Out of my way.

Eindelijk was ze er. De plek dat waarschijnlijk het belangrijkste zou gaan worden voor haar toekomst. Lilycove, de stad die bekend stond om de reusachtige showhall die er stond. In die prachtige showhall zou zij ooit ook optreden, maar die tijd was er nog lang niet. Ze moest er immers flink voor oefenen en met de skills die Monokuma op het moment had kwam ze ook niet echt bepaald verder. Want kom op zeg... Dat beest kon amper fatsoenlijk lopen, laat nagaan dansen. Het enige waar hij op het moment goed in was, was in het laten vallen van andere mensen. Letterlijk. Hij had al genoeg problemen voor haar veroorzaakt en daar wilde ze het graag bij laten. Een diepe zucht gleed over haar lippen toen ze een hele stoet mensen in de verte zag lopen. Kon het niet een keer gewoon rustig zijn op straat? Met tegenzin kwam ze dan ook in beweging om de teddy goed tussen haar armen te klemmen. Hem kwijtraken wilde ze niet, want stel je eens voor; een Monokuma die alleen over straat liep. Dat was dus echt geen goed idee. Met veel kracht en moeite wurmde ze zichzelf tussen de mensenmassa door om af en toe iemand een nogal harde duw te geven zodat ze erlangs kon.

+Echo.