice type aanval om haar enigszins te laten vriezen. En dat deed hij meer dan één keer vrij effectief. Nadat Wulfric zijn Pokémon dan ook terugkeerde keek Cannon haar Trainer aan en liet een moeizame vlam uit haar bek ontsnappen. Dat voordat haar lichaam met nog steeds dezelfde glimlach op haar gezicht op de grond neerkwam. Nog voordat haar kop neer zou vallen op de grond was hij al naar haar toegesneld en wist hij nog net haar kop op te vangen. Opgelucht ademde hij dan ook uit en aaide haar warm aanvoelende kop en kriebelde kort bij haar snuit. “Goed gedaan, Cannon! Nu weet ik zeker dat je de Avalugg aan kan als je eenmaal vrij kan rondvliegen in de bergen,” Daarop kwam er een zwak gegrinnik uit de kaken van de Charizard die vervolgens haar snuit in zijn wang begroef. Wrijvend over haar kaken keek hij haar bemoedigend recht in de ogen aan, waarna ze tevreden haar ogen neersloeg en haar terug keerde.
Veel gewicht was van hem afgevallen en dat gold letterlijk en figuurlijk maar het was nou dus tijd voor de allerlaatste Pokémon bij beide partijen en hier had hij lang over moeten nadenken. Al had hij op dit moment écht maar één Pokéball liggen en het was niet een Pokémon wat echt in het voordeel was, helemaal niet zelfs, en verder een enkele keer eerder had gebruikt, dacht hij althans. Het moment dat hij namelijk de Pokéball open wilde klappen klonk er een luide knal en geschrokken keek hij op, enkel om in een oogwenk worden begroet door een Flygon. Vrolijk duwde ze haar snuit tegen zijn wang en keek ze hem trots aan met haar poten gebald voor zich. Ciro kon het écht niet helemaal meer volgen gezien hij dacht dat ze nog in de Pokémon Center lag, herstellend van de vorige gymgevecht. Echter vloog ze gezond en wel voor hem, vrolijker en meer vastberaden dan voorheen, zoals ze eigenlijk al tijden had gedaan. Vanaf hun ontmoeting was zij namelijk de bron van vrijheid geweest, gezien hij haar als kind zo vaak mogelijk bezocht als hij kon in het woestijn, haar gebruikte naast Rifle om meer te leren over Kalos en ze vaak genoeg de politie agenten uit de weg had geruimd toen hij Ragya nog maar pas ontmoet had. Daarbij had ze hem flink geholpen in het proberen te vangen van de Archen, missies en toen ze uiteindelijk een Vibrava was geworden werd ze des te krachtiger in gevechten. Ze durfde daarmee ook gelijk meer maar ze beet degelijk minder vaak in andere Pokémon buiten vechten, puur om al haar energie te bewaren voor het moment dat het nodig was. Dat gold bij de keer dat hij een missie met Floyd deed en ze eindelijk een Flygon werd en hij de enige was die voor haar opgekomen was en haar ermee had gefeliciteerd. En na de laatste paar gevechten bij de overname en de gym was zijn respect voor Calliber enkel meer gegroeid en begon ze echter meer het vrijheidssymbool in zijn leven te vormen. Iets wat hij sinds hij een kind as en opgesloten werd in zijn eigen wereld zonder de aandacht van zijn familie mee kampte. En nou verscheen ze vlak voor hem. “B-Ben je serieus vanuit de Center naar mij toe gevlogen? Jij malle Pokémon!” Hij gaf haar een aai over haar geschubde kop, waarna Wulfric ongeduldig kuchte om de aandacht te trekken en met enige tegenzin besloot hij de strijd te vervolgen met nú Calliber aan zijn zijde. Musket leek vanuit haar Pokéball het geen enkel probleem te vinden. Enthousiast en met hernieuwde vastberadenheid stak hij zijn vuist naar de Flygon uit die het gebaar bij hem terug uitvoerde en luid brulde op het moment dat Ciro juichte. ‘Fly-gon!’ brulde ze een tweede maal achter en met het slaan van haar vleugels nam ze op het strijdveld plaats, haar ogen tot spleetjes geknepen. “Zet alles in deze laatste strijd, Wulfric!” riep hij luid en de gymleider knikte instemmend, ‘Stel mij eveneens niet teleur, Ciro,’
De gymleider haalde zijn laatste Pokémon tevoorschijn en een flinke Mamoswine verscheen vlak voor de Flygon. Zijn spierwitte horens waren zeker groot genoeg om de hele gym te vernielen met brute kracht. De Pokémon was hier enkel bewust over en snoof luid, verder pronkend met zijn enorme ivoor. En helaas kon Ciro hetzelfde zeggen over de spiermassa wat onder zijn bruine dikke vacht zat. Het zou hem en Calliber echter niet genoeg intimideren dat ze zomaar uit de gym zouden rennen maar het was helaas geeneens mogelijk voor hem dat te doen. Dat kon hij niet maken; hij moest wel zegevieren, want anders was alles voor niets geweest. Alle moeite die hij in het gevecht gestoken had, telkens zijn afgematte team moeten zien die hadden bezweken onder de kracht van hun waardige tegenstander. En hemzelf. Hij spande dan ook direct zijn vuisten aan en knikte richting Calliber die haar spieren aanspande en zich niets aantrok van het imponerende gedrag van de mammoet. ‘Laat de laatste strijd… beginnen!’ riep de scheidsrechter, en het duurde maar eén enkele tel, voordat Wulfric de eerste aanval al had ingezet. ‘Hail!’ De Mammoet schudde zijn kop en liet daarmee een rookwolf verschijnen die uiteindelijk een donkere hagelwolk vormde. Het was een aanval die zijn tegenstander al gedurende de hele strijd vaak had gebruikt om diverse Ice type aanvallen in één keer te kunnen laten raken en nu was het daar geen uitzondering op. Echter zou hij gelijk ook beginnen door zo ‘gemeen’ te spelen. ‘Limiteer zijn bewegingen met Sand Tomb!’ Calliber knikte gehoorzaam en ze liet met een zwaai van haar gespierde staart een tombe verschijnen om de Mamoswine die hem aardig op zijn plaats hield. Enkel de wervelwind trok de zware mammoet soms de lucht in, maar het zou al schelen als hij de fysieke aanvallen op deze wijze iets kon afremmen. Die speciale aanvallen kon de Flygon vast en zeker ontwijken. ‘Blizzard!’ riep Wulfric kalm, en de Mamoswine opende iets gehinderd zijn mond om vervolgens een sneeuwstorm op Calliber af te vuren. Deze aanval kon hij gemakkelijk dwarsbomen met een aanval die hij eigenlijk niet vaak voor deze reden gebruikte. ‘Calliber, gebruik je Sand Attack tegen de sneeuwstorm en combineer het met je Sandstorm!’ De ijskoude lucht kon hij haast voelen maar de Flygon wist door simpelweg zand de lucht in te trappen een deel te stoppen mar niet genoeg. Pas nadat ze sloeg met haar vleugels schoot meer zand de lucht in en uiteindelijk genoeg om een schild te vormen tegen de sneeuwstorm. Tot dusver had hij tactieken om de aanvallen tegen te gaan maar hij durfde om eerlijk te zijn de Flygon nog niet veel rond te laten vliegen. Hij wist niet zeker of ze daar écht toe in staat was op dit punt en bovendien wilde hij haar vliegvermogen bewaren voor het punt dat het écht nodig was. Tot zover dus niet. De vorige twee aanvallen hinderden inmiddels nog de Mamoswine die in een krachtiger wervelwind vol zand vastzat en zelfs erdoor werd verblind, terwijl Calliber de hagelstenen op haar neer kreeg. Bede aanvallen waren tijd gebonden dus moest hij el de kans nemen direct van de voordelen te profiteren. “Bulldoze om hem te vertragen!” Ja, hij zou eerst de tegenstander zoveel mogelijk verzwakken, zodat het gevecht gemakkelijker zou vergaan. Calliber spande haar spieren dan ook aan en deelde gelijk een dreun uit aan de grond, terwijl ze met haar staart de grond achter haar in stukken brak. Scheuren ontstonden zich in de grond en werden telkens groter, totdat ze de Mamoswine bereikte en zijn enorme poot in vast kwam te zitten. Het was meer dan perfect! ‘Breek eruit, Mamoswine met e Double Hit en gebruik vervolgens je Ice Fang!’ De Mamoswine zwaaide wild met zijn kop en deelde trappen uit met zijn poot en wist daarmee zich los te wormen van de aanval. Op een rap tempo naderde de luid grommende Mamoswine die een ijslaag liet verschijnen om zijn vlijmscherpe slagtanden om die recht in Calliber’s lichaam te boren. Het was een zeer effectieve aanval en dat kon Calliber niet hebben. “Bijt je aan de horens vast met je Crunch, werp jezelf in de lucht en gebruik je Dragonbreath!” was het eerste wat in hem opgekomen was om de Pokémon enigszins te verassen met deze combinatie. Een Pokémon als een Mamoswine leek hem namelijk niet bepaald de meest wendbare Pokémon die er bestond en gemakkelijk op hoge snelheid van richting kon veranderen. Calliber liet de Pokémon haar benaderen en sprong helaas net te laat op. De ijskoude horens doorboorde de schouderbladen van de Flygon en meedogenloos duwde hij haar lichaam tegen de grond aan. “Nee, Calliber!”
Zand steeg op en een tel lang had hij amper iets kunnen zien. Had ze de knal weten te overleven? Het zand verdween door een groene schim die zich vanonder de Mamoswine de lucht in wierp, haar tanden in de horens gezet had en pas op het hoogste punt losliet. Vlak achter de poten van de Mamoswine verscheen een donkerblauwe met gelige tinten straal uit haar kaken die zijn doelwit wist te raken en hem neer wist te krijgen. Althans, ze had met de aanval duidelijk één achterpoot van de mammoet kunnen verlammen en ze grijnsde dan ook gedurfd toen ze weer op de grond landde. Ze verborg ook haar pijn achter die ene grijns: er liep veel bloed uit haar schouderwond en het druppelde op de grond neer en de combinatie van hagelstenen die nog steeds neerkletterde hielp niet. Bezorgd slikte hij maar toen hij de vastberaden blik van Calliber had ontmoet kalmeerde hij ietwat, wetend dat ze in staat was verder te vechten, althans… mentaal. ‘Pff, zo makkelijk kom je niet van mij af. Mamoswine, Ancient Power!’ Uit het niets doemde achter de Flygon diverse rotsen op die hij meedogenloos op haar af wierp. Oh Muk, het was wellicht niet zo heel effectief maar haar schouder mocht niet nog meer beschadigd raken dan het al was. De jongen moest snel nadenken en hij kwam al snel met een idee. “Kaats de rotsen terug naar de Mamoswine met je Dragon Claw,” Haar niet gewonde poot begon op te gloeien en ze probeerde haar klauwen in de rotsen te zetten, om deze vervolgens met veel moeite naar de Mamoswine te gooien. Deze knalden hard neer tegen zijn lichaam en hielden zijn nieuwe aanloop tegen met wat weer een Ice Fang leek te zijn. Een enkele rots bleek echter te zwaar te zijn en automatisch gebruikte ze ook Dragon Claw met haar andere poot in de poging deze in stukken te breken. Bloed spoot als een razende uit haar schouderblad en de pijn wist haar arm zelfs te verlammen, waardoor ze het bijna begaf onder het gewicht. ‘Je kan het! Gebruik je Dragon Rush!’ riep Ciro vastberaden, die iets naar voren was gestapt en haar recht in de ogen had aangekeken. ‘Fly… GON!’ Haar strijdkreet weergalmde door het gebouw en haar lichaam werd omhuld door een donkere aura, voordat ze de rots simpelweg greep en direct tussen de slagtanden van de Mamoswine heen wierp, recht in zijn gezicht met zelfs haar gecombineerde aanval die hij moest incasseren. Haar klauwen had ze immers gezet in zijn zeer gevoelige snuit. Verrast gilde de Mamoswine maar het was toch Calliber die helaas niet eens kon lachen, toen hij de Flygon zich vast zag klampen aan het gezicht van de mammoet. Meer bloed dan voorheen spoot uit haar schouder en een nieuwe wond was ontstaat door de klap bij haar torso. ‘Take Down en werp haar de lucht in! Vuur gelijk erna je Blizzard op af!’ Een gele gloed verscheen om de Mamoswine en hij wierp haar lichaam meedogenloos de lucht in, voordat hij zijn mond open had getrokken voor een heftige sneeuwstorm.
Muk, kón ze wel vliegen?! Ciro snelde het strijdveld op naar ergernis van de gymleider en de Mamoswine die ontevreden zijn poot over de grond schraapte. “C-Calliber..?” Er volde geen enkel reactie uit de in lucht zwevend lichaam die na enkele tellen weer richting de grond viel om opgevangen te worden door het vrieskou. “O Arceusdomme, kom op, Calliber, ik geloof in je! CALLIBER!” Nog geen reactie maar hij liet zijn hoofd nog niet hangen. Hij zou blijven kijken naar hoe ze dan neer zou gaan, net zoals zij hem uitgeput neer had zien vallen. Daar waren vrienden immers voor, toch? Bloed druppelde langs zijn mond, recht naar de grond en hij wreef deze direct weg voordat iemand het had kunnen zien. Heh, zo te zien leek het uur al bijna voorbij te zijn voor hem maar… nee, niet voor Calliber die op het laatste moment bewoog, ondanks dat ze al getroffen as door de aanval en vastgevroren ledematen had. ‘Flygon!’ gilde ze luid en een verblindend licht verscheen vlak boven de Mamoswine die al die tijd meer bekommerde over Ciro dan de strijd en de rotsen recht in zijn gezicht kreeg. Geschrokken stapte hij grommend naar achteren door de plotselinge Rock Slide en kwam spoedig tot stilstand door zijn verlamde achterpoot. Een glimlach sierde zijn gezicht en de Flygon vloog recht op Ciro af om een high-three uit te delen. “Nog even doorvechten, maatje,” sprak hij, drie vingers opgestekend tegen haar poot tikkend, voordat ze al vliegend op de Mamoswine af schoot, haar voorpoot en achterpoot vastgevroren. Enkel haar meest pijnlijke arm waar de bloed wond zat kon ze op dit punt nog maar gebruiken tot haar ergernis. Toch bleef ze de vrolijke Flygon als ze was. ‘Mamoswine, hup, gebruik je Ancient Power op haar schouder!’ De mammoet schudde versuft zijn kop, voordat hij zijn spieren had aangespannen en een reeks rotsen wist af te vuren op de Flygon’s schouder. “Breek ze met je Sonic Boom!” De Flygon klapte zo krachtig mogelijk met haar vleugels en wist een geluidsgolf te creëren om tijdig de rotsen in stukken te breken.
Door de kracht van de aanval knalden de restanten van de aanval samen met de schokgolf tegen de Mamoswine die ondanks zijn toename in eigenschappen enigszins geïmmobiliseerd werd. “Verblind hem met je Sand Attack en Boomburst!” Hun tegenstander was na deze toename enkel een groter gevaar voor hen twee geworden en hij moest doorzetten in zijn pogingen hem te immobiliseren. Al was het maar simpelweg verblinden, dan had Calliber een grotere kans op overwinning, ondanks haar type zwakte voor Ice types. Het kostte echter meer moeite om zand de lucht weer in te krijgen maar met de Mamoswine die nog bij moest komen van de vorige combinatie hadden ze genoeg tijd. Enigszins. De Flygon vloog vervolgens op en lanceerde een veel krachtigere geluidsgolf op af waar Ciro persoonlijk minder last dan voorheen had. Of dacht te hebben. Hij hoorde alles immers veel doffer dan voorheen en enkel zijn eigen geadem en bewegingen klonken. Waren zijn oren nou ook al getroffen of hoorde dit ook bij… Hij glimlachte. De tijd tikte écht maar door en zelfs door niet op zijn horloge te kijken had hij al het vermoeden dat het uur op dit punt al bijna om was. Stomme en roekeloze hij. De gymleider fronste lichtjes bij het zicht van de jongen en leek zijn mond al open te willen trekke, totdat Ciro vastberaden met zijn hoofd schudde. ‘Vuur je Powder Snow en gebruik je Ancient Power erachter!’ De Mamoswine moest nog bijkomen van de vorige aanval en het duurde dan ook even, voordat hij in de aanval had kunnen gaan met een ijskoude wind die gevolgd werd door rotsen. Nogmaals gingen zijn eigenschappen omhoog maar de rotsen raakten ook gevroren door de Powder Snow, waardoor ze nou enkel pijnlijker zouden aankomen. “Dig jezelf!” riep Ciro, bloed wegslikkend, waarop de Flygon als een razende met haar pijnlijke arm zich in groef maar enkele rotsen knalden neer op haar rug en zorgden voor flink bloedende wonden. Veel langer kon Calliber de aanvallen ook zeker niet meer aan. Bijtend door de pijn wierp ze zoveel mogelijk zand weg en zocht ze naar de trillingen die de Mamoswine maakte met haar voelsprieten. ‘Mamoswine, gebruik je Earthquake en doorboor de grond met je Ice Fang!’ Het lichaam van de mammoet gloeide op, waarna hij furieus met zijn poten tegen de rond sloeg en daarmee flinke scheuren in de grond wist te creëren. Nog net kon de Pokémon daardoor de groene Pokémon schim die op weg nar hem aan het graven was, maar het zand in zijn ogen weerhield hem ervan lang te kunnen kijken. Ze werden té waterig en hij schudde dan ook met zijn kop in een poging al het zand van voorheen van zich af te krijgen.
Dit kwam hem duur te staan, toen de grond onder hem in zakte en de Mamoswine vast kwam te zitten in de grond en de Flygon zegevierend vlak voor hm opsteeg, het luchtruim in. Ze hadden een geweldige mogelijkheid om in de aanval in te gaan met de Mamoswine vastgenageld aan de grond en nog gedeeltelijk verblind. Afwachtend keek de Flygon naar de mammoet, wachtend op een commando van Ciro voor zeker weer een combinatie maar het bleef stil. Hmm? Ze dacht dat het zeker weer een strategie was en bleef neerkijken op de twee tegenstanders maar huiverde bij hun geschokte blik. Wát? 'Ciro, stop ermee, je kan duidelijk niet verder ve-' riep de gymleider streng en riep kort erna de Mamoswine halt toe, maar de jongen stak zijn hand en maakte een 'nee' gebaar. "... U weet nog lang niet hoe belangrijk dit gevecht voor mij is... Laat mij doorvechten, ik smeek u... Mijn Pokémon verdienen dit laatste gevecht," Verward keek ze eerst naar zichzelf maar ze zag niets meer dan de strijdwonden maar toen ze hun blikken volgde was deze gericht op… Ciro..? Wat was er dan me-? “Mud Slap en dan Earthquake!” Ze had nog net hem niet in haar vizier gekregen en zijn stem klonk hetzelfde als voorheen maar iets erin zorgde voor een misselijk gevoel in haar buik. Zodoende lande ze op de grond en mepte de smerige zand en hagel gemengde goedje in het gezicht van de Mamoswine, voordat ze voor een Ice Fang uithaal van de mammoet haar had kunnen raken. De mammoet was compleet beduusd door de aanval en Wulfris keek nors naar zijn tegenstander met een ietwat onrustige blik. Eenmaal snel naar achteren geschoten hoefde ze enkel met haar vleugels te fladderen om de breuken in het strijdveld heftiger te maken, waardoor de Mamoswine nog dieper weg zakte. Een vrolijke grijns sierde haar gezicht. Steeds meer hoop kreeg ze erin dat ze deze strijd konden winnen als ze maar de Mamoswine één stapje voor bleven. Echter bleef de blikken van haar tegenstanders rustten op Ciro, maar telkens dat ze had willen kijken riep hij telkens een aanval. “Dragonbreath om hem te verlammen!” Ze volgde gehoorzaam zijn woorden op en vuurde de fel gekleurde vlammen op de Mamoswine af, ditmaal vrij gespannen. Er was iets gaande maar ze zat zover in de strijd dat ze geen moment toegewezen kreeg te kijken waardoor haar tegenstanders aandacht voor haar vriend hadden.
OOC: Verder in volgende post!
Laatst aangepast door Ciro Raedmund op do jul 21, 2016 8:47 pm; in totaal 1 keer bewerkt
De mammoet vocht vreemd genoeg sterker dan voorheen en Wolfric riep vastberaden commando’s op. ‘Scary Face en vuur een Powder Snow!‘ De Mamoswine brak de randen van de gleuf af met zijn horens, waarin hij vastzat en sprintte als een wilde de kant van Flygon op met een eng gezicht op. Ze kon het vele malen beter en al helemaal Musket maar nou moest ze de Powder Snow ontwijken die uit de mond van de naderende Pokémon was geschoten. “Sand Att-“ Ze had al geschopt met haar bevroren achterpoot om zand de lucht in te werpen om zich tegen de ijskoude lucht af te weren. Wat werkte. Dat Ciro’s stem echter afhaakte was de druppel geweest en bezorgd had ze haar blik op hem gevestigd, waarna haar gezicht bleek werd. Nee… Nee.. NEE! ARGH! Ze was in de rug geraakt door een pijnlijke Take Down van de Mamoswine die een slagtand weer in haar romp had weten te zetten. Meedogenloos had hij haar vervolgens van zich af geworpen om pijnlijk naast Ciro neer te komen met haar kop naar hem toe. De fysieke pijn was het ergste wat ze jaren door had gemaakt maar de mentale… daar gold dat zeker ook, want haar vermoeide ogen keken recht in die van Ciro, die grijpend naar zijn hart op zijn knieën zat, voorovergebogen en met een bleek aangeschoten gezicht. Bloed zag ze vanuit zijn mondhoeken naar de grond druppelen en bijna had ze van het zicht haar ontbijt uitgespuwd. Het enige spoor van leven in de jongen waren zijn ogen die sympathiek stonden maar voornamelijk met trots gegrift stond. ‘F-Fly?’ probeerde ze voorzichtig, weigerend dat hij was wat ze dacht dat hij was en porde met moeite haar snuit tegen zijn wang, zoals e aan het begin van de strijd gedaan had. Geen reactie. Ongelovig haar kop schuddend keek ze hem aan, pure tranen rollend over haar wang, weigerend de realiteit te moeten geloven. ‘Fly! FLY!’ Haar wanhopige kreten echode door het gebouw, terwijl ze steeds ruwer haar snuit tegen zijn wang duwde die nu bitterkoud aanvoelde. Nee, nee, NEE! De brok in haar keel werd met de tel groter en haar tranen vermengde zich met de bloeddruppels die vlak onder zijn gezicht zat en een klein plasje vormde. Weigerend dat dit gebeurde duwde ze nou als een gek haar snuit tegen zijn koude wang en jammerde telkens luider en luider, totdat er enkel luid gebrul uit klonk van pure pijn, fysiek en mentaal.De rest in de ruimte was compleet stil, en enkel Calliber's stem galmde terug, voor zeker een minuut, totdat ze uitgeput was en jankend haar lichaam dichter bij die van Ciro bracht. Bijtend op haar onderlip waar enkel meer bloed uitspoot, haakte ze haar onderkaak in de grond en bracht zo haar verminkte lichaam meer naar hem toe. Zwak rustte ze vervolgens haar kop op zijn ooit zo warme schoot. 'Ik stop hierbij dit gevecht!' riep Wulfrix vastberaden en snelde zo snel als hij kon richting de twee en was maar één beweging verwijderd van het invoeren van de '112'. Wat Calliber ontging was de felle blik die zijn bruine ogen de gymleider gaven: 'Nee'. Hij wilde het niet door.. dít de strijd beëindigen, was dan het werk van zijn Pokémon Arceusdomme voor niets geweest?! Een aanraking. Huh? Een ijskoude hand wreef over haar kop en ze keek ongelovig op met haar vermoeide ogen waar ze eerst Ciro ’s gezicht als één waas zag. Pas na het wegknipperen van de tranen zag ze een glimlach op zijn gezicht staan en liep een bloeddruppel uit zijn mond langs haar geschubde wang. “Je hebt het… goed gedaan, Calliber,” sprak hij moeizaam en gelijk jammerde Calliber luider maar hij gebaar haar stil te zijn en nog naar hem te luisteren, zolang hij een pijnlijk gebon in de plek waar zijn hart zat kon voelen. “Jij en alle anderen, zelfs en het was een eer met jullie dit laatste gevecht af te kunnen sluiten… Het spijt me, Calliber, het spijt me dat ik dit verzweeg,” Het was wellicht het grootste geheim wat hij bij zich droeg en waarvan zelfs zijn Pokémon niet over wisten maar enkel zijn ouders en zusje. Het was geen pretje maar hij leed aan een zekere hartstoornis die in zijn familie over werd gedragen maar nooit tot uiting was gekomen… dan bij hem. En oud, pfft, dat werd je er niet van, maximaal een jaar of 16, voordat je dan stierf aan hartfalen. Iemand ouder dan dat was in principe al een bejaarde in zijn ogen en bovendien had hij ten minste van volle teugen genoten van zijn leven tot zover en het beste van alles, hij had de reis door Kalos kunnen afronden met dit gymgevecht met al zijn Pokémon.
Al hadden ze waarschijnlijk verloren maar… of hij won of verloor, het boeide hem geen meter, zolang iedereen al zijn energie in deze laatste strijd had gezet. Hij tikte moezaam de Pokéball’s open van de rest van zijn team met zijn laatste kracht, waarna zijn blik naar de zonlicht gleed die via de gat in de dak naar binnen kwam. Hij kon toch niet een gevaarlijke operatie ondergaan, voordat hij dit af had afgerond met zijn vrienden. Al zou uitgerekend vandaag volgens de arts zijn laatste dag zijn, na een meting in het ziekenhuis nadat diverse medicijnen amper effect op hem hadden gehad. Dat hij echter nooit het einde van het gymgevecht meer zou kunnen zien was dan wel het meest triest. Al die beloftes. Muk, hij kwam ze niet meer na. “H-Het spijt me, Ragya, Nathan, en.. julli-“ Zijn lichaam plofte neer op de grond met Calliber’s kop onder zijn borst. Direct hysterisch trok ze haar kop eronder vandaan en duwde luid huilend haar kop tegen zijn lijf, terwijl de rest van zijn Pokémon elk huilend op hun Trainer én beste vriend neerkeek. Cannon boog haar kop en probeerde hem een lik over zijn wang te krijgen, Musket probeerde Ciro’s lichaam overeind te krijgen, Revolver rustte haar lichaam op zijn schouders, hopend nog een glimlach van hem te krijgen als ze bij hem een gekke bek trok, Nambu lanceerde een kleine vlammenzee voor zijn gezicht om weer afgesnauwd te worden en sprakeloze Rifle kon het niet laten zijn armen om het lichaam van hun vriend te zetten. Elk gaven ze hem terug wat de Trainer ze aangeboden had. Enkel Calliber was niet in staat te helpen en het was dan ook de poot van Rifle van Grenade die haar overeind trok en haar recht het strijdveld op sleurde. ‘Vecht, vécht voor ons allen!’ riep de Salamence haar toe die ook met tranen in haar ogen van haar naar Ciro keek die ze helaas minder goed had leren kennen. Het gebrul wat volgde door haar vrienden en de eens zo levende blik van Ciro gaf haar de moed en kracht om overeind te staan, en krijste zo luid als ze kon en daarmee zelfs het raam brekend van elke raam die er zat, voordat ze haar tanden ontblootte.
Dit ging ze winnen! Simpel! ‘Double Hit de Flygon en knal haar tegen de grond met een Ice Fang!’ Ze was dan geen Fire type en een simpele Dragon én Ground type die as zwak werd gezien in vergelijking met Garchomp die wél een Mega evolutie had. Maar type en Mega evolutie waren niet bepalend over de kans op winst; het was de individuele kracht en strategie! Calliber ontweek de aanval door hem te passeren en brak het ijs om haar ledematen met een Dragon Claw die ze vervolgens richtte op de slagtanden van de Mamoswine waar ze enkel een lichte deuk in wist te krijgen. Tsk. Haar poot vroor direct door de ijskoude laag die de mammoet eromheen had laten verschijnen. Wulfrix keek onzeker van de jongen terug naar de Pokémon wiens vchtlust was aangewakkerd, twijfelend of hij moest doorvechten of beter de '112' had kunnen bellen en uiteindelijk tikte hij het nummer snel in. In een boog wierp hij het naar de scheidsrechter met een alleszeggende blik. Die zou het wel afhandelen, hij zou de knul's Pokémon een strijd geven die ze nooit meer zouden vergeten. 'Knul, je daagt mij wel uit als nooit iemand hiervoor had kunnen doen en als laatste manier waarop ik jou mijn hulp kan aanbieden is hiermee, dus... Mamoswine, geef eens je meest krachtige Take Down!’ Uit het niets sprong de Mamoswine omhoog en haalde uit met de vlijmscherpe slagtanden die gelijk in haar buik terecht kwamen, zodat hij vervolgens genadeloos haar lichaam ver van zich af wierp. ‘Vuur een Ancient Power achter!’ Hij liet een reeks rotsen boven zich verschijnen die in een cirkel om hem zweefde en liet deze vervolgens recht op haar af komen. Direct brulde Ciro’s Pokémon elkaar, gelijk juichend voor de Flygon om het niet zomaar op te geven na deze paar wonden en pijn. Calliber sperde verrast haar ogen open met een vastberadenheid die onmogelijk de meten was en sneller dan voorheen vloog ze weer op de Mamoswine en zette haar Crunch in tegen de slagtanden van hem, een groter breuk vormend. ‘Blizzard!’ Een felle sneeuwstorm vuurde de mammoet geagiteerd af die zijn doelwit raakte en direct haar lichaam vast leek te vriezen, maar deze keer kon ze zich niet daar laten blijven zitten. Met haar klauwen om de slagtanden zat ze in een geweldige positie om de mammoet neer te halen. Furieus mepte ze met een blauw opgegloeide klauw recht tegen zijn snuit met een krachtige Dragon Claw, waarna hij luid snuivend naar achteren stapte. Direct hield ze de slagtanden weer vast en met een wilde zwaai van haar staart die zelfs een knakkend geluid maakte voerde ze een Earthpower uit onder de poten van de Pokémon. Deze verloor direct zijn balans en met zijn poten zakte hij nog dieper weg in de grond en zonder hem een moment te geven zijn evenwicht te vinden, lanceerde ze met haar gebroken staart een flinke Earthquake af. Bloed spoot direct uit haar staart en haar mond bij de aanval maar ze zou net als Ciro alles op alles zetten!
De grond schudde erger dan ooit tevoren en het gebouw begaf direct onder de kracht en de Mamoswine kreeg rotsen in zijn vacht gesneden die zelfs zijn spierweefsel aantastte. Pas op dat moment liet de Flygon de slagtanden los, als een gek wapperend met haar vleugels en het bloed van haar lichaam druipend. Kom op. ‘Powder Snow en trap de rotsen weg!’ riep Wolfric, waarna de mammoet zijn poten optrok en de rotsen om hem heen wegschopte mar daarbij zichzelf beschadigde aan de puntige randen. Vastberaden vuurde hij een ijskoude straal achter de rotsen aan die daardoor weer gevroren werden. Minachtend op de aanval sloeg ze haar poten over elkaar heen en snelde vervolgens gehuld door een donkerblauwe aura van de Dragon Rush recht op de mammoet af. De aura zelf al kalde enkele rotsen in stukken n vlak voordat ze de mammoet bereikte voelde ze dat haar vleugel ook flink was beschadigd maar nou zette ze alles op niets. Ze balde haar vuist voor een Feint Attack die recht de Mamoswine in zijn oog had geraakt en deze liet bloeden, verblind door frustraties en hysteria knalde ze haar Dragon Rush tegen zijn voorhoofd op. De explosie lanceerde de Mamoswine flink naar achteren en maakte afstand tussen haar en hem. Het was tijd. Tijd. TIJD. Rotwoord, maar ja, het wás tijd.
De Flygon wapperde haar vleugels voor de laatste keer en voelde de hoopgevende blikken van al haar vrienden op haar gericht staan toen de blauwe aura weer om haar heen verscheen. Met haar spieren aangespannen liet ze de luidste strijdkreet horen waar al haar vrienden aan meededen, elk haar de energie gevend voor deze laatste aanval. ‘Hup, maak het af met je Blizzard en Take Down!’ De mammoet brulde luid, maar oversteeg die van hun niet en lanceerde zich van de ene kant van het strijdveld af op de Flygon, gehuld door een goudgele aura die blauw kleurde door de sneeuwstorm die hij als een laag om zich had laten verschijnen. Calliber kreeg op dat moment weer een oeroude herinnering; toen Ciro haar ontmoette als Trapinch in het woestijn in Hoenn en Rifle als Torchic haar had proberen te pesten. Ze had eerst niets met hem te maken willen hebben, totdat ze in zag wat er onder die grijns schuil lag wat de eerste niet konden zien. Loyaal zag ze zichzelf vervolgens naast zijn zijde en een hoopvol gevoel die altijd in haar was gebleven sinds ze hem had leren kennen. Diverse herinneringen raasde als een film met hem samen voorbij en de anderen, en tranen rolden over haar wangen terwijl haar blik zachter werd en de aura in heftigheid toenam. “Ga, Calliber!” schreeuwden alle Pokémon en ze lanceerde haarzelf, omringd met een Dragon Rush recht op de Mamoswine, waarop er een witte bol zich vormde bij haar kaken. Deze aanval had ze zelden gebruikt en had ze met Ciro aan haar zijde geleerd met de hulp van Tawnee en haar Metagross in Mauville City. Zou hij trots zijn op haar dat ze het tijdens haar herstel onder de knie geregen had? Met een glimlach op haar gezicht liet ze zich omringen met een flinke laag zand en voordat ze het wist, vuurde ze de aanval af en werd ze omringd met verschillende kleuren. Al haar laatste kracht zat in deze aanval en ze voelde de ergste pijnen die ze ooit had gehad in één enkele seconden maar tijd om te kreunen of killen had ze niet. Het enige wat ze zag was een glimlach die ineens op de voorheen levenloze lichaam van Ciro zat. Arceusdomme, Ciro, jij kleine… . . …kip. Een gewelddadige explosie volgde bij de inslag van de twee aanvallen en een schokgolf volgde, waarop Cannon de eerste was die de rook enigszins weg wapperde met haar vleugels. Afwachtend keken de zes en Ciro naar de locatie waar de klap had plaatsevonden. Gebruikte aanvallen: Rock Tomb Sand Attack 4x Sand Storm Bulldoze Crunch Dragonbreath 2x Dragon Claw 4x Rock Slide Sonic Boom Boomburst Dig Mud Slap Earthquake 2x Dragon Rush 3x Feint Attack 1x Hyper Beam
Congratulations, you won! You received the iceberg badge and 60 points!
Member
Ciro Raedmund
Punten : 224
Gender : Male ♂
Age : 20 Jaar
Type : Team Rocket
Rang : Elite Agent
Regions : Hoenn en Kalos
Icon :
Onderwerp: Re: Brave Hot Heart zo jul 24, 2016 10:08 pm
Het was simpelweg veel te vroeg voor hem; hij wilde nog vliegvelden neer kunnen halen, Musket snoepgoed kunnen voeren, de moeder van Revolver opsporen, Cannon vaarwel zwaaien op een lange reis, Revolver hem zien plagen, Rifle aan zijn zijde zien strijden en Calliber zien stralen met haar naïeve en vrolijke glimlach. Het enige wat hij zich meende te herinneren was een verwilderd gezicht van Calliber en het vage gejuich van de Pokémon, voordat hij dan een harde bos op zijn borst voelde die pijnlijker aanvoelde dan een beet van een Bibarel of de vlammen van een Combusken of zelfs Aldrei. Het verlamde zijn lichaam en in een tel vaagde alles om hem heen weg. Eerst de ontroerende gezichten van al zijn zeven Pokémon en de geschokte gezichtsuitdrukkingen van Flippy en Ragya, maar hij hoorde nog hun stemmen die ineens zo helder leken. ‘Ciroooooo!’ leek er van alle kanten te horen en de jongen wist nog net te glimlachen van zelfspot. De laatste keer dat iemand zo hard zijn naam geschreeuwd had was toen hij weer eens iets vernield had. En oké, dat had hij ook deze keer, namelijk zijn eigen leven. Dat was een record. Het erge was dat hij zich over deze streek nog het meest schuldig aanvoelde dan al die anderen, terwijl dit alles zijn idee geweest was. Niet dat hij de rest iets van liet weten toen zijn oogleden naar beneden viel en zijn lichaam overging in shock; hij liet de glimlach op zijn gelaat staan. Hij bleef een joch waar je niet op kon vertrouwen. Van streek over de toestand van hun Trainer die alles op alles had gezet om samen met hun de strijd in Kalos tot een eind te brengen brulde nóg luider, terwijl de tranen nog steeds over hun wangen vielen, recht op zijn lichaam die enkel stuiptrekkingen over ging. De laatste poging van het lichaam om in leven te blijven. Het duurde even voordat één van hen zich verroerde en het lichaam tegen zich aandrukte; het was de snikkende Blaziken die de eens zo actieve figuur in datzelfde lichaam het langst kende van de rest. Zijn snavel verbergend in Ciro’s nek, liet hij de vlammen om zijn polsen verdwijnen in een poging hem niet te roosteren.
De andere Pokémon keken echter ontroerd en tamelijk nerveus richting Calliber en de Mamoswine, hopend dat deze strijd beëindigd was, al waren ze hier half hartig over. Het moment van verlies en overwinning zou het moment zijn dat ze vaarwel moesten nemen aan Ciro. Na het dus verdwijnen van de rookwolk zakten al hun harten toen ze de silhouet van de Mamoswine bovenuit zagen steken maar deze bezweek en een Flygon sprong p het lichaam en krijste zo luid als ze kon, voordat ze erop neerviel. ‘Calliber!’ riep Revolver bezorgd en ze zweefde naar de Pokémon maar remde af en zweefde met een schok terug, haar poot verbijsterd voor haar mond, ‘N-Nee…’ Ze durfde ook deze waarheid niet onder ogen te zien en voelde de brok in haar keel nóg groter worden. Nou sloeg ze haar andere poot voor haar mond, heftig met haar kop schuddend dat het klopte wat ze zonet gezien had. Dit kon haar beste vriendin op deze wereld niet overkomen, niet Arceusdomme na al die jaren dat ze aan Ciro’s zijde zoveel brute dingen doorstaan hadden. Haar lichaam zakte uit uitputtig en extreme verbazing en verdriet op de grond en ze begon ditmaal heftiger te snikken in golven. Dit kon hun niet ook al voorkomen, nee, dat kon niet. Waar hadden ze dit aan verdient? Dit was géén overwinning maar de grootste verlies die ze hadden kunnen leiden. Ze haatte zichzelf volkomen voor het feit dat ze altijd haar zo ruw en gemeen behandeld had en altijd wijzer probeerde te ogen tegenover iemand, waarvan ze wist dat die slimmer was. In elk opzicht. De andere Pokémon werden enkel meer bezorgd met het aanzicht van Revolver die erop afgestuurd was de Flygon te bekijken. Het was dan wel duidelijk wat er gebeurd was en toen ze een lichtblauwe schim naar hen zag bewegen met haar laatste krachten, konden ze geeneens meer een geluid uit hun keel krijgen. ‘Revolver… kijk.. op,’ De Banette herkende de stem maar schudde koppig met haar kop, terwijl de tranen als een waterval van haar wangen vielen, ‘… Voor.. mij?’ Traag keek ze dan op, snikkend en keek recht in de ogen van de blauw lichtgevende Flygon, waarbij vreemde glitters uit haar staart kwamen en zelfs al een stuk uit ontbrak. De vervloekte pop beet op haar lip en wierp uitgeput en klaar met alles wat ze allemaal te verduren kregen haar armen om Calliber’s kop die ijskoud aanvoelde. Verloor ze haar ook? Wie was de volgende? Hadden ze niet beloofd te blijven leven en elk Ciro’s wens voor hun in vervulling te laten komen? Calliber wist wat er door de kop van haar teamlid heen ging en schonk haar en de rest de lach die ze altijd al aan ze getoond had met de naïviteit dat ze compleet gezond was. Bloed spoot echter uit haar rug en haar vleugels lagen in een zwaar onnatuurlijke posities en één voorpoot van haar was gebroken. Een verschrikkelijk zicht maar Calliber beet de pijn door alsof het niets was, voordat ze haar beloning zou ontvangen en dat was om weer met Ciro te zijn. Het duurde nog even en het feit dat al haar zintuigen één voor één uitschakelde was al het teken. ‘H-Het was.. mij… een eer… jullie.te..ontmoeten…’ Het volgende moment voelde Banette geen pols meer en lag spoedig het langzaam verdwijnende lijk van haar beste vriendin in haar armen. Revolver drukte steviger dan ooit het lichaam tegen zich aan en merkte dat ze zelf elk moment neerviel van pure emotionele uitputting.
Op dat moment echter werd de gym overspoeld met ambulancepersoneel en zelfs een rasechte arts tussen hen die bekend was met hartaandoeningen. De Pokémon schrokten elk van de plotselinge onbekende figuren en de sfeer van haast en professionalisme at hen angst in boezemde. Ze wilde weten waar deze mensen vandaan kwamen, wie ze ware en vooral wat ze wilde. Verwilderd en uitgeput dat ze waren geworden van de ervaring trokken ze hun mondhoeken omhoog en blootte hun tanden dreigend naar de mensen die ze niet meer in staat waren te herkennen als ‘een vorm van hulp’. Het waren vreemdelingen die hen méér pijn gingen doen! Wulfric was de enige die ze erkende en hetzelfde voor de scheidsrechter en ze kalmeerde ietswat toen de gymleider zijn Pkémon terug had gekeerd en hen op zachte maar assertieve toon aansprak. Met simpele gebaren wilde hij hen erop wijzen dat ze hun geliefden willen helpen en het feit dat er dus nog hoop in deze twee levens lag bracht hen weer tot tranen. Al weigerde zowel Revolver als Rifle hun vrienden zomaar aan deze mensen te geven, totdat ze enigszins hun zin kregen. Hun twee mochten meereizen, terwijl de rest achter de ambulances aanrende en Wulfric met haast zijn eigen auto had opgestart. Het scheelde dat Trainer en Pokémon herenigd waren maar het feit dat de mensen met vreemde alcoholische geuren handschoenen aantrokken en bij beide figuren stickers aan hun lijfen plakten, een kape over hun mond deden en zelfs hen weerloos in een brancard legde maakte hen misselijk. De Blaziken kon echter zijn blik niet van het plotseling zo ziekelijke lichaam halen die zodanig onherkenbaar was geworden met al die onbekende medische apparaten om hem heen die enkel eens in de minuut een piep lieten horen. De paniek van de twee andere figuren die stevig op het lichaam’s borstkast bleven drukken deed hem het ook bijna mentaal begeven. Rifle wilde nooit zijn vriend zo weerloos voor zich zien. Nooit. Het was niet anders bij Revolver die neer keek op een bleek lichaam waar diverse vloeistoffen uitgepompt werden om vervolgens ook gedruk aan te moeten zien op het lichaam. Veel nut scheen het bij beide niet te hebben dan net dat ene piepje wat eens in de minuut te horen was. Helaas hadden de twee Pokémon al een idee wat deze piepjes voorstelde en slikten elk nerveus toen een minuut omging. Het was triest gezien het enige hoopgevende bron van leven uit de twee lichamen. De overige vier Pokémon raasden elk achter de ambulance aan en voelde ieder op zijn beurt ook hoe belangrijk deze paar momenten waren. Ze gaven elkaar dan een ietwat hoopvolle knik, zoals Cannon die al vliegend soms de tijd nam haar blik van de auto ’s af te wenden en Grenade aan te kijken die zwakjes terug knikte, terwijl Musket onder hen naar voren stormde maar niet als een monster met Nambu naast hem vliegend. Al spoedig zagen ze echter dat een flinke file voor de ambulance zat die snel leek te verdwijnen en het duurde niet lang, voordat ze die ruw uit de weg hadden geruimd; De Tyranitar passeerde de ambulances en stormde met zijn Bulldoze flink wat auto ’s weg, Nambu vloog hoger de lucht in en draaide flink om zijn as om flinke vlammen los te laten op de auto’s zodat ze explodeerde, Grenade vuurde een Draco Meteor op volle kracht en brak daarmee nog meer auto’s en Cannon voltooide het door een Heat Wave af te vuren en ze elk te laten smelten. Het was niet illegaal maar wel de stijl waarop Ciro het gewild had. De file die voor hen lag verdween en de ambulances en Wolfric reden al als een razende verder richting het ziekenhuis dat aan de horizon verscheen, vlak naast de snelweg. Ze waren er écht bijna! Hoop keerde terug in de vier Pokémon maar ze hadden nog geen idee wat er in de ambulances zelf gebeurde die bijna de ziekenhuis inreden. Helaas. De machines toonde sinds een minuut of twee geen puls meer aan. Meer paniek keerde in de mensen terug die gehaast diverse voorwerpen tevoorschijn hielden, terwijl de twee Pokémon enkel toe in staat waren zwijgend te staren naar de lichamen. Waren ze nou… Zijn ze nu… Te laat…? Er kwam geen woord óf maar een geluid uit de twee, terwijl juist de stemmen van de mensen luider werden die zelfs hoger klonken door de angst. D-Dit kon niet waar zijn. De twee staarden levenloos naar voren, totdat de ambulances aankwam in het ziekenhuis en een flinke leger aan zusters de auto inrende, de brancard vastgrepen en haastig doorgaven waar de Pokémon moesten zitten. De twee stonden sprakeloos stil en hoopvol kwamen de vier ook aan. Cannon waagde als eerste te vragen aan de twee hoe het met ze voorstaat maar ze kregen geen antwoord buiten veelzeggend gezwijg. ‘N-Nee, nee, NEE! Dat meen je toch niet?! Arceusdomme, die mensen kunnen echt niets! Niet eens de leven redden van één persoon en Pokémon, Muk!’ De Charizard schreeuwde het uit en liet een vuurlaag om haar vuist verschijnen, gereed om het verdriet en uitputting die ze al ondergaan had om te zetten in woede en frustratie. Ze draaide zich al om voor een verwoestende stoot maar Wulfric’s stem bracht haar tot een halt, enkel om hem met tot spleetjes geknepen ogen aan te kijken. Hij was de oorzaak van hun twee’s dood, en voornamelijk zijn vervloekte Mamoswine! Die had ervoor gezorgd dat Ciro langer had moeten blijven staan en niet kon vertrekken naar het ziekenhuis en dat rot mammoet had Calliber vermoord met al zijn aanvallen! Ze kon die gymleider wel vernietigen op dit punt en dat zonder enige spoor van genade. Ze keek recht de ogen in van een volstrekte moordenaar van twee van haar dierbaren, en ze merkte al dat ze wild zwaaide met haar staart, haar vleugels wapperde en haar vuisten kraakte. ‘Ik.. maak je… AF!’ Gefrustreerd als nooit te voren lanceerde ze zich op hem af, terwijl de andere Pokémon met medelijden en vermoeidheid naar haar kijken, te zwak haar nu nog te stoppen. Met haar kaken wijd opengesperd en vlammen verschijnend tussen haar kaken was ze vastberaden deze man’s leven te ontnemen als enige goedmakertje voor die twee die hij van hen gejat had. ‘Het is goed zo, ‘sprak Wulfric die zijn hand recht op de snuit van de Charizard gerust had en ze dreigde al de vlammen af te vuren, maar zakte recht in de armen van de gymleider in elkaar van uitputting en verdriet. ‘Rustig maar, uit de blik van je ogen wist ik al dat je mij niet af wilde maken… Je kan jouw ware motivatie moeilijk onderdrukken, niet waar? Wat ik namelijk las was… ‘ begon Wulfric op zachte toon, waarna Cannon hem recht aankeek en luid in tranen uitbarstte, ‘… was troost,’ De gymleider maakte nou oogcontact met de andere die met hangende schouders wegkeken van de man, beschaamd gezien ze wisten dat ze dezelfde wilden. ‘Kom maar…’ Die woorden waren amper nodig en Nambu was de eerst die naar hem toevloog, gevolgd door de anderen. Uitgeput van alles huilden ze elk uit terwijl de man zijn armen om de meestal afschrikwekkende Pokémon wierp die hierbij toonde een immens hart te hebben. Groter dan de vriendelijk uitziende Pokémon. De man moest hier zwakjes van glimlachen, eindelijk wetend wat waarschijnlijk het verzwakte hart van Ciro zo lang in stand had weten te houden. In de tussentijd werden de twee brancards gescheiden, de één werd afgevoerd naar de Pokémon afdeling en Ciro naar de mensen. Minstens drie minuten waren al voorbij sinds de laatste hartslag en eenmaal met diverse mensen om zijn lichaam die apparatuur bij zich hadden gehaald lag hij nog met een glimlach op zijn gezicht. Het laatste spoor van zijn leven blies gelijk weg van zijn gezicht met één gebeurtenis: gebrek aan de aanwezigheid van zijn Pokémon. Enkele koude chemische vingers tikten tegen zijn lichaam aan en trokken zijn shirt en broek van zijn lijf. Het lichaam koelde daarmee echter af en een zuster rende met een doek in een poging het lijk warm te wrijven. Snauwend duwde de arts haar echter weg en wreef twee platte voorwerpen tegen elkaar. ‘Naar zoveel Volt en.. Clear!’ riep een cardioloog die verschenen was en drukte de panelen tegen de borstkas van het lichaam. Deze sprong een paar centimeters de lucht in maar de hartslag bleef afwezig. De cardioloog zette de voltage in angst hoger en volgde de procedure. ‘Oh, Muk,’ vloekte de man, vreemd aangekeken door de anderen en schudde zijn hoofd, ‘Hoger!’ De cardioloog weigerde op te geven en waagde nog een poging maar helaas, het was zinloos. Hij liet de zuster hem passeren en gaf de voorwerpen over aan een andere arts. ‘Snel, naar operatiekamer 345Q!’ riep hij luid, en ze liepen hem direct achterna, rennend met de brancard, ‘Jäger, kijk snel naar welke bloedgroep hij heeft en Stein, kijk snel in ruimte 5X!’ Het was de cardioloog niet gelukt op deze manier het patiënt tot leven te wekken maar na snel van de andere artsen op de weg naar de operatiekamer gehoord te krijgen welke aandoening hij had, wist hij al genoeg: met alleen een zwaar risicovolle operatie kon er hoop op leven zijn. Eenmaal in de kamer duwde hij het brancard recht onder de lamp, en waren gelukkig alle benodigdheden behalve één er al. Tsk, het was iets wat zijn collega zou brengen en die eigenlijk zelfs als de beste wist over deze operatie. Deze geweldige cardioloog en chirurg had het zelf bedacht. Ter ere van iets dierbaars. Maar goed, gelukkig werd het al naar binnen gebracht en kon hij beginnen met snijden. Het zou uren duren en het lichaam lag al aan de beademing en werd kunstmatig enigszins in leven gehouden. Eenmaal bij het zien van het hart vertrok bijna al zijn hoop. Het was bijna compleet afgestorven. Echt, zijn collega… Die was een redder. De cardioloog ging met deze gedachten heftig te werk en na enkele lange energierovende uren werd het lichaam van de jongen gebracht naar de intensive care. Calliber werd daarentegen eerder gebracht en zat onder het verband en had een bloeddonor nodig gehad die perfect paste en ze toevallig recent nog hadden. Hetzelfde gold voor Ciro die een nieuw hart kreeg van een donor. Eveneens vreemd toevallig recent. De cardioloog liep met beide documenten rond en had verder nog niet de namen kunnen bekijken toen hij werd opgewacht door niet alleen dé intimiderende Pokémon van de Trainer en de Flygon maar ook de enige echte gymleider Wulfric. ‘En…? ‘ opperde de man om een antwoord met een nerveuze groep Pokémon achter hem. ‘Ze zijn in o-‘ De pieper in zijn zak ging en gelijk keek hij verontstend op bij die code, ‘k-kom mee,’ Hij sprintte als een razende naar de ruimte waar de twee lagen en de Flygon hyperventileerde, terwijl vlak naast haar Ciro een hartstilstand kreeg. ‘Snel, opzij, zoveel volt en.. Clear!’ De cardioloog liet de papieren los en wreef weer de voorwerpen tegen elkaar aan om een schok aan het lichaam te mogen toedienen. Het lichaam sprong direct op maar er volgde geen hartslag. Ciro volde daarentegen dus ook geen schokken en enkel een vreemde vertrouwde warmte die zijn hand vastgreep. Hij herkende het uit zijn kindertijd maar… wie was dit? Wantrouwend trok hij zijn hand terug maar er volgde wat gegrinnik, waarna alles haarscherp leek. Hij zag bomen om zich heen, was aanzienlijk kort en een man met een geschoren kaaklijn en warrig maar vrij kort donkerbruin haar keek hem speels maar trots aan. ‘Ga terug naar je moeder en maak haar eens minder bezorgd dan continu weg van haar te lopen… zoon,’ W-Wacht…. Dat was…. De warme hand hees hem met een ruk overeind en duwde hem recht de lucht in. … … … … De tweede poging met het apparaat. … … … Piep! … … Piep! … Piep! Piep! Piep! Het geluid werd steeds frequenter en vulde de kamer die daarmee gelijk de gespannen sfeer deed verdwijnen en waarop de cardioloog ontspannen kon ademen. ‘Zuster, warm hem op,’ Zonder zich te laten wachten deed ze dat ook, voorzichtig het verband om zijn borstkas vermijdend, terwijl de Flygon’s hartslag van vrij onregelmatig naar stabiel ging door het werk van de andere artsen. De Pokémon waren sprakeloos aan het staren naar de twee. Ze leefden. ZE LEEFDEN! Ze keken elkaar pas na een minuut aan, nog niet geheel de situatie bevattend, terwijl Wulfric opgelucht zuchtte en ze allemaal een troostend aai over hun boel gaf. ‘Ik denk dat ze rust nodig hebben,’ Ze knikte en hij trakteerde hen op een gratis genezing bij een lokale Pokémon Center en eten, voordat hij ze achterliet in de hal voor de kamer. De cardioloog raapte echter de papieren weer op en keek weer naar het persoon die de hart gedoneerd had. Zijn mond viel open en hij glimlacht moeizaam. Dat verklaarde veel e vooral toen hij de twee in had laten slapen als laatste gunst voor hun. Al die jaren harde werken nadat hij uit het gezinsleven verdween was om puur via Team Rocket informatie te krijgen over zijn liefhebbende zoon en genoeg geld te verzamelen om onderzoek naar Ciro's hartaandoening te doen. En het was hem laatst gelukt. Een speciale hart transplantatie en zijn Zangoose's bloed voor elk gebruik bij zijn Pokémon. Ja, zelfs hun bloedgroepen wist hij. Meer reden voor zijn bewondering van de man. ‘Je was erop voorbereidt, meneer Alex Raedmund,’ Ciro’s hand trok samen ter respons. Een enkele traan gleed over zijn wang. En de achtste gymbadge glinsterde fel naast een familiefoto van de familie Raedmund. Zijn vader met een lach en Ciro met een geagiteerde frons.
Een zonnige dag brak aan in teken van een beginnende hittegolf over Kalos en een schim deed zijn ogen open na wat twee dagen had moeten zijn geweest. Enkel om een stapeltje slapende luie Pokémon te zien snurken met etensrestjes om hem heen te zien. “Muk, jullie besmeuren ook alles, kleine Arceusdomme koters!” Niet alleen had hij alles wat hij dierbaar had terug maar hij had ook iets verloren en datgene waar hij naar verlang gekregen. Zijn vader’s hart.
Rock Tomb
Crunch
Dragonbreath 2x
Rock Slide
Sonic Boom
