So much to worry about

Ze kon het begrijpen. Tja... Het was gewoon veel werk.. En aan het einde van de dag was je dan zo bekaf dat je er geen zin meer in had... En midden op de dag was hij meestal bezig met iets... En op dagen dat hij vrij was zoals hij nu was... Tja... Dan wilde hij het gewoon niet. Dan had hij er geen zin in. Ze vertelde dat ze was begonnen aan de Hoenn league, waarop hij even begrijpend knikte. Oh... Ze werkte als Ranger... Ja, dan waren gyms wel een goede keuze. Misschien zou hij ook ooit... ooit... Heel ver vandaan een keer beginnen. Maar de komende tijd in ieder geval niet. En ze had wel een punt, dat haar pokémon fit moesten blijven en dat Gyms dan wel goed waren. En haar pokémon vonden het leuk... Aw... Hij grinnikte even en dacht even na. "Ik denk dat alleen Finn, mijn Shinx, het leuk zou vinden." sprak hij glimlachend. Yeah... De rest zou wel volgen... maar niet echt... echt vechten omdat ze het leuk vonden.

Alleen Finn de Shinx vond het leuk. Tja, je moest pokémon niet dwingen, dus het was wel begrijpelijk om de gyms met rust te laten. "Wat voor pokémon heb je allemaal, buiten je Ponyta's?" vroeg Kate nieuwsgierig. Ze wist alleen van de Ponyta's en het ei.. en de Shinx, maar het was wel interessant. Wat voor pokémon er op de Daycare woonden en zo. Aan Bryan's woorden leidde ze af dat het waarschijnlijk geen vechtlustige monsters waren zoals Bella, misschien was dat ook beter. Pokémon als Bella konden makkelijk problemen veroorzaken door hun karakter. Qua rust was Tara een betere pokémon, de Flygon hield wel van een gevecht, maar was over het algemeen heel beheerst. Duidelijk anders dan de Scolipede..

De volgende vraag luidde welke pokémon hij allemaal had, waardoor hij even glimlachte. Hij had eigenlijk best wel wat verschillende, maar raar was dat ook misschien niet... heel misschien. Hij keek even naar de andere pokémon van het meisje. "Ik heb nog een Mudkip, mijn starter." sprak hij met een rustige glimlach. "En... drie poochyena's, nog 3 andere ponyta's... Een Fennekin, een Vulpix... en een zorua." Tja, grotendeels had hij immers zelf gebreed, of niet dan? Dus veel pokémon was dan ook wel misschien logisch. Tenminste, voor hem was het inmiddels wel logisch geworden als hij eerlijk was. Maar naja... "Dat is het tot nu toe wel... Maar ik heb natuurlijk een paar 'standaard' pokémon die ik gebruik... De meesten zijn voor de verkoop." sprak hij rustig met een glimlachje. Tja... Hij had echt een heel plan opgesteld voor de pokémon.. Dus hij was nog wel even bezig.

Dat.. waren heel wat pokémon. "Klinkt alsof je je handen vol hebt," reageerde Kate terwijl ze de pokémon in haar hoofd natelde. Dat waren er vier.. zeven.. tien. Tien pokémon in totaal. Daar waren haar twee niks bij, behalve het feit dat ze beide shiny waren. Maar dat had alleen invloed op de kleur en was niet zo belangrijk, voor haar dan. "Ik heb dus alleen Tara en Bella," mompelde Kate met een blik op de Scolipede. "Maar dat is al druk genoeg." En dan had ze nog het ei, al hoefde ze de pokémon niet te houden. Alleen als ze wilde. Dus misschien, misschien kwam binnenkort een teamuitbreiding.

Ze reageerde met dat hij waarschijnlijk zijn handen vol had... Tja, dat klopte wel. En er zouden er nog velen bijkomen wist hij uit ervaring. Naja... ervaring... het was gewoon zo. Want hij zou meer gaan breeden en dan zouden er nog meer komen. Hij moest na het opleiden meer gaan verkopen... Want anders zou het gaan opstapelen, al het werk. Ze vertelde dat ze alleen Tara en Bella had en dat al genoeg werk voor haar was. Bryan grinnikte even en keek naar haar pokémon. "Ze zijn wel mooi." sprak hij met een glimlachje. Tja, hij had ook wel gezien dat ze shiny waren he... "Ik heb zelf een Shiny ponyta." sprak hij met een rustige glimlach. Hij was gek op Levi...

Een shiny Ponyta. "Dat is best indrukwekkend," glimlachte Kate terwijl ze probeerde te bedenken hoe een shiny Ponyta eruit zag. Het waren normaal rode vuurpaarden, maar de shiny versie was blauw of zo iets. Vast een mooi beest. "Bella en Tara zijn ook shiny," mompelde ze met een blik op de Scolipede. "Maar ik vind het niet zo belangrijk." Kleur maakte geen verschil, niet voor de kracht of handigheid of wat dan ook. Leuk dat de kleuren zeldzaam waren, maar dat bracht alleen meer ellende. Met organisaties als team Rocket was je nooit helemaal veilig.

Ze vond het indrukwekkend dat Levi shiny was... Tja, wat moest hij over hem zeggen? Hij was gewoon... Geweldig. Niet om hoe hij eruit zag, maar om zijn karakter. De shiny ponyta leek hem gewoon te snappen. Hij wist gewoon wat hij van hem wilde, zelfs als hij niks zei. Er kwam vervolgens dat Tara en Bella ook shiny waren... En tja, dat had hij al wel opgemerkt. Hij vond ze prachtig dat wel. Ze zei er wel bij dat ze het niet zo belangrijk vond, waardoor Bryan even rustig knikte. "Ik heb Levi bij toeval gekregen." sprak hij rustig tegen het meisje. "Waarschijnlijk was hij eerst van een Team Rocket lid... Maar toen heb ik hem gevonden." sprak hij rustig, waarna hij zuchtte. "Ik heb nog geprobeerd om zijn orginele baas te zoeken, maar helaas." sprak hij rustig tegen haar met een glimlachje.

"Hm, gevaarlijk," zuchtte Kate met haar gedachten bij team Rocket. Na Mossdeep.. tja, ze kon niet zeggen dat ze de vijand had onderschat, maar ze waren wel echt sterk. Dat was een reden om ervoor te zorgen dat Tara en Bella ook sterker werden, en misschien de pokémon uit het ei. Ze had een sterk team nodig, ook al was ze niet van plan nieuwe pokémon te vangen. "Waarom terug geven aan een team Rocket lid?" Kate wierp een zijwaartse blik op de breeder. "Mijn werk word er niet makkelijker door." Niet dat ze het mensen niet gunden om een shiny pokémon te hebben, maar TR was een beetje een zure appel. Als je echt om je pokémon gaf dan dwong je ze niet tot criminele activiteiten. Maar hé, wie was zij om kritiek te geven, zij deed ook maar haar werk.

Als antwoord op haar vraag legde Bryan haar uit wat ze eigenlijk toch al wist. "Ik weet het," zuchtte Kate met haar ogen op de lucht. "Maar toch. Als je om je pokémon geeft.. dan zet je ze niet tot criminele activiteiten aan." Dat was haar idee in elk geval. Als Ranger bracht ze haar pokémon soms ook in gevaar, maar dat was om andere te helpen. En Tara en Bella werden niet gedwongen om haar te ondersteunen, het was helemaal vrijwillig. "Ik bedoel, als pokémon het aanleren is het moeilijk het weer af te leren," ging ze zachtjes verder. "En als ze er plezier in krijgen.. ik voel me niet erg veilig als ik een team Rocketlid tegenkom met een moordlustige Hydreigon." Het was gewoon beter gevaarlijke personen van pokémon te scheiden, zelfs een Skitty kon ernstige schade aanbrengen met hun kleine nagels. Een pokémon in de verkeerde handen kon levensgevaarlijk worden en als ze dan werden gevangen door de autoriteiten.. vaak kregen ze een spuitje, of iets in die richting. Dan pakte ze de pokémon liever gewoon af, zelfs als die een liefdevolle trainer had.

Is niet erg, van mij uit kan dit topic gewoon verder :3

Kate keek kort opzij en knikte. "True, maar dat betekend nog niet dat de rest van de maatschappij het goed vind." Team Rocket handelde in wat zij dachten wat goed was.. of in elk geval in hun voordeel. En na het overnemen van Lumiose en Mossdeep.. je kon niet zeggen dat ze zwak waren. "Hmm, ik weet het niet," mompelde Kate toen Bryan zei dat het even erg was om ze van hun pokémon te scheiden. "Als ik de kans heb een gevaarlijke pokémon in beslag te nemen, maar dat niet doe en vervolgens vallen er gewonden.. dan neem ik de pokémon liever mee." Een gevaarlijke pokémon en een gevaarlijke trainer was een catastrofale combinatie. Ze had het gezien in Mossdeep, team Rocket was niet iets waar je zomaar tegen kon vechten. Niet iets waar je zomaar vanaf was, of mee kon spotten. En als je dan een pokémon van zijn trainer moest scheiden.. het betekende vooral dat je de organisatie wat kon verzwakken. Met alles wat er binnen TR gebeurde.. een stuk erger dan de pokémon meenemen.

Bryan zei zachtjes dat het hartverscheurend moest zijn en Kate kon niet anders dan stil knikken. Het lag natuurlijk aan de trainer, maar als die echt om zijn pokémon gaf was het inderdaad pijnlijk. "Nee, ik snap het ook wel," mompelde Kate nadat de roodharige vertelde dat het alleen zijn oogpunt was. "Ik heb alleen weinig sympathie voor degene die andere bewust pijn doen voor hun eigen doeleinden." Als ranger was het haar taak andere te helpen en team Rocket was daar precies het tegenovergestelde van. Natuurlijk waren er ook mensen die er niet terecht waren gekomen omdat ze het zo leuk vonden, maar wat ze deden was nog steeds slecht. Vanuit haar rangeroogpunt dan. "Hm, iemand moet het doen," zuchtte de blondine als reactie. "Maar ik zou niet zeggen dat breeder zijn niet moeilijk is." Voor babypokémon zorgen was zo vermoeiend. Ze had haar handen vol gehad aan Tara en het idee dat daar binnenkort een nieuwe babypokémon aan kwam maakte haar licht nerveus. Ze was gewend aan haar zachtaardige Flygon en tsundere moeilijke Scolipede, geen jong ding wat door haar hele huis zou springen. Maar dat zag ze dan wel, nu moest ze eerst het ei veilig houden.

Ik ook :'3

"Nee, ik snap het ook wel," mompelde het blonde meisje tegen hem, tja het was gewoon een lastig besluit om te nemen soms... of niet dan? "Ik heb alleen weinig sympathie voor degene die andere bewust pijn doen voor hun eigen doeleinden." Ah... yeah... Hij knikte even rustig op de woorden van het blonde meisje. Yeah... Dat begreep hij ook wel... Het was ook gewoon lastig om te beslissen wat te doen. Hij wist zeker dat hij het niet aan zou kunnen... maar he dat is eigenlijk ook waarom hij een Breeder was en niet een Ranger. "Hm, iemand moet het doen," klonk er zuchtend van hem af. Aha... Yeah... Dat was wel zo. Gelukkig was hij daar niet de persoon voor. "Maar ik zou niet zeggen dat breeder zijn niet moeilijk is." klonk er van haar af, waarop Bryan even grinnikte. Tja... Het was ook best wel moeilijk. Maar het was wel zo leuk... vond hij dan. Wat het vermoeiend maakte was dat hij het alleen moest doen en ook nog voor de ander moest zorgen. Samen met de baby pokémon van de ander. Tja... het was gewoon een lastige kwestie zo af en toe maar het ging wel. Zodra hij de pokémon mee ziet gaan met zijn of haar nieuwe trainer... Dat gaf hem zo'n goed gevoel. Echt een trotse vader, zo voelde hij zich dan. "Het heeft zijn ups en downs... maar ik geef alles." sprak hij even met een rustige glimlach tegen de ander. Hij keek even naar het ei van de ander. "Als je hulp nodig hebt met opvoeden... Ik vind het niet erg om dan eventueel te helpen?" sprak hij even, waarna hij even slikte. Oh Arceus. "Ik uh... Ik bedoel dat.. uh... Dat ik graag een keer met je zou willen afspreken." Uh... Oke hij was dit niet gewend voor zichzelf en... rip. Hij slikte even en krabbelde even iets over zijn achterhoofd. "Als je wilt natuurlijk!" Hij had echt het gevoel dat zijn hoofd nu even rood was als zijn haar en dat stond zo falend. Het kwam ook wel heel erg random maar uh... Hij was hier niet zo goed in, laten we het daar maar op houden.