Heb je altijd al een Pokémon trainer, coördinator of breeder willen zijn? Of bewandel jij liever het gevaarlijke pad van een Team Rocket Grunt? Samen met andere leden schrijf jij het verhaal van jouw geheel eigen personage. Doorkruis regio's, vang je favoriete Pokémon en maak nieuwe vrienden onderweg. Laat het avontuur beginnen!
Onderwerp: Stranger in a Strange Land [Closed] vr maa 25, 2016 5:35 pm
THEY’RE NOT TAKING US ALIVE.
Mauville City was niet zo groot als Lumiose was en toch had de blondine het voor elkaar gekregen om te verdwalen in de stad. Ze was erheen gegaan om nog eens een kijkje te nemen in het assortiment, want ondanks dat het kleiner was, had het ongeveer wel evenveel spul te koop als ze zich van Lumiose wist te herinneren. Cecille was met goede moed vertrokken en hoopte wat meer moves te kunnen vinden voor haar team, maar ze wist bij Arceus niet waar ze daarvoor moest zijn. De lay-out van de winkelstad was eigenlijk heel simpel en toch kreeg ze het niet ontcijferd. Sivar had af en toe de weg weten te leiden, maar ook hij moest hier en daar even rondkijken om iets te kunnen vinden. Al was dat logisch, want de Tyrogue was een stuk kleiner dan zij was en in deze drukte kon hij niet veel zien. De blondine koos er uiteindelijk maar voor om weer de stad uit te gaan, want zonder Sara kwam ze waarschijnlijk geen steek verder. Als het op de weg vinden neerkwam, dan was ze gewoon een hopeloos geval.
Zuchtend liep de blondine over het pad van route 110, terug naar de stad waar ze haar vriendin zou kunnen vinden. Met een frons op haar voorhoofd en haar handen in haar zakken gepropt stapte ze stug door, haar partner teleurgesteld naast haar. “Dit hele tripje was het helemaal niet waard geweest,” bromde ze tegen hem, waarop hij knikte. Zijn blik gleed echter naar het uitzicht van route 110 en daar vond hij toch een beetje voldoening. Ze konden op z’n minst van de natuur genieten – aangezien ze het geluk hadden dat het inmiddels het droge seizoen had bereikt in Hoenn. Het was wel toevallig dat hun vakantie daar net tussen in viel. Cecille merkte op dat Sivar van het uitzicht aan het genieten was en richtte haar blik dan eindelijk ook op de rest van haar omgeving. Eerlijk was eerlijk; ze hadden meer natuur in Hoenn dan in Kalos en het was echt adembenemend om te zien.
“Zullen we even een pauze nemen?” stelde de blondine voor. Ze had nog wel een lunchpakketje meegekregen van Sara en dat moesten ze nog opeten – anders zou de witharige vast een beetje boos worden omdat ze niet genoeg zou eten. Cecille vond eigenlijk dat ze alweer redelijk at, maar Sara bleef haar maar voeren bij het bakken en koken. Het was best aandoenlijk en ze waardeerde het gebaar zeker, aangezien ze veel moest eten als ze weer uitbundig ging sporten. Ze had echter niet altijd honger en dat vormde wel een probleem wanneer haar vriendin haar iets probeerde te laten proeven, maar gelukkig kwam dat niet al te vaak voor. Cecille was zelfs weer meer gaan eten door dat hele gebeuren. “We kunnen hier wel even picknicken, anders,” voegde ze eraan toe. Sivar’s oogjes lichtten meteen op en de blondine wist op dat punt dat ze de juiste keuze had gemaakt. De twee liepen een grasveld op en namen gewoon op de grond plaats, waarna de jongedame haar tas erbij pakte. Dat er nu grasvlekken op haar kleren konden komen, kon haar maar weinig schelen.
Cecille had eigenlijk geen flauw idee wat haar lunch zou worden, maar Sara kennende was het erg lekker en voedzaam. Toen ze dan ook broodjes gezond tegemoet kwam, verbaasde het haar ergens niet dat haar vriendin dit voor hen klaar had gemaakt. Die van Sivar was apart verpakt geweest en hun namen stonden erop geschreven, want waarschijnlijk zat die van hem anders in elkaar. Dat verbaasde haar ook niet, aangezien pokémon nou eenmaal andere dingen aten dan mensen. Al vond Sivar best veel menselijke etenswaren en drankjes lekker, maar Cecille had geen flauw benul of dat wel goed voor hem was. Met een kleine grijns overhandigde ze zijn broodje aan de Tyrogue en wenste hem een smakelijke maaltijd, waarna ze een hap van haar eigen broodje nam en het wel op haar tong leek weg te smelten. Sara was niet alleen goed met zoetigheden en lekkernijen, maar ook met gewone maaltijden. Cecille zou bijna niks anders meer willen eten.
De vunzige gedachte die toen door haar hoofd spookte, maakte haar aan het grijnzen. Gelukkig zag Sivar het niet of nam hij het aan als ‘dit is erg lekker’, want hij zei er niks van. De Tyrogue was ook erg aan het genieten van zijn lunch en dat deed de blondine goed om te zien. Hij verdiende het ook om heerlijk te eten – al helemaal omdat ze hem 24/7 bij zich had en hij haar goed had geholpen in Mauville. Of, nou ja, heel veel pogingen tot had gedaan. Doordat ze beiden zo druk waren met hun lunch en de smaken daarvan, hadden ze echter niet door dat ze bezoek kregen van een nieuwkomer. De geur van het eten had haar aandacht getrokken, maar ze was niet bepaald in een al te beste bui. Cecille merkte haar pas op toen ze begon te grommen en draaide zich verward naar de pokémon toe; om zich vervolgens bijna in haar eten te verslikken bij wat ze zag. Een Electrike stond voor haar neus. Dat was niet zo heel bijzonder als je niet wist dat hun algemene vachtkleur groen was. Deze, echter, was in het bezit van een blauwe pels. Cecille hoefde geen geleerde te zijn om te weten wat dit inhield. Verbazing overspoelde haar zodra ze bijkwam van de verrassing, want ze had al eens het geluk gehad om een shiny pokémon te ontmoeten. Hoe kwam het dan dat ze nu oog in oog zat met een andere?
Sivar had zijn broodje inmiddels in het gras gelegd en gromde waarschuwend naar de Electrike terug. Het was niet alsof hij niks van vreemde pokémon moest hebben of dat hij zijn eten niet wilde delen, maar deze kwam erg vijandig over en hij wilde niet dat ze Cecille ging verwonden. De blondine bleef als versteend op haar plek zitten, nog steeds onder de indruk van de huidige gebeurtenis, maar toen de Electrike haar kant op kwam gesprongen dook ze wel snel aan de kant. “Whoa, wat heeft zij opeens?” bracht ze verward uit, terwijl ze haar broodje nog zo goed mogelijk probeerde te redden na haar duik naar de grond. Bah, ze vond het nog zo lekker en nu was ze het bijna kwijt geweest. Sivar sprong meteen vlak voor zijn trainer en richtte kwaad zijn blik op de pokémon, maar die had inmiddels zijn broodje op de grond gevonden en stond daar nu van te smikkelen. Verontwaardigd piepte de Tyrogue, al maakte hij geen aanstalten om haar van zijn eten weg te houden. Misschien had ze wel gewoon honger en liet ze hen met rust nadat ze had gegeten. “Je mag zo wel wat van de mijne, Siv,” stelde zijn trainer hem met een glimlach gerust. “Je vindt het vast niet zo lekker als je eigen broodje, maar…” Sivar liet haar weten dat hij het erg waardeerde door naar haar te glimlachen en te knikken. Zolang Cecille maar in orde bleef vond hij alles best.
De Electrike had echter niet genoeg. Of ze was boos om een andere rede en eten was niet de oplossing geweest. Grommend richtte ze haar blik weer op Sivar en Cecille, waarna ze haar scherpe tanden aan hen liet zien en op hen afstormden. Elektriciteit kwam uit haar bek, aangevend dat ze wilde aanvallen met een Thunder Fang. Om zijn eigen trainer te beschermen van de klap, ving de Tyrogue de tanden op met zijn rechterarm en zette hij zich schrap voor de schokken die direct erna door zijn lijf gingen. Hij kon zich nog net inhouden om niet te kermen van de pijn, maar hij vermande zich zodat hij de bal terug kon kaatsen. “Sivar, Brick Break!” De Electrike had hem nog vast met haar kaken, dus hij kon haar nu makkelijk raken met zijn eigen poot. Hij hief deze dan ook zo snel als hij kon en liet hem net zo vlug neerkomen op het hoofd van de Electrike. Deze liet Sivar meteen los en wankelde wat achteruit, duidelijk van haar stuk gebracht door de harde klap. Misschien hield dat haar wel op afstand? Helaas niet. Ze krabbelde niet terug, maar rende juist weer recht op haar pokémon af. Aan de aanval te zien, was dit een Spark. Cecille was te laat met het bedenken van een tegenaanval, waardoor de Tyrogue het niet kon ontwijken en door de elektrische aanval werd geraakt. Sivar klemde zijn kaken op elkaar, maar bleef wel recht op zijn poten staan. Dit ging nog een intens gevecht worden, had hij het idee.
Cecille had haar aandacht al lang niet meer bij de lunch. De Electrike was misschien niet zo gevaarlijk als een gigantische draakpokémon dat zou zijn, maar ze was duidelijk overstuur en zou niet stoppen met aanvallen. Twijfelend beet ze op haar onderlip. De pokémon kalmeren zou op dit punt waarschijnlijk niet meer werken, dus moesten ze blijven aanvallen, of niet soms? Daar voelde de blondine niet veel voor, maar het moest maar. Als ze zichzelf wilden beschermen, dan was dit voor nu de enige optie. Sivar was sterk. Hij kon haar vast wel uitschakelen. Bovendien wist hij aanvallen die in het voordeel waren bij de elektrische pokémon. “Doe je Bulldoze!” droeg Cecille hem vastberaden op. De Tyrogue deed wat hem gevraagd werd, stampte op de grond en viel daarbij de Electrike aan. De aanval raakte en aangezien het een groundtype aanval was, zou het extra schade aanrichten. Daarmee sloegen ze echter hun tegenstander nog niet uit het veld, want die kwam nog bozer overeind dan ze eerder al was. Oh oh.
Een Quick Attack werd ingezet, die de arme Sivar niet kon ontwijken. Ondanks dat de snelheid van de blauwe pokémon omlaag was gehaald net, konden ze beiden hun ogen niet op het wezen houden met de snelheid waarmee ze op de Tyrogue afging. Cecille kon enkel een aanval bedenken die hij meteen als tegenaanval in kon zetten. “Toxic! Vergiftig haar!” Misschien dat dit haar wel langzamer kon maken. Sivar schoof eerst naar achteren door de Quick Attack, maar omdat hij overeind bleef kon hij sneller reageren en dus wist hij met gemak de Electrike te vergiftigen. “Goed zo, Siv! Doe nu je Low Sweep!” Dit zou ook de snelheid sterk af laten nemen, waardoor de blauwe pokémon in ieder geval niet meer zo snel ongezien rond kon rennen. Dat weerhield haar er echter niet van, bleek het, want zodra er wat meer afstand was gecreëerd, zette ze wederom een Quick Attack in. Dit keer wist Cecille daar echter wel iets op. “Earthquake! Verpest haar balans!” De grond begon niet veel later erg te trillen, waarbij zelfs de blondine moeite had om recht te blijven staan. Ze wankelde even en wendde toen aan de aanval die haar Tyrogue op het moment uitvoerde. Dat hij eentje met zoveel kracht had weten te maken, bewees maar weer eens dat met Sivar niet viel te spotten.
De Electrike gaf niet op. Ze zette een Thunder Wave in en wist haar tegenstander daarmee te verlammen. Cecille was daar niet zo blij mee, want dat maakte hun voorsprong ongedaan. Grommend probeerde ze een nieuwe strategie te verzinnen. Gelukkig was hun tegenstander wel vergiftigd, dus zou die sowieso wel een keertje neer moeten vallen van vermoeidheid. Daar bleek ze nu nog niet zoveel last van te hebben, aangezien ze met een klein sprintje weer op Sivar afkwam en een Spark uitvoerde. Omdat hij op dat moment niet kon bewegen, raakte de aanval hem met gemak en viel hij achterover op de grond. “Sivar, ben je oké?” vroeg Cecille bezorgd aan haar partner. Ze wilde zich niet gewonnen geven aan een wild en gek geworden beest, maar ze wilde niet dat hij zich zou overspannen. Gelukkig kwam hij zonder al teveel moeite overeind, waardoor het de blondine duidelijk werd dat hij op het moment geen last had van de verlamming. Dit was dus hun kans. “Bulldoze!” Cecille was geen voorstander van een aanvalsspam, maar het was één van de twee aanvallen in zijn arsenaal die supereffectief was. Sivar kon zich tot hun genoegen nog steeds bewegen en voerde zonder enkel probleem de aanval uit, waardoor ze weer een streepje voor stonden.
Helaas greep de Electrike door het lichaamscontact meteen haar kans en greep ze met haar tanden de poot van Sivar vast. Bite was misschien minder ernstig dan Thunder Fang, maar vlijmscherpe tandjes in je arm krijgen was alles behalve fijn. De Tyrogue kermde het dan ook uit van de pijn. “Sla jezelf los met Brick Break!” droeg Cecille hem een beetje paniekerig op. Ze had geen flauw idee welke aanvallen een Electrike wel niet kon en was bang dat ze hem onder stroom zou zetten met een Thundershock of iets in de buurt daarvan. Sivar wist zich echter los te werken met de aanval en sprong dan ook meteen achteruit. Hierbij kreeg hij weer even last van de verlamming, waardoor hij een makkelijker doelwit werd voor zijn tegenstander en die nam er dan ook uitgebreid gebruik van. Met een Quick Attack stormde ze op hem af. “Sivar, counter het met een Low Kick! Snel!” Het was duidelijk dat haar algemene vechtstijl nog steeds de ‘voor wat hoort wat’ stijl was, maar de verlamming van haar pokémon gooide een beetje roet in het eten. Hij deed zijn uiterste best om zijn lichaam in beweging te krijgen, maar zoals het er nu naar voorstond… “Siv! Nu!” riep de blondine naar haar pokémon. Net op het laatste moment kreeg hij zijn voet daadwerkelijk omhoog en liet hij de Electrike over zijn been heen struikelen. Ze viel met haar gezicht in het gras en gromde nukkig.
Even ging de blondine ervan uit dat de pokémon het nu wel eindelijk opgaf en ze met rust zou laten. Aan een shiny Electrike had ze zelf niet veel, immers, ondanks dat ze het wel gaaf vond eentje te hebben gezien. Shiny’s waren zeldzaam, maar Cecille’s liefde voor vechttypes en pokémon die daarop konden lijken was toch net iets groter dan de drang om een shiny te hebben. Bovendien kon ze nu al makkelijk twee teams vormen, als ze wilde. Ze had geen plek. Misschien dat ze haar aan Sara kon geven – al had die niet bepaald een voorliefde voor elektrische pokémon of Electrike. De blondine wilde dus eigenlijk gewoon haar lunch kunnen eten zonder verder aangevallen te worden. Dat vond het universum schijnbaar niet goed, want de Electrike kwam weer overeind – nog altijd even boos als altijd. De blondine zuchtte teleurgesteld, terwijl haar Tyrogue een alerte houding aannam. Zoals ze nu stonden, echter, was het niet Sivar die de meeste aandacht van haar trok. Dat was Cecille. Ze stormde dan ook niet veel later dreigend op de jongedame af, laag grommend om aan te tonen dat het menens was. Cecille zette zich al schrap voor het eventueel ontwijken van een klap, maar daar hoefde ze zich geen zorgen om te maken. Haar partner had op dat moment geen verlamming en snelde vlug naar haar zijde.
Een Low Kick was alles dat nodig was om de Electrike uit koers te brengen. Zowel pokémon als trainer waren opgelucht dat er geen schade aan de jongedame was toegebracht, maar het gevecht bleek nog lang niet voorbij. Zelfs met een ernstige vergiftiging en drie rake, super effectieve aanvallen, bleef de blauwe pokémon opstaan en doorvechten. Ze leek haast wel hondsdol. Misschien was ze dat ook wel, want ze sloeg nu op hol van woede en dacht niet eens meer na over haar volgende zet. Sivar kon nog net een Thunder Fang ontwijken, anders had ze misschien nog wel doorgebeten. “Brick Break, Sivar!” droeg Cecille hem op. Daar had hij de perfecte kans voor nu ze langs hem afschampte. Zijn poot kwam dan ook een tel later op haar rug terecht, waardoor ze tegen de grond zakte van de kracht. Liggen bleef ze alleen niet. Gehuil vulde hun gehoorgang en vervolgens gooide ze haar lichaam weer tegen de Tyrogue aan; de elektriciteit die zich om haar heen had gehuld overslaand op haar arme tegenstander. Sivar kermde het uit van de pijn en zakte voor een moment op zijn knieën, de verlamming overheersend voor zijn lichaam.
“Sivar, kun je opstaan?” vroeg zijn trainer bezorgd aan hem. Hij probeerde het duidelijk wel, maar het lukte hem niet meteen. Die verdomde verlamming ook. Had ze maar iets bij zich gehad om hem daarvan te genezen… Ze had er echter niet bij stilgestaan dat ze zou worden aangevallen door een hondsdolle shiny, dus had ze niks extra’s voor de zekerheid ingepakt. Zelfs Sara niet, terwijl die toch dieper over dingen nadacht dan haar vriendin. Cecille’s blik viel toen op de Electrike, welke alweer aanstalten maakte om op haar Tyrogue af te gaan en aan te vallen. Sivar was echter niet in staat om nu op te staan en de aanval te ontwijken, maar de klap die hij op het punt stond te ontvangen zou erg hard aankomen en de blondine kon het niet aanzien om hem in pijn te zien, dus deed ze wat haar het beste leek.
Het broodje vloog naar de grond, terwijl ze naar voren rende en zich naar de Electrike toe gooide. De Thunder Fang die deze op het punt stond uit te voeren, doofde meteen en een kleine worsteling voor dominantie ontstond. Cecille deed haar best om geen tanden in haar lichaam te krijgen en om de pokémon stil op één plek te houden, maar deze gooide haar lijf alle kanten op, dus leek het haast wel onmogelijk. Al helemaal toen ze toch hard in haar pols werd gebeten en ze gedwongen los moest laten met een kleine pijnkreet. De blondine gooide zich meteen van de Electrike af en werd Arceusdank ook losgelaten, zodat ze niet kon bloeden door de vlijmscherpe tanden. Verontwaardigd keek ze vlug naar de tandafdrukken die in haar huid stonden. Wat en rotbeest. En ze was blijkbaar nog steeds niet klaar met haar woedeaanval, want haar zwarte ogen keken Cecille bloeddorstig aan. Shit. Ze had spijt van haar keuze om zelf tussenbeide te springen, want als ze nu weer thuiskwam met wonden op haar lijf, wel, dan was ze eerlijk gezegd teleurgesteld in haarzelf. Sara zou haar hoogstwaarschijnlijk eerst willen verzorgen en dan pas een preek geven over hoe roekeloos ze was.
Nog voor ze slachtoffer kon worden van een aanval voelde ze de grond weer heftig trillen en verloor de Electrike haar balans. Cecille keek verrast om en zag dat haar Tyrogue een Earthquake had ingezet om haar hachje te redden. De blondine stak opgelucht en tevreden haar duim even naar hem op, blij dat ze elkaar rugdekking gaven wanneer dat nodig was. Daarna sprong ze vluchtig overeind en deed een stap naar achteren, zodat ze niet meer direct in de vuurlinie lag van de Electrike. Afwachtend keek Cecille de pokémon aan, want ze bleef voor een moment op de grond liggen en gaf de twee daarmee valse hoop dat ze daadwerkelijk was uitgeschakeld. Helaas kwam ze alsnog overeind. Hijgend, vermoeid, maar nog steeds de blik van een monster in haar ogen. De blondine had geen flauw idee wat er mis was met het beest, maar misschien was het beter om haar na te laten kijken in een pokécenter zodra dit alles achter de rug was. Ze had dus geen andere keus, of wel? Ze moest haar we vangen. Sowieso zou het gevecht anders eindeloos lang duren.
De shiny Electrike sprong op haar af en Cecille nam snel haar besluit. Ze haalde een pokéball tevoorschijn en hield die strak voor zich uit, zodat de snuit van de pokémon ertegen aan zou drukken zodra ze in de buurt kwam. Dit gebeurde en de Electrike verdween in een straal het ronde voorwerp in. De jongedame hield vervolgens haar hand omhoog zodat de bal de ruimte had om heen en weer te wiebelen – en wachtte gespannen af of het haar was gelukt of niet.
![Stranger in a Strange Land [Closed] Fighting](https://2img.net/h/www.serebii.net/pokedex-bw/type/fighting.gif)
3x Brick Break![Stranger in a Strange Land [Closed] Ground](https://2img.net/h/www.serebii.net/pokedex-bw/type/ground.gif)
2x Bulldoze![Stranger in a Strange Land [Closed] Poison](https://2img.net/h/www.serebii.net/pokedex-bw/type/poison.gif)
1x Toxic
