Brief voor de koning (TR Quest)

En daar ging ze weer, op doortocht in Hoenn. Ditmaal wandelde ze rond met een brief op zak, een brief die ze met haar leven moest beschermen. Niet dat ze echt verwachtte dat ze zou worden aangevallen ofzo, maar voor de zekerheid had ze de brief stevig in de binnenzak van haar jasje gedaan. Tevens had ze haar Luxray bij zich gehouden, zodat ze zeker wist dat niemand het in z’n domme kop zou krijgen om haar proberen aan te vallen. Nu wist ze ook wel dat een Luxray niet bepaald intimiderend over zou komen, daarom had ze voor de zekerheid ook nog haar Sableye in de schaduwen gehouden om haar letterlijk te schaduwen. Alles om er voor te zorgen dat ze die brief fatsoenlijk kon afleveren. Echt erg vond ze het niet, om de hele tijd tussen Kalos en Hoenn te moeten reizen. De boottocht was eigenlijk best wel een moment van haar om tot rust te komen en na te denken over wat ze moest gaan doen. Daarna had ze eerst de brief moeten ophalen bij het hoofdkwartier, met een duidelijke uitleg van het hoe en wat. Eigenlijk was ‘t ontzettend simpel, lever de brief af in Mauville City en zorg ervoor dat de brief niet in verkeerde handen terecht kwam. Appeltje eitje natuurlijk, maar Yuuki wist dat ze voorzichtig moest zijn. Niet veel mensen zouden een klein meisje zoals haar snel aanvallen, maar aangezien Team Rocket een dreiging was, wist ze dat ze voorzichtig moest gaan doen. ”Kom op Lai, we lopen door. Het is nog een aardige weg, richting Mauville City,” zei ze rustig, terwijl ze de Luxray een aai over z’n rug gaf. Ze wist dat ze ervoor had kunnen kiezen om op de rug van de pokémon te rijden. Het geluk dat een Luxray opvallend veel kon dragen, samen met het feit dat zij klein en licht was. Iets waar ze dan ook graag gebruik van wilde maken. Toch had ze ervoor gekozen om zo min mogelijk de aandacht te trekken, dus had ze besloten om gewoon te gaan lopen. De pokémon liet een kleine brom horen en begon toen weer verder te lopen, Yuuki keek nog een keer achterover, voordat ook zij in de pas ging lopen.

Eventjes had ze rust gehouden, Mauville City was niet al te ver weg meer, maar ze had nu wel lang gelopen. Ze had haar Luxray en d’r Sableye bij zich geroepen en had wat te eten uit haar tas gehaald. Gelukkig had ze nog wat lunch kunnen pakken, voordat ze aangekomen waren in Hoenn, ze had immers geen zin om om te komen van de honger onderweg. Rustig schonk ze voor haar pokémon wat te eten in hun bakken, waarbij ze rustig met z’n tweeën naast elkaar gingen eten. Wat een verschil was ‘t toch. Een Luxray, die er imponerend, grootst en machtig uit zag, en dan daarnaast een Sableye, die een en al derp was. Ze grinnikte zachtjes, het zag er best wel geweldig uit. Als ze nu een fototoestel had gehad, had ze er een foto van gemaakt. Diep van binnen was te merken dat Yuuki nog altijd gewoon een klein kind was. Ze wist dat ze volwassener moest zijn en moest doen, omdat ze bij Team Rocket zat, maar eigenlijk zou ze er alles voor doen om weer eventjes kind te zijn. Om bij haar ouders te zijn en net haar eerste pokémon te hebben gekregen. Nu had ze een volledig team achter zich staan, waarbij haar Luxray en Sableye haar meest geliefde pokémon waren. Ook had ze een fossiel in handen weten te krijgen, die ze ook nodig moest gaan trainen, maar ze wist nog niet voor wie ze de Anorith wilde inwisselen. Misschien dat ze de training van haar Vullaby nog eventjes ging uitstellen en in plaats daarvan de Anorith gaat trainen. Maar dat waren alleen nog maar plannen voor de toekomst. Nu moest ze eerst die brief fatsoenlijk zien af te leveren. Ze kwam weer overeind, verzamelde de bakjes van haar pokémon, die ze rustig weer in haar tas stopte, en riep ze bij elkaar zodat ze weer verder konden gaan. Mauville City was immers niet zo heel erg ver weg, maar ze wilde koste wat kost voorzichtig zijn.

Eenmaal binnen de stad, keek ze op een papiertje dat ze bij zich had gekregen van diegene die haar ook de brief had gegeven. Er stond het adres op waar ze de brief moest afleveren. Het probleem was alleen dat Mauville City groot was en zij als klein meisje, had nog wel eens problemen met daarin iets te kunnen vinden. Waarschijnlijk moest ze bij een of ander groot gebouw zijn, waar ze een of ander persoontje moest gaan zoeken. Een beetje verdwaald dwaalde ze door de straten van Mauville City, terwijl ze om zich heen keek. Alles leek hier op elkaar, dus dat kon nog wel eens problematisch zijn. Tenminste, zo iets dacht ze, totdat ze een zacht gesis naast zich hoorde. Er stond een vent in een zijstraatje, een beetje anticlimactisch vond ze zelf, maar goed. Rustig wandelde ze erop af. ”Jij bent dat Team Rocket grietje toch? Dat jonkie?” Yuuki zuchtte, ze had zichzelf een leuke reputatie gekregen met haar jonge leeftijd blijkbaar. ”Dat ben ik ja, Yuuki is de naam,” De man keek langs haar heen, duidelijk geen aandacht aan haar bestedend. Ze gromde zachtjes en wilde hem een trap tegen zijn schenen geven, maar goed. ”Heb je ‘m, heb je de brief?” werd er aan d’r gevraagd. Ze keek hem een beetje scheinheilig aan. ”Hoe weet ik dat jij diegene bent waar ik ‘m aan moet afleveren? Laat eerst maar eens zien dat je te vertrouwen bent,” snauwde ze hem toe. De man pakte een kaartje uit zijn binnenzak en stak ‘t haar toe. Haar rode ogen gleden over het grijze kaartje, waarop stond dat hij een undercover Team Rocket scientist was. Zag er naar uit dat ze hem dus maar op zijn woord moest geloven. ”Goed dan, ik geef je de brief. Maar zodra er iets mis blijkt te gaan, krijg je m’n volledige team achter je aan,” waarschuwde ze hem. De man keek eventjes zenuwachtig naar de Luxray die achter haar stond en knikte vluchtig. Ze haalde de brief uit haar binnenzak en stak ‘t ‘m toe. Daarna glimlachte ze eventjes en leunde tegen haar pokémon aan, wachtend totdat de man wegging.