Heb je altijd al een Pokémon trainer, coördinator of breeder willen zijn? Of bewandel jij liever het gevaarlijke pad van een Team Rocket Grunt? Samen met andere leden schrijf jij het verhaal van jouw geheel eigen personage. Doorkruis regio's, vang je favoriete Pokémon en maak nieuwe vrienden onderweg. Laat het avontuur beginnen!
Cecille had er het eerst over gehoord toen ze over de straten van Mauville rondscharrelde, wederom zoekend naar een oplossing voor haar geldproblemen. De blondine was erg koppig en hoopte elke dag dat er een baantje voor haar open stond, maar het mocht niet baten. Totdat ze een gesprek opving van twee trainers die enthousiast bezig waren over iets dat het Battle Maison heette. Nieuwsgierig en sociaal als ze was, besloot ze om eens te gaan peilen en sprak ze de twee vriendelijk aan. Daar werd ze voor beloond, want ze gaven haar de informatie waar ze om vroeg – zoals waar ze het kon vinden en wat het nou precies inhield. Blijkbaar ging het om een test voor trainers in overvloed, waar elke trainer hun gevecht skills kon laten peilen door een reeks gevechten aan te gaan. Trainertypes maakten hierbij niks uit, want voor elke soort was een bepaald aantal prijzen te winnen. Cecille klaarde meteen op bij het horen van dit nieuws. Misschien kon ze hier wel geld uit troggelen, zonder het risico te lopen dat ze zelf geld moest uitgeven!
De blondine pitchte het idee bij haar vriendin en maakte duidelijk dat ze erheen wilde reizen om de rekening te kunnen betalen. Het lag ergens in Evergrande City – de reis zou lang worden en ze zou wellicht een dagje niet op bezoek kunnen na de gevechten. Cecille vroeg daarom of het wel oké was om te gaan, want ze wilde Sara niet in haar eentje achterlaten zonder daar eerst toestemming voor te vragen. Gelukkig kreeg ze groen licht. Ze vertrok meteen nadat het bezoekuur was afgelopen, ervoor kiezend om haar pokémon pas later in te lichten over de inspanningen die ze zouden moeten verrichten. Zoals ze had verwacht was de rit naar Evergrande City saai en vreselijk lang. Ze verveelde zich, maar dat maakte het des te beter om aan te komen in de stad. Onderweg kon ze zich tenminste bezighouden met strategieën, al had ze geen flauw idee wat haar te wachten stond en improviseerde ze veel liever.
Cecille keek vol bewondering naar het landhuis. Het was kleiner dan die van de Celica’s, maar het was nog steeds indrukwekkend. De blondine had het zelfs makkelijk kunnen vinden door de omvang. Vlug haalde ze haar pokéballs tevoorschijn en liet haar pokémon stuk voor stuk eruit. Ook Isak, welke ze niet van plan was te gebruiken. Ze besloot echter dat hij prima kon toekijken, want dat was een mooi leermoment voor hem. “Oké jongens, ik weet dat ik jullie hier nu mee verras, maar vandaag gaan we onze kracht, uithoudingsvermogen en – nou ja, we gaan alles testen in het Battle Maison,” sprak ze haar team toe. Sivar keek haar vragend aan. Cecille glimlachte en besefte zich dat ze nog niks over het Battle Maison had uitgelegd. Dat was dan ook wat ze direct erop deed. Het sprak de meeste van haar pokémon wel aan, ondanks dat het om keihard knokken voor geld ging, maar ze wisten dat hun trainer het geld net zo hard nodig had en dus waren zelfs de minder grote vechtersbazen klaar om de strijd aan te gaan. Dankzij hun tochtje op Mt. Chimney was Minnoo meer gaan geven om het vechten en trainen; iets wat Cecille in ieder geval erg goed deed om te zien.
Ze keerde haar pokémon weer terug – op Isak na. De Riolu zou niet worden ingezet en had dus ook geen verrassingselement nodig. De rest van haar team wel. De blondine tilde de jonge pokémon van de grond en wandelde toen naar de ingang van het huis, tot genoegen van Isak natuurlijk. Hij liet een vrolijk geluidje klinken en gooide zijn armen in de lucht, waarna zijn rode oogjes nieuwsgierig op het interieur van het landhuis belandde. Cecille, daarentegen, had er geen oog voor. Ze was het eigenlijk al gewend van de Celica’s en bovendien werd haar aandacht getrokken door de vrouw achter de balie, die haar hoogstwaarschijnlijk verder kon helpen met deze hele toestand. Omdat ze nu de enige leek te zijn die nog niet geholpen was, kon ze gemakkelijk naar de balie toe lopen. Er werd al oogcontact gemaakt toen de blondine halverwege was, waarna een vriendelijke glimlach haar kant op werd geworpen. Cecille’s eigen mondhoeken krulden automatisch al omhoog hierdoor.
Eenmaal bij de balie aangekomen, plantte ze Isak op de balie neer en leunde ze met haar ene arm op de toonbank. De vrouw maakte er geen opmerking over, dus ze ging er vanuit dat het in ieder geval was toegestaan om een Riolu daar neer te zetten. Er hingen of stonden in ieder geval geen bordjes waarop stond dat het niet mocht en de jongedame bleef vriendelijk naar haar glimlachen. “Kan ik u ergens mee helpen?” vroeg ze aan Cecille. Het idee alleen al dat ze met ‘u’ werd aangesproken… De arrogantie welde langzaam in haar onderbuik op. “Ja,” reageerde ze vriendelijk. “Ik ben geïnteresseerd in meedoen aan het Battle Maison. Dit is m’n eerste keer, dus hoe gaat dit in z’n werk?” vroeg ze aan de medewerkster. Die knikte toen ze bekendmaakte dat ze mee wilde doen en tikte meteen iets in op haar computer, terwijl ze aandachtig naar Cecille’s verhaal luisterde. “U kunt meteen die deur,” begon de jongedame, waarna ze wees naar één van de deuren in de hal,“door naar binnen. Daar zal uw eerste tegenstander al op u wachten. Van pokémon wisselen en ze laten helen is toegestaan tussen de rondes in. Tijdens de gevechten zelf mag dus niet gewisseld worden,” legde ze uit. “Dat zijn zo ongeveer de fundamentele regels van het Battle Maison.”
Cecille knikte begrijpend. “Alright. Begrepen,” grijnsde ze naar de medewerkster. “Die deur door?” Ze wees naar dezelfde deur waar de jongedame net naar had gewezen, waarop instemmend geknikt werd. “Oké. Thanks!” bedankte de blondine haar. Ze plukte Isak weer van de toonbank en liep enthousiast naar de deur toe, om er niet veel later door te verdwijnen. Cecille vergat in alle haast en ophef na te vragen over de prijzen, maar ze beredeneerde al snel dat het gewoon om geldprijzen ging. Dat ze geen entreeprijzen vroegen en het daarom onmogelijk was geld te winnen, daar stond ze uiteraard niet bij stil. Het enige waar ze aan kon denken was het aankomende gevecht en winnen, waardoor ze dan ook vastberaden plaatsnam aan de ene zijde van het strijdveld. Isak werd naast haar op de grond gezet en haar lila ogen gleden naar de andere kant van het veld. Goed, wie was de eerste die ze plat zou walsen?
Momerator
Sara Sweets
Punten : 497
Gender : Female ♀
Age : 23 years
Type : Trainer
Regions : Hoenn en Kalos
Icon :
Onderwerp: Re: PvP ma mei 16, 2016 12:37 am
Welcome to the Battle Maison! Your first opponent is... Good luck with your fight!
Moderator
Cecille Skarsgård
Punten : 84
Gender : Female ♀
Age : 22
Type : Trainer
Regions : Hoenn en Kalos
Icon :
Onderwerp: Re: PvP di mei 17, 2016 1:40 pm
THEY’RE NOT TAKING US ALIVE.
Een jongedame van ongeveer haar leeftijd verscheen in de deuropening tegenover haar. Cecille was een beetje verward door alle deuren die naar bepaalde kamers leidden, maar ze besloot haar brein daar niet echt over te breken. Ze was hier om te vechten, niet om uit te vogelen hoe een landhuis in elkaar zat. Elkaar voorstellen kwam er niet aan te pas. Ze stapten allebei naar hun plek en keken elkaar vastberaden aan. Nu pas viel het de blondine op dat er een scheidsrechter was, maar die vermeldde hun namen ook niet. Waarschijnlijk omdat ze zich niet per se in hoefden te schrijven hier en hun namen niet bekend waren. “Ben je klaar om in het stof te bijten?” hoorde ze de jongedame tegen haar zeggen. Een arrogante blik was in diens ogen verschenen – eentje die het strijdvuur in Cecille aanwakkerde. “Oh, geloof me, je gaat spijt van die woorden krijgen,” grijnsde de blondine naar de ander. Haar tegenstander haalde toen een pokéball tevoorschijn, drukte haar lippen tegen het ronde voorwerp en gooide hem het strijdveld op. Cryogonal verscheen. Cecille grijnsde. Daar had ze wel een voordeel mee. Minnoo was voor deze ronde haar keuze en kwam in een flits op het strijdveld te staan.
De Blaziken hief meteen haar poten om haar gebruikelijke Baguazhang houding aan te nemen. Cirkelen om haar tegenstander deed ze nog niet, want een startsein had ze nog niet gehoord. Pas toen de scheidsrechter zijn vlaggen naar beneden wapperde en aangaf dat het begonnen was, deed Minnoo een paar stappen opzij, om zo de Cryogonal te omzeilen. “Doe Mist!” riep de trainer meteen, blijkbaar vol ongeduld omdat Cecille haar Blaziken nog niet liet aanvallen. De blondine fronste verbaasd, want ze had een aanval verwacht, maar kennelijk moest zij degene zijn die dat ijs doorbrak. “Oké Minnoo, tijd om het ijs te breken!” grijnsde Cecille trots. Ze zag de jongedame met haar ogen rollen. Mooi. “Double Kick!” Vecht en vuur waren allebei effectief tegen een ijstype als Cryogonal. Haar tegenstander zou er echt spijt van krijgen dat ze tegen Cecille was geëindigd.
Omdat Mist een vervelende aanval was die ervoor zorgde dat een pokémon in de mist verdween, en de Blaziken aan één oog blind was, was het moeilijk om te bepalen waar de Double Kick moest landen. Gelukkig was dat precies waar Cecille aan had gedacht, want Double Kick was één van de weinige aanvallen waarbij iets werd herhaald. Het was niet erg als het ene been niet raakte, zolang de andere dat wel maar deed. En dat was precies wat er gebeurde. Minnoo miste met haar eerste trap. Haar tweede trap, echter, trof doel. “Goed zo Minnoo!” complimenteerde ze haar pokémon. Als ze zo doorgingen, dan hadden ze zo gewonnen. “Doe nu een Fire Spin!” Zo konden ze de Cryogonal altijd vinden en bovendien deed het elke ronde extra schade. De aanval raakte en het was meteen duidelijk waar hun tegenstander zich verstopte. “Cryogonal, Night Slash!” riep de jongedame. Helaas was het een aanval die moeilijk te ontwijken was en hoewel Minnoo haar best deed om Baguazhang toe te passen, wist het haar toch te treffen. Ze gaven echter niet op.
“Val aan met een Flame Charge!” droeg ze de Blaziken op. Minnoo liet er geen gras over groeien en hulde zich meteen in withete vlammen. “Vang het licht op en doe dan Solar Beam!” hoorde ze de tegenpartij toen roepen. Hm. Dat was een slimme zet, maar het zou niet veel uithalen bij een vuurtype. Cecille liet het daarom allemaal gebeuren en staakte haar strategie niet. Solar Beam laadde op en werd gelost, regelrecht op Minnoo af. “Counter het met Flame Burst!” Zelfs als haar plan niet zou slagen, dan zou de vlam nog op de Cryogonal af kunnen suizen. Helaas was Flame Burst niet sterk genoeg om de Solar Beam tegen te kunnen gaan, want hoewel de twee aanvallen botsten, schoot laatstgenoemde toch door en werd Minnoo erdoor geraakt. Waar Cecille echter wel op hoopte, gebeurde. De vlammen ketsten af en schoten alsnog tegen Cryogonal aan, zelfs al was het minder vuur dan origineel gepland was.
“Minnoo, ben je in orde?” vroeg de blondine aan haar pokémon. Deze haalde een keer diep adem en zuchtte het weer uit, waarna ze haar rug rechtte en weer begon te cirkelen rond haar tegenstander. Ze knikte een keer naar haar trainer om aan te geven dat ze nog wel door kon. Wat er vervolgens werd gedaan, was een lage zet van de tegenpartij. Cecille fronste boos toen ze hoorde dat er een Recover moest worden gedaan, want hoewel ze van een uitdaging hield, vond ze dit wel een steek onderwater. Zijzelf beschikte niet over zo’n move, dus Minnoo zou uitgeput blijven. De twee lieten zich echter niet uit het veld slaan hierdoor. “Oh nee, mooi niet. Doe Flare Blitz!” Cecille was vastberaden om de geheelde schade weer toe te dienen, zelfs als ze daarmee de Blaziken haar gezondheid een beetje op het spel zette. De pokémon zelf had er schijnbaar geen problemen mee, want ze voerde de aanval netjes uit en wist de Cryogonal hard te raken. Dit tot ongenoegen van diens trainer. Minnoo creëerde vervolgens wat meer afstand voor het geval dat. Dat had echter geen nut gehad, want toen de volgende aanval werd geroepen, werd die afstand meteen weer overbrugt. “Bind!” Haar Blaziken werd verwikkeld in een aantal tentakels, welke zich strak om het lichaam van de pokémon heen wierven. Cecille klemde haar kaken op elkaar toen ze Minnoo hetzelfde zag doen. Dit deed vast pijn…
Maar het was een domme zet van die dame.
“Blaze Kick zodat je wordt bevrijdt!” riep Cecille. Ze had in ieder geval gelijk, want toen Minnoo haar wilskracht terugvond en zodanig wist te herstellen dat een trap nog wel lukte, werd ze direct losgelaten door de impact. De Blaziken kwam direct onder de Cryogonal te staan. “Vecht terug met een Night Slash!” Door de kleine afstand was het onmogelijk om die te ontwijken, zeker omdat gebruik werd gemaakt van de pokémon haar blinde hoek. Cecille gromde, maar ze pakte de kans die ze kreeg meteen. “Flame Burst, nu!” Het werd erg heet op het strijdveld, maar ze wendde haar ogen niet af. De uitkomst was haar daar nu al te kostbaar voor.
Mist 1x Night Slash 2x Solar Beam 1x Recover 1x Bind 1x
Congratulations! You've won the battle and got a TM91 (Flash Cannon) as a prize! Your next opponent is... Good luck with your fight!
Moderator
Cecille Skarsgård
Punten : 84
Gender : Female ♀
Age : 22
Type : Trainer
Regions : Hoenn en Kalos
Icon :
Onderwerp: Re: PvP wo mei 18, 2016 1:47 pm
THEY’RE NOT TAKING US ALIVE.
Het was de Cryogonal toch teveel geworden. De ijspokémon bleef verslagen op de grond liggen en de scheidsrechter maakte duidelijk dat Cecille de winnaar was. De blondine maakte een vreugdesprongetje en ontving haar Blaziken met open armen om hun overwinning te vieren. Minnoo vond het nog steeds niet geweldig om opgetild te worden, maar ze liep desondanks op haar trainer af toen die haar armen spreidde. Hun tegenstander keerde haar pokémon terug en verdween chagrijnig door de deur waar ze naar binnen mee was gekomen. Cecille zag haar niet vertrekken, maar ze zag wel de scheidsrechter op haar afkomen toen ze haar Blaziken weer op de grond zette. Hij hield iets in zijn hand omhoog – duidelijk voor haar bedoeld. Nieuwsgierig nam de blondine het aan. Het was een TM. Vragend hief ze een wenkbrauw, maar toen ze opkeek om te vragen waar dit goed voor was, was de man al verdwenen. Cecille besefte zich enkele tellen later dat dit misschien de prijs was die ze had gewonnen en dat stelde haar teleur. Ze waardeerde de TM enorm, maar ze had gedacht hier geld te kunnen winnen. Wellicht bij de volgende ronde. Of op het einde van alle gevechten. Ja, dat moest wel.
Terwijl Cecille zich afvroeg wanneer ze het prijzengeld in ontvangst nam, verscheen er een jongedame aan haar rechterzijde. Ze had een kleine machine in haar beide handen vast en kwam vastbesloten op de blondine af. Deze hief vragend een wenkbrauw. De jongedame merkte de vraag al op voor die gesteld kon worden en legde uit dat Cecille haar pokémon hier snel kon helen als ze daar de behoefte voor had. Met een scheef oog keek ze naar de Blaziken, welke niet heel gehavend eruitzag, maar toch flinke klappen te verduren had gehad. Misschien was het dus beter om dit aanbod aan te nemen. Minnoo werd teruggekeerd en de pokéball werd op het kleine apparaatje gelegd, waarna het na een paar tellen weer terug werd gegeven aan de trainer. Dat was dat.
Ondertussen was hun volgende tegenstander verschenen. Een jonge knul met een petje op, de klep ervan naar achteren geschoven. Zijn kleine pony verdween door de gleuf van het ding, waardoor hij eruit zag alsof hij uit twee decennia geleden was verschenen. Zo kleedde Cecille zich toen ze jong was. Een speelse grijns verscheen op haar lippen, een plagende opmerking op het puntje van haar tong. Voor ze die echter kon maken, wees de jongen al uitdagend haar kant op. “Waag het niet om me te onderschatten! Ik veeg de vloer met je aan!” Een frons verscheen op haar gezicht. Was iedereen hier arrogant? Ze besloot het echter met hem mee te spelen, want niemand had er wat aan als ze de jongen op zijn tenen trapte door op hem neer te kijken vanwege zijn leeftijd. De blondine wist dondersgoed dat trainers op vele verschillende leeftijden capabel waren. “Ik weet niet zo zeker of dat laatste zo is, maar ik neem de uitdaging aan!” reageerde ze met een vastberaden glimlach op haar gezicht.
De jongen grijnsde tevreden en wierp toen zijn pokéball het veld op. De contouren van een Vespiquen werden zichtbaar en even later kwamen ook de kleuren tevoorschijn. Cecille’s mondhoeken krulden omhoog. Zo te zien was het nog een keer Minnoo haar beurt. De Blaziken stond binnen enkele tellen ook op het strijdveld, een tikje verward over dat ze wederom was opgeroepen. Toen zag ze echter wie de tegenstander was en hief ze haar armen weer, klaar om in de aanval te gaan als Cecille haar daartoe opdroeg. “Vespiquen, Air Slash!” Zo te zien ging de jongen als eerste, duidelijk denkend dat hij dit al gewonnen had. Zijn zet was slim, maar Minnoo kon wel tegen een stootje. Die windvlaag mocht dan meer schade doen vanwege het typevoordeel – maar het was nog lang niet afgelopen. “Fire Spin!” Deze aanval was misschien wel één van haar favorieten. Het zag er mooi uit, had extra effect en bovendien konden ze hun tegenstander altijd zien. Het wist de Vespiquen gevangen te nemen en hun opgevangen schade ietwat terug te dienen bij de ander, al werd het van de Fire Spin verdeeld over een aantal beurten.
“Sweet Scent!” Shit. Deze move zou ervoor zorgen dat Minnoo minder makkelijk ontweek, zelfs met haar eigen technieken. En ja hoor, toen de zoete geur haar neusgaten bereikte, leek ze wel in trans te vallen. “Minnoo, opletten!” riep Cecille naar haar pokémon, welke opschrok en zich klaarmaakte voor een volgende instructie. De blondine dacht na. Waren rocktype moves niet erg effectief? Ze meende zich te herinneren dat ze de Blaziken die had geleerd. Een brede grijns sierde haar lippen. “Rock Tomb!” Een aantal grote, stevige brokken steen werden naar de enorme wesp gegooid en raakten, waardoor een pijnkreet bij de Vespiquen vandaan kwam. Het maakte de pokémon en trainer duidelijk boos. “Vespiquen, Confuse Ray!”
Oh nee.
Minnoo ontweek de aanval niet op tijd en ondanks het feit dat ze half blind was, was de straal krachtig genoeg om haar te verwarren. De Blaziken zag er duidelijk uit alsof ze elk moment in elkaar zou zakken van ellende, omdat ze niet wist wat ze moest doen. Cecille klemde haar kaken op elkaar. Op deze manier zouden ze niet kunnen aanvallen… “Minnoo, luister goed naar mijn stem, oké?” begon de blondine hoopvol. De vogelpokémon richtte haar blik omhoog, haar hoofd in de richting van Cecille gedraaid. Ze kon haar dus nog wel horen? “Vergeet aanvallen, goed? Concentreer je op jezelf. Focus!” Ze was zelf niet zo goed in focussen, al leerde ze het zo langzamerhand wel door de truc van Minnoo, maar de pokémon zelf was er heer en meester in. Dat moest ook wel met haar vechtstijl, eigenlijk. Helaas voor hen betekende dit niet dat hun tegenstanders ook niet gingen aanvallen en met de staat waar de Blaziken zich in verkeerde, was het onmogelijk om te ontwijken. “Gust!” Een sterke windvlaag rees omhoog en waaide Minnoo van haar plek af, waardoor ze achterover tegen de grond smakte en verward bleef liggen. “Minnoo! Tel je ademhaling!” droeg Cecille haar pokémon op. Ze hadden er niks aan als ze zichzelf verwondde door op te staan.
“Vespiquen, doe nog een Air Slash!” Het was wel erg laag om je typevoordeel te benutten wanneer je tegenstander zich niet kon verdedigen, maar de blondine begreep zijn keuze wel. Hij maakte gewoon gebruik van de vruchten die zijn techniek had afgeworpen. Ze zou echter zichzelf niet zijn als ze zich zomaar gewonnen gaf. “Verdedig jezelf met een Blaze Kick!” Tot zo ver ging de trap nog goed. Minnoo was gefocust genoeg, dankzij haar ademhaling. Ze wist het voor elkaar te krijgen de juiste aanval uit te voeren – maar hij miste met een grote afstand. De Air Slash raakte en de Blaziken kermde het uit van de pijn. Cecille besloot het daarom maar anders aan te pakken. “Blijf je concentreren op je ademhaling en open pas je ogen als je denkt dat je er klaar voor bent!” Minnoo deed precies wat haar gevraagd werd. Ze sloot haar ogen en begon diep in en uit te ademen.
Hier nam hun tegenstander uiteraard uitgebreid gebruik van. “Power Gem!” Als Cecille het niet mis had, dan was dat ook een rocktype aanval. Ironisch, aangezien de Vespiquen daar zelf enorm zwak tegen was. De blondine droeg haar pokémon echter niet op om het te ontwijken, want die was zich druk aan het concentreren. Zelfs toen ze werd geraakt door de aanval, liet Minnoo zich niet afleiden van haar taak. Cecille was enorm onder de indruk van haar concentratievermogen – die sowieso van een niveau was die zijzelf nooit zou kunnen bereiken. Daar was ze veel te actief voor. Nog voor de jongen een nieuwe aanval kon roepen, echter, opende de Blaziken haar ogen en kwam recht. Ze schudde een keertje met haar hoofd om zich klaar te maken voor het gevecht en nam toen haar baguazhang houding weer aan. De blondine grijnsde trots. Nu ging het menens worden. Het was nu hun beurt.
“Oké Minnoo! Tijd om terug te vechten!” Ondanks de rake klappen die de Blaziken al had gehad, was ze nog lang niet uitgevochten. “Wat dacht je van een Flame Burst om mee te beginnen?” Haar antwoord kwam niet met een gesproken reactie. Ze kreeg die in de vorm van een enorme vlammenzee die regelrecht op de Vespiquen afstoof. Door de enorme hoeveelheid was ontwijken moeilijker en werd de grote wesp dan ook bedolven onder de withete vlammen. Aangezien deze aanval erg krachtig was, kwam de schade die ze hadden opgelopen nu ongeveer gelijk te staan. Daar kon Cecille de Fire Spin in ieder geval voor bedanken, al was die helaas nu gedoofd. “Vespiquen, doe je Heal order!” hoorde de blondine toen. Ah nee, niet weer… Daar ging ze nu een stokje voor steken. “Vlug, Minnoo, val aan met een Flare Blitz om dat te stoppen!” De Blaziken haar snelheid was gelukkig niet afgenomen en dus wist ze inderdaad een halt toe te roepen aan het helingsproces. Alles ging op aan de vlammen van de Flare Blitz, welke helaas ook de gebruiker wat verwondde, maar dat was een offer die ze beide bereid waren te maken. Doordat ze nu dichtbij stonden, kon Cecille gebruik maken van de dichte afstand. “Doe nog een keer je Rock Tomb!” Stenen werden in overvloed naar de grote wesp geworpen, welke eronder bedolven raakte en duidelijk moeite kreeg met overeind te blijven. Cecille grijnsde breed bij het schouwspel. Lagen ze aan de winnende hand? Ze zou geen genoegen nemen met verliezen.
Hun tegenstander raakte duidelijk in paniek. Zo hoorde het gevecht namelijk niet te eindigen; hij moest en zou winnen. “Toxic!” riep hij daarom, wetende dat een venijnige vergiftiging nog eens zijn redding in nood kon zijn. Minnoo werd geraakt door de aanval en voelde zich meteen ontzettend misselijk. Haar concentratie werd duidelijk minder, maar ze gaf niet op. Ze zou dit winnen voor haar trainer. “Vecht terug met een Stone Edge, Minnoo!” commandeerde Cecille. Het gesteente onder Vespiquen kwam omhoog en raakte haar hard, waardoor ze haar evenwicht verloor en bijna tegen de vlakte ging. Haar vleugels wisten haar wel overeind te houden, dus net op het laatste moment kwam ze weer overeind. Beide pokémon waren duidelijk aan het einde van hun energie gekomen, dat was te zien aan het gehijg en hun lome bewegingen. Dit betekende nog maar één ding. Met de komende aanval of aanvallen zou het eindigen en het was nog maar de vraag wie er als winnaar uit de strijd zou komen.
Cecille zag de jongen diep nadenken over zijn volgende zet. Hij leek in paniek, want hij wilde het strijdveld niet verlaten met verlies. Helaas voor hem was de blondine dat ook nog niet van plan. Hier verliezen betekende minder prijzengeld en dat had ze nodig voor de rekening van het ziekenhuis. Ze had het Sara beloofd. Zij zou het betalen, dus zij zou aan het geld moeten komen. Minnoo besefte zich ook hoe belangrijk de winst voor haar trainer was en daarom deed ze ontzettend haar best om overeind te blijven staan, zelfs al maakte de Toxic het haar heel erg moeilijk. Cecille moest dus opschieten, want die vergiftiging begon teveel te vergen van haar pokémon. “Maak het af met een Rock Tomb!” riep ze toen vastberaden. Eindigen met een super effectieve aanval kon nog eens in haar voordeel werken. Tot haar ongenoegen gaf de jongen het ook nog niet op, al moest de blondine hem wel prijzen voor zijn vastberadenheid en doorzettingsvermogen. Ze kon het zelf echter net een tikje beter, maar dat kwam voornamelijk omdat ze anders in de geldproblemen kwam en haar ouders achterna gaan was wel het laatste wat ze wilde. Op dat gebied, dan.
“Gooi het terug met een sterke Gust!” Cecille klemde haar kaken op elkaar. Ze hoefde Minnoo niet te vertellen dat ze al haar kracht moest gebruiken bij de Rock Tomb – dat deed ze automatisch al. Het was alleen te hopen dat het sterk genoeg was om de Gust te doorbreken, want als dat niet zo was, dan werd ze zelf geraakt door de stenen. Gelukkig was de Vespiquen zodanig afgezwakt, dat de Gust haast geen effect leek te hebben op de rotsen. Ze waren waarschijnlijk te zwaar, waardoor de grote wesp zelf wed bedolven onder een hoop stenen. Zou dat genoeg zijn…?
Air Slash 2x Sweet Scent 1x Confuse Ray 1x Gust 2x Power Gem 1x Toxic 1x
Fire Spin 1x Rock Tomb 3x Flame Burst 1x Flare Blitz 1x Stone Edge 1x
Momerator
Sara Sweets
Punten : 497
Gender : Female ♀
Age : 23 years
Type : Trainer
Regions : Hoenn en Kalos
Icon :
Onderwerp: Re: PvP wo mei 18, 2016 2:40 pm
Congratulations! You've won the battle and got a 5 potential Heart Sweet as a prize! Your next opponent is... Good luck with your fight!
Moderator
Cecille Skarsgård
Punten : 84
Gender : Female ♀
Age : 22
Type : Trainer
Regions : Hoenn en Kalos
Icon :
Onderwerp: Re: PvP do mei 19, 2016 11:01 pm
THEY’RE NOT TAKING US ALIVE.
Dat was het inderdaad. Cecille kon het niet laten om een zachte “whoop” uit haar mond te laten komen en gooide haar gebalde vuist weer de lucht in. De jongen keerde zijn Vespiquen terug en keek toen naar de blondine. “Dat was een goed gevecht!” riep hij naar haar. Het verbaasde haar, want ze had eerder verwacht een vuile blik van hem te krijgen. Desondanks grijnsde ze wel naar hem terug en knikte instemmend. “Inderdaad! Bedankt,” reageerde ze dankbaar terug. Hij knikte zelf eenmaal en verdween toen door de deur naar buiten. Cecille liet Minnoo toen ook terugkeren, waarop deze weer werd geheeld door de machine die de jongedame bij zich had.
Haar volgende tegenstander kwam toen ten tonele en tot haar verbazing zag die er ongeveer uit zoals haar. Een jongedame van ongeveer haar leeftijd, gekleed in een losse tanktop en simpele shorts. Haar armen zagen er redelijk getraind uit, waardoor Cecille de indruk kreeg dat ze tegenover een competitief persoon stond. Haar tegenstander zei echter niets om het gevecht mee te beginnen. Ze gooide simpelweg haar pokéball het veld op en daar stond het dan. Een goedgetrainde Pancham. De blondine kon haar ogen bijna niet geloven. Een opmerking erover maken kon ze echter niet, want het was Isak die aan haar zijde stond en niet Sivar. De jonge Riolu kende haar Pancham nog niet. Ondanks dat koos ze niet haar Tyrogue uit om tegen de Pancham te vechten. Yeah, het had haar een vlaag aan nostalgie bezorgd, maar dit keer was het aan Daichi om zichzelf te bewijzen. De Lucario keek naar zijn tegenstander en ging vastberaden in de gevechtshouding die Tyson hem had geleerd staan. Cecille wist al dat zijn vechtstijl vooral getraind was op kendo, maar ze had zich nog niet veel verdiept daarin.
“Pancham, Work Up.” In tegenstelling tot de voorgaande keren, zeker vergeleken met de blondine, klonk deze dame minder energiek. Het verbaasde Cecille, maar ze besteedde er niet veel aandacht aan. Ze kon zich beter op het gevecht concentreren, verdorie. “Daichi, Extreme Speed!” De Lucario rende op zo’n hoge snelheid naar de panda, dat geen van de aanwezigen hem daadwerkelijk konden volgen. De aanval was dus ook niet te ontwijken. Het was echter niet genoeg om hem te kunnen vloeren, maar daar had Cecille ook niet op gehoopt. “Vital Throw!” Omdat Daichi vlakbij de Pancham stond, was het onmogelijk om eraan te ontkomen. De Lucario werd bij zijn achterpoot gegrepen en werd met een immense kracht weggegooid. De blondine stond ervan versteld hoe sterk die Pancham wel niet was, maar ergens had het haar niet moeten verbazen. Björn had ook al aangetoond ijzersterk te kunnen zijn als hij zich ertoe zette, dus ze had dit moeten zien aankomen.
Wat ze ook had moeten zien aankomen, was het feit dat vechttype aanvallen krachtiger waren tegenover een Lucario. Die was immers deels staal en dus ook zwak tegen zijn eigen type. Daar had ze echter niet bij stilgestaan – ze kwam er veel te laat achter. Cecille liet zich echter nog niet uit het veld slaan en ging gewoon door. Het was niet alsof ze een nieuwe pokémon kon uitkiezen, anyway. Ze moest maar roeien met de riemen die ze had. “Vacuum Wave!” Het voordeel aan deze aanval was het feit dat dit long ranged was, zelfs al was het van het vechttype. Daichi hoefde alleen maar zijn vuisten te gebruiken om de baan van de aanval te bepalen en daarna zou het afhangen van de tegenstander of het werd ontweken of niet. Dichtbij een vechtpokémon staan was immers foute boel en hoewel Cecille van een uitdaging hield, was ze niet van plan om haar Lucario in elkaar te laten slaan.
Tot haar genoegen was Vacuum Wave wel raak. De Pancham stoof naar achteren, schudde met haar hoofd en gromde laag naar Daichi, duidelijk geagiteerd door de rake klap die was uitgedeeld. Het deerde Cecille echter niet. Haar Lucario keek wel wat ongemakkelijk naar de ander, maar hij voelde zich in ieder geval niet geïntimideerd door de grom. Daichi mocht dan erg beleefd en voorzichtig zijn – hij was ook erg loyaal en Cecille had hem nodig. “Karate Chop!” droeg de jongedame haar pokémon op. Cecille was echter niet van plan om Daichi daar aan bloot te stellen. “Detect!” Ze kon het niet altijd gebruiken, maar nu was het hoognodig. Dit was een noodgeval. Hiermee kon de Lucario gemakkelijk de Karate Chop ontwijken en zelf in de aanval over gaan. “Close Combat!” Of het slim was om deze zet te doen? Waarschijnlijk niet. Daichi’s verdediging ging hier sterk mee omlaag, maar het was een erg krachtige aanval. Bovendien stond Pancham nu in zijn buurt, dus ontwijken zou haast een onmogelijke taak worden. De Close Combat raakte dan ook, waardoor hun tegenstander even versuft raakte en naar achteren wankelde. Ze herpakte zich echter snel, want het ging hier om een erg taaie pokémon.
“Crunch!” De panda sprong op Daichi af en wist haar krachtige kaken om één van zijn voorpoten te klemmen. Cecille hoorde hem kermen van de pijn en zag vanuit haar ooghoeken dat Isak ongemakkelijk toekeek naar het gevecht. Ze kon hem echter niet geruststellen, want ze kon haar aandacht niet bij het gevecht houden als ze hem over zijn hoofdje aaide en hem liefkozende woorden toesprak. Ze moest eerst Daichi helpen. “Sla haar van je af met een Aura Sphere!” Het was misschien bruut om zoiets krachtigs van dichtbij te gebruiken, maar dat zou de Pancham in ieder geval leren om niet zomaar haar pokémon te bijten. Met zijn vrije poot laadde de Lucario zijn aanval op en vuurde die recht tegen het hoofd van de panda af. Ze liet meteen los, waardoor hij met zijn tweede poot de aanvalskracht kon verdubbelen. Dit keer was het de beurt aan de Pancham om te kermen van de pijn.
Terwijl de Pancham haar best deed om bij te komen van de aanval, bedacht Cecille al hun volgende zet. “Nog een Vacuum Wave!” riep ze, zodra ze door had dat de panda weer op haar achterpoten stond. Anders was het wel erg laag om aan te vallen. Helaas had haar tegenstander daar al een oplossing voor. “Sla er doorheen met een Karate Chop.” Vacuum Wave werd afgekapt en Daichi werd zelfs geraakt door nog een Karate Chop. De blondine snoof. No way dat het gevecht ging eindigen met haar verlies. “Sla terug met een Counter!” droeg ze Daichi op, wie meteen in actie kwam en de klap van de Karate Chop verdubbeld teruggaf. De panda klapte achterover, maakte een achterwaartse salto en kwam toen grommend overeind. Zo te horen was Cecille niet de enige die absoluut niet wilde verliezen. Het was nu echt oog om oog en tand om tand geworden. “Body Slam.” De Pancham gooide haar volle gewicht in de strijd en hoewel dat niet veel was, wist het wel schade toe te dienen bij Daichi. De Lucario nam afstand om bij te komen en wachtte een verdere instructie van zijn trainer af.
“Doe Extreme Speed en dan Close Combat!” commandeerde Cecille hem. De snelheid combineren met een fysieke aanval was erg slim gevonden, vond ze zelf, want Daichi was zo snel dat men hem met het blote oog niet zouden kunnen zien. Dit bleek wel het geval te zijn toen hij zich afzette en met succes beide aanvallen wist uit te voeren. De panda had geen schijn van kans. Toch kwam ze weer overeind. Cecille klemde haar kaken op elkaar. Hoe sterk was dit beest? Het was echt niet normaal. “Vital Throw, nog een keer.” Shit! Ze nam gebruik van hun dichte afstand. De blondine was te langzaam met haar roep om het te ontwijken, waardoor Daichi veel te laat naar achteren probeerde te springen en weer onderschept werd door de Pancham. Hij werd weggeslingerd en landde iets verderop op de grond. “Body slam.” Er kwam geen genade, want de panda wierp zichzelf bovenop de op de grond liggende Lucario. Alle lucht werd uit zijn longen geperst toen de pokémon op hem sprong, waardoor hij een paar vlugge tellen op de grond bleef liggen om bij te komen. Ondertussen raakte zijn trainer in paniek. Ze wilde echt niet verliezen. Hier moest een einde aan komen.
“Sky Uppercut!” droeg Cecille hem op. Hij schoof over de grond om vlak onder de Pancham haar kin te eindigen en sprong toen met een vuist overeind. Hij raakte haar met een immense kracht, dat was te horen aan de pijnkreet die de pokémon haar mond verliet. Tevreden keek de blondine naar haar Lucario. De panda wankelde naar achteren, schudde even met haar hoofd en richtte toen hijgend haar blik op Daichi. “Karate Chop.” Waarom haar tegenstander nog niet in paniek raakte, was Cecille echt een raadsel. Ze besloot echter gebruik te maken van de aanvalskeuze. “Maak het af met een Aura Sphere!” Terwijl de Pancham op een snel tempo naar de Lucario kwam gerend, focuste hij zich op de vormende bol aura tussen zijn poten. Net op het moment dat de panda wilde toeslaan met haar poot, was de aanval geladen en liet Daichi die de vrije loop, waardoor de Pancham letterlijk uit de lucht werd geschept en met een harde plof op de grond belandde. Zou ze nog opstaan?
Work Up 1x Vital Throw 2x Crunch 1x Karate Chop 1x Body Slam 2x
Congratulations! You've won the battle and got a Fire Gem as a prize! Your next opponent is... Good luck with your fight!
Moderator
Cecille Skarsgård
Punten : 84
Gender : Female ♀
Age : 22
Type : Trainer
Regions : Hoenn en Kalos
Icon :
Onderwerp: Re: PvP wo mei 25, 2016 5:00 pm
THEY’RE NOT TAKING US ALIVE.
De Pancham kwam niet meer recht en het gevecht was beslist. Cecille kwam wederom als winnaar uit de bus. Dat was hun derde gevecht! Ze was arrogant genoeg om te denken dat het haar wel zou lukken, maar toch was ze aangenaam verrast dat ze het al zo ver had weten te schoppen. Haar team had immers een lange pauze gehad van het trainen, dus het had haar niks verbaasd als ze weer in moesten komen. Gelukkig was dit niet het geval. Ze keek toe hoe de jongedame met een chagrijnig hoofd het strijdveld verliet, haar Pancham lang en breed teruggekeerd. Vervolgens kwam de dame met de machine haar kant op, waardoor ze Daichi vlug liet terugkeren en hem een beurt om te helen gaf. Tot haar verbazing was het dit keer diezelfde dame die haar de prijs kwam brengen. Een fire gem. Cecille voelde zich weer teleurgesteld. Ze kon heel wat met deze items, maar ze had geld het hardste nodig. Desondanks nam ze het dankbaar over en richtte ze zich vervolgens tot Isak.
“Twijfel nooit aan je ouders, oké?” sprak ze hem wijs toe. Ze glimlachte naar hem en hoewel hij eerst nogal aarzelde, knikte hij uiteindelijk vastberaden. “Daichi weet wat hij moet doen en Dahlia ook. Als iemand hier fout zit, dan ben ik het. Maar maak je maar geen zorgen, want voor het echt mis kan gaan, zal ik het gevecht altijd stop zetten, goed?” Ze keek Isak vragend aan. Het was niet fijn om je ouders gewond te zien raken, dat wist Cecille dondersgoed, maar hopelijk wist de kleine Riolu ook dat de blondine wist wat ze deed. Ze zou zijn ouders nooit zomaar aan hun lot overlaten. Gelukkig wist hij dat inderdaad en knikte hij weer, dit keer een glimlachje op zijn snoet. Hij vertrouwde Cecille. Als zijn ouders goed met haar konden opschieten, dan kon hij dat ook. Isak beschouwde haar als een soort tante. Bovendien zorgde ze ook heel goed voor Sivar en dat was zijn beste vriend. “Deal,” grijnsde de blondine naar hem, waarna ze haar hand naar de Riolu uitstak om het af te kunnen sluiten. Hij pakte haar hand met zijn poot vast en Cecille begeleidde de twee ledematen kort en krachtig van boven naar beneden. Het was afgesproken.
Toen ze overeind kwam, zag ze dat haar tegenstander al was gearriveerd. Het ging om een oudere man. Hij zag er wat gezet uit en hij droeg geen shirt, waardoor zijn bovenlijf aan de wereld werd getoond. Cecille kon niet bepaald van het uitzicht genieten, maar ze respecteerde zijn keuze. Zijn witte haren waren halflang en staken aan de onderkant scherp uit, al werd daar de aandacht van afgeleid door zijn dikke, witte snor. De oude man had een wat norse uitdrukking op zijn gezicht, maar hij had geduldig staan wachten en dat waardeerde de blondine heel erg. “Ben je klaar voor de strijd, jongedame?” vroeg hij, zijn stem diep en ruw, maar zijn woorden alles behalve dat. Cecille glimlachte en knikte. “Helemaal!” reageerde ze enthousiast, waarna ze een pokéball tevoorschijn haalde en zag dat de oude man hetzelfde deed. Tegelijkertijd kwamen de twee pokémon tevoorschijn. Zelf vond ze het tijd om haar beste vriend eens wat spotlight te geven. Sivar nam enthousiast zijn gevechtshouding aan zodra hij de grond onder zijn voeten voelde, niet eens omkijkend om na te vragen of het echt zijn beurt was. Cecille zag dat hij er erg naar uitkeek om te beginnen. Zijn tegenstander was kennelijk een Magcargo. Om de één of andere rede kwam dat niet als een verrassing – ze vond het wel bij de man en zijn uiterlijk passen.
VS
“Dames eerst,” sprak hij, gebarend naar haar pokémon, zodra de scheidsrechter aangaf dat het gevecht was begonnen. Cecille liet het zich geen tweede keer zeggen. Als ze zich niet vergiste, dan was ze met haar pokémon erg in het voordeel. Sivars vechttype aanvallen zouden extra schade toedienen, maar hij kende ook een aantal grondtype aanvallen en dat was erg effectief tegen vuurpokémon. Ze besloot echter met iets anders te beginnen. “Sivar, start maar met een Fake Out!” droeg ze de Tyrogue op. Hij stormde meteen op de Magcargo af en voerde de aanval uit, waardoor de slak niet meer durfde te bewegen. Bingo. “Oké, en nu een Bulldoze!” Omdat Sivar in de buurt stond, was het sowieso al een gegarandeerd rake klap. Hij gooide zijn hele gewicht in de strijd en stormde opnieuw op de Magcargo af, ditmaal om een krachtige tackle uit te voeren nadat hij zich sterk had afgezet. De vuurpokémon liet zijn ongenoegen blijken met geluid, want hij kermde het uit van de pijn toen Sivar hem raakte. De oude man gaf zich echter niet gewonnen. Het leek er zelfs op dat hij en zijn pokémon flink wat gevechten achter de rug hadden, aangezien ze zich snel herstelden. “Rock Slide.” Cecille keek geschrokken op, want hoewel de afstand haar net voordeel gaf, was ze er nu sterk in het nadeel door. Sivar stond te dichtbij om de binnenkomende rotsen te ontwijken en werd daarom volop geraakt. De Tyrogue viel door de kracht achterover en kwam met een plof op de grond terecht.
“Harden.” Terwijl haar eigen pokémon zich herstelde van de klap en overeind kwam, was de tegenstander bezig met het verhogen van zijn verdediging. Cecille klemde haar kaken op elkaar en balde haar handen tot vuisten. Ze liet zich leiden door haar frustratie; een slecht teken in de meeste gevallen. “Sivar, val aan met een Low Kick!” De Tyrogue sprong naar voren en haalde uit met zijn voet, waardoor hij de Magcargo uit balans kon brengen en hij voorover viel. Doordat de slak een stuk zwaarder was dan de Tyrogue, kwam de klap voor hem ook harder aan. Een triomfantelijke grijns verscheen op Cecille’s gelaat, maar toen ze naar de oude man keek en zijn volgende commando hoorde, verdween die als sneeuw voor de zon. Hij liet zich kennelijk niet makkelijk uit het veld slaan. “Incinerate.” Sivar had wederom de pech dat hij dichtbij zijn tegenstander stond en hij kreeg de tijd niet om weg te springen, want de Magcargo voerde de opdracht al liggend uit. De Tyrogue verdween in de withete vlammen en het enige dat Cecille kon horen was het gekerm van haar eigen partner. Shit.
De blondine merkte het ongemak bij Isak opnieuw. Hij was overduidelijk niet meer enthousiast over de gevechten. Zijn beste vriend werd zowat geflambeerd! Cecille kon het ergens wel begrijpen, maar ze hoopte niet dat de Riolu nu een hekel aan vechten ging krijgen. Hij was en bleef zelf ook een vechtertje, al was het maar vanwege zijn type. “Sivar, spring eruit en doe Rock Smash!” droeg ze haar Tyrogue op. Hopelijk hoorde hij haar en kon hij het commando uitvoeren… Gelukkig sprong Sivar niet veel later de vlammen uit, recht op de Magcargo af. Aangezien dit onverwacht was, had de vuurpokémon geen tijd om het te ontwijken en werd hij met een krachtige slag geraakt. Terwijl de slak aan het bijkomen was, pakte Cecille meteen haar kans om wat afstand te creëren, zodat de Tyrogue niet voor nog een verrassing kwam te staan. “Spring nu weg! Maak wat meer afstand!” Sivar hupte meteen naar achteren, hief zijn poten omhoog en balde deze tot vuisten, zijn blik strak op de Magcargo gericht. Het was duidelijk dat hijzelf ook niet op een verrassing stond te wachten. Helaas gebeurde dit wel. “Ancient Power.” In alle ophef was de blondine vergeten dat lange afstandsaanvallen ook nog een ding waren. Ze droeg Sivar wel op het te ontwijken, maar die prehistorische kracht kon hem niet missen en dus viel hij weer achterover op de grond.
Zijn gele ogen richtten zich voor een moment op zijn trainer en de Riolu die naast haar stond. Omdat hij op de grond lag, zag hij ze wel ondersteboven, maar de blik die Isak hem gaf was meteen te herkennen. Een bezorgde frons stond op de jonge Riolu zijn voorhoofd. Hij vond het duidelijk niet leuk dat Sivar zoveel klappen te verduren kreeg, ondanks dat hij zelf ook klappen had uitgedeeld. De Tyrogue begreep het wel. Hij had zelf ook in die positie gestaan. Het verbaasde hem eigenlijk dat Isak niet het strijdveld op was komen rennen, maar misschien bedacht de pokémon zich ook dat zoiets het einde van een gevecht kon betekenen en dat wilde Cecille niet hebben. Ze waren al zo ver gekomen. Nu konden ze niet opgeven. In tegenstelling tot Isak had de blondine een vastberaden blik in haar ogen. Het bracht een gevoel bij Sivar naar boven die hij al een tijdje niet meer had gevoeld. Dat kwam voornamelijk omdat ze al een hele lange tijd niet meer samen hadden gevochten – niet op deze manier, in ieder geval. Hij voelde zich onverwoestbaar. Sivar zag veel meer in Cecille’s blik dan een ander zou doen. Hij zag vertrouwen. Ze hadden zo’n sterke band met elkaar, dat ze elkaar echt blindelings vertrouwde. Sivar zou daadwerkelijk alles voor haar doen en zij andersom ook.
Daarom deed hij wat ze allebei van hem verwachtten. Hij stond op. Ondanks de klappen die hij had gekregen, voelde Sivar zich niet meer zo toegetakeld als net. Het voelde alsof hij meer energie had, alsof het gevecht net pas was gestart. Een paar aanvallen waren absoluut niet genoeg om hem te vellen. Die Magcargo zou spijt krijgen dat hij tegenover de Tyrogue was uitgekomen. Sivar zou hem eens laten zien wat een babypokémon wel niet allemaal kon. “Oké maatje, nu wordt het menens,” hoorde hij de blondine achter hem zeggen. Hij grijnsde, boog wat meer door zijn knieën en hief zijn gebalde poten opnieuw. Dit keer concentreerde hij zich enkel en alleen op zijn tegenstander en de stem van zijn trainer. Niks anders ging zijn concentratie hier verbreken. “Wat zij kunnen, kunnen wij ook. Earthquake!” Sivar hoefde niet heel veel te doen voor deze aanval. Net als Ancient Power was dit een lange afstandsaanval, dus hij hoefde niet in de buurt te komen van de Magcargo. De grond begon hevig te trillen onder hun voeten. De slak hoefde geen moeite te doen met overeind te blijven, maar het was duidelijk dat de aanval hem wel raakte. Sivar kon dat zien aan zijn dichtgeknepen ogen. Hij zag de oude man wel op zijn benen wiebelen – als hij niet midden in een serieus gevecht had gezeten, dan was de Tyrogue spontaan in lachen uit gebarsten. In tegenstelling tot hem had Cecille geen moeite meer met blijven staan. Daar hadden ze de aanval vaak genoeg voor geoefend. Isak viel wel pardoes achterover, maar hij krabbelde al snel weer overeind. De Riolu keek met glunderende oogjes naar zijn beste vriend, erg onder de indruk van Sivar’s kracht.
“Rock Smash!” In de tijd dat de Magcargo zich herstelde, konden zij nog een aanval erachter aan gooien. Cecille droeg hem nog een Rock Smash op, hopend dat Sivar recht voor het schild van de pokémon ging. Helaas herstelde de tegenpartij echter sneller dan ze had gedacht. De man droeg namelijk een aanval op die ook als verdedigingstechniek gebruikt kon worden. “Lava Plume.” Vlammen verschenen rondom de Magcargo en omdat Sivar er recht op afging, kon hij het vuur niet ontkomen. “Scherm je af met je poten!” Als hij het op de één of andere manier voor elkaar kreeg om erdoorheen te springen, dan konden ze alsnog een aanval doen. “Bulldoze je er doorheen!” Het was riskant, hij zou er niet heelhuids vanaf komen, maar het was het proberen waard. Dat was immers hun vechtstijl samen. Sivar staakte zijn Rock Smash, sprong vastberaden op de vlammen af en hield zijn poten beschermend voor zich. Hij kwam aan de andere kant van het vuur tevoorschijn, duidelijk wat gehavend door de withete vlammen, maar hij zette zijn Bulldoze in om aan te tonen dat hij nog lang niet opgaf. Hij wist de Magcargo flink hard te raken, waardoor Lava Plume verdween en het strijdveld weer volledig zichtbaar was voor iedereen.
“Magcargo, vecht terug met een Rock Slide.” Verschillende vloekwoorden gingen door het hoofd van Cecille heen toen ze het commando hoorde. Ze realiseerde zich in wat voor een gevarenzone haar pokémon stond, maar ze was te laat met hem terug te roepen. Hij werd opnieuw geraakt door een regen van stenen en wankelde achterover, zijn best doend om zijn evenwicht te bewaren. Sivar was te koppig om zich nu gewonnen te geven en dat wierp zijn vruchten af, want hij verzette zijn voet voor een laatste keer toen de steenregen voorbij was en bleef toen recht. Cecille’s mondhoeken krulden op tot een trotse glimlach. Als hij zich zo ging vertonen in de vierde gym, dan had de blondine geen enkele rede om te twijfelen aan hun overwinning. “Breng hem uit balans met Low Kick!” commandeerde de blondine niet veel later. Hij gehoorzaamde meteen, begaf zich weer richting zijn tegenstander en haalde met zijn voet uit. De Magcargo verloor hierdoor zijn evenwicht en viel op de grond. “Neem deze tijd om wat meer afstand te creëren!” droeg ze Sivar vervolgens op. Haar Tyrogue sprong meteen bij de vuurslak vandaan en nam zijn gebruikelijke houding aan.
Afwachtend richtte Cecille haar blik op de oude man, welke haar ook inschattend leek aan te staren. De twee hielden een staarwedstrijd met elkaar, hopend dat er iets ging gebeuren, maar de man hield klaarblijkelijk stand en de blondine was degene die toe hapte. “Brick Break!” Het was hun favoriete aanval. Het verbaasde Cecille eigenlijk dat ze er zo lang mee had gewacht, maar dat deed er niet toe. Wat er wel toe deed, was de fout die ze nu beging. Hun tegenstander had hier namelijk al op gehoopt. “Flame Burst.” Ze hoefde niet af te wachten om te weten hoe krachtig deze aanval was. Toch liet ze Sivar de aanval niet ontwijken. Ze hadden deze techniek al vaker gebruikt, dus ze ging er gewoon vanuit dat dit net zo goed zou werken. “Sla het weg met je Brick Break!” De Tyrogue deed overduidelijk zijn best om de vlammen te laten scheiden met zijn poot, maar toen deze neerkwam op het vuur, werd het hem al duidelijk dat hij meer kracht had moeten zetten. Sivar pakte haast automatisch zijn pols vast met zijn vrije poot, hopend dat het meer uit zou halen. Gelukkig wel, want ondanks de kracht van Flame Burst, waren alleen zijn poten flink gehavend door de aanval. De Tyrogue besteedde er echter niet veel aandacht aan. Hij was immers erger gewend.
Ondanks dat hijgde hij van de inspanning. Cecille kon zien dat het hem langzaam maar zeker teveel ging worden als ze nog lang door zouden gaan. Sivar nam weer wat afstand en de blondine koos ervoor om dit keer gebruik te maken daarvan. “Earthquake!” De grond begon wederom te trillen en ondanks dat de Magcargo niet echt onderuit kon gaan, was hij niet onverwoestbaar. De aanval kwam hard aan bij hem, waardoor hij even de tijd nodig had om te bekomen. Zijn trainer had echter al een antwoord op de Earthquake klaar en droeg zijn vuurslak op om weer een Rock Slide uit te voeren. Sivar stond dit keer niet in de buurt van de pokémon, dus ze hadden meer tijd om iets erop te verzinnen. Cecille had hem gewoonweg kunnen zeggen dat hij het moest ontwijken, maar ze wisten allebei dat het haar stijl niet was. Daarom kwam het ook niet als een verrassing toen de blondine een andere oplossing voor het probleem had. “Sla de rotsen stuk met je Rock Smash!” In tegenstelling tot voorgaande keren was ze niet gefrustreerd, maar grijnsde ze breed en sloeg ze zelf met haar vuist in de lucht, alsof zij degene was die de stenen kapot moest meppen.
Sivar concentreerde zich op de projectielen die gevaarlijk dichtbij kwamen. Hoewel zijn trainer slecht was met dit soort dingen, had de Tyrogue het zelf wel onder de knie, al was dat voornamelijk omdat Dahlia en Minnoo hem ook dingen hadden geleerd en hij vaak naar hun trainingen had gekeken. Sivar had er dus geen moeite mee om de juiste rotsblokken eruit te plukken en ze in kleine stukjes te slaan met zijn gebalde vuisten. Wel werd hij een keer bijna geraakt door eentje, maar zijn snelle reflexen hadden hem van een ondergang gered en daarop stond hij nu nog netjes op beide benen; zijn houding trots. Cecille, daarentegen, voelde de arrogantie in haar opwellen. Ze liet zich er echter nog niet door leiden, want ze hadden nog niet gewonnen. Bovendien had ze al lang en breed geleerd dat het haar onderuit kon halen. “Magcargo, Incinerate.” De blondine fronste. Daar kon ze geen Brick Break op gebruiken. Zou Sivar die klap nog aan kunnen? Hij moest wel, want de aanval raakte hem volop en de vlammen slokten hem op alsof hij het voorafje was. Cecille beet meteen op haar onderlip, hard genoeg om door te hebben dat het haar zenuwachtig maakte. Ze hoorde hem niet. Sivar maakte geen geluid en ze kon hem niet zien, dus hoe moest ze weten of hij nog wel oké was?
De Tyrogue sprong tevoorschijn. Hij zag er flink gehavend uit en het leek er niet op dat hij nog lang door kon vechten. Toch bleef hij op zijn benen staan en keek hij kwaad naar de net zo gehavende Magcargo, klaar om een genadeklap toe te dienen. Cecille zag aan zijn houding dat hij er klaar mee was. Of dat kwam door de hitte die hij net had gevoeld of omdat hij beledigd was door de Incinerate, dat wist de blondine niet, maar ze wist wel dat hij het laatste woord wilde hebben. Daarom liet ze hem niet lang wachten. “Bulldoze! Volle kracht, Sivar!” De Tyrogue kwam meteen in beweging, zette zich krachtig af van de grond en rende zo hard als hij nog kon op de vuurslak af. Toen hij in de buurt was, gooide hij zijn bovenlijf naar voren en duwde hij zijn schouder krachtig tegen de Magcargo aan. Bij de impact liet hij een kreet horen – geen van pijn, maar eentje waarvan hij hopelijk nog meer kracht kon zetten. Gespannen keek Cecille toe hoe de vuurpokémon tegen de grond werd geduwd en haar eigen partner overeind krabbelde, wachtend op het oordeel van de scheidsrechter.
Rock Slide 3x Harden 1x Incinerate 2x Ancient Power 1x Lava Plume 1x Flame Burst 1x (verzwakt)
Fake Out 1x Bulldoze 3x Low Kick 2x Rock Smash 2x Earthquake 2x Brick Break 1x
Momerator
Sara Sweets
Punten : 497
Gender : Female ♀
Age : 23 years
Type : Trainer
Regions : Hoenn en Kalos
Icon :
Onderwerp: Re: PvP wo mei 25, 2016 9:42 pm
Congratulations! You've won the battle and got a Pokéball as a prize! Your next opponent is... Good luck with your fight!
Mist 1x
Night Slash 2x
Solar Beam 1x
Recover 1x
Double Kick 1x
Fire Spin 1x
Air Slash 2x
Confuse Ray 1x
Power Gem 1x
Toxic 1x
VS 
Bulldoze 3x
