Such an easy soul to steal +Floyd

Zoals verwacht was de havenstad vol met leven, er stonden kraampjes, kwamen om de zoveel tijd boten aanvaren. Het was eigenlijk net zoals Lumiose overdag, al was het er in de twee verschillende steden uiteraard toch wel anders. Nathan was dan dus ook maar gewoon aan het rondlopen in de havenstad, het was meestal dat hier ook beginnende trainers aan kwamen, dus misschien dat de groenharige er toch nog was nuttigs uit kon halen. Het was ook dat hij een tijdje terug van een compleet onbekende een ei letterlijk in diens handen had geduwd, waar de jongen op de magische manier nog steeds geen omeletje van had gemaakt. Nee, sterker nog, hij had het ding zelfs mee, echter omdat dit niet helemaal in het beeld past dat er van hem waarschijnlijk was, had hij het grijze ei in een rugtas gedaan en, drie keer raden, deze met zich meegenomen. Tijdens het random rondlopen liet hij zijn ogen over de menigte gaan, waar maar weinig echt interessants van was. Teleurstellend als je het hem vroeg. Zijn blik gleed even naar Deimos, welke ook op de menigte leek te letten, of eerder, voor zover deze dat kon dan eigenlijk. Naja, hij keek alweer op, waar nog steeds niets gebeurde. Boring.

Ooc: hoop dat je er iets mee kan c:

Met zijn ene hand los langs zijn lichaam en de ander in een van zijn jaszakken liep de jongen rustig door. Er liepen wel het een en het ander aan mensen rond, warbij je meestal zou gaan denken dat er wel iets gaan gebeuren. Jamer genoeg was dit nou niet bepaald het geval, iets dat de jongen dus wel ergens teleurstellend vond. Naja, als hij nou wat dingen had willen zien gebeuren, was vaak toch wel de hoofdstad een betere plek om te zijn. Zijn ogen gleden langs de gezichten van de mensen, al verschilden deze weinig, was het duidelijk te zien dat meerdere mensen vermoeid, grumpy of wat dan ook waren. Wat hij wat minder snel had verwacht, was het dan ook om een bekend gezicht te zien, of het op een even positieve manier was, dat was soms te betwijfelen vond de groenharige. Gezien het niet bepaald was dat de twee super geweldig met elkaar om konden gaan, bleef hij gewoon rustig doorlopen, met enkel een kort begroetend knikje zodra hij de zwartharige had gepasseerd. Enkel leek Deimos dat een minder goed idee, gezien deze helemaal speciaal voor Floyd bleef stilstaan om naar de gast te grommen. Moest dat echt.

Al snel bleek het dat de ander hem ook had gezien, maar zoals hij had verwacht wouden ze beiden niet met elkaar praten. Dit was dan ook iets dat hij helemaal prima vond, het was toch niet dat hij een behoefte voelde om zich nou te gaan socialiseren. En ehm, ja. Deimos leek dit geen leuk idee te vinden en begon dat dus te grommen naar Flyod. Met het meest droge gezicht mogelijk keek hij naar de hond, met echt iets van 'waarom'. Wat Nathan niet had verwacht, was dat de zwartharige dan terug gromde..? Oké. Het was apart, maar wel grappig als je het de jongen vroeg. Zodra er werd gesproken dat de ander beter had verwacht met zijn Pokémon, had hij nonchalant zijn schouders opgehaald, het hem niet bepaald veel uitmakend. "Met die daar heb ik het opgegeven." te eigenwijs, en hij was ook wat lui. Dus ja, dat was nou niet bepaald iets dat samen ging.

Al leek het erop dat Deimos de grom terug niet had verwacht, maar op de een of andere manier spoorde dit de hond juist nog meer aan om te gaan grommen? Ge-wel-dig. Een klein binnensmonds zuchtje ontsnapte Nathan's mond, maar nog steeds: hij was niet bepaald van plan om de Dark Pokémon te laten stoppen, wetende dat het vaak genoeg toch enkel een verloren zaak was. Hij fronste wat bij de 'serieuze' opmerking van de zwartharige, dit was niet iets geweest dat hij had verwacht om uit diens mond te komen. "Hm, nooit gedacht zoiets van jou te horen, eerder van een bepaalde sukkel." en Nathan betwijfelde het dat Floyd het niet wist over welk persoon hij het had, immers aren die twee altijd -kuch- zo vriendelijk naar elkaar. Maar Deimos een stoofpotje van gaan maken? Nee, daar was die hond toch wel weer te goed voor, uit Nathan's perspectief dan.

Ergens zou de jongen het ook niets gaan verbazen als hij ook ooit eens zou gaan denken als dat bepaalde persoon, gezien hij toch wel veel omging met die gast. Deimos was nog steeds aan het grommen, maar de twee waren dat nu gewoon doodleuk aan het negeren, of zo leek het in welk geval voor hem. Er werd kort daarna door de ander verklaard dat het dan maar was dat hij wat meer tijd met hem had doorgebracht dan een normaal persoon zou moeten doen. "Je bent daar niet de enige in." maar, omdanks dat hij dit zei was het niet dat hij de vriendschap -om het maar zo te noemen- tussen zciro en hem niet valueerde. Nee, ergens was hij juist wat blij van dit. Floyd was ondertussen weer verder aan het praten, over dat hij het niet meende maar Ciro er letterlijk alles voor gepland zou hebben om het te doen. Kort knikte Nathan, daar kon hij de ander niet ongelijk in geven. "Klopt, had hij ook ooit niets een een barbeque gehouden in Lumiose ofzo?" hij had wel ooit zoiets gehoord, geen idee meer waarvan.

Het was niet echt bepaald dat de jongen het anders had verwacht, van dat de barbecue ook echt was gebeurd. "Hoe was het te verwachten." klonk er dan ook van de jongen. Hij had het meer dan genoeg hoe die jongen kon zijn, dus het gedrag van de ander zou hem maar weinig meer gaan verbazen. De zwartharige begon weer verder te praten, over de energie van de jongen en over hoe dat liet zien dat Team Rocket puur een bende gekken bij elkaar is. "Maar je zou niet kunnen zeggen dwt iedereen er bepaald normaal is." hijzelf was daar dan ook geen uitzondering van, een 'normaal' persoon. Maar was dat dan nou precies, normaal? Een persoon die precies volgens de maatschappelijke regels leefde, nooit wat normaals deed? Nee, dat zou eerder saai zijn vroeg je het hem.

Hm, daar moest de jongen de ander gelijk mee geven. "Dat klopt, al zou zoiets ook aan het moment kunnen liggen." niet dat het zo met Ciro lag, die was zowat altijd een idioot, maar dat was bij andere mensen niet altijd zo, hij kon er zelf een goed vorbeeld van zijn. Toen Floyd ineens wat begon over de barbecue, luisterde de groenharige er rustig naar. Kort greens hij hierbij, hij snapte dan het punt wel van de zwartharige ja. "Arceus, dat het dan echt nog zo erg was." klonk er lichtelijk geamuseerd van de jongen. Het scheelde in welk geval dat hij niet altijd met die idioot omging, anders ging het zeker wetene cht nog eens fout, oh wacht, dat gebeurde nu ook al.

Er werd enkel een simpele 'misschien' als antwoord gegeven, waarbij hij enkel kort zijn schouders ophaalde. De ander had bevestigd dat het zeker niet goed was geweest, al had hij dan ook niet anders verwacht eigenlijk. Het werd wel al duidelijk gemaakt dat de zwartharige niet meer verder hierover wou praten, waarbij hij moest instemmen. "Wie weet." eindigde hij dat daarmee dan ook. Bij de vraag van Floyd of hij nog iets belangrijks had meegemaakt, moest hij daar even over nadenken. Nee, het waren niet bepaald belangrijke dingen voor de ander te weten, dus gewoon niet nee. "Weinig belangrijks bij mij, bij jou dan?" wist hij veel wat de ander deed, het maakte hem dan ook verder maar weinig uit namelijk.