Desperate Measures [+Vivienne Williams]

Ze gedroeg zich kalm, haar gezicht stond kalm, maar haar hart bonsde in d'r keel. Als er nu iets mis zou gaan, had ze heel veel op haar schouders genomen. Was ze sterk genoeg om deze burden te kunnen dragen? Ze dwong zichzelf te kalmeren, als ze dit nu ging overdenken hadden ze een probleem en zou ze al haar focus verliezen. En daarbij ook de Mega Evolutie van Enya en die hadden ze hard nodig in dit gevecht. Cecille zei dat ze vertrouwen had in enya en haar Lucario en ze knikte eventjes als teken dat het goed zou komen. Ze hoopte alleen maar dat het ook goed zou komen.

De Charizard hielt ondertussen de twee Lucario's goed in de gate. Een Mega Lucario was geen eitje om mee te worstelen en Enya wist zelf ook wel dat het een zwaar gevecht zou kunnen gaan worden. Toen Vivienne de blik van de blondine opving, dacht ze eventjes na en knikte daarna. "Enya, Earthquake," zei ze tegen haar pokémon. De Charizard zetten zichzelf af tegen de grond en schoot op de Mega Lucario af, die nog druk bezig was met zijn aanval tegenover Dahlia. Ze greep de Lucario bij z'n middel en vloog de lucht in, waar ze rondjes begon te vliegen. Na dee zesde cirkel vloog ze in een rechte lijn naar de grond en sloeg de Lucario tegen de grond aan. Het zou niet voldoende zijn om 'm uit te schakelen, maar het zou 'm misschien wel kunnen desoriënteren.

Het moest vast geen pretje zijn om je pokémon zo te zien. Ze kon de pijn bijna van het gezicht van Cecille aflezen toen haar door het lint geslagen Lucario weer de aanval inzetten tegenover de andere Lucario. Deze reageerde al snel met een Flash Cannon aanval en laadde deze zo lang op dat haar Charizard weg kon komen. "Enya, we blijven achter nu. Als je merkt dat er iets goed mis gaat mag je er tussen springen. Het is nu het beste als Dahlia tot hem door kan dringen," zei ze tegen haar Charizard, die knikte en in de lucht bleef cirkelen, terwijl haar scherpe ogen het gevecht onder hem goed in de gate hiet. Als hier iets mis ging, kon ze snel ingrijpen, al hoopte ze dat er niets mis zou gaan natuurlijk.

Samen met Enya bleven ze kijken naar wat Cecille van plan was. Het leek inderdaad een beetje te helpen, maar het wilde aar niet die knop omdraaien en dat was iets wat wel moest gaan gebeuren. Ze begon aan zichzelf te twijfelen of 't wel zo'n goed idee was om de mega evolutie te gaan doen. Misschien had ze moeten inzien dat het niet zo goed zou aflopen en had ze Cecille niet zo moeten pushen. Ze zuchtte zachtjes. Nee, juist omdat ze die fout had gemaakt moest ze nu niet in de put gaan zitten, maar alles eraan aan doen om 't goed te laten aflopen.
Toen Cecille vroeg of ze met Enya de Lucario in bedwang kon houden. Ze keek eventjes naar de Mega Charizard en tezamen knikte ze. "Komt goed," zei ze met enig zelfvertrouwen in haar stem. Ze stak haar hand uit en meteen schoot Enya de lucht in, om zo snel mogelijk bij de Lucario te recht te komen. Snel ontweek ze enkele slagen, maar kon niet voorkomen dat ze een punch tegen haar kaak te pakken kreeg. De Charizard gromde luid en greep de mega Lucario bij de poten, om 'm in een houdgreep vast te houden.

Ze moest toekijken hoe haar pokémon moeite moest doen om de doorgedraaide Mega Lucario onder controle te houden. Nu pas viel het haar op dat Enya echt moeite er mee had dat ze kleiner was dan andere. Ondanks haar Mega-Evolution, had ze alsnog opvallend veel moeite met de Lucario in bedwang te houden.
Uiteindelijk kregen ze het voor elkaar om de pokémon tot rust te krijgen en viel zijn Mega-Evolution af. Ook die van Enya verdween en de Charizard plofte op de grond neer. Rustig liep Vivienne naar haar toe en gaf d'r een klopje op d'r nek. B<>"Goed gedaan meisje," zei ze tegen de pokémon, voordat ze d'r terug liet keren. Iets wat beschaamd liep ze daarna naar Cecille toe. "Het spijt me, ik had niet gewild dat het zo uit de hand zou lopen," zei ze verslagen, terwijl ze naar de grond keek. "Kan ik 't op een of andere manier goed maken?" vroeg ze daarna.

Een kleine glimlach verscheen op haar gezicht toen ze het compliment kreeg van Cecille. Het was niet het beste geweest wat ze had gedaan, immers was het haar idee geweest om dit überhaupt uit te gaan proberen.
Cecille vroeg of ze een goede plek wist om te relaxen. Ze waren in de buurt van Rustboro City. Kon ze zich nog iets herinneren van haar jeugd dat ze hier kwamen. Ze gingen niet veel buiten Fortree City vanwege de fokkerij, maar ze kon zich herinneren dat ze hier wel eens naar toe gingen. "Ik weet misschien wel wat," zei ze met een glimlach. Ze rekte zich uit en boog naar voren toe om d'r rug weer goed te zetten. "Kom maar mee," stelde ze daarna voor. "Zodra je pokémon in orde zijn tenminste. Wil je ze anders eerst bij 't pokécenter langsgaan?" vroeg ze daarna.

Cecille gaf aan dat het misschien wel handig was om even langs het pokécenter te gaan. Zelf wilde ze immers toch ook even een check-up laten doen voor Enya, want de paar slagen die ze had gekregen waren niet niets geweest. Ze was een beetje angstig dat er iets ernstigs tussen had gezeten. Ze knikte rustig naar de blondine bij zich en krabde zichzelf daarna in d'r nek. "Het spijt me serieus, ik had gehoopt dat 't beter was gelopen. Zo te zien heb ik toch iets minder ervaring met dit hele gebeuren dan dat ik mezelf voor hielt," zei ze voorzichtig, terwijl ze zich naar voren bukte om wat spullen te pakken. Ze zuchtte zachtjes en draaide zich om. "Ik hoop dat ik je pokémon niet te ernstig heb verwond," mompelde ze daarna, terwijl ze de spullen in haar tas deed en deze over haar schouder sloeg.

De brunette slaakte een zucht en glimlachte voorzichtig. "Goed dan," zei ze zachtjes. Ze haatte het dat ze er zo'n puinzooi van had gemaakt, maar gelukkig was Cecille niet zo heel erg kwaad op d'r. Het was immers ook goed afgelopen en nee ze had niet kunnen weten dat dit ging gebeuren, maar alsnof was het niet de beste indruk die ze had kunnen maken. Ze glimlachte wat onzeker en keek om zich heen. Ze moesten terug naar de stad toe gaan, daar was een tentje waar ze Cecille wel blij mee kon maken. Maar daarvoor gingen ze eerst naar het pokécenter. Rustig begon ze te lopen, af en toe achterover kijkend of de blondine haar volgde.