{Route 7} Lord Tyrion.

{ Soul Watson }

Post of 1 147 words, made for Aiden

Soul was terug onderweg gegaan naar de eerste gym. Hij had twee extra pokémon in zijn team dus hij had de moed bij één weten te schrapen om eindelijk de gym uit te dagen. Beide pokémon waren nog vrij nutteloos, maar het was wel al een begin. Het feit dat hij een shiny had weten te vangen had zijn zelfvertrouwen wel doen stijgen. Voor hem leek dat het perfecte moment om de gym te gaan uitdagen. Ze hadden hem ook al gezegd dat het niet zo moeilijk was dus hij had er vertrouwen in. Bij zijn vorige stop in Camphrier Town had hij nog een voorrad eten en snoep aangeslagen. De voorraad bestond uit twee kleine pakjes zuurtjes en enkele sandwishes die belegd waren. Eén van de zak met zuurtjes had hij in zijn broekzak gestoken terwijl de andere in zijn rugzak stak. Op zijn hoofd lag de kleine Cyndaquil die ook nog maar pas in zijn team zat. De pokémon wou perse bij hem blijven en had iedere keer opnieuw een poging gedaan om ergens bij Soul te gaan zitten. Zo had Cyndaquil enkele keren geprobeerd om onhandig op haar trainer zijn schouder te gaan liggen. Dat was geen enkele keer goed gekomen. Ze viel telkens weer op de grond omdat het niet stabiel genoeg was. Soul had er na een tijd zelf genoeg van en had de pokémon op zijn hoofd gelegd. Het woog wel wat, maar hij kon het wel aan. De pokémon leek het daar ook een zeer goede plek te vinden, waarschijnlijk omdat ze er daar niet iedere keer af viel.
Lang had het ook niet geduurd voor de ademhaling van de cyndaquil was vertraagt en het duidelijk te horen was dat ze in slaap was gevallen. Het wezentje was nog maar jong, dus het was te verstaan dat ze vaker in slaap zou vallen dan een volwassen pokémon.

Na even te hebben gewandeld viel zijn aandacht op een trainer iets verder op. Hij werd omringt door verschillende pokémon die zo te zien allemaal bij hem hoorde. Een kleine frons kwam op zijn gezicht bij het zien van de Aerodactyl. Een tijd geleden had iemand hem verteld dat er een trainer was die dat zo'n pokémon had. Hoe had ze nu weer gezegd dat hij noemde? Het was iets met een 'A', zo ver was hij wel al. Aron? Nee, dat was het niet. Al de namen die Soul kon bedenken met een 'A' somde hij in zijn hoofd op. Zo kwam hij op verschillende dingen uit. Van Alexander naar André. Niks ervan leek enkel te kloppen. Waarom was hij ook zo slecht met namen? Daarbij, wie zij dat de trainer die hij verder op zag wel dezelfde trainer was? Wel, het kon ergens wel niet anders. Veel trainers liepen er niet rond met een Aerodactyl. Soul had nog niet echt op de andere pokémon gelet, maar de Charizard en Watertortle herkende hij wel. De man had twee starters? Het zag er zeker niet uit als een slecht team. De trainer verderop was ondertussen met van alles bezig. Het was niet goed te zien wat die allemaal aan het doen was maar in ieder geval deed die iets aan bij de Charizard en de -voor Soul- onbekende rode pokémon.
Rustig stak Soul een zuurtje in zijn mond terwijl dat hij maar bleef toekijken. Hij wou eerst weten wat dat de persoon allemaal aan het doen was. Dan pas zou hij op hem af wandelen. Ondertussen was de jongen ook nog steeds aan het nadenken over de naam, maar hij was op niks gekomen. Ach, misschien moet hij het maar opgeven en gewoon vragen. Dat zou hem een hoop denkwerk besparen. Langzaam aan begon Soul zijn aandacht af te dwalen, wanneer dat er een fel licht ontstond bij de man was die aandacht echter weer volledig terug. Een tweede fel licht voegde zich er ook bij enkel was het die keer afkomstig van de Charizard. Met een nieuwsgierige blik in zijn ogen keek de jongen toe. Hij stak nog een tweede snoepje in zijn mond maar die bleef er niet lang in zitten. Het zuurtje viel al snel uit zijn mond op de grond toen dat hij zag wat er werkelijk aan de hand was. De Charizard was aan het veranderen van vorm. Iets dat normaal gezien onmogelijk moest zijn. Charizard was de laatste evolutie van Charmander. Die konden niet meer verder evolueren. Toch? Vol verbazing keek hij naar het machtige wezen dat daar blauwe vlammen aan het spuwen was. Met één hand wreef Soul door zijn beide ogen om nadien nog eens extra goed te kijken.
Hij moest wel aan het dromen zijn. Zo iets was gewoon niet mogelijk. Een Charizard hoorde niet nog eens te veranderen. Lang twijfelde Soul echter niet meer. Hij wandelde op de trainer af zonder ook maar één keer zijn blik af te houden van de donker gekleurde Charizard. Normaal gezien zou hij één en al oog hebben voor de Prehistorische pokémon die er ook bij stond maar die kon wel even wachten. Die zou straks aan de beurt zijn. 'Evolueerde je Charizard nu net in...iets anders?' vroeg Soul zonder ook maar één moment zijn blik af te halen van de Charizard. Was het eigenlijk wel een Charizard? Misschien was het wel gewoon een pokémon die dat heel hard op hem leek. Er waren zoveel pokémon, dus dat kon wel eens het geval zijn. Al had Soul wel het gevoel dat het zo niet in één zat. Nee, hij had eerder duidelijk gezien dat de Charizard echt een Charizard was. Het had dezelfde vorm gehad en dezelfde kleur. 'Hoe heb je het gedaan?' voor de eerste keer sinds hij de trainer had benaderd keek hij de man aan. Meestal toonde de jongen zeer weinig van zijn emoties, maar de verwarring die hij met zich mee droeg was gewoon duidelijk af te lezen van zijn gezicht.
Hij had al pokémon gezien die konden veranderen in een mens, maar dit ging nog net een stapje verder voor hem. Zijn zak met zuurtjes had hij ondertussen weer weg gestoken in zijn broekzak. Het was maar een klein pakje geweest dus het paste er perfect in. Het ontglipte Soul volledig dat hij eigenlijk ook nog moest vragen of de man zijn naam begon met een 'A'. Ach, dat ging hij nog wel doen, eerst wou hij duidelijke antwoorden hebben op zijn vragen. Traag begon Soul zijn hoofd te schudden wanneer dat hij weer naar de Charizard keek. Blauwe vlammen kwamen nog steeds uit de mond van de pokémon. Wat hij toen zag moest wel een droom zijn geweest, dat kon niet anders. Soul was wel slim genoeg geweest om toch op een bepaalde afstand te blijven. Hij wist niet of dat de Charizard gevaarlijk was of juist helemaal geen bedreiging was. In ieder geval wou hij daar geen problemen mee krijgen.

{ Soul Watson }

Post of 387 words, made for Aiden

De jongen had nu al uitgelegd wat hij om zijn pols had en wat de Charizard was. 'Een Key Stone en een Mega Charizard x.' herhaalde hij. Nee, hij had nog steeds geen idee wat dat er precies wat gebeurd. Het had vast wel iets met dat Key Stone ding te maken, maar voor de rest was Soul zijn hoofd nog gevuld met allemaal vraagtekens. 'Moet ik nu snappen wat er precies gebeurt is?' hij had zijn blik weer gericht op de Charizard, of in dit geval een Mega Charizard X zoals dat de Jongen het had genoemd. Misschien was het wel gewoon een nickname die hij er zelf aan gegeven had. Mega was de Charizard in elk geval wel. De jongen legde ook nog uit dat dit ook voor hen de eerste keer was dat ze het meemaakte. Zou hij zelf misschien gewoon niet weten wat dat er was gebeurd? Nee, dat zal vast niet het geval zijn geweest. Het zag ernaar uit dat de jongen ongeveer wel wist wat dat hij allemaal aan het doen was.
Soul bekeek het team van de jongen nog eens even. Al de pokémon zagen er zo sterk uit. Stuk voor stuk zagen ze er sterk uit. Soul zou het niet eens wagen om de jongen uit te dagen. Het eindresultaat was toch duidelijk leek hem. Soul stak ondertussen nog maar eens een snoepje in zijn mond. Zijn blik ging van de Charizard naar de Aerodactyl. 'Heb je heb toevallig gevangen in een friendsafari?' vroeg hij en hij wees naar de grote Prehistorische pokémon. Hij was toen wel wat alles door elkaar aan het vragen, maar als hij eenmaal wist wat dat er precies was gebeurd met de Charizard ging hij zeker over op het andere. De Cyndaquil die op zijn hoofd lag was ondertussen nog steeds aan het slapen. Soms had ze zich wel wat verlegt wanneer dat er wat teveel lawaai was maar ze was nog niet echt wakker geworden. Dat was misschien het beste ook. Als ze zag wat er allemaal om hen heen stond zou ze nog schrikken als ze wakker werd. De helft van de pokémon hier waren twintig keer groter dan haar. Je zou voor minder schrikken als je in zo'n situatie zou wakker worden.

{ Soul Watson }

Post of 345 words, made for Aiden

'Ja, natuurlijk. Mega Evolutie.' zei Soul terwijl dat hij een blik wierp op de Charizard die weer begon te veranderen naar zijn normale uiterlijk. Oké, een mega evolutie was dus niet voor altijd. Het was maar voor een bepaalde tijd en dan zou de pokémon weer zijn normale zelf worden.
'Dan ben jij vast degene waar ze over bezig was.' zei Soul. Ja, Abigail moest het wel hebben gehad over de trainer die voor hem stond. Hoeveel trainers zouden nu ook een Aerodactyl hebben die ze gevangen hadden in de friend Safari. Het drong bij de jongen echter niet meteen door dat de persoon voor hem niet begreep hoe dat hij kon weten van waar de pokémon was. Misschien moest hij het maar uitleggen voor dat degene vreemde gedachten zou krijgen. 'Ik was iemand tegen gekomen die zei dat ze iemand kende met een Aerodactyl.' legde Soul om te beginnen al uit. 'Haar naam was Abigail denk ik...' ja, hij bleef slecht met namen. Ach, heel veel maakte dat natuurlijk niet uit. Je kon het iemand niet kwalijk nemen dat die een naam verwacht. Dat was honderd procent menselijk en het overkwam iedereen wel eens.
Een andere pokémon kwam ondertussen naar de jongen voor hem gelopen. Een vreemd ding met tanden hing op haar kop te hangen. Als Soul zich niet vergiste moest dat een Mawile zijn. De jongen wist ondertussen nog iets te zeggen over de mega evolutie. Je kon het dus niet vlak achter een gebruiken. Beetje bij beetje leerde Soul zo toch meer over het ding. 'Dat klinkt logisch.' antwoordde Soul wat droogjes. Hij keek naar de rode pokémon die vermoedelijk de Scizor was waar hij het toen over had. 'Ik heb echt nog geen flauw idee wat mega evolutie precies is.'  Soul wist nu wel dat het wat te maken had met een Key Stone, en dat je een Mega Charizard X had en dat je twee pokémon niet vlak achter elkaar kon laten mega evolueren. In ieder geval was het zeer veel mega. Zoude alle pokémon een mega evolutie hebben?

{ Soul Watson }

Post of 353 words, made for Aiden

De Aerodactyl had niet al te blij staan kijken. Terwijl dat Soul aan zijn uitleg bezig was keek hij om de zoveel tijd vanuit zijn ooghoeken naar de pokémon. Het zou zeer slim zijn om niks uit te lokken. Soul was immers zijn leven nog lang niet beu. Hij hoorde de jongen wat zeggen over fossiel pokémon in de Cyllage Gym. Klopt, die had er ook twee. 'Tyrunt en Amaura, al vind ik Amaura niet zo geweldig.' het zag er volgens met niet echt uit als een prehistorische pokémon. Daar zag die er gewoon veel te lief uit. Tyrunt daar in tegen maakte al veel goed, maar die was nog steeds niet zo indrukwekkend als de Aerodactyl. Nu dat de Charizard weer normaal van vorm was had Soul zijn interesse daarvoor wat verloren. De Aerodactyl daarin tegen was nog steeds geweldig. 'Volgens mij moet hij me niet.' hij doelde natuurlijk op de blik die het wezen heel de tijd in zijn ogen had staan. Soul wou de pokémon graag eens aanraken, maar als hij daarbij zijn arm kon verliezen deed hij dat toch liever niet.
Eindelijk kreeg hij ook eens een goede uitleg over die mega evoluties. Nu wist hij ten minste een beetje wat het allemaal in hield en hoe het werkte. Voor de andere trainer was het enkel ook nog allemaal nieuw dus zo heel veel wist hij er ook nog niet over. 'Je hebt het gekregen? Dat is wat je noemt geluk.' zei Soul. Er werd ook nog gezegd dat niet alle pokémon en mega evolutie hadden, wat misschien maar goed was ook. Als elke pokémon het had zou elke trainer bijna over powerd zijn. Als je dan niet de juiste spullen had voor een mega evolutie zou je nooit kunnen winnen.
Als antwoord op de vraag van de jongen knikte hij. 'Ja, maar is Cyndaquil niet mijn starter.' mensen verwachte meestal dat de starter die je bij had ook echt je eerste pokémon was. Bij sommige was die wel het geval, maar bij andere natuurlijk niet. 'Ik heb er nog drie andere in mijn team.' ging Soul nog verder.

{ Soul Watson }

Post of 365 words, made for Aiden

Een kleine frons kwam op Soul zijn gezicht wanneer de jongen zei dat de Aerodactyl -die Altaïr noemde- niet heel veel mensen kon hebben. Waarschijnlijk had dat iets te maken met het feit dat hij niet van deze tijd was. Of het lag gewoon aan de pokémon zijn karakter. Misschien was die gewon zeer asociaal aangelegd. 'En hij heeft vast niet vaak een goed humeur?' zei Soul terwijl dat hij vanuit zijn ooghoeken keek naar de jongen waarvan hij de naam nog steeds niet wist. In ieder geval zette Soul de gedachten om de pokémon aan te raken nu maar helemaal uit zijn hoofd. Het zag ernaar uit dat Altaïr ieder moment kon aanvallen als hij ook maar één stap te dicht in zijn buurt zou zetten.
'Een trainer met een pokémon die in staat is om te mega evolueren...Jij weet toevallig niet welke pokémon daar allemala op staan?' als de jongen het niet wist dan moest Soul er zelf maar achter zien te komen. Misschien dat hij die Professor Sycamore maar eens een bezoekje moest gaan brengen. De jongen wist nog te zeggen dat hij het jammer vond dat zijn twee andere pokémon nog niet sterk genoeg waren voor een mega evolutie. 'Wow, zowat heel je team zou in staat zijn in een mega evolutie of wat?' van een sterk team gesproken. Met de jongen voor hem wou hij toch niet graag ruzie krijgen. Dat kon wel eens verkeerd aflopen.
Het was niet moeilijk te zien welke pokémon de jongen allemaal in zijn team had. Tenzij hij er nog één had die niet uit zijn bal mocht om de één of andere reden. Soul vond in ieder geval dat zijn team vrij interessant was, maar het was dan ook zijn eigen team. Er zullen vast wel mensen zijn die zijn mening niet deelde. 'Wel ik heb nog een Milotic, Dratini en Magikarp. Wel shiny, shiny Magikarp.' het laatste plakte hij er vrij snel bij aan. Velen vonden een Magikarp nutteloos, en dat was die ook, dat kon Soul niet ontkennen. Een Gyarados daarin tegen was niet zo nutteloos wanneer dat het de goede aanvallen kende. 'Het is maar net wat je interessant vind.'

{ Soul Watson }

Post of 525 words, made for Aiden

De Aerodactyl was niet de makkelijkste pokémon, en dat kon je alleen al zien aan het uiterlijk van de pokémon. Hij zag er echt angstaanjagend aan, en eigenlijk ook wel sterk als je het Soul zou vragen. Hij had enkel geen enkele kennis van de pokémon, en wist ook bijna niks van hem. De uitleg van zijn trainer bevestigde wel dat hij inderdaad een moeilijke pokémon was. Tja, als je zo'n pokémon wou moest je er iets voor over hebben. Ze waren niet van deze tijd dus het was te verwachten dat ze wat anders waren. 'Ach, maar het is volgens mij wel de moeiten waard. Ik kan enkel dromen van zo'n pokémon in mijn team.' ja, hij zou er zeker wel één in zijn team willen als hij er zeker van was dat hij s'avonds rustig kon slapen zonder zich zorgen te moeten maken dat hij misschien één van zijn armen zou verliezen in de nacht.
De jongen probeerde op te sommen welke pokémon allemaal ene mega evolutie hadden maar heel ver kwam hij niet. Soul kon het hem ook niet kwalijk nemen. Waarschijnlijk waren er verschillende pokémon met een mega evolutie dus was het onmogelijk om ze allemaal te kennen. Al helemaal als je zelf nieuw was in het gebied van Mega Evolutie. Soul haalde even kort zijn schouders op. 'Hm, ik zal ergens wel een volledige lijst kunnen vinden. Had ook niet verwacht dat je ze allemaal kende.' een kleine frons verscheen op Soul zijn gezicht wanneer hij hoorde dat de jongen Wartortle nooit zou laten evolueren. De jongen vroeg zich wel af waarom dat je het niet zou doen. 'Je wilt hem niet laten evolueren? Waarom?' het leek hem alleen maar logisch dat je hem wel zou laten evolueren. Een Blastoise leek namelijk geen slechte aanvullen aan het team. 'Je hebt er al twee, dat is beter dan niks.' zei Soul met een kleine glimlach op zijn gezicht.
De jongen wist hoe dom het klonk om een Magikarp in je team te hebben, maar ja. Als het geen shiny Magikarp was geweest dan had hij de pokémon waarschijnlijk nooit gevangen, maar het shiny gedeelten deed hem het. Soul was eigenlijk blij met de pokémon. 'Ja natuurlijk. Welke Shiny heb je dan nog gezien?' antwoordde Soul wanneer dat hem vergaard werd of dat hij de Magikarp wou laten zien. Hij nam de bal er dan ook bij en nadat hij die liet vergroten kwam de gele Magikarp eruit. 'Dit i-' maar veel verder dan dat geraakte hij niet. De pokémon nam gewoon enkele grote sprongen/splashen voor die aan de rand van het water op de grond viel en niet veel later in het water verdween. 'Uhm...' het drong niet goed tot Soul door wat er zonet wat gebeurd. Aan een iets of wat traag tempo liep hij naar de rand van het water toe in de hoop zijn pokémon te kunnen zien. 'Dat was onverwacht...' mompelde hij meer tegen zichzelf dan tegen zijn gezelschap. Een grote frons kwam echter op Soul zijn gezicht wanneer dat hij onder het water fel licht zag branden. Het licht kwam zelfs tot boven het water oppervlakte.

{ Soul Watson }

Post of 534 words, made for Aiden

De jongen legde uit wat voor problemen hij al had gehad met zijn Aerodactyl. Zo te horen was het inderdaad niet de makkelijkste pokémon die je kon hebben in je team, en dat verbaasde Soul niet meteen. 'Dat is ook niet handig.' hij zag het al helemaal voor zich hoe hij midden in een gevecht zat en dat zijn pokémon ineens niet wilde luisteren. Dat kon nooit in je voordeel werken. Wanneer de jongen zei waarom hij de wartortle niet wou laten evolueren werd het allemaal duidelijk en was het ook logisch. Een Blastoise was ineens veel groter en minder bewegelijk dan een wartortle. 'Dan is het wel logisch dat je hem niet laat evolueren. Het klinkt wel raar als je zegt dat Charizard de vader is van de wartortle, dat klinkt gewoon zo vreemd.' zei Sou. Hij bedoelde het allemaal echter niet verkeerd. Het was gewoon raar om te zien omdat ze allebei een ander type waren en het twee starters waren.
'Er zijn ook trainers die de gyms allemaal kan verslaan zonder mega evolutie.' zei Soul op het feit dat de jongen zei dat het hem ging helpen bij de gyms. Op het moment had Soul nog geen mega evoluties of key stones en wat je nog allemaal nodig had. Op het moment moest hij het doen met wat hij nu had. Als hij ooit de kans kreeg om een mega evolutie in zijn team te krijgen zou hij het echter zeker niet afslaan. Je kon er enkel maar sterker door worden.
Soul had echt al verwacht dat hij zijn shiny gewoon kwijt zou zijn. De pokémon was misschien helemaal niet blij geweest met zijn trainer en was het nu gewoon gesmeerd. Ja, de enige Shiny die hij ooit zou kunnen vangen was verdwenen in het water. Wat het licht er deed wist hij niet, maar hij hoopte niet op te veel. Hij liet een diepe zucht horen. 'Tot zo ver de Magikarp.' als Soul wat verder had nagedacht had hij misschien wel kunnen bedenken dat hij gewoon maar aan het evolueren was, maar dat kwam niet in de jongen op. Hij draaide zijn rug weer naar het water toe om de jongen weer aan te kijken. Ach, misschien kwam hij wel terug. 'Ninetales is sowieso al een mooie pokémon, als shiny moet die er vast ook heel goed uit zien.' zijn stem was wat meer veranderd naar een gemompel. Wat wilde je ook? Hij was een Shiny kwijt geraakt op de domste manier. Doordat hij met zijn rug naar het water stond had hij helemaal niet door gehad dat een grote rode pokémon besloot om uit het water te komen. Het was de pas geëvolueerde Gyarados die met zijn kop uit het water stak. Wanneer dat hij door had gehad dat zijn trainer helemaal niet aan het opletten was duwde hij met zijn grote kop tegen de rug van de jongen. Hij moest echt niet veel kracht gebruiken, want bij de vrij zachte tik viel Soul naar voor op de grond.
Met een 'Auw...' die zij mond verliet draaide hij zich om zodat hij op zijn rug kwam te liggen. Enkel om dan in de ogen van de Gyarados te kijken.