Some legends are told +Yuuki

Ugh, hij hield echt absoluut niet van vergadering maar tja, het waren nou eenmaal van die dingen waar je niet vanaf kon komen. Wat erna kwam, het vele papierwerk, daar was ook niets aan. Maar tja, het was iets dat wel gewoon gebeurd moest worden dus daar zat hij aan vast. dus tja, het was wel een van de nadelen die in het werk zat. Met pen en de papieren in hand las hij ze door in zijn kantoor, waar hij niet zo heel snel zou verwachten dat iemand ineens binnen zou gaan stormen. Met soms zo hier en daar wat schrijvend, een krabbeltje zetten of gewoon door te lezen ging hij dus het stapeltje papieren af. Wat een hel. Een zuchtje kwam uit zijn mond, ach, in welk geval had hij al de helt gedaan, dus dat scheelde. Deimos zat ondertussen op diens kussen in het hoekje van de kamer, zodat de Houndoom een vrijwel volledig overzicht had van het kantoor en veel in de gaten kon houden als er ineens iets zou gebeuren. Niet dat hij dat verwachtte eigenlijk ,dus dat beest was voor iets zo bezig. Toen echter de deur openging, lette hij nog niet helemaal op.

Het was algemeen bekend dat Allison weg was bij Team Rocket en dat nu alles in handen was van Nathan. Ze mocht Nathan best wel, hij was sterk, maar hij had een andere manier van handelen dan dat Allison had gehad. Ze moest eerlijk toegeven dat ze wat meer fan was geweest van haar dan van de huidige Elite Spy, maar wist dat ze er niets tegenin kon brengen. Yuuki wandelde door het hoofdkwartier heen. Ze had een afspraak bij Nathan, de Elite had haar willen spreken over de Mega-Evolutions. Ze wist dat ze twee pokémon in haar team had zitten die een mega-stone konden gebruiken en ze zou hier graag mee verder willen trainen. Dus als ze alvast de keystone kon krijgen, kwam dat alleen maar beter uit. De megastone kwam dan wel op het moment dat ze weer een zakcentje had, want zelfs op de Black-Market waren die krengen ontzettend duur. Ze keek naar het naamboordje van de kamer waar ze voor stond en klopte op de deur.

Pas vbj het horen van geklop keek hij op, het was niet echt dat hij iemand verwachte.. .dacht hij. Hij wierp snel een blik op de tijd, ohja, dat was waar. Had hij niet met iemand een afspraak voor een Keystone? Hij dacht van wel ja. "Kom binnen." sprak hij dan ook. Echter werden de papieren nog niet neergelegd, des te eerder hij daarvan af was namelijk, des te beter het zou zijn. Deimos bewoog amper, maar de hond kennende hield de Houndoom het strak in de gaten, zoiets zou hem namelijk helemaal niet verbazen. Ondertussen probeerde hij te bedenken wie het kon zijn, maar kwam er echt even niet zo snel meer op. Ach ja, zou hij dan wel zo zien leek hem.

Er werd signaal gegeven dat ze naar binnen mocht komen en rustig legde ze haar hand op de deurklink. Ze drukte de deurklink in en deed de deur open. Rustig wandelde ze naar binnen en sloot de deur weer achter zich. De kamer was minder ... speciaal dan die een van Allison, waar ze maanden geleden in had gestaan om een pakket naar toe te brengen. Ze bleef eventjes staan, voordat ze met een kleine glimlach op d'r gezicht in de richting van het bureau liep. Ze ging op de stoel zitten en legde haar handen op d'r schoot. "Goedemiddag Nathan," zei ze tegen de Elite Spy voor haar neus. Ze had wel eens vaker met Nathan gesproken, waardoor ze nu niet geheel zeker meer was of ze hem formeel moest aanspreken of niet. "Ik wilde graag mijn keystone komen ophalen," zei ze daarna, een tikkeltje nerveus.

Niet lang nadat hij had gezegd dat het persoon binnen moest komen, ging de deur open en stapte ze naar binnen. Ah, natuurlijk. Yuuki, dat was het. Ze kwam binnenlopen met een kleine glimlach op haar gezicht en ging zitten op de stoel tegenover de groenharige. Nu pas legde hij de papieren even weg. Hij knikte kort toen hij werd begroet, waarna er van het meisje klonk dat ze een keystone wou komen ophalen. "En welke Pokémon wil je dan laten mega evolueren?" vroeg hij. Tja, het was iets dat maar moest gevraagd worden, en ook nog, het was wel dat hij wou inzien welke Pokémon het was en of de witharige haar Pokémon in toon kon houden. Hij had het namelijk vaak genoeg meegemaakt dat een Pokémon helemaal kon gaan trippen bij de eerste mega evolutie of misschien ook wel zelfs verdere.

Toen Nathan aan haar vroeg welke pokémon ze dan wel niet wilde laten evolueren, pakte ze een pokéball erbij. Ze had er lang over nagedacht, aangezien ze van beide haar pokémon wist dat ze een moeizaam karakter hadden. Maar de laatste tijd was het een stuk makkelijker gegaan, ondanks dat ze het af en toe leuker vonden om geintjes uit te halen, dan daadwerkelijk iets nuttigs te gaan doen. De pokéball klikte open en een Sableye kwam te voorschijn. Deze keek met een grote grijns naar de mensen die er zaten, voordat zijn aandacht gericht werd op de Houndoom die er bij lag. Hij wist dat hij momenteel niets mocht doen, dit was immers iets bijzonders voor zijn trainster, maar oh boy wat zou hij graag een geintje willen trappen met die Hellhound. "Yurei," zei Yuuki daarna tegen Nathan. "Hij's mijn eerste pokémon, ik heb 'm per toeval gekregen toen ik net in Kalos was aangekomen en sindsdien heeft hij mijn zijde niet meer verlaten. Hij heeft af en toe een wat lastig karakter, omdat het echt een grappenmaker is, maar voor de rest kan hij best wel serieus zijn," legde ze uit. Ze had graag Ikiryo er ook nog bij laten zien, maar ze wist uit ervaring dat haar Sableye en Banette eruit laten in één kamer niet tot veel goeds zou leiden.

In plaats van dat er in de eerste instantie meteen antwoord werd gegeven, liet het meisje een Sableye uit diens Pokéball. Vervolgens werd er wat verteld over het beest, blijkbaar had ze hem al sinds dat ze in Kalos was aangekomen, hij nam maar aan dat dit dan een lange tijd was. Verder klonk er nog wat over het karakter van de Sableye, waarin werd beschreven dat deze nogal lastig kon zijn doordat hij een grappermaker was, hm. Hij nam de paarse Pokémon kort in zich op, om vervolgens Yuuki weer aan te kijken. "Denk je hem ook in de hand te kunnen houden als hij bijvoorbeeld gaat doordraaien?" gaf hij als voorbeeld. Hij geloofde er wel in, maar soms was het beter om iets te horen uit de mond van het persoon zelf.

Ze dacht lang na over de vraag die haar gesteld werd. Yurei was nooit echt agressief geweest, het was een grappenmaker en kon zichzelf snel in de problemen werken, maar hij was nooit agressief geweest. Wat zou ze doen als hij zou doordraaien? Ze wist 't niet, serieus niet. Zou ze 't risico moeten nemen? Misschien wel, misschien niet. Ze keek van haar Sableye, terug naar Nathan en een serieuze blik gleed in haar bordeaux rode ogen. "Ja," zei ze resoluut. Ze zou er alles aan doen om er voor te zorgen dat haar pokémon zichzelf niet zou verliezen in de Mega-Evolution. "Ik, en de rest van mijn team, zullen 'm tegen houden als er iets fout dreigt te lopen," zei ze daarna. Ze keek de man voor haar aan en hoopte maar dat ze genoeg zelfvertrouwen wist uit te stralen. Ze wilde dit echt heel graag namelijk.

Hij had ondertussen zijn armen over elkaar gedaan en was achterover gaan leunen in zijn stoel. Het meisje leek rustig na te denken over zijn vraag, dat was in welk geval wat, gehaaste antwoorden hadden namelijk niet altijd iets dat goeds was. Uiteindelijk klonk er als antwoord een 'ja', vervolgd door dat zij en de rest van haar team hem tegen gingen houden als het fout zou gaan. Dit was wel genoeg informatie voor hem. De jongen knikte kort. "Oke dan." Aan te horen van haar woorden zou het wel goed gaan lopen, dus hij vond wel dat ze de keystone zou kunnen krijgen. Hij deed een van de lades open die in zijn bureau zaten, om vervolgens er een regenboogkleurige steen uit te halen. Hij legde het ding op het bureau, wat meer naar de witharige toe. "Ik geef je een keystone, maar wees er voorzichtig mee." besloot hij te zeggen.

Een kleine glimlach verscheen op haar gezicht toen Nathan ermee instemde op haar een keystone te geven. Er werd een lade open gedaan en daarin lag de regenboogkleurige steen. Een steen waar ze al zo lang op had moeten wachten, maar die ze nu dan eindelijk in ontvangst mocht nemen. Nu moest ze alleen nog een mega-stone zien te krijgen voor haar Sableye en Banette. Ze was wel erg blij dat Yurei de steen nog niet had gezien, anders had hij waarschijnlijk de neiging gehad om het ding op te eten. Ze knikte eventjes. "Ik zal voorzichtig zijn, bedankt voor 't vertrouwen," zei ze daarna. Nu had ze eindelijk weer een doel om naar te streven, nu zou ze haar pokémon nog sterker kunnen maken. Eindelijk!