Free hugs! ♥

Met grote ogen staarde Zack naar het ding dat achter het glas lag. Hij had besloten dat voor de etalage zitten de beste optie was. Nu keek hij kalm op naar het groene apparaatje dat ze daar te koop zette. Hij wist dat het te koop stond, want dat deden winkels. Zo ver was hij namelijk al. Hier kochten mensen dingen van elkaar. Zo had hij het ook geleerd bij de clan... Maar hij had het nooit gedaan daar. Ze werkten daar gewoon niet met... Dingen zoals geld. Ruilhandel was het speciaalste dat ze er hadden en zelfs dat trok op niet veel. Hij had een tijdje zitten kijken naar het ding... Hij had echt geen idee wat het kon en waarom hij eigenlijk aan het wachten was. Nou... Stel je voor dat hij niet genoeg van dit geld om het te krijgen. Maar aan de andere kant was hij best nieuwsgierig naar wat het was. Dus hij besloot op te staan en even dichter te komen. Hij leunde naar voren en staarde ernaar... Misschien kon hij het wel gewoon nemen? Gewoon even lenen zonder dat iemand het door had... Dat werd ook wel stelen genoemd... Maar ah, als niemand het door had... Dan was er toch geen probleem? Hm... Yeah... Dat was waar... Hij schudde even zijn hoofd, waarbij zijn blonde haren kort rond zijn hoofd dansten. Hij kon dat niet maken! Waar dacht hij in hemelsnaam aan! Het zou gemeen en fout zijn om te stelen... Ugh... Hij zou Rem wel vragen over dat ding... Misschien had de jongen meer info over dat... Groen dingiegeval... Hij had echt geen andere naam ervoor. Kalm draaide hij zich om waarna hij met een licht gehangen hoofd zich verder een weg baande door het stadje. Hij liet zijn handen kalm in de zakken van zijn mantel zakken en zuchtte even luid. De jongen vroeg zich af wat hij nu moest doen. Hij kon terug gaan naar huis en dingen doen voor de blonde man die nu zijn verloofde was... Of hij kon evengoed wat nieuwe dingen ontdekken. Zoals... Well yeah... Zijn goudgele ogen dwaalden af naar een strook zand die langs een baantje liep... En toen zag hij nog een strook, beide waren begrensd met water, die kalm tegen het zand aan golfden... Was dat... Een stuk strand? Wat? Dat had hij hier nog niet gezien. Hij had wel al door dat deze regio best veel... Stranden had. Nou tja, als hij meer landinwaarts zou gaan zou hij minder stranden vinden maar het punt was dat er veel steden en beroemde plekken gelegen waren aan stranden of gewoon water in het algemeen. Rustig wandelde de blonde gast naar het water toe waarna hij op zijn hurken even keek naar de vloeistof. De geur van de zee kwam meteen zijn neus binnen. Zout water huh? Hij vroeg zich af of de hele kustlijn af te lopen was... Vast wel op de een of andere manier. Hij wist dat hij dan best veel moest gaan klimmen... En met klimmen kwam vallen... Zoals hij laatst nog maar goed genoeg had gevoeld. Ugh... Zijn gezicht vertrok bij de gedachte aan de onhandige val. Nu wist hij waarvoor die paden dienden en waarom hij er maar niet moest van afwijken... Tja... Daarvoor had hij al zo'n idee maar nu had hij het gewoon geleerd op de harde, en pijnlijke, manier. Het was ook niet dat mensen je hier zouden tegemoet lopen om je te helpen. Het was best dom als je er zo aan dacht. Mensen verwachtte van je dat je zou helpen en dat je aardig deed terwijl de meerderheid van de bevolking hier gewoon bot en kortaf was. Hoe kon hij dan een goede reflectie krijgen? Dit was echt een gigantische ramp... Zeker als dit... Telde voor alle mensen in Kalos. Hm... Hij zou er echt dringend iets aan moeten doen... En hoe vroeger hij er aan zou beginnen... Des te beter! Met een lach kwam de jongen overeind, een duidelijke visie en doel voor zijn ogen. Hij wist nu wat hij moest doen om deze mensen te helpen en hij wist precies hoe hij het zou aanpakken! Dus hij draaide zich om en rende zowat terug naar de stad. Het was niet al te ver dus zoveel moest hij niet gaan lopen.

Met een brede glimlach op zijn gezicht en een zelfzekere blik haalde hij kalm een teug lucht naar binnen. "Free hugs!" zei hij blij waarna hij zijn armen gewoon spreidde en met een afwachtende blik rondkeek. Hij vroeg zich echt af wie hierop zou ingaan en nog belangrijker, wie hem zou helpen met wat hij wilde doen... Toen de eerste minuten niet zo vlotjes verliepen liet hij zijn armen zakken en dacht ie na. Er moest een manier zijn om mensen goed te maken. Dat moest echt wel! Dus hij liep rond, zijn gezicht bloedserieus. De jongen rende zowat heen en weer door de straten, wat na een tijdje ervoor zorgde dat mensen hem raar aankeken. Mooi zo! Hij glimlachte breed en stopte met het heen en weer lopen... Hij had werkelijk geen idee waarom dat had gewerkt maar als het werkte dan was het goed! Haha! Hij stak zijn handen opnieuw op en riep; "FREE HUGS!" En daarna begon hij rond te wandelen. Een veel te brede lach op zijn gezicht toonde aan dat de jongen er zoveel van verwachtte. Gewoon iemand die hem kwam huggen was genoeg om de jongen voor de rest van de dag -misschien zelfs de week- een lach te geven. En zodra die andere mensen zagen wat er gebeurde zouden ze zeker ook meedoen. Ja, ja... Dat gebeurde dan zeker en vast. Iedereen moest gewoon van elkaar houden. Het was de beste manier om een beter karakter en een betere wereld te maken. Dus Zack sprong even ter plaatste en riep al glimlachend. "FREEEEEE HUUUGS!" Hij was er te happy over en tja... Hij hoopte ergens heel erg dat gewoon iemand zou reageren. Niet dat hij er zich awkward over voelde of iets, hij liep vreemden steeds te huggen. Dus waarom zou hij er zich nu voor gaan schamen?

-Open voor hugs ♥

Uh? Hij hoorde heel wat kabaal waardoor hij zijn hoofd meteen draaide naar de plek waar al dat... ding vandaan kwam. Wel meteen zag hij een jongen vliegen door de lucht. Het duurde nog geen drie seconden of Zack had een smile op zijn gezicht en de gedachte dat hij deze jongen kon huggen. De eerste persoon die het vrijwillig deed. Ah, mensen vlogen hier vast vaker, aangezien deze wereld helemaal raar was zou deze gedachte vast normaal zijn in hun hoofd. Hij sprong op en well... DE persoon was zwaarder dan hij leek waardoor zack zowat op de grond werd gegooid door de ander en samen met deze persoon viel. Maar de blonde jongen leek het niet erg te vinden en hugde de man stevig. Yes! Hij was zo happy! Hij accepteerde hem!

De ander leek niet tegen te stribbelen. Yes, yes! Zie je wel. Liefde kon je zo goed doorgeven. deze persoon voelde hem vast aan en accepteerde zijn respect ten volste. Oh heilige Dovnar, dit was amazing. Hij ging vanavond echt vlees offeren ofzo. YES. Het was al helemaal compleet toen de blonde jongen in zijn armen hem bedankte. De twijfeling en het ietwat gestotter vielen niet eens op voor de veel te happy jongen. "Ik ben zeer tevreden en blij dat u mijn respect accepteert!" zei hij meteen opgetogen. "U bent waarschijnlijk de eerste persoon die dit doet! Ik heb nog hoop voor jullie! Yay yay!" En hij hugde de ander steviger om zijn face tegen zijn borstkas te duwen en het zowat erin te wrijven. Amazing dit!

Het was heerlijk om een stevige hug te geven aan anderen. De opluchting die dan te voelen was.. En het respect dat je voelde, nee, eerder de liefde die je voelde... Was dan gewoon amazing~ Hij was gewoon iemand die al de liefde zo ver mogelijk wilde krijgen, was dat dan moeilijk te verstaan? Niet voor de blonde dude. Hij genoot er zeker van. "Ehm.. wat bedoel je met respect accepteren?" Eh? Hij keek glimlachend op maar hield de ander wel nog lekker vast, om dicht tegen zich te houden. Wat hij daarmee bedoelde? Well hij bedoelde ermee dat ie van hem hield natuurlijk! "Je respect voor mijn liefde en mijn openheid," zei hij. "Je accepteert het zo openlijk! Je bent geweldig!" zei hij meteen met grote ogen waarna hij gewoon terug de ander stevig begon te huggen.

De ander sloeg rood aan, wat Zachary niet echt snapte maar okay. Hij glimlachte even. Het was best grappig om te zien als hij eerlijk kon zijn. Hihi! Arceus. "Nee jij bent geweldig!" Klonk er waradoor de ogen van de blonde jongen wat groter werden en hij de ander stevig bleef huggen. "Je bent de beste persoon die ik hier al heb ontmoet!" zei hij. Hij was gewoon.. omg... deze persoon... het kon niet heh... IEH. Hij was zo freaking happy nu tiehie. "Laten we offeren!" zei hij plots warana hij de ander loste en zijn mes voor rituelen boven haalde om even kalm rond te kijken alsof hij opzoek was naar iets om te doen. Nou tja, hij was nu eenmaal zo. Zijn oneindige happy face hielp ook niet echt bij dit tafereel... heh... Mooi man.

Het verraste de blonde jongen best dat de ander niet echt iets zei. Hij keek glimlachend naar hem met een toch een vragende blik. De ander had de hele tijd rood geweest en nu was dat ook niet veel veranderd. Uhm... Hij grinnikte even zachtjes en liet zijn mes zakken. "Wat is er?" klonk er even glimlachend van de jongen. Hij was nog onervaren met de gewone beschaafde wereld en dacht duidelijk nog verkeerd over sommige gebruiken van deze mensen. Maar ah, dat was nu eenmaal Zacky. Hij had zijn visie van de wereld en wilde graag dat andere mensen die ook aannamen, maar zou ze niet forceren. Dat was het mooie aan wat hij geloofde.