What comes around, goes around — ( closed )

" we never go out of style "

Met een diepe zucht liet de jongen zich op een van de fris wit geverfde bankjes zakken. Hij liep nu al enkele dagen met de gestolen Squirtle Aquarius op zak, maar had de kans nog niet gehad om het beest aan Allison of de Elite Officer te overhandigen. Of zij waren druk, of hij was druk... Op zich maakte het niet zo veel uit, maar Ethan liep toch liever niet met een Pokémon op zak waar hij helemaal niks mee wilde of hoefde. En dan was er nog het feit dat het beest ontzettend koppig—

Net toen Ethan het dacht, werd Aquarius' Pokébal van binnenuit open geforceerd. Geschrokken ging de jongen overeind zitten en wist hij enkele seconden enkel toe te kijken hoe het beest verscheen, even om haar heen keek, toen Ethan aankeek en er vervolgens als een speer vandoor ging. "Oh, niet alweer!" bracht Ethan ongelovig uit, waarna hij opsprong en met de lege Pokébal in zijn hand achter de blauwe Pokémon aan rende. Waarom bleef dat beest nou verdorie niet gewoon in de Pokébal zitten? Goede band met de trainer, his ass. Hij had de Pokémon niet gevangen zodat ze steeds uit haar Pokébal kon komen! Zijn tas plus alle inhoud had de jongen in alle commotie op het bankje laten liggen. Hij had nu geen tijd het ding ook nog mee te zuilen en hij zou de spullen waarschijnlijk niet nodig hebben. Het was een fout die Ethan later duur zou komen te staan...

& Tiffany

What comes around, goes around

Het was zo veel moeilijker om de dader te vinden dan Tiffany had gedacht. Ze had al twee jongens aangesproken die volgens haar bij de beschrijving van Alex pasten en over een Squirtle beschikten, maar beide leken niets van de diefstal af te weten en de Pokémon hadden allebei in normale Pokéballs gezeten. Die konden geen Pokémon stelen, wist de brunette, dus daar had ze niks aan. Ze had wel geluk dat ze op Ra’s rug de omgeving kon scannen, maar vanuit de lucht was het behoorlijk lastig om te zien wie er bij het profiel paste wat haar was uitgelegd. Toch gaf ze niet op. Ze moest en zou deze diefstal oplossen en vandaag nog, anders zou ze het zichzelf nooit vergeven.

Het was niet de brunette, maar haar Charizard die de jongen en de Squirtle beneden op de grond als eerste opmerkte. Hij verminderde zijn vaart wat en keek met een frons naar beneden. Dit zou nog wel eens de jongen kunnen zijn waar ze naar zochten. Daarom gromde hij zachtjes en wees hij met zijn klauw naar beneden. Tiffany volgde zijn blik en zijn aanwijzing. “Goed gezien, maatje,” sprak ze de Charizard toe terwijl ze hem een aai over zijn kop gaf. “Laten we er op af gaan.” De enorme vliegende hagedis zette de daling in en voor ze het wisten stonden ze een paar straten van de plek af waar ze de jongen gezien hadden.

Tiffany had geen flauw idee wat ze moest verwachten. Ergens verwachtte ze dat het opnieuw een misser zou zijn, wat een reden was om heel nonchalant in de richting te lopen van het kleine pleintje. Plotseling hoorde ze een soort roep en stak ze haar arm voor de Charizard zodat hij stil kwam te staan. Helaas werd de roep niet vervolgd en even vroeg ze zich af of ze wel echt iets had gehoord of dat het maar haar verbeelding was. “Hoorde jij dat ook?” vroeg ze daarom. Een knik bevestigde dat ze niet gek werd. Ze werd echter wel bezorgd. Misschien was ze gezien en probeerde de dief te ontsnappen. De nonchalante pas van eerder werd vervangen door geren. Ze had gelijk gehad: de jongen zat niet meer op het bankje. Zijn spullen stonden er echter nog wel. Hm, vreemd. Met een frons stapte ze op de spullen af, benieuwd of ze iets er tussen zou liggen wat van waarde was.

Ze voelde haar hart een slag overslaan bij het zien van één van de Pokéballs van het groepje. Dat was een Dark Ball! Haastig stapte ze er op af en griste ze de zwarte bal op. “Ra, kijk!” ze hield het ding zo dat de Charizard het kon zien. Ook hij leek geschrokken. “Dit moet hem zijn. Het kan niet anders.” Ook de andere ballen pakte ze nu op, al was het meer uit nieuwsgierigheid naar of er nog iets vreemds mee was dan dat er een grotere gedachte achter lag. “Maar waar is hij heen?” De Dark Ball was leeg. Hij was toch niet van plan om de Pokémon ergens in de buurt te executeren, of zo? Tiffany walgde van het idee alleen al.

" we never go out of style "

TE PAKKEN! Met een triomfantelijke lach drukte Ethan de Pokémon strak tegen zich aan, zijn armen om de Pokémon zijn middel geslagen en tegen zijn eigen buik gedrukt. "Het heeft echt geen zin! Je bent veel te klein en je trainer is veel te ver weg!" zuchtte de jongen, ook al wist hij dat het zinloos was. De Pokémon was koppig en onuitputbaar... Ach, zodra hij het ding af kon leveren, was het zijn probleem niet meer. Hij zou morgen naar de Headquarters gaan om het dier in te leveren, dus nog één dagje zou hij wel overleven. Het was jammer dat hij geen Pokémon had die het beest in slaap kon brengen.. Oh well.

Met een blik op zijn gezicht die zowel vermoeid als geïrriteerd was, waggelde Ethan terug naar het bankje waar hij zijn spullen had laten liggen. Dat was misschien niet zijn handigste actie geweest, realiseerde hij zich nu, maar hij ging er maar niet vanuit dat iemand zijn spullen gestolen had in de enkele minuten die hij weg was. Het pleintje was vrij leeg geweest, enkel een oud stelletje op een terrasje, dus... Het zou vast oké zijn.

Toen hij echter weer bij zijn tas aankwam, zag hij dat er iemand (nee, twee wezens) bij stond. Met een frons haperde zijn pas even terwijl zijn blik van het meisje naar de Charizard die naast haar stond schoot. Was dat... een Ranger Stylus? O boy. De jongen bleef abrupt stilstaan toen hij zag dat ze zijn Pokéballen in haar handen had en dat daar tussen ook de Dark Ball zat. Oh, shit. Hij moest direct denken aan zijn gesprek met Allison. Rangers waren de vijand. Niet perse Ethans vijand, en al helemaal niet nu hij geen missie of iets had en vrij rond liep, maar de Dark Ball zou ze vast wel herkennen. Heel misschien was er een kans dat hij haar wijs kon maken dat het gewoon een speciaal design was, maar de jongen betwijfelde het sterk. "Um," bracht hij uiteindelijk maar uit, omdat hij eigenlijk niet wist wat hij verder moest zeggen. Op zijn hoede schoten zijn ogen van de Pokéballen naar de Ranger en toen naar haar draak terwijl hij een beetje koortsachtig uit probeerde te rekenen hoe groot Ethan's nadeel momenteel was. Hij kwam uit op best groot, maar besloot als nog dat hij een poging zou wagen en zich eronderuit zou proberen te lullen. Misschien... Wie wist...

What comes around, goes around

Tiffany kon het haast niet geloven. Echter voelde ze in plaats van verbazing vooral woede opborrelen. Een klein beetje triomf wist zich ook een weg door haar emoties te banen, aangezien ze nu de Dark Ball in handen had en dat betekende dat ze in principe al gewonnen had. Ze hoefde nu alleen nog te wachten tot de eigenaar van het voorwerp terug kwam, hopelijk met de Pokémon die met deze bal gestolen was, en dan kon ze hem een lesje leren.

Ze nam dan ook geen tel extra toen ze iets achter zich hoorde en draaide zich met een ruk om. Iets minder snel keek ook Ra achterom om te zien wie zich bij hen voegde. Het was de jongen die precies bij de beschrijving van Alex paste. Hij leek alleen nogal twijfelachtig voor een Team Rocket lid. Daar bleef Tiffany echter niet lang over nadenken. Ze was te kwaad op wat hij geflikt had. “Jij!” riep ze meteen zijn kant op, zijn kant op wijzend met de hand waar slechts de Dark Ball in zat. “Geef Aquarius terug!” droeg ze op, alsof ze verwachtte dat hij direct ging luisteren. Dat zou, volgens Tiffany, wel de slimste keuze zijn, maar Ra hield er rekening mee dat Team Rocket minder voorspelbaar konden zijn dan dat en liet een kleine, dreigende rookpluim uit zijn neusgaten komen.

" we never go out of style "

Met ogen zo groot als schoteltjes keek de roodharige jongen van de rookwolkjes die uit de neus van de Charizard kwamen, naar de Pokéballen in de Ranger haar hand. Oh oh oh... Hij had zijn spullen nooit achter moeten laten, hij had die Squirtle nooit moeten stelen. Het was het zo niet waard geweest... De vrouwelijke Ranger gilde dat Ethan Aquarius terug moest geven, waarop de blauwe schildpad verwoed begon te spartelen. Ethan klemde de Pokémon enkel dichter tegen zich aan. "Ik, eh," begon hij. Zijn gouden ogen focusten zich op zijn Pokéballen in haar handen. O damn. Dit was lastig. Hij kon die Charizard niet aan zonder Avis, Sera of Lasse. Als hij Aqua los zou laten, zou het beest hem ook in de steek laten. Kon hij heel hard op de Ranger afrennen en hopen dat hij haar zou overrompelen? Dat hij, voordat ze haar stomende Charizard op kon dragen hem in de fik te zetten, zijn Pokéballen bemachtigen? "Ik kan het uitleggen! W-waarom gaan we er niet even bij zitten? Even bespreken? Hm?" probeerde de jongen met een zenuwachtig glimlachje op zijn gezicht. Ha, alsof. "Doe hen alsjeblieft geen pijn," voegde hij er vlug aan toe, waarna hij wat nerveus naar de Pokéballen keek. Hij mocht dan wel Team Rocket zijn, maar ook Ethan had een hart...

What comes around, goes around

Tiffany kon zich vergissen, maar ze kreeg de indruk dat de jongen zich benard voelde. Alsof ze hem in een hoekje had gedreven. Mooi zo, want in principe was dat ook zo. Zelfs zonder het besef dat de Pokéballs nog gevuld waren voelde Tiffany zich machtig. Ze kon zijn Pokémon terug laten keren als hij deze tevoorschijn haalde en ze kon Ra op hem af sturen om hem een pak slaag te geven. Ze wist dat geweld niet gewenst was in het boekje van de Rangers, maar ze kon het toch niet laten om haar verbeelding er even op los te laten. Ze was furieus.

“Bespreken?” Wat viel er nog te bespreken? “Nee, je geeft haar gewoon terug. Klaar.” Ze was zo gefrustreerd dat ze haar kans om te onderhandelen met deze Team Rocket sul eerst niet eens in zag. Toen zijn laatste woorden tot haar doordrongen, liet ze een luide lach horen. “Ik ben niet zoals jullie,” beet ze hem toe. “Maar als je ze zo graag terug wil, sluiten we toch een dealtje? Ik de Squirtle, jij je ballen.” Ze knipoogde er bij als indicatie dat ze ook de dubbelzinnige betekenis van haar woorden meende.

" we never go out of style "

Nerveus klemde hij de wild spartelende Squirtle tegen zich aan: Niet in een manier die pijn deed, gewoon in een "oh shit ik ben er geweest help ik moet iets met mijn handen" manier. Hij had lichte paniek. De Squirtle was totaal niet loyaal, zou geen ruk voor hem doen. Hij betwijfelde of hij de Charizard aan zou kunnen en zelfs als hij de Squirtle gebruikt had kunnen hebben, had de Ranger nog steeds zijn Pokémon. Zijn voorstel om het vredig uit te praten werd dan ook weggesmeten. Natuurlijk. Het was te proberen... Toen ze vervolgens echter voorstelde te ruilen, keek Ethan wat verrast op. Oh! Nou. Als hij gelijk zijn Pokéballen terug zou krijgen, kon hij haar gewoon aanvallen en de Squirtle terug nemen. Misschien kon hij zelfs die Charizard van haar stelen! Helemaal prima. "Oké!" bracht de roodharige jongen dan ook uit, de tweede betekenis van haar opmerking compleet missend, waarna hij met een opgeluchte blik op zijn gezicht rechtop ging staan en enkele passen vooruit deed. Ethan wachtte echter nog met het loslaten van de Squirtle: Hij zou een beweging maken als zij dat ook deed, maar niet eerder. Natuurlijk niet. En als ze zijn Pokémon terug gegeven had, kon hij haar vast wel aan. Rangers waren anti-vechten, toch? Zo iets? Als hij zijn Pokémon nou extra zielig zou laten lijken, zou ze vast medelijden krijgen of zo. Wist hij veel. Hij had eigenlijk geen idee hoe die Rangers werkten, ook al wilde hij in zijn jeugd dolgraag lid worden van de organisatie.

What comes around, goes around

Oké? Dat klonk haast té enthousiast. Tiffany begreep best dat hij zijn Pokémon graag terug wilde, maar ze begon haast te denken dat deze ook allemaal gestolen waren. Dan was ze nu eigenlijk verkeerd bezig. Toch kon ze hem er niet voor aanhouden, want het waren verder geen Dark Balls en ze had niet de opdracht gekregen om de andere Pokémon terug te halen. Als bleek dat ze alsnog gestolen waren, zou ze hem wel flink aanpakken.

Terwijl Tiffany dichter naar hem toe stapte, hield Ra de jongen nauwlettend in de gaten. Als hij het waagde iets uit te halen met Tiffany zou hij in de aanval gaan. Van het duo was hij het meest vredelievend, maar als er iets was waar hij kwaad van werd, dan was het onrecht. Team Rocket deed daar alleen maar aan, dus vond hij dat hij het recht had om de jongen te verafschuwen. Tiffany was wat dat betreft nog iets rustiger, maar dat kon ook komen omdat ze door had dat hij jonger was en zich daarom superieur voelde over hem. Ze zou zich niet door hem laten kleineren. Met haar één meter tachtig was dat ook moeilijk voor een groot deel van de mensheid. Vrouwen, voornamelijk, maar dat maakte Tiffany niet uit. Vrouwen waren ook deel van de mensheid.

“Gelijk oversteken,” droeg ze de jongen op. Ze zag al aankomen dat hij spelletjes met haar wilde spelen. Dat hij de Squirtle niet helemaal los zou laten voordat zij haar over had kunnen pakken. Bij nader inzien was gelijk oversteken misschien niet het beste plan ooit. Zou zijn grip op Aquarius verzwakken als hij pijn had? Nog voor ze echt besloten had of ze het wilde of niet, maakte ze een zwaai met haar arm en gooide ze twee van de Pokéballs richting het gezicht van de jongen. Ze realiseerde zich tijdens de worp dat dit misschien niet helemaal volgens het Ranger handboek was – maar in haar verdediging, als het werkte was het goed, toch?

" we never go out of style "

Misschien was hij iets te enthousiast geweest. Uit haar blik kon de jongen aflezen dat ze doorhad dat iets niet helemaal pluis is, waardoor de grijns als stroop van zijn lippen droop. O-oh. Misschien... Zou ze gewoon doorgaan met het plan. Toen de Ranger hem beval een gelijke oversteek te maken, zette de jongen opgewekt enkele stappen haar richting op. Hij betwijfelde dat zij sneller weg kon komen dan hij zijn Pokémon uit zijn Pokébal kon laten. Gelijke oversteek was geen probleem. Daarnaast betekende dit dat ze ermee door zou gaan, dus hoe sneller Ethan voor haar neus stond, hoe minder tijd ze had om zich nog te bedenken.

Helaas ging alles niet helemaal volgens plan. Van de gelijke oversteek kwam uiteindelijk weinig terecht en het was niet eens Ethan, de gemene slechterik, die de regels overtrad. Nee, het was de goede Ranger! Hij had even nodig om te beseffen dat ze zijn Pokéballen naar hem toe gooide en in zijn paniek dook hij onhandig weg. Hij wist één Pokébal spectaculair te ontwijken, maar plaatste zichzelf zo in de valbaan van Pokébal nummer 2, die hem vol in het gezicht raakte. Met een oncharmante "Ooff—" viel de jongen achterover en liet hij de Pokémon eindelijk los. Ethan zelf leek dit nog niet helemaal door te hebben en keek van zijn zittende positie op de grond met zijn hand op de geraakte plek beschuldigend naar de Ranger. "AU! W-Waar was dat— Hey, kom terug!" Midden in zijn zin realiseerde hij zich eindelijk dat de Squirtle in hoog tempo richting de Ranger sjeesde— Nooh, kom terug!

What comes around, goes around

Ongelofelijk. Het domste, meest riskante plan van de brunette ooit had nog gewerkt ook. Ze was die stomme ballen kwijt en de jongen had ook nog eens de Squirtle los gelaten, wie nu op volle vaart op Tiffany af kwam. Ze viste het schildpadje vlug op van de grond, klaar om hem naar de rug van haar Charizard te dragen. Natuurlijk kon ze dat niet doen zonder de jongen nog wat vuile woorden toe te werpen. “Ha! Dat zal je leren om van andermans Pokémon af te blijven!” Ze realiseerde zich de ironie dat ze bijna zijn Pokémon gegijzeld had niet. Zelfs als ze zich dat beseft had was ze te trots om haar excuses aan te bieden.

Wat ze zich wel realiseerde was dat haar missie nu in principe geslaagd was. Eigenlijk moest ze de jongen nu aangeven bij de politie, maar iets zei haar dat zijn manier van doen betekende dat zijn Pokémon van een veel hoger niveau waren en hij haar dus zou verslaan als ze hier lang bleef. De laatste normale Pokéball(s?) liet ze daarom maar gewoon vallen en de Dark Ball smeet ze op de grond om hem vervolgens stuk te trappen. Daarna riep ze naar haar Charizard, wie meteen dichterbij kwam, en klom ze op zijn rug. “Waag het niet om nog eens iets uit te halen!” beet de brunette het Team Rocket lid nog toe voor ze Ra de instructie gaf om weg te vliegen.

Gesponsorde inhoud

» Since U Been Gone [Closed]
» Up 2 U [Closed]
» This Will Be The Day [Closed]
» Closed - What is going on here?
» Closed - Getting away from it all.