Bulletproof, nothing to lose

Oke, ze had er weer een lange dag op zitten met allerlei belangrijke dingen die gefixed moesten worden, maar daar was ze eindelijk klaar mee. Haar rode ogen keken wat doods voor haar, ja ze was moe en ze rekte zichzelf dan ook even flink uit. Daarnaast had ze nu wel wat trek gekregen en gelukkig was er in de TR Base ook een plek om eten te halen, perfect. De roodharige liep dan op een flink tempo door de gangen heen. Riddle lette hierbij niet echt waar ze liep, aangezien het al avond was, verwachtte ze niet veel meer mensen op de gangen op dit tijdstip. De meeste zaten waarschijnlijk thuis... of hier in een van de kamers. Gelukkig kon Riddle gewoon naar huis, maar eerst iets eten anders viel ze nog een keer flauw. De roodharige draaide de hoek om en wist zichzelf nog net op tijd tot stilstand te komen voordat ze tegen een persoon op botste. Muk! Ze had wat dat betreft wel goede reflexen, zelfs als ze een heel stuk moeier was. Maar goed, waarom liep er hier nou nog iemand rond?! Daarnaast stond ze bijna tegen de persoon aan dus nam ze gelijk wat stappen afstand. Haar rode ogen keken op naar de persoon waar ze net bijna tegen op gelopen had. Het was een dude... die door de gangen dwaalde, wat was hij van plan? Of was hij gewoon verveeld? Dat soort vragen schoten gelijk door haar gedachten, maar ze knipperde even en bleef hem nog een tel langer aan staren. "Sorry..." sprak ze dan uiteindelijk maar, want ze had niet echt het idee dat er nog iets uit ging komen bij de ander. En precies op dat moment... begon haar maag te knorren. Great! Ze schoot wat lichtelijk rood aan, ugh, lekker weer. Ze draaide zich van de jongen af en liep maar langs hem heen richting de kantine, ze moest echt eerst iets eten.

Oke, ze was bijna tegen een dude opgebotst na zo'n lange dag en vervolgens kon iedereen horen dat ze al uren niks gegeten had, maar ze wilde zo'n gespreksonderwerp vermijden en Riddle was niet het type die daar echt gezellig kon over praten of zo, ze moest en zou nu gaan eten. De roodharige was dan ook verder zonder woorden langs de jongen heen gelopen en ze hoopte dat de jongen ook gewoon zijn eigen ding ging doen, maar... ineens liep hij naast haar?! Haar rode ogen schoten naar de jongen die nu dus vlak langs haar liep, geweldig. Ze knipperde en bleef hem aan kijken toen hij begon of 'madame' honger had, na ja dat klonk zo, Muk hij had het gehoord. Weer werd ze lichtelijk rood, maar ze sloeg haar blik van hem af en bleef maar gewoon door lopen. "Ja, toevallig wel" sprak ze terwijl ze voor haar uit bleef kijken al was dat flink moeilijk met iemand die naast je liep. Ze knipperde en keek hem toch maar weer aan en ze opende haar mond weer "Heb nogal een lange dag achter de rug" sprak ze met een glimlach die ze op haar gezicht had gezet, misschien een iets té zoet glimlachje. Echter merkte Riddle dat ze alweer in de kantine stonden en gelukkig was alles nog open. Er zaten zelfs nog wat andere Team Rocket leden aan de tafels te genieten van iets te eten. Ze hoorde haar maag weer knorren, ugh, moest dat nu elke keer. Haar rode ogen keken naar de jongen waar ze de naam nog niet van wist... misschien moest ze toch wat meer aandacht besteden aan de andere leden. "Ik ga even wat halen" sprak ze dan maar met dezelfde glimlach waarna ze naar de vitrines liep en maar een broodje uit koos.

De jongen bleef gewoon met haar mee lopen, tot dat ze in de kantine waren beland. Veel had hij verder niet meer gesproken toen ze had gezegd dat ze een 'zware dag' achter de rug had, na ja ze had gewoon veel gedaan en te weinig gedronken en gegeten, omdat ze zo druk bezig was geweest de gehele dag. Ze had een glimlach opgezet en gezegd dat ze maar wat te eten ging halen. De jongen volgde haar niet constant... gelukkig, dat zou ook wel wat eng worden wat dat betreft. Ze had haar broodje bemachtigd en ze draaide zich om met een dienblad in haar handen en de roodharige keek om haar heen, ze had er ook wat te drinken bij genomen natuurlijk. Haar rode ogen merkte op dat de dude van net bij een van de drank automaten stond en daar wat van zijn blikje stond te drinken. Na ja Riddle ging niet staand eten dus ze liep maar op een van de tafels af, ver van de rest van de mensen in ieder geval. Ze schoof een stoel aan de kant en ging zitten waarna ze haar broodje vast pakte en er een hap van nam. Hmm... dat had ze echt nodig! Ze genoot dan ook heel erg van haar broodje en vergat bijna dat die jongen haar hier naartoe gevolgd had en dat de kans groot was dat hij bij haar aan tafel kwam zitten. Al kon het ook goed zijn dat meneer haar niet zo interessant meer vond en gewoon weg ging. Na ja voor nu had ze haar broodje waar ze blij van werd. Het gerommel in haar buik hield dan ook gauw op en ze legde het broodje even neer om vervolgens haar glas met drinken vast te pakken en wat verfrissende slokken te nemen. Wat kon eten en drinken toch goed smaken na zo'n dag.

De roodharige was nadat ze haar eten en drinken had bemachtigd aan een van de eettafels gaan zitten en was genietend aan haar broodje begonnen. Ja, het deed haar goed, al had ze wel nog een blik geworpen op de jongen die een cola had gehaald en vervolgens zelfs nog een chocoladereep uit een van de andere apparaten trok. Zo gezond... na ja misschien had hij allang avondeten op, je wist maar nooit. De roodharige focuste zich weer op haar broodje en voordat ze het wist zat de jongen ineens weer voor haar neus. Verrast keek ze dan ook op naar hem, zeker omdat hij het blikje op tafel had gezet en rustig zijn chocoladereep aan het open maken was, alsof hij altijd met haar samen at of zo. Daar leek het op deze manier wel op. Haar rode ogen bleven de jongen dan ook aan kijken terwijl ze weer een hap nam van haar broodje. Er werd dan ook niet veel later gevraagd wat haar naam was, want hij dacht haar nooit eerder ontmoet te hebben. Nou daar had hij helemaal gelijk aan. Ze schoof wat rode haren achter haar ene oor en keek even de ruimte rond waarna ze het broodje even neerlegde op het bord. Ondanks dat de jongen haar niet aan keek, tuurde haar rode ogen wel naar hem "De naam is Riddle" sprak ze simpel "Wij hebben elkaar inderdaad nooit eerder ontmoet" ging ze rustig verder "En de naam is?" vroeg ze vervolgens, de vraag terug kaatsend. Terwijl ze haar eigen drinken vast pakte en een paar slokken nam. In tegenstelling tot hem bleef de roodharige de jongen wel aan kijken.