Magnificent

Onder de indruk staarde Kate in de vulkaan. Ze kon zich niet herinneren dat ze hier ooit was geweest, maar dat kon ze over heel veel dingen zeggen. Vandaag had Tara haar naar de top van Mt. Chimney gedragen en het was het zeker waard geweest. Niet alleen de vulkaan was erg indrukwekkend, maar het uitzicht over Hoenn ook. Je kon bijna alles zien vanaf de top. Lavaridge was redelijk duidelijk, maar ook de bossen en zelfs de eilanden in de verte waren te zien. Kate en Tara keken hun ogen uit, dit was wel wat anders dan vliegen. Alleen Bella was niet zo geïnteresseerd. De Scolipede lag met het ei lui op de ruwe ondergrond, de warmte van de vulkaan werkte ontspannend voor de pokémon. Vandaag was een heerlijke dag, nu de regentijd voorbij was scheen de zon bijna non-stop en de temperatuur was ook omhoog gegaan. Bella lag met gesloten ogen zorgeloos languit op de grond en wierp af en toe een blik op haar trainer. Kate en Tara waren de berg aan het verkennen dus die waren nog wel even bezig. De Scolipede verschoof wat en raakte daarbij het ei. De koker viel om en op de een of andere manier wist de dop eraf te vallen. Bella opende kalm haar ogen om te zien wat er was gebeurd, kon niet erg zijn toch? Het ei rolde langzaam naar onder. Geschrokken sprong de Scolipede op, oh muk. Snel begon ze met de achtervolging van het ei, waarom bracht dit ding haar altijd in problemen? Het ei rolde steeds sneller en Bella verhoogde haar tempo ook. Opeens verscheen er iemand op de route van het ei, niet erg handig aangezien het ding klein was en makkelijk kon breken. De Scolipede gaf een waarschuwende kreet, ze wilde geen verwijt dat ze niet goed op het ei had gepast. Maar een pokémon van twee meter zestig die op je af kwam gestormd gaf misschien een verkeerde indruk..

+ Kota

Op een amper slenterend pasje wandelde de zwartharige richting de top van de berg. Voor hem rende een Quilava die zich duidelijk helemaal op zijn gemak voelde in de warme omgeving. Terwijl de jongen zijn ogen uitkeek naar alles wat om hem heen te zien was rende de vuurpokémon allerlei richtingen op. Proberen te volgen waar hij heen ging had toch geen zin gezien de pokémon hoogstwaarschijnlijk in zijn buurt zou blijven. Omdat hij in zijn gedachten verzonken was sprong hij haast een meter de lucht in toen iets plotseling zijn voet aan tikte. Het was Apollo die een pokémon ei op zijn rug droeg. Hij hoefde ook maar een keer te knipperen voor er een gigantische pokémon in beeld kwam die vol op hun af kwam rennen. Hoogstwaarschijnlijk had het iets te doen met het ei. Apollo leek het duidelijk niet te willen afgeven en begon de berg op te rennen, langs de grote pokémon en verder omhoog. Geweldig, nu moest hij er ook achter aan. Na een keer gezucht te hebben zette hij een sprintje in en rende al vrij snel naast de pokémon die er duidelijk meer moeite mee had om de berg terug op te komen. "Apollo geef dat ei terug!" Schreeuwde hij richting de Quilava die doodleuk voor hun uit bleef rennen.

Een Quilava had het ei gevangen en op zijn rug geplaatst. En nu wankelde het ding vervaarlijk op zijn rug, terwijl de pokémon zelf in volle vaart verder rende. Net de andere kant op. Belladonna maakte een scherpe bocht, dat ging verrassend goed voor de gigantische pokémon, en vervolgde haar achtervolging. Ze moest het ei terug krijgen voor haar trainer het merkte! Al snel stormde ze de trainer van de pokémon voorbij, de Quilava kwam steeds dichterbij. Een voordeel van Scolipede zijn was de hoge snelheid waarop ze kon rennen. Zo snel dat ze de Firetype bijna inhaalde, bijna. Toen dook er een groene flits naar onder en probeerde Tara het ei van de pokémon's rug te graaien. De Flygon stak haar klauwen uit in een poging het ding te pakken te krijgen. Hopelijk was haar inschattingsvermogen goed.

Vanuit zijn ooghoeken zag hij het al aankomen, nog meer problemen. Een vliegende insect-achtige pokémon kwam vanuit hoog in de lucht op Apollo af duiken. Het leek er op dat de pokémon ook achter het ei aan zat. Dat zorgde er voor dat hij het idee kreeg dat het ei niet van de andere pokémon was maar van een trainer. Waarom zouden er anders twee pokémon die duidelijk verschilde achter aan zitten. De vliegende pokémon kreeg het ei in zijn klauwen maar dat was niet het enige dat mee omhoog ging. Ook Apollo werd aan zijn nekvel opgepakt en door de pokémon mee omhoog genomen. Hijgend kwam Kota tot stilstand. Geweldig. "Hey!" Riep hij lichtelijk geïrriteerd richting de pokémon die Apollo en het ei mee nam ergens heen. Na een luide zucht te hebben geslaakt zette hij het rennen maar weer opnieuw in. Hopelijk zou hij snel landen want het rennen begon langzamerhand ook zijn tol te eisen van de jongen.

Whoops, ze had ook de Quilava opgepakt. Verbaasd keek Tara naar het beest wat aan zijn nekvel in haar klauw bungelde. Dat was.. niet de bedoeling. De draak begon naar de grond te dalen om de pokémon neer te zetten, maar dat had het resultaat dat het ei uit haar poot glipte. Een geschrokken brul ontsnapte haar bek terwijl ze een duikvlucht naar het ding maakte. Arme Quilava.. Bella zag echter haar kans en deed een poging het ei met haar klauwen te vangen. Wonder boven wonder lukte dat en de Scolipede kwam tot stilstand, Arceuszijdank. En toen landde Tara ruw op de grond en glipte het ding uit Bella's greep. Het ding viel, maar kon nog net op tijd worden opgevangen door een snelle slide van Tara. De Flygon lag onhandig op de grond met het ei op haar vleugel en de Quilava losjes in een van haar klauwen. Hopelijk had die geen schade geleden..

De Flygon leek te gaan landen tot Kota's opluchting. Het ei viel echter uit haar klauwen waardoor de pokémon er een duikvlucht naar maakte. Dat deed de Quilava die al luchtziek was niet goed. Het ei werd gevangen door de andere pokémon die hem inmiddels al had ingehaald. Door de harde landing van de vliegende pokémon werd niet alleen Apollo door elkaar geschud maar viel het ei ook uit de grip van de insect pokémon. De Flygon wist het ei nog net op het nippertje met haar vleugel te vangen. Eindelijk was het hele gebeuren tot stilstand gekomen. Voorzichtig maakte de Quilava zich los uit de klauwen van de pokémon en wankelde een beetje in het rond. De pokémon die zich vreselijk duizelig voelde werd gelukkig al snel door zijn trainer in zijn armen gepakt. "Waar is jullie trainer?" Vroeg hij aan de andere twee pokémon. Het leek hem niet dat het ei van de twee was dus zou er een trainer moeten zijn gezien ze zo goed samenwerkte om het ei te beschermen.

Tara pakte het ei voorzichtig op en keek naar de Quilava die ze voor kort in haar klauwen had gehad. Het beest was opgepakt door zijn trainer die vroeg waar die van haar was. Ehm.. zoekend keek de Flygon om zich heen, ze had Kate verlaten toen ze had gemerkt dat Bella en het ei misten. Maar ja, ze had geen idee waar de Ranger zich nu bevond. De laatste keer dat ze het meisje had gezien waren ze zo ongeveer aan de andere kant van de vulkaan geweest, en Kate had geen vleugels die haar snel van de ene plek naar de andere konden brengen. Een zucht kwam van Bella en de pokémon gaf haar teamgenoot een por met haar neus. Het ei moest terug! Tara keek kort naar het ding en besefte dat dat inderdaad een slim idee was. Snel begon de Flygon richting ei-koker te vliegen die de Scolipede ergens boven had achtergelaten. Bella bleef over met de trainer en zijn Firetype. De pokémon keek de trainer onderzoekend aan, wie was hij eigenlijk?

De gevleugelde pokémon had hij ei inmiddels weer netjes opgepakt en hield het in haar klauwen. Er kwam een zucht van de rode pokémon die vervolgens met haar neus tegen de Flygon porde. Het duurde niet heel lang voor de pokémon op vloog en richting de top ging. Nu bleven de rode pokémon, Apollo en hij achter. Al snel merkte hij dat de insect pokémon hem aankeek. Hij kende de pokémon niet dus kon ook niet aan de gezichtsuitdrukking zien of de pokémon nou boos was of niet. "Sorry voor Apollo's gedrag." Zei hij voor hij de Quilava op zijn achterpoten voor hem op de grond zette. Met zijn hand liet hij de pokémon met zijn kop een beetje naar voren buigen als een verontschuldigend gebaar.

De trainer verontschuldigde zich voor zijn pokémons gedrag. Belladonna keek nieuwsgierig naar onder, al kwam ze niet te dichtbij. Ze had het niet zo op vreemden, vooral als ze het ei wat ze moest bewaken als speelgoed zagen. Maar het was niet alsof ze nu vijandig ging zijn, daar schoot ze ook niet veel mee op. In elk geval had hij nog manieren.. de Scolipede's blik dwaalde af en opeens ontdekte ze de gedaante van haar blonde trainer. Bella liet een vrolijke krijs horen en liet de trainer en zijn Quilava in de steek om op Kate af te rennen. De Ranger leek geen idee te hebben van wat er aan de hand was, en gaf haar pokémon een vriendelijke aai. Crisis ontweken!

Langzaam maar zeker begon Kota zich wat ongemakkelijk te voelen door de lichtelijk starende blik van de grote insect pokémon. Hij schrok dan ook een beetje door het plotselinge geluid dat de pokémon maakte voor die weg rende. Verderop de berg was een gedaante van een meisje te zien. Dat moest de trainer van het tweetal en de eigenaar van het ei zijn. Kota pakte Apollo weer op zodat die in ieder geval niet voor nog meer problemen zou kunnen zorgen. Hij had geen flauw idee of ze iets had meegekregen van de hele gebeurtenis of niet. Het leek hem dan ook het beste plan om maar richting de trainer te lopen en zich tegenover haar ook nog even te verontschuldigen. "Hey," begroette hij toen hij wat dichterbij was gekomen. Tegen de tijd dat hij bij haar stond begon de Quilava wat te wringen in zijn armen gezien de pokémon nieuwsgierig was.

Kate aaide haar Scolipede kort. Bella was soms echt als een Growlithe, dol op aandacht en knuffels. Al wilde je dat tweede vermijden in verband met gebroken botten. Tara was ergens heen verdwenen, maar de Flygon zou wel terug komen.. uiteindelijk. Ze konden toch niet weg zonder de draak aangezien die hun vaste vervoermiddel was. "Hey," verbaasd keek Kate op, wie? Bella leek de trainer wel te kennen, want ze reageerde niet overdreven argwanend. De Scolipede keek meer naar de Quilava die duidelijk naar de grond wilde. "Ze heeft toch geen problemen veroorzaakt?" vroeg Kate met een schuldig glimlachje. Belladonna, magneet voor problemen! Of zo leek het soms.

De trainer van de twee pokémon bleek een blond meisje te zijn van ongeveer zijn leeftijd. Ze leek niet echt boos te zijn dus dat was al een hele opluchting voor hem. De trainer had natuurlijk ook boos kunnen worden om de situatie, dat zou hij op zich prima kunnen begrijpen. "Ze heeft toch geen problemen veroorzaakt?" Wacht wat? Blijkbaar dacht ze dat haar pokémon iets had gedaan omdat hij naar haar toe kwam. Kota kneep even zacht in Apollo's poot die meteen stopte met spartelen als reactie. De Quilava wist prima wat zijn trainer bedoelde dus waren woorden niet nodig. De zwart harige schudde met zijn hoofd van nee als antwoors op haar vraag. "Dit geval hier heeft je ei gestolen waardoor het een paar keer een beetje in gevaar kwam. Onze excuses," zei Kota met een oprechte toon van spijt in zijn stem en zijn blik een beetje naar beneden gericht.

{Mobiel post}

Oké, Bella had gelukkig niks gedaan. Wacht.. het ei was gestolen geweest? "Bella?" Kate draaide zich om naar de Scolipede die schuldig een stapje naar achteren had gezet. Ach, niks aan te doen, het leek erop dat het ei nu veilig was. "Dan eh.." Kate draaide zich om naar de trainer. "Maakt niet uit, er is niks gebeurd hoop ik?" Een trainer moest zijn pokémon wel onder controle te houden, maar dat was niet 24/7 mogelijk. Dat wist ze vooral uit eigen ervaring met haar Scolipede. Bovendien vond niemand een controlfreak leuk en ongelukken gebeuren nu eenmaal. Daarnaast, hoorde dat ei niet in een koker te zitten? De hummende vleugelslagen van Tara waren opeens hoorbaar en de Flygon kwam aanvliegen met het ei veilig in de koker. In elk geval wist zij wat ze aan het doen was.

"Bella?" Zei de trainster tegen de grote rode pokémon die reageerde door een stapje terug te zetten. Kota snapte niet helemaal waarom ze dacht dat haar pokémon iets had gedaan terwijl die alleen hun best hadden gedaan om het ei veilig te houden. "Dan eh.." kwam er van het meisje dat zich naar hem omdraaide. "Maakt niet uit, er is niks gebeurd hoop ik?" Vroeg ze waarop de zwartharige jongen licht met zijn hoofd schudde. "Niets wat definitieve schade veroorzaakt," vertelde de jongen rustig tegen haar. Op dat moment kwam de vliegende pokémon met het ei, dit maals in een koker, aanvliegen. Kota zette Apollo op de grond gezien de Quilava redelijk zwaar was en inmiddels door leek te hebben dat hij zich gedeisd moest houden. "Wat voor ei is het eigenlijk?" Vroeg Kota simpelweg uit nieuwsgierigheid gezien het ei al heel wat veroorzaakt had.

Geen definitieve schade. Dat mocht ze hopen, vooral nadat Bella het ei een keer in haar bek had gehad. Aangezien Scolipede's dodelijk giftige pokémon waren hoopte ze dat het ding oké was, want anders.. tja, ze was geen bijzonder goede Ranger als ze het ei wat ze moest beschermen liet vermoorden door een van haar eigen pokémon. Tara landde rustig naast op de grond en overhandigde de koker aan de Ranger. "Ik heb echt geen idee," antwoordde ze oprecht de vraag van de trainer. "Het is me nooit verteld." Kate stopte het ding in haar schoudertas en klikte die goed dicht. Hopelijk zou er niks meer mee gebeuren. "Ik ben Kate," besloot ze zichzelf voor te stellen, dan was ze in elk geval geen complete vreemde.