White Pokémon for Peace? [QUEST]

Met een vermoeide blik in zijn ogen stond Soul ’s morgens vroeg voor de spiegel. Zijn blonde haren hingen wild over zijn voorhoofd omdat hij ze gisterenavond niet had gekamd en er zaten wallen onder zijn blauwe kijkers. Hij zou het niet willen toegeven aan anderen, maar hij had vannacht zitten rouwen om zijn zusje. Het was niet dat hij gehuild had of zo, maar hij had veel aan haar gedacht en had herinneringen aan haar opgehaald. Zijn gedachten vlogen zo nu en dan ook naar Karma die hem ontzettend aan zijn kleine zusje deed denken. De onschuldige en schattige houding van het meisje hadden hem zo erg aan Fever laten denken dat het gewoon pijn had gedaan aan zijn hart. En dus had hij vannacht met zijn knieën opgetrokken onder de dekens gezeten. De reden waarom hij weer zoveel aan Fever dacht was voornamelijk omdat hij een paar dagen geleden Graduate Ranger was geworden. Hij had zijn missie met Aiden succesvol beëindigd en was teruggegaan naar de Ranger Base om aan te geven dat alles perfect was verlopen. Ze hadden hem die avond uit zijn kamer gehaald. Soul wist nog dat hij dacht dat hij verschrikkelijk in de problemen zat, maar dat dat gevoel wegging toen ze hem met een warme glimlach aankeken en hem vervolgens te vertellen dat hij van een Student Ranger naar een Graduate Ranger was gegaan. Hij had zijn Capture Styler moeten inleveren voor een ander exemplaar. Hij had geen idee hoe het noemde, maar het had echt niet veel verschild van de School Styler die hij toen had. Volgens de mensen van de Ranger Base kon deze Styler twee assist vasthouden in plaats van eentje. Het was echter nog steeds de basisevolutie waarop hij het kon toepassen, dus veel verschil zat er volgens Soul niet in. Toch had hij zich lichtelijk trots op zichzelf gevoeld dat hij een rang omhoog was gegaan in iets waarvan hij dacht dat hij nooit beter in zou worden. Het had hem zo trots gemaakt dat hij ‘ja’ had geknikt toen ze hem hadden gevraagd of hij gewaarschuwd mocht worden als er een Quest vrijkwam waar hij deel aan kon nemen. Hij wist zeker dat Fever op dat ogenblik ook trots op hem zou zijn geweest en dat was dan ook de hele reden waarom hij die nacht aan haar had gedenkt, om haar had gerouwd en haar had vergeleken met mensen uit zijn omgeving die hem aan haar lieten denken, zoals Karma bijvoorbeeld.

Zijn haar in orde krijgen kostte hem gelukkig niet al te veel moeite. De wallen onder zijn ogen wegkrijgen ging moeilijker, maar Soul was er in geslaagd om zichzelf presentabel voor de dag te laten komen. Momenteel ging hij met twee traptres tegelijkertijd de trap af. Hij kwam bij de balie aan en zag dat de medewerker achter de balie druk in gesprek was. Er stond een blik van paniek op haar gezicht te lezen, maar haar kalme stem verraadde het feit dat ze al te lang in dit vak zat om daadwerkelijk te panikeren. Toen ze hem zag, wenkte ze hem gauw en Soul kwam dichterbij terwijl hij zijn best deed om zijn hartkloppingen te negeren. Als hij maar niet terug naar een grot moest. Hij had namelijk op een vervelende manier ontdekt dat hij lichtelijk last van claustrofobie had, dus hij hoopte dat het niks met versperringen van een grotingang te maken had. De vrouw legde hem, haar oortje afdekkend, af wat er gaande was en Soul slaakte een zucht van opluchting toen hij hoorde dat het om een op hol geslagen Absol ging in Kiloude City. Schijnbaar zou het gaande zijn in de Safari Zone. Dat was beter dan dat hij in Anistar City naar de Frost Cavern moest gaan om een grotversperring om zeep te helpen. Hij gaf een knikje aan de medewerker ten teken dat hij de Quest accepteerde. De vrouw vertelde aan diegene met wie ze aan het bellen was dat er zo gauw mogelijk hulp onderweg zou zijn en hing vervolgens op. Ze legde Soul het één en ander uit over zijn Quest, wenste hem succes en wuifde vervolgens naar hem. Soul wuifde terug en begon vervolgens te rennen naar buiten. Hij wist dat hij om in Kiloude City te geraken de trein moest gebruiken. Het leek net alsof hij deze Quest had voelen aankomen, want hij had dit weekend een Train Pass gekocht voor een goedkoop prijsje. Hij haalde het ding tevoorschijn en zag dat de geldigheidsdatum van het ding best lang was, knikte even plechtig en haalde vervolgens zijn Houndoom tevoorschijn. ‘Tijd om een Quest uit te gaan voeren, maatje,’ sprak hij tegen de Houndoom. Vervolgens legde hij het één en ander uit wat ze moesten doen terwijl hij naar het treinstation begon te wandelen. Het duurde hem echter te lang en dus bood Houndoom hem gelukkig aan om hem te brengen.

Soul zuchtte opgelucht terwijl hij zich in één van de stoelen van de trein liet vallen. Houndoom had hem de hele weg naar het station gebracht. Soul had de Pokémon teruggekeerd in zijn Poké Ball omdat een Pokémon op de trein raar was en omdat de Pokémon rust verdiende. Hij zag dat hij dat echter niet echt had hoeven doen, want er waren er meer die hun Pokémon mee op de trein namen. Het ging hier echter wel om kleinere Pokémon dan die van hem: Marill, Pikachu, Pichu en nog een paar andere Pokémon waar hij niet de moeite voor nam om ze te herkennen of om ze op te zoeken in zijn Pokédex. In plaats daarvan liet hij zijn hoofd leunen tegen de hoofdsteun van zijn stoel en sloot zijn ogen zodat hij hopelijk wat slaap zou krijgen. Hij wist niet hoe het ging in zo’n trein, maar hij nam aan dat ze elke haltes omriepen en dat hij zo wel op tijd wakker zou worden om in Kiloude City te geraken. En zo niet zou hij wel even bellen naar de Ranger Base en zouden ze iemand anders moeten sturen. Hij was echter niet van plan om deze Quest aan zijn neus voorbij te laten gaan. Zich verder geen zorgen makend over het feit of hij nu op tijd kwam of niet sloot Soul zijn ogen. Hij voelde dat de slaap algauw vat op hem begon te hebben, maar weigerde om zichzelf er volledig aan over te geven. De Pikachu en de Pichu die luid aan het discussiëren waren hielpen hem gelukkig wel. Normaal gezien zou hij zich er rot aan geërgerd hebben, maar nu deed hij zelfs geen oog open om te kijken wat er gaande was tussen de twee Pokémon. Hij nam aan dat het gewoon hun manier van converseren met elkaar was en zocht er verder niet te veel achter. Hij onderdrukte een gaap, zakte nog wat verder weg in zijn stoel en liet deze keer de slaap wél vat op hem hebben. En hij was dan ook bijna in slaap gevallen als er niet één of andere snotaap binnen was gekomen en langs zijn broek viel. Aangezien Soul de vorige aanval op zijn Capture Styler niet vergeten was, schoot hij overeind en keek de jongen met een kille blik aan. Deze hield zijn handen verontschuldigend op en liep vervolgens verder. Soul zuchtte. Ook goed, hij zou wel gewoon wakker blijven.

Soul schrok wakker toen hij hoorde dat zijn halte omgeroepen werd. Hè, was hij toch nog in slaap gevallen! Hij schoot uit zijn stoel en haalde zijn kaart tevoorschijn. Hij merkte dat hij niet ver van de Safari Zone was en hoorde de grommende geluiden al. Paniekerige schreeuwen weerklonken en hij zuchtte terwijl hij Houndoom tevoorschijn haalde uit zijn Poké Ball. De Safari Zone was slechts een eindje verderop. De medewerker van de balie had dankzij de beschrijving van wie dan ook die gebeld had herkend dat het om een Absol ging, maar Soul had geen idee wat een Absol was. Houndoom gromde en stak zijn kop naar voren terwijl hij zijn tanden liet zien. Plotseling viel Soul de wit-grijze Pokémon op die woedend aan het grommen was naar iedereen. Ah, dat moest hem zijn. Snel haalde Soul zijn nieuwe Capture Styler tevoorschijn en wees naar voren om Houndoom aan te geven dat hij de Absol moest kalmeren. ‘Ik wil dat je probeert om hem op één plek te houden zonder dat je daar geweld voor moet gebruiken,’ sprak hij. Zowel Soul als Houndoom wisten dat ‘geweld gebruiken’ in Soul’s ogen was dat de Houndoom wel aanvallen mocht gebruiken, maar dat deze gewoon niet raak mochten zijn. Hij merkte dat zijn Houndoom van een hoger niveau was dan de Absol. Het was misschien niet veel meer, maar alle beetjes hielpen. Zijn Houndoom stormde dreigend naar voren en gebruikte zijn Ember om de Absol weg te jagen bij een groep kinderen terwijl Soul zijn Capture Styler activeerde. Hij hoopte dat het ding gewoon zou meewerken. Hij kon het litteken soms nog voelen kloppen op zijn wang als hij terugdacht aan de eerste keer dat hij de Capture Styler had gebruikt. Hij schudde zijn hoofd. Hij had geen tijd om daar nu aan te denken. De Absol was inmiddels wel weggedreven van de groep kinderen, maar had zijn nijdige aandacht nu op Houndoom gericht en deed overduidelijk zijn best om een aanval uit te voeren. Hij week echter ook terug voor de vuuraanvallen van Houndoom die hem net op één haar misten. Soul hoopte dat er een water type in de buurt was, want anders stak Houndoom nog eens heel de Safari Zone in brand met zijn aanvallen. Het was tijd om de Absol te vangen.

Dankzij het vuur werd Absol in het nauw gedreven tussen een hekje en een grommende Houndoom in. ‘Houndoom, weg daar!’ riep Soul en hij activeerde zijn Capture Styler nogmaals zodat de tol deze keer naar buiten schoot. Houndoom week opzij en Absol keek verbaasd zijnde naar de tol die om hem heen draaide. Soul gromde toen de tol tegen het hekje sloeg en zorgde dat het ding terug naar hem kwam. ‘Verder weg van dat hekje,’ sprak hij tegen Houndoom. Deze knikte naar hem en blafte nijdig tegen de Absol. Absol wilde overduidelijk de dominante spelen, maar dat ging niet omdat Houndoom hem wegjoeg door een Ember te gebruiken. Geschrokken zijnde week Absol naar opzij, weg van het hekje. Soul stak zijn duim op naar zijn Pokémon, activeerde zijn Styler nog eens en liet de tol naar Absol gaan. Omdat de Pokémon tamelijk groot was, moest hij grote armbewegingen maken zodat de tol zeker niet tegen de Pokémon zou botsen. Absol stond eerst verstomd te kijken naar de tol, maar deed vervolgens een uitval naar voren die Soul niet had zien aankomen. Soul gaf een kreet toen de tol terug naar hem kwam en hield het ding gelukkig net laag genoeg om te voorkomen dat de rand van de tol weer langs zijn wang zou schaven. Hij voelde een soort schok door zijn arm gaan dankzij de klap waarmee de tol teruggekomen was en zag dat de Absol in elkaar dook om hem aan te vallen. Dit was het moment waarop Houndoom de Absol blokkeerde door hem tegen zijn lichaam aan te laten botsen. De Absol week opnieuw geschrokken naar achteren toen hij de vlammen in de bek van Soul’s Houndoom zag verschijnen, wetende dat hij met zijn zwakkere niveau in het nadeel was. De spieren van de strenge training die Houndoom onderging waren duidelijk te zien en schijnbaar was het Soul niet de enige die dat opviel, want Absol leek wel en soort van onderdanig te zijn naar Houndoom toe. Alsof hij Soul wel een lesje wilde leren, maar dat niet goed durfde met Houndoom in de buurt. Het gaf Soul alleen maar meer het idee dat hij dit snel moest afhandelen, al zeker als de Absol weer agressief zou worden naar een groep kinderen. Hij kon het zich niet permitteren dat er iemand gewond raakte, dat was immers vaak genoeg gebeurd in zijn leven. Iets té vaak.

De Absol was inmiddels weer een beetje naar voren gegaan. Het hekje bevond zich nu achter zijn rug, maar deze keer stond hij er ver genoeg vandaan om Soul een poging te laten doen om de Absol voor een derde maal te vangen. Zijn hand schoot weer naar de Styler en activeerde het ding weer zodat de tol voor de vierde keer naar buiten schoot. Hij hoopte dat het deze keer de laatste keer ging zijn. Voor een Absol van een zwakker niveau was hij behoorlijk koppig. Hij wist duidelijk niet wie hier de leider was en het werd tijd dat Soul hem dat liet weten. Ook Houndoom begon het lichtelijk zat te worden dat deze Quest nog niet afgelopen was, want hij liet zich door zijn voorpoten zakken en gromde met ontblote tanden naar de Absol. Absol zakte ook door zijn voorpoten en concentreerde zich op Houndoom. Soul zag aan de houding dat de trots Absol elk moment tot actie over kon gaan en wist dat hij alles moest geven. Als hij dat niet deed, zou hij genoodzaakt zijn om geweld te gebruiken en dat was iets wat hij als Ranger net niet mocht doen. Hij moest het op een harmonieuze manier oplossen, hoewel hij aan dit gevechtje niks harmonieus zag. Hij zag eerder een koppige Pokémon staan dat dringend een lesje moest worden geleerd. Het werd tijd dat zijn nieuwe Styler hem eens wat geluk ging brengen, want last krijgen van zijn arm zat er voor nu niet in. De tol schoot naar voren toen Soul zich op de Absol focuste en Soul zag dat hij weer kringen kon maken. Hij maakte armbewegingen en hield Absol scherp in de gaten. Net als de vorige keer volgden de ogen van Absol de bewegingen van de tol nauwkeurig. Hij ontblootte zijn tanden en deed een uitval naar voren, maar Soul was er op voorbereid en sprong naar achteren. Het was hem echter niet gezegd dat er zich achter hem een losse kei bevond. Hij struikelde er onhandig over en kneep zijn ogen al gefrustreerd dicht bij het idee dat zijn tol weer naar hem toe zou schieten, maar dat bleek niet het geval te zijn. De tol lag nog steeds in een kring om Absol heen en zou verbroken worden als Soul nu stopte met zijn armbewegingen. Ondanks de pijn in zijn schouder maakte Soul zijn bewegingen haastig af.

Het was dankzij de grote vermoeiende bewegingen van zijn arm dat de tol nog altijd niet van Absol’s zijde geweken was. Met een haastige beweging, waarbij de tol bijna tegen Absol botste en zo de kring bijna verbrak, krabbelde hij overeind en ging verder met de bewegingen. Hij voelde dat zijn arm moe begon te worden, maar merkte ook resultaat toen hij zag dat Absol steeds minder pogingen begon te doen om hem te onderbreken. Hij zag dat de Absol als het ware kalmer werd en dat hij geen onverwachte uitval meer deed naar de tol. En als hij dat al wilde doen, zag Soul dat ruim van te voren en kon hij de Absol ontwijken. Hij zweerde dat hij meer dan negen kringen had gemaakt met zijn arm toen de Absol opeens stopte met aanvallen. Zijn houding werd rustig en zijn tong hing een beetje uit zijn bek terwijl hij zijn blik gefrustreerd op de grond richtte. De spieren in zijn rug waren niet meer gespannen en daaraan kon Soul zien dat de Styler zijn werk goed genoeg gedaan had. Om de band niet te verbreken liet hij zijn Styler rustig zakken zodat de tol als een levenloos ding op de grond viel. Vervolgens drukte hij op een knopje waardoor het ding weer terugschoot. Hij ving de tol handig op in de Styler zelf en keek naar de Absol, maar deze leek niet van plan te zijn om nog aan te vallen. De pijn in zijn schouder negerende liep Soul op de Pokémon af en keek het diep in zijn ogen aan. Hij meende zelf kalmte te voelen zodra hij de Pokémon aankeek en wist dat hij zijn Quest voltooid had. De Pokémon leek geen enkele kwade zin meer te hebben en wachtte schijnbaar af op wat Soul zou gaan zeggen. ‘Ga naar huis,’ sprak Soul en hij wees random een richting uit. Ondanks dat hij niet precies wist naar waar hij wees, knikte de Absol en draaide zich om. Hij gromde nog eens, maar niks wees erop dat hij de groep kinderen van eerder – die met grote ogen naar Soul en zijn Houndoom keken – zou aanvallen. In plaats daarvan gromde hij nog een keer en rende vervolgens weg, een bepaalde richting op waarvan Soul niet wist naar waar het leidde. Het boeide hem in principe ook niks. Hij had honger, had pijn aan zijn schouder en wilde eigenlijk zo snel mogelijk teruggaan naar de Ranger Base zodat hij nog wat slaap kon vatten. Zo snel zouden ze hem niet meer op een nieuwe Quest zetten. Hij hoopte echter dat de Absol niet terug zou komen en dat was ook de enige reden waarom hij even hier zou blijven. Als de Absol namelijk besloot om terug te komen, zouden ze nog een poging moeten doen met zijn Styler om hem te vangen. Voor nu leek het echter alsof de Pokémon niet terug zou keren, maar om zeker te zijn zou hij toch een half uur moeten wachten. Ook Houndoom leek op zijn hoede te zijn en ging op de grond zitten. Schijnbaar had de Pokémon zelf al alle brandplekken verwijderd door erop te gaan staan, dus een water type om dat probleem op te lossen was ook niet meer nodig. Soul haalde zijn schouders op toen één van de bange kinderen aan hem vroeg of de Absol terug zou komen en antwoordde dat hij dat nog niet zeker wist. Dat antwoord leek het kind niet echt gerust te stellen en rillend ging het terug staan bij de andere groep bange kinderen. Soul sloeg zijn armen over elkaar heen. Hij zou zichzelf één half uur geven en dan was hij weg hier.