How to Pack a Punch [+Fae Eidyia]

Met een brede glimlach keek Fae naar het gigantische gebouw wat voor haar neus stond. Ze had nog geen uur geleden in een kleine advertentie gelezen dat er een sportschool in Hoenn was geopend, of ze was er al naartoe gekomen. Of ze blij was? Dat was ze zeker, want de standaard dingen die ze enkel buiten had kunnen doen was ze echt helemaal zat. Ze miste de speciale trainingsapparatuur die ze vroeger had gehad, dus het was logisch dat ze dolblij was met de sportschool die er nu -eindelijk- in Hoenn was. Wat nu het allermooiste aan de net geopende sportschool was, was dat ze nu gratis naar binnen kon. Gratis klonk voor haar als muziek in de oren, want veel geld had ze namelijk niet. Zo'n kans als deze mocht ze dus echt niet laten lopen, en dat was ook de reden waarom ze zich zo snel richting Mauville had gesneld. Het minpuntje aan dit o zo leuke verhaal was dat ze geen sportkleding tot haar beschikking had, maar ach, haar normale kleren waren hier ook wel prima voor geschikt. Het was namelijk niet zo dat ze een strakke jeans had waar ze amper in kon bewegen, maar in plaats daarvan had ze een witte kortte broek die ook nog eens veel te groot voor haar was. Nu was het alleen nog de vraag of ze met deze kleren naar binnengelaten werd, maar dat zou ze later wel zien.

Gelukkig. Ze had geen gezeur gehad met de staff om haar kleding, dus nu kon dan ook eindelijk de echte pret beginnen! Met een brede glimlach keek Fae om zich heen om te zoeken naar een apparaat dat nog vrij was. Wat een gigantisch nadeel was met iets dat gratis was, was dat veel mensen het wilde hebben, en dat betekende weer automatisch dat de hele sportschool propvol zat. Ugh. Er moest toch wel iets vrij zijn? Totaal niet op haar omgeving lettend liep Fae verder waardoor er niet veel later iemand naar haar schreeuwde dat ze moest oppassen. Oppassen waarvoor? Via haar ooghoeken kon ze zien hoe er iets haar kant kwam opgevlogen, maar wat het precies was kon ze niet zo snel opmaken. Uit reflex draaide ze zich een kwartslag om, om het voorwerp dat zonet nog naar haar toegevlogen kwam weg te slaan. Oh... Misschien had ze toch beter weg kunnen duiken voor het ding, want nu vloog het met dezelfde snelheid terug naar de persoon. "Nee, jij moet uitkijken!"

Wat ze naar de ander had teruggeroepen was echt niet in de richting van beledigend bedoeld, echt niet. Het was er zo uitgekomen omdat ze nooit echt over haar woorden nadacht, dus het was nu enkel nog maar voor haar te hopen dat de ander het niet te verkeerd zou opvatten. Wat de ander eventueel wel verkeerd zou mogen opvatten was het feit dat ze het voorwerp -wat dus een boksbal bleek te zijn- richting diegene had teruggeslagen. Aan de ene kant was Fae blij dat ze met haar snelle reflex de boksbal had kunnen vermijden, maar aan de andere kant voelde ze zich er best wel schuldig over. Ze had net zo goed kunnen wegspringen voor het ding, maar nee hoor, ze was weer lekker slim om het met dezelfde kracht als het gekomen was terug te slaan. Nu was er dus de kans dat de boksbal de persoon zou raken, en dat betekende enkel ellende. Stel het raakte hard en degene raakte verwond, dan moest ze sowieso de sportschool uit. Maar wat er gebeurde toen de boksbal de persoon naderde had Fae helemaal niet zien aankomen. De blondine die de boksbal als eerste naar haar had geslagen, sloeg hem met een behoorlijke kracht weer terug haar kant op. Hé, wacht eens even... Als dit een soort van spel moest voorstellen vond ze het nog leuk ook! Met een behoorlijke grijns zette Fae zich dan ook in de juiste positie om de boksbal iets harder terug te slaan. "Dit is best leuk," greens ze naar de blondine. Met z'n tweeën trainen was altijd leuker dan alleen, maar de vraag was of de blondine haar bij kon houden.

De bokszak naar elkaar overslaan was ook een goede training, dus haar hoorde je op het moment niet klagen. Wat wel grappig was aan deze situatie was dat dit alles in het geheel eigenlijk een ongeluk had moeten zijn. Wat er eigenlijk had moeten gebeuren was dat de bokszak keihard tegen haar gezicht aan was gevlogen, maar gelukkig had ze zo'n goede reflex gehad en was dat niet gebeurd. Wat alles aan deze situatie nog veel mooier maakte dan het eigenlijk al was, was dat de blondine er qua vechtkunsten en kracht ook mocht zijn, dus zich zorgen maken over dat de ander haar bij kon houden hoefde Fae gelukkig niet. Met iets meer kracht dan daarnet, puur omdat ze wist dat de blondine het bij kon houden, sloeg ze de bokszak dan ook weer terug naar de blondine. Fae had verwacht dat deze hem weer gewoon normaal terug zou slaan, maar er kwam toch iets onverwachts. Door middel van een High Jump Kick schopte de blondine de bokszak weer terug richting Fae, iets zeggend over dat ze Fae nu tot haar trainingspartner had geclaimed. Dat alles vond ze best, maar erop terug antwoorden deed ze niet. Ze was veel te geconcentreerd op de zak, want als ze deze snelheid tegen haar gezicht aan zou krijgen was sowieso haar neus gebroken. Gelukkig had zijzelf ook wat trucjes achter de hand en was dus echt niet van plan om zich nu nog in te houden. Door middel van een halve draai en een Mid Kick raakte ze de bokszak aan om deze weer terug richting de blondine te trappen. De lichte impact die de zak had gemaakt door de snelheid waarmee de blondine deze had weggetrapt was duidelijk in haar been te voelen, maar Fae was het gevoel na alle klappen die ze tot nu toe al had gehad gewend, dus last ervan had ze niet.

Haar volledige aandacht was gericht op de bokszak die ze zonet terug richting de blondine had getrapt. Wat zou ze ermee gaan doen? Zou ze de sparsessie al opgeven of de bokszak nog harder dan hiervoor terugslaan? Wat de blondine ook van plan was om ermee te doen, het werd vast heftig. Fae had namelijk allang de kracht opgemerkt die de blondine achter haar zonet gegeven trappen had gezet, dus te maken met een nieuweling had ze sowieso niet. Aan de ene kant was het fijn dat ze nu eindelijk iemand van ongeveer haar niveau had gevonden, maar aan de andere kant moest ze juist daarom weer extra goed opletten. Als ze ook maar één foutje maakte kreeg ze de bokszak tegen haar gezicht aan, en dat was iets wat ze liever niet wilde hebben. Een verwarde frons verscheen dan ook op haar gezicht toen de blondine de boksbal stopte met haar vuisten. Wat was ze van plan? Had ze het opgegeven? Ha, zie je wel! Ze was gewoon veel beter dan haar! "Al opgegeven?" grinnikte Fae dan ook geamuseerd om de blondine met een scheve grijns aan te kijken. Alleen toen kwam er iets wat ze totaal niet had zien aankomen, want de blondine gaf de bungelende bokszak uit het niets ineens een keiharde trap.  Wel shit... Het ding kwam met een vaart haar kant opgevlogen, en doordat ze niet meer had opgelet, vloog het ding dan ook regelrecht tegen haar gezicht. Door de impact van het zware ding verloor Fae haar evenwicht om op de grond te vallen. Auw... Verdomme. Voor heel even zag ze enkel zwart voor haar ogen, maar gelukkig verminderde dat na enkele keren knipperen. "Het gaat," mompelde ze om met een frons naar het bloed op haar hand te kijken. Nee toch... Met een frons plaatste ze haar arm tegen haar neus om te voelen hoe het rode vloeistof op haar arm droop. Fantastisch man.

Ze had een typische beginnersfout gemaakt door niet meer op te letten en ervan uit te gaan dat te blondine al had opgegeven. Doordat ze die domme beginnersfout fout had gemaakt had ze de bokszak met volledige vaart tegen haar neus aangekregen. Het was allemaal zo snel gegaan dat zelfs haar reflex het niet had bij kunnen houden. En daar lag ze dan... Met een bloedneus op de grond te vergaan van de pijn. "Het gaat," mompelde ze puur om zich sterk te houden tegenover de blondine. Jammer genoeg zei haar neus iets anders, want er begon bloed uit te druppen. Met een frons veegde ze het weg waardoor het op haar arm kwam, maar veel aandacht bestede ze er verder niet aan. Zoveel pijn deed het nou ook weer niet hoor... Het was echt niet dat ze dood zou gaan aan een bloedneus. Zij deed alsof er niks aan de hand was, maar de blondine leek duidelijk een beetje in paniek te raken. Gehaast kwam ze dan ook richting Fae gesneld om uitleg te geven wat ze moest doen bij een bloedneus. Compleet in de war keek ze naar de blondine om maar te doen wat ze tegen haar zei. Ze zal het vast wel beter weten dan zijzelf immers. Met tegenzin pakte ze de handdoek aan die de blondine haar voorhield om haar neus erin te snuiten. Wow... Er kwam meer bloed uit dan ze verwacht had. Braafjes volgde ze de rest van de instructie op om haar neus dicht te knijpen en voorover te gaan zitten. "Het gaat echt wel hoor... Zoveel pijn doet het niet, stelde ze de blondine gerust met een zwakke glimlach. "Het was mijn eigen schuld immers. Ik had niet mogen denken dat je al had opgegeven."

Gelukkig wist de blondine in tegenstelling tot haar wel iets van EHBO af. Nu was het enkel een kwestie van wat simpele instructies opvolgen, en dat was zelfs voor haar niet al te moeilijk. Wat wel erg jammer was, was dat de blondine er naar haar mening veel te extreem op reageerde. Van een bloedneus ging je heust niet dood en het was bovendien ook niet haar schuld geweest dat ze die bokszak tegen haar gezicht had aangekregen. Oké, misschien was het toch wel een heel klein beetje haar schuld, maar goed, zij had gewoon veel beter moeten opletten. Nadat ze tegen de blondine had gezegd dat het haar eigen schuld was geweest sprak deze dat het of niemands schuld was, of de schuld van beide. Ugh, vooruit dan maar. Met een frons keek ze naar de handdoek in haar handen om het laatste beetje bloed weg te vegen. "Volgens mij ben ik je een handdoek verschuldigd," mompelde ze. Het ding was immers besmeurd met bloed, en fris om die her te gebruiken was het niet. "Ik kan anders wel een nieuwe voor je halen?" stelde ze voor. Of ze hier in de sportschool te koop waren wist ze niet, maar zijzelf had er jammer genoeg geen bij. "Ik vond de training ook erg leuk ja," stemde ze glimlachend in. "Het is ook erg fijn om met iemand te trainen van ongeveer hetzelfde niveau," vervolgde ze glimlachend, blij dat ze mee had mogen trainen.

Tot haar grootste opluchting sprak de blondine dat de handdoek niet van haar was, maar van het Pokémoncenter. Het woord 'gelukkig' klonk misschien erg grof, maar erg veel geld om iets voor een ander te kopen had ze niet. Een zwakke glimlach verscheen dan ook op haar lippen toen alles goed zat en de blondine ermee instemde dat het inderdaad een keer leuk was om met iemand van hetzelfde niveau te trainen. Zijzelf had namelijk niks waarmee ze kon trainen, want een sportschool was te duur en Igneel zou haar er ook niet echt bij kunnen helpen. Het draakje was klein en zeker niet stevig gebouwd, dus een eerlijk gevecht werd het dan sowieso niet. "Nee ik moet jou bedanken,"" sprak ze toen de blondine haar had bedankt voor deze kortte sparsessie. "Als jij die bokszak niet in mijn richting had geslagen was dit allemaal niet gebeurd,<" grapte ze om van de grond overeind te komen. Lang op de grond zitten was namelijk niet zo'n fijn gevoel voor je kont. Ze stond nog maar net op beide benen, of de blondine stelde voor om iets te drinken op haar kosten. "No way. Ik trakteer," sprak ze om haar al enthousiast mee te trekken richting de bar.