A Different Kind Of Dynamite +Valeriya

Het werd zomer, betekende dat het ook echt weer 'korte kleding' weer werd, niet eigenlijk dat hij dit normaal nooit aanhad. Maar nu was het in welk geval zonder al te rare blikken op hem gericht te krijgen. Naast hem zat voor de verandering eens Chryses, enkel had de jongen nu ineens om de een of andere reden een ei letterlijk in zijn handen geduwd gekregen. Eigenlijk had Nathan geen flauwe idee wat hij ermee moest gaan doen, misschien een eitje bakken ofzo, dan was hij er wel vanaf. Nee wacht wat, waarom had hij ineens Ciro opmerkingen? Dit was namelijk echt typisch iets voor die gast om te zeggen. Verdomme. Misschien kwam het ei bijna uit nee eigenlijk niet en om nou een omelet te bakken met op die manier een ehm, beest erin werd het hem niet. Nathan had namleijk geen idee wat ermee te doen, hij kon het gaan achterlaten, scheelde wel het ding ronddragen. Hij wachtte nog wel even, dan zag de jongen wel wat ermee gebeurde.

Ineens was er een Aron naast hem beland, wat? En ineens, vanuit het niets kwam er een zilverharige aanstormen die ineens over de groenharige hing om het ijzeren beest te pakken, welke daarna een soort piepend geluid maakte. Voor een tel keek hij Chryses verward aan, welke had besloten te gaan slapen, bedankt voor de hulp, dus niet. Nadat de onbekende de Aron had opgepakt, waarvan de jongen dus wel nu kon gaan verwachten dat deze diens trainers was.. dacht hij, werd er wat gesnauwd tegen het beest. What the-? Niet lang daarna ging de onbekende ineens naar hem, de kat en het ei staren, waarop hij zijn wenkbrauw hief. "Kan je het zien?" dat kon hij niet overnieuw doen hé? Ah, jammer. Ach well, hij had het nu al gezegd en dus was het te laat.

Bij zijn vraag leek de onbekende in de eerste instantie op te schrikken, om vervolgens te zeggen dat ze het wel kon zien. Oké, dat was in welk geval minder awkward gegaan dan hij had verwacht. Scheelde in welk geval als je het hem vroeg. Wat hij niet had verwacht was dat ze ineens out of the blue naast hem ging zitten, al was het niet dat de groenharige haar dan ook tegen hield. Ondertussen was hij zelf wat achterover gaan leunen, het ei dat misschien ooit een omelet werd wel wat vasthoudend zodat het niet op de grond in stukken viel. Hij haar vraag fronste hij even, om daar zijn schouders op te halen. "Sure." nu de onbekende het zo vroeg deed het hem wel denken ja, dat hij ergens best wel zin had in een ijsje. Echter liet ze hem amper uitpraten, gezien de zilverharige alweer van het bankje was afgelopen en begon weg te paraderen. Ook geen enkel geduld blijkbaar. Zelf kwam de jongen ook maar overeind, de Luxray was porren dat deze ook natuurlijk moest gaan meekomen. Hierna liep hij naar de nader toe, met de gouden overzised kat achter hem aan.

Zodra hij was opgestaan, wat leven in de kat had gekregen en richting de ander was geen lopen was hij al niet heel veel later dan ook naast haar gaan lopen. Dat was in welk geval iets. Tijdens het stukje dat ze waren gaan lopen was het stil gebleven, hopelijk wist ze maar wel waar dan ook daadwerkelijk een kraampje was of wat dan ook waar je ijs kon halen, ander zou het maar wat zijn zeg. Hij keek haar aan zodra zijn naam werd gevraagd. Ach, hoeveel kwaad zou het kunnen doen om zijn echte naam te zeggen? Immers had hij dat toch al altijd gedaan, tenzij het echt niet kon. "Nathan, en jij bent?" kaatste hij de vraag dan ook uiteraard terug, het was immers toch wel wat fijner om te weten hoe de ander heette als je toch een gesprek ermee ging houden.

Als antwoord op de vraag die de jongen had gesteld werd er met een brede glimlach geantwoord dat haar naam Valeriya was, hm, dat klonk in welk geval niet echt als een alledaagse naam, voor zover je die hier in Kalos dan kon tegen komen. Hierna werd ook de Aron voorgesteld als Kir, waarop de jongen kort knikte. Ineens klonk er van Valeriya dat ze er waren, waarna ze dan ook vrijwel meteen in de ijssalon verdween die hem nu pas opviel. Hijzelf ging dan uiteraard ook de salon in, om enkel te zien hoeveel ijs er was, het was namelijk zeg maar zo een heel grote salon, van waar het bijna onmogelijk zou zijn om ook maar tussen een paar te kunnen kiezen. De twee die al naar binnen waren gelopen leken er wel heel erg enthousiast over te zijn, iets waarop hij kort moest grinniken, het was grappig om te zien hoe blij mensen konden worden over de simpelste dingen, alhoewel, het was ijs. Wie hield er nou niet van ijs?

Hij liet zijn ogen langs de vele bakken met ijs gaan, dan ook niet kunnen kiezend wat te nemen. Dit was wel vreselijk random, maar hem hoorde je not klagen. Uiteindelijk had hij op de een of andere manier toch wel kunnen kiezen wat hij wou hebben, al had het even geduurd. Hij had het niet eens doorgekregen of de rij was korter geworden, waardoor hun twee dan ook uiteindelijk werden aangekeken met de vraag of ze al wat wisten, Eerst keek hij de witharige aan, welke sprak dat hij wel als eerst mocht. "Dan zou ik graag een hoorntje met chocolade, stracciatella en pistache willen." ondertussen was de medewerkster al het ijs voor hem aan het opscheppen en zette het hoorntje dan ook in zo een houder, waarna Valeriya dezelfde vraag werd gesteld.

Terwijl de jongen het hoorntje dat hij had besteld uit dat houdertje haalde bestelde Valeriya haar ijsje, welke het ook al vrij snel kreeg. In de eerste instantie had hij geen idee wie ziu gaan betalen, maar dat wel al snel beantwoord doordat de witharige beiden dingen betaalde. Hij glimlachte kort. "Bedankt." hé, het was gratis ijs, nóg beter dus dan normaal al ijs als je het hem vroeg. Hij liep achter haar aan naar buiten, om vervolgens naast haar te gaan zitten en ook aan zijn ijs begon. Om een stilte te voorkomen besloot hij maar wat aan haar te vragen. "Dus, wat doe jij in het dagelijks leven?" wie weet wat ze namelijk deed, misschien iets van trainer ofzo. Als ze het hem zo aan hem zou gaan vragen, natuurlijk was hij dan even zogenoemd maar een trainer, ergens was het niet eens gelogen ook. Naja, eerst op haar antwoord wachten. Chryses was maar alweer gaan liggen, lui beest, echt waar.

Er werd wat gemompeld op zijn bedankt, waarna de witharige de salon was uitgelopen en ging zitten. Bij zijn latere vraag, die hij had gesteld zodra de jongen was gaan zitten en aan zijn ijsje was begonnen leek haar wat verrast opkijken. Het was niet echt een rare vraag vond hij, of dat lag weer aan de jongen dat hij daar zo over dacht. Maar goed, er kwam dan dus een vrij casual antwoord van haar, dat ze gewoon haar Pokémon trainde, weinig speciaals. Wel werd er snel bijgevoegd dat ze ook nog parttime werkte, aha. "Doe je ook gyms dan?" sommige trainen hun Pokémon namelijk enkel voor de gyms, niet echt dat hij nog zulke mensen was tegen gekomen, maar echt wel dat dit soort mensen rondliepen, hij was ooit een flinke tijd terug er zelf immers een van geweest. Ondertussen ging hij ook veer verder aan zijn ijsje, Valeriya wat aankijkend.