Late for school [&Marinette]

Marinette
"Focus on me."

Het geluid van een schreeuwende wekker haalde haar uit haar dromen, vervolgd door een geïrriteerde kreun en een hand die in de richting van het piepende ding sloeg. Na een paar keer mis te hebben geslagen en ze zo wat andere spullen van het kastje had weten te meppen stopte het geluid. Eindelijk, rust. Mari draaide zich weer om en trok de dekens over haar hoofd, om vervolgens toch weer gewekt de worden. Dit keer van het zoemende geluid wat Tikki's vleugels produceerde. "Tikki, ssh!" commandeerde ze de Ledyba onder de dekens vandaan, maar de pokémon hield niet op. Nee, als ze op zou houden zou haar trainer nooit op staan. Niet na een hele nacht te hebben gespendeerd aan huiswerk wat ze al die tijd uitgesteld had. Na een diepe zucht gooide de coördinatrice de dekens van zich af om vervolgens uit bed te stappen. Braaf landde de Ledyba op haar bureau, kijkend naar haar trainer of het de onschuld zelve was. Na even met haar ogen te hebben gerold kon ze een glimlachje toch niet onderdrukken, al verdween deze snel van haar gezicht toen ze een blik wierp op de klok van haar mobiel. "Tikki, ik kom te laat!" kreunde ze wanhopig, snel zoekend naar haar kleding, schoolspullen en rugtas om vervolgens zo snel mogelijk te vertrekken. De Ledyba nam plaats in de tas waar haar trainer de koekjes al voor de pokémon klaar gelegd had. Toen het blauw harige meisje naar beneden sjeesde wierp haar moeder haar een vreemde blik toe en opende ze haar mond om iets te zeggen. "Sorry, mam. Ik moet opschieten!" viel Marinette haar in de rede, en met een snelle kus op de wang van haar moeder was ze door de deur van de bakkerij verdwenen.

Nog nooit was ze zo snel naar school gerend. Ze was nog nooit te laat gekomen en wilde daar ook liever niet de gevolgen van onder ogen komen. De straat was verrassend leeg, maar daar lette de jonge dame niet op. Hijgend stapte ze de school binnen en sjeesde naar haar lokaal, om op de trap vervolgens een van de leraren tegen te komen. "Marinette, wat doe jij hier?" de coördinatrice trok een wenkbrauw op. Wat bedoelde hij daar nu mee? "Het is pas kwart voor acht, je weet toch dat school om half negen begint, zoals altijd?" Wacht, wat. Mari griste haar mobiel uit haar broekzak en keek naar de tijd. Kwart voor negen. "M-maar-" ze maakte haar zin niet eens meer af en liet verslagen haar hoofd naar beneden hangen. Iemand had blijkbaar een grap met haar uitgehaald, en ze kwam er nog wel achter wie. "Sorry, meneer. Ik heb me vergist." waren haar excuses aan de leerkracht, waarna hij haar toe knikte en ze haar weg maakte naar haar lokaal om daar haar tijd uit te zitten en misschien nog wat aan haar huiswerk te doen.

De tijd ging gelukkig nog redelijk snel, en langzaam druppelde haar klasgenoten het lokaal binnen, evenals de lerares. Marinette had haar tas naast zich op het bankje liggen, maar plots voelde ze iets tegen haar been aan stoten. "Tikki, niet nu." siste ze zachtjes. Dit was hoe haar pokémon zich gedroeg wanneer zij vond dat het tijd was voor een snack. De pokémon negeerde haar waarschuwing volledig. Marinette probeerde een zucht te onderdrukken en stak haar hand op. "Zou ik misschien nog even naar het toilet mogen voor de les begint?" Haar lerares knikte en Marinette sloeg haar rugtas over haar schouder. Net toen ze deur opende om het lokaal te verlaten botste ze tegen iemand op. Doordat het zo onverwachts was wist ze haar evenwicht niet te bewaren en vielen zij en haar tas achterover op de vloer, haar rugtas nog open. Een logische reflex was geweest om meteen naar haar rugtas te grijpen om te zien of Tikki oké was, maar dat liet op zich wachten toen ze zag tegen wie ze zojuist opgelopen was. Geschrokken sloeg ze haar handen voor haar mond. "Adrien!" Zo snel mogelijk krabbelde ze overeind, haar open rugtas met de pokémon er in even helemaal vergeten. "H-het spijt me. Is alles oké? Zijn je spullen in orde? Ben jij in orde?" Ze stak haar hand uit om hem overeind te helpen, maar trok deze al terug voor hij de kans kreeg deze te pakken. In plaats van hem overeind te helpen besloot ze zijn tas maar voor hem te pakken. Tenminste, als ze die kon vinden. Hoe ver kon een tas wegglijden? Wacht, een tas. Haar tas lag ook nog ergens. Niet alleen haar tas, maar vooral het geen in de tas was belangrijk. "Moment," piepte ze voor ze terug snelde naar de plek waar ze haar tas had laten vallen, die plots een stuk lichter aanvoelde dan voorheen. Oh nee, het zal toch niet..

Late for school

Marinette
"Focus on me."

Het meisje deed nog een wanhopige poging tot het graaien in haar tas, maar zonder succes. Tikki was weg, en iedereen wist donders goed dat pokémon verboden waren op school. Sterker nog, wat als ze de pokémon zouden herkennen van de contest op TV? Dan zou haar alter ego er aan gaan, en wie weet kwam het dan via school bij haar ouders terecht, en- Haar ontspoorde trein aan gedachtes verdween bij het horen van Adrien's stem. Mari probeerde zich te herpakken en draaide zich richting de jongen. "Ja," begon ze, beseffend dat dat misschien geen slim antwoord was. "Ik bedoel nee! Ik bedoel-" Ze kon het niet meer opbrengen haar zin af te maken toen haar blik zich vestigde op de pokémon die zich vlak achter de blonde jongen bevond op schouderhoogte, een triomfantelijke grijns op het gezicht van de Ledyba. Tikki wist van haar gevoelens naar Adrien toe en deed niets liever dan haar trainer plagen op welke manier dat ook mogelijk was, al ging dit Marinette net iets te ver. Ze wierp haar pokémon een boze blik toe en probeerde zo onopvallend, maar streng mogelijk naar haar rugtas te wijzen, al negeerde de Ledyba haar volledig. Adrien zou makkelijk het zoemende geluid van haar vleugels kunnen horen dus moest de pokémon zo snel mogelijk terug in de tas. Poging twee was een iets duidelijkere vinger richting haar rugzak, waarin een haast onverstaanbare ''Tikki'' sissend tussen haar lippen door gleed. Nog steeds leek de pokémon de mogelijke gevolgen van haar daden niet te beseffen en de coördinatrice begon haar geduld te verliezen.
Net toen ze haar pokémon nog een laatste kans wilde geven om op een normale manier terug in haar schuilplaats te trekken vloog de deur van het klaslokaal naast hen opnieuw open, met de lerares in de deuropening. Als zij Tikki nu zag was het game over. Instinctief dook het meisje naar voren, haar handen uitgestrekt en klaar om de opstandige hormonale orkaan pokémon te vast te grijpen. Blijkbaar had het beestje een ander idee en schoot weg achter een van de kluisjes in de gang, waardoor Marinette uit evenwicht raakte en zo opnieuw tegen de blonde jongen aan viel, dat gepaard met een ongeduldige kuch van haar lerares die blijkbaar een heel ander idee had bij dit schouwspel.

Late for school

Marinette
"Focus on me."

''Stop onmiddellijk met deze onzin en kom de klas binnen, jullie alle twee,'' galmde de strenge stem van de lerares door de gangen. Dat was wat haar weer bij zinnen bracht. Tijdens de val had ze in een reflex haar ogen gesloten, en op het moment dat ze ze weer opende voelde ze de rode blos over haar wangen kruipen. Het kleine lachje op zijn lippen hielp daar niet echt bij, en snel wurmde ze zich uit zijn armen om zich om te draaien richting de lerares. Ze zou hem later nog wel bedanken, zodra ze er niet meer uitzag als een heinz tomaten ketchup fles. "Het spijt me mevrouw!" gooide ze er snel uit.
Ze maakte zich klaar om terug de les in te stappen, maar besefte zich toen wat haar in deze situatie gebracht had. "Tikki," mompelde ze binnensmonds. Ze richtte zich weer op de geïrriteerd uitziende lerares. "Het spijt me echt, maar ik ben nog steeds niet naar het toilet geweest." Zonder te wachten op een antwoord rende ze langs de blonde jongen heen richting de plek waar haar pokémon heen gevlucht was. Een richting die totaal niet overeenkwam met waar de toiletten zich bevonden..

Late for school

Marinette
"Focus on me."

Het duurde enkele seconden voor ze besefte hoe dom haar actie zo net was. Adrien en de docente konden vast ook wel bedenken dat de toiletten de hele andere kant op waren. Arceus, wat begon deze dag toch goed. Ze probeerde het maar los te laten, gezien ze die onhandige actie toch niet meer ongedaan zou kunnen maken. Het was nu belangrijk dat ze haar pokémon vond en daarna het nablijven zal moeten zien te overleven.
Goed, waar kon ze zijn. Toen zojuist de deur van het klaslokaal open was gevlogen had het beestje zich achter een van de kluisjes verstopt, maar blijkbaar was ze daar ook alweer achter vandaan. Tikki was een geweldige partner om mee te trainen, maar soms..
Het meisje werd uit haar gedachten getrokken door het zoemende geluid van Tikki's vleugels. Het beestje was onschuldig op haar schouder komen zitten en leek zich van geen kwaad bewust. Haar trainer zuchtte opgelucht. "Wil je dat nooit meer doen." zei ze op zo streng mogelijke toon, maar het beestje negeerde haar trainer's waarschuwing en vloog braaf terug in de tas, die Marinette meteen dicht ritste.
Net toen ze weer richting haar leslokaal wilde stappen hoorde ze voetstappen achter zich. Vreemd, iedereen zat nu toch in de les? Een beetje verbaasd draaide ze zich om, om niet snel daarna de groene ogen van haar klasgenoot te ontmoeten. Oh nee toch, hij had haar toch niet zien praten tegen haar.. schouder. "Eh, m- moet jij niet terug naar de les?" stotterde ze een beetje ongemakkelijk. "Ik eh, denk dat een toiletbezoek me alleen ook wel lukt." grinnikte ze voor ze zich weer omdraaide en een hand tegen haar gezicht sloeg toen ze zich realiseerde wat ze zojuist gezegd had. Heerlijke dag dit.

Late for school