Crikey! [Open]

“Stop daar jij!” Hoorde hij ineens van achter zich. Hij draaide zich rustig om en keek naar wie er zo schreeuwde. En of het überhaupt naar hem bedoeld was. Voor hem stond een man met een soort comboyhoed en verband om een van zijn ogen gewikkeld. Verder had de man erg praktische kleding aan. Alsof hij zo’n avonturier was die op werkelijk iedere situatie was voorbereid. “Pardon?” Vroeg hij wijzend naar zichzelf. “Heeft u het tegen mij?” “Oi Crikey mate,” Zei de man vervolgens. “Ben joi die Jane-Pierre war iederreen het over heeft?” Hij was een beetje verbaasde over die vraag. Hij was wel Jean-Pierre, maar waarom zouden mensen het over hem hebben? “Ehm,” Begon hij. “Waarom hebben ze het over mij?” De man leek een verteld te staan van zijn antwoord. Als mensen het over hem zouden hebben, dan zou hij het liefst willen weten wie en waarover. Dat het DE Jean-Pierre koud liet vond hij maar raar. Maargoed, hij wist dus niet dat onze JP er nog niet eens van af wist. Maar uit beleefdheid gaf hij toch maar een antwoord. “Joi ben die jongen die al die rrare avonturren mee maakt. En een geweldige trainer bloikt te zoin.” Alright.. juistja.. dat ging dus waarschijnlijk wel over hem.. vooral dat stuk van die rare avonturen. Over dat andere durfde hij niet echt iets te zeggen. Hij krabde zijn achterhoofd en zei grappend: “Ben je hier voor mijn handtekening?” Hij maakte vaak grapjes als hij van een formele conversatie een informeel gesprek wilde maken. Hij had niet altijd zin om maar heel netjes te doen. “Nai!” Riep de man. “Ik kom je Battlen!” De wenkbrauwen van de blonde jongen verplaatste zich naar boven. Ok.. Er waren zo ongeveer drie dingen zonet gebeurd die hem niet vaak overkwamen. Iemand die hij niet kende, maar hem wel. Dat hij hoorde dat mensen het over hem hadden EN dat hij hem wilde uitdagen. Normaal was hij zelf de gene die mensen uitdaagde. Hij ging er van uit dat mensen hem niet zo snel uitdaagde omdat hij er nogal zachtaardig uit zag. Niet echt het harde trainer materiaal om het zo maar eens te zeggen. Maargoed, vandaag had hij eigenlijk even een rustdagje willen nemen. Hij was namelijk weer terug thuis in Rustboro City. Hij had even boodschappen willen doen en vervolgens lekker een dagje thuis op de bank hangen. Of achter zijn piano.. waarschijnlijk zou hij de hele dag achter zijn piano hangen. En spelen natuurlijk. Maargoed.. this was happening. En ergens vond hij het wel leuk. Hij had al een tijdje niet meer gevochten en wilde eigenlijk wel verder trainen. Hij moest toch binnenkort maar eens Watson gaan uitdagen. “Dat vind ik goed.” Zei hij daarna. “Met wie heb ik het genoegen eigenlijk?” Dat wilde hij wel echt even weten. Zou raar zijn om iemand te ‘battlen’ en zijn of haar naam niet eens te weten. Althans, dat vond hij. “My name is Jim Book!” Zei hij enthousiast alsof hij zich aan het voorstellen was aan een beroemdheid. En dat idee vond JP maar niks eigenlijk.

Na een korte voorstelling besloot JP zijn aller eerste kameraad erbij te halen. Dat vond hij wel gepast. Want wie anders had hem zo goed geholpen om een ‘naam’ te krijgen in de stad. Haha. Vervolgens koos meneer Book ervoor zijn Rhyhorn in te zetten. Het zou een 1 vs 1 match worden. Of zoals de man liever zei: ‘een one versus one’. Waar het accent vandaan kwam wist onze blonde dromer trouwens niet.


Was het nu ook nodig om direct met de aanval te beginnen of zou dat in dit soort situaties anders lopen? Hij wist het echt even niet zeker. En deze twijfel kwam hem duur te staan. Want in de tijd dat meneer Dupuit aan het denken was over zijn strategie kon meneer Book het spits af bijten met een Smack Down. De Rhyhorn opende zijn mond en daarin vormde zich een kleine gele orb. Vervolgens werd deze orb naar de arme Swilly geschoten. De orb raakte hem en maakte een kleine ontploffing. Als hij een Pokémon zou zijn geweest die kon zweven was hij zeker nu op de grond geknald. Maar gelukkig was Piloswine een van die Pokémon die stevig op hun poten stonden. Maarja, dit maakte voor hem wel weer even duidelijk dat hij iets moest doen. “Ice Shard en Icy Wind!” Riep hij naar zijn beste maatje. De Piloswine vormde zich een dikke ijspegel en sloeg deze op de Rhyhorn in. Ja, hij kon ook van dat soort super effectieve aanvallen doen. Maak je daar maar geen zorgen over. In de tijd dat de Rhyhorn nog zijn hoofd aan het schudden was door de impact van de aanval blies Swilly een ijzige wind zijn kant op. Weer zo’n super effectieve aanval. Dat ging alvast lekker. Wel jammer dat zij zelf al de eerste hit hadden genomen. Maargoed, alles kon nog. En daarbij, het zag er naar uit dat de Rhyhorn op een paar plekjes licht bevroren plekjes had. Dat is waar ook.. Icy Wind zorgde voor een verlaging van Speed stat. Jim keek blij. Dit was echt het soort gevecht dat hij graag had. Lekker hard en zonder terughouden. Hij beval zijn Rhyhorn, die nu weer helemaal rustig was, om een Stone Edge aanval uit te voeren op zijn tegenstander. De ogen van de Rhyhorn gloeide blauw op en witte een cirkel vormde zich om hem heen. Deze witheid veranderde in een hoop kleine steentjes en deze schoot hij op de Piloswine af. Hij werd bedolven onder een regen van kleine scherpe witte steentjes. Dit was de eerste keer dat Jean-Pierre zijn Pokémon zo’n hard geluid hoorde maken. “D-Doet het zo’n pijn?” vroeg hijstamelend terwijl hij even twijfelde of hij het gevecht stop moest zetten. Maar al gauw bleek dat de kreet van Swilly niet op de pijn die hij had gericht was, maar op iets anders. Hij begon helemaal wit op te gloeien en zijn kleine Piloswine Silhouette veranderde in een grote Mamoswine Silhouette.

[Open]