Me Myself and my donuts

✱Lucian & Jean + 139 words

Hij had een supermarkt gevonden in Mauville City. Vrijwel meteen was Lucian in de richting van de afdeling met brood en alles gerend, want daar vond je meestal ook de donuts. Tot zijn grote teleurstelling waren hier geen donuts, dus had hij zijn Vulpix losgelaten zodat ze zich op konden splitsen en op zoek konden gaan naar donuts. Donuts waren zijn leven, in zijn ogen het meest belangrijke etenswaar wat er bestond. Hij keek op toen Khaleesi aan kwam rennen tussen de benen van de mensen door, piepend en duidelijk makend dat ze de donuts had gevonden. De bruinharige snelde achter zijn Vulpix aan en ging in de richting van een bak waar hij inderdaad groot het woord 'donuts' boven zag hangen. Het leek erop dat er echter nog maar één donut lag, maar die zou voor hem zijn!

✱Lucian & Jean + 102 words

Op het moment dat hij dan toch eindelijk bij de bak met donuts was gearriveerd zag hij dat er inderdaad nog maar één donut lag. Met zijn ogen strak gericht op de donut stak hij zijn hand uit, maar op het moment dat hij de donut wilde pakken was er opeens nog een tweede hand bij de donut, en dat was niet zijn hand. Khaleesi slaakte een ontzet kreetje en was op de rand van de bak gesprongen, de andere persoon wantrouwig aankijkend. Hun donut! Lucian richtte zijn blik op naar de andere persoon. "Sorry, maar ik was eerder," zei hij toen.

✱Lucian & Jean + 130 words

Lucian ging dus echt niet iemand zijn donut voor de neus wegkapen. Als er meerdere hadden gelegen dan was het een ander verhaal geweest, maar dit was waarschijnlijk nog de enige donut in Mauville City en die ging hij zich niet weg laten grissen door de eerste het eerste de beste blonde joch wat hij tegenkwam. De andere gast leek zijn leeftijd, iets ouder misschien wel. Khaleesi maakte een verontwaardigd geluidje en kneep haar oogjes samen toen de ander aanstalten maakte om weg te lopen. Toen Lucian de donut door de lucht zag vliegen omdat de ander deze vast had gepakt, pakte hij eigenwijs de andere kant van de donut en weerhield de ander om ermee weg te lopen. "Mijn donut." Khaleesi viel hem instemmend in met een soort grommetje.

✱Lucian & Jean + 103 words

De andere persoon begon hem streng toe te spreken, waarop de bruinharige jongeman enkel een spottende blik liet zien aan de ander. "Ik denk eerder dat het tijd is dat jij het los laat," zei Lucian toen op een even rustige toon als de ander. Hij had zijn sinistere, goudkleurige ogen zoals altijd strak gericht op zijn doelwit. "Zoals ik al zei, ik heb deze donut al eerder geclaimd dus is 'ie van mij." Niemand ging met hem in discussie over donuts. Want als je hem een beetje kende, zou je kunnen voorspellen dat zo'n gesprek totaal de verkeerde kant op zou gaan.

✱Lucian & Jean + 120 words

Had hij soms te maken met één of ander kakkertje? Zo'n rijkeluis kind, want daar leek de blonde knul best wel op als hij eerlijk moest zijn. En als hij ergens een hekel aan had, dan waren het die verwende mensen die dachten dat ze alles maar konden krijgen. "Daar ben ik inderdaad trots op," zei hij met een snuif terwijl hij de donut nog altijd vasthield. "Je zal wel wat meer in huis moeten halen om deze donut van mij te scheiden," zei hij met een kleine grijns en keek toen naar de vrouw die bij de deegwaren werkte. Winkelverbod? Hmn. Dit blonde joch bezorgde hem binnen vijf minuten al meer problemen dan hij de hele week had gehad.

✱Lucian & Jean + 94 words

Een winkelverbod of niet, hij zou hier toch wel weer terugkomen wanneer hij maar wilde. Nog altijd hield hij de donut stevig vast, net zoals de andere persoon. "Waarom ik daar trots op ben?" vroeg hij op een spottend toontje. "Het is nog altijd beter dan al dat zoetsappige gedrag van de meeste mensen de laatste tijd." Nah, hij hield er niet zo van als mensen de goedheid zelve probeerde te zijn. En daarbij, hij hoorde niet voor niets bij Team Rocket. Al zou de andere persoon dat natuurlijk niet weten, nog niet nee.

✱Lucian & Jean + 99 words

Hij kreeg nu een heel verhaal te horen over het feit dat mensen elkaar moesten accepteren zodat iedereen zich prettig zou voelen en bla, bla, bla. "Het feit dat jij het niet accepteert dat dit mijn donut is en dat je mij nu zeer onprettig laat voelen ben je dan zeker vergeten?" zei hij nog altijd spottend. Een zware stem klonk toen en één van de beveiligers van de supermarkt was erbij gehaald. Great. "Deze meneer hier probeert de donut van mijn Vulpix te stelen," zei hij toen kalmpjes en keek naar Khaleesi, die trieste oogjes op had gezet.