That haircut.

Met een diepe zucht ging een jongen met zijn hand door zijn haar, terwijl hij uitkeek over het water. De afgelopen week was enorm hectisch geweest en had hem compleet afgeleid van zijn bedoeling om te trainen voor de tweede gym, terwijl de gebeurtenissen wel enorm goed voor zijn Pokémon waren geweest. Ronan was gegroeid. Bijna onnatuurlijk snel. Hij was geëvolueerd en beschikte zelfs over de aanval Hydro Pump, waardoor een tegenstander al vrij snel in het nadeel was, gezien de gigantische kracht van de aanval. Ook Garrett was enorm gegroeid en kende nu eindelijk een echte bug-type aanval, al zou hij hier niets aan hebben tijdens de gym. Immers stond zijn strategie al vast. Tot slot hadden ze een nieuw teamlid. Aangezien hij nog niet de kans had gehad haar voor te stellen aan het team, had hij besloten dat nu het perfecte moment was.
Met een glimlach op zijn gelaat gooide hij vier Pokéballs de lucht in. Hieruit kwamen zijn vier trouwe Pokémon. Tyrion, zijn starterpokémon die was uitgegroeid tot een krachtige Charizard. Garrett, de Scizor die geen angst leek te kennen. Altaïr, de Aerodactyl die eindelijk een brein leek te ontwikkelen. Ronan, de jonge powerhouse… Alleen Ronan kende Arya al. Immers had hij tegen haar gevochten en was hij erbij toen ze zich bij het team voegde.
“Jongens, ik ga jullie voorstellen aan een nieuw teamlid,” sprak hij met een kleine glimlach. Hij pakte de laatste Pokéball en opende deze, waardoor een kleine Mawile zichtbaar werd. Ze richtte haar rode ogen eerst op de Charizard, wie een enthousiaste kreet liet horen, waardoor een glimlachje zich op haar gelaat vormde. Vervolgens keek ze naar de Scizor, wie enkel een klein glimlachje liet zien. Aiden grijnsde ook even kort. Voor Garrett betekende dat kleine glimlachje al heel wat. De Aerodactyl duwde zijn neus tegen de Mawile aan en slaakte een enthousiaste kreet, bevestigend dat hij het teamlid wel zag zitten. Ronan liep tot slot op haar af en stak zijn hand uit, welke de Mawile met een glimlachje schudde.
“Arya, welkom in het team,” glimlachte Aiden, voor hij neer hurkte. De Mawile draaide zich om en keek hem aan, haar rode ogen groot. “Bij ons zul je nooit achtergelaten worden,” sprak hij haar vriendelijk toe, voor hij zijn hand over haar kopje liet gaan. Ze glimlachte naar hem en sloot haar ogen even genietend.
“Vandaag gaan we eindelijk terug naar Cyllage City, jongens,” sprak hij tegen het team, terwijl hij opnieuw recht ging staan. “De laatste keer verloren we in de gym, daarom heb ik nu een heel andere tactiek. Jullie zijn allemaal stukken sterker geworden, dus… Laten we het beste hopen,” glimlachte hij. Hij kreeg meerdere enthousiaste kreten te horen, waarna hij zijn blik op de Mawile richtte. “Voor nu wil ik graag dat je toekijkt,” sprak hij. “Indien Ronan en Garrett het niet aankunnen, zou ik je heel graag achter de hand willen houden. Maar, aangezien je pas in het team zit, denk ik dat het handig is als je ons eerst bezig ziet,” glimlachte hij naar de Mawile. Deze knikte met een fronsje. Ja, hij wilde dat ze toe zou kijken. Zo had Ronan ook geleerd om sterker te worden. Immers leerde je enorm veel vanaf de zijlijn, aangezien je daar beide kanten van het gevecht kon zien. Je kon de fouten zien die gemaakt werden en de strategie bestuderen. Natuurlijk wist hij dat de Mawile - aangezien deze deels fairy en deels steel was - een enorm voordeel zou hebben op de Tyrunt. Maar, hij had Ronan speciaal getraind voor die Pokémon. Ronan was sterker en maakte al langer deel uit van het team, dus hij zou hem die kans niet ontnemen.
“Oké,” zuchtte hij, voor hij de Pokémon allen liet terugkeren in hun Pokéballs. Het was nu tijd om richting de gym te gaan.

Na een korte tijd gelopen te hebben, kwam hij dan ook aan bij de ingang van de gym. Dit was al de tweede keer dat hij hier was, dus deze keer stapte hij een stuk zekerder naar binnen. “Hey, gymleider?” riep hij luid door de gym, waarna de donkere man op hem af kwam lopen. ‘Hey! Jij was de jongen met de Aerodactyl,’ merkte deze meteen op en Aiden snoof zachtjes. Dus, dat was het enige wat hij zich herinnerde? ‘Kom je hier voor een revanche match?’ vroeg de man toen met een glimlachje, waarop Aiden knikte. “We hebben hier hard voor getraind,” grijnsde hij. De man keek hem even met een fronsje aan, maar zette uiteindelijk weer een glimlach op. ‘Top! Dan zie ik je boven!’ sprak hij enthousiast, voor hij zichzelf aan de klimwand zette en begon te klimmen. Aiden voelde de irritatie opwellen bij het zien van de gast. Waarom kon hij niet gewoon iets over dat achterlijke haar heen trekken? Dan hoefde hij er niet zo naar te kijken…
Al wilde hij eigenlijk niet klimmen, weigerde hij om aan te horen hoe hij het ‘niet kon’, dus zette hij zijn handen aan de uitstekende dingen op de muur. Voorzichtig zette hij zijn voeten ook op uitsteeksels, waarna hij naar hogere uitsteeksels greep en zichzelf zo omhoog werkte op de muur. Het was niet zozeer een lastige klus, immers was een klimmuur niet het gevaarlijkste op deze wereld, vooral niet aangezien deze meerdere stukken had, waardoor je nooit helemaal naar beneden kon vallen. Het was een vooral irritante bezigheid, simpelweg omdat het opgedragen was door een vent met steentjes in zijn haar, iets wat voor altijd iets zou blijven waar de roodharige jongen een enorme hekel aan had.
Het duurde dan ook niet al te lang voor hij boven was aangekomen. Met een lichte glimlach keek hij de man aan. “Dus, tijd om te beginnen?” vroeg hij rustig. De man leek even te fronsen, maar nam zonder nog veel te zeggen zijn plaats op het veld. Aiden liep ook naar zijn kant, waar hij de Mawile uit haar bal liet. Verbaasd keek de kleine Pokémon om zich heen, om aan zijn voet te blijven staan. ‘Nog een toeschouwer?’ vroeg de man, doelend op het feit dat Aiden dit de laatste keer ook had gedaan. “Kijken en leren,” grijnsde Aiden alleen, voor hij de Mawile even met een glimlachje aankeek. Ja, ze zou zeker kunnen leren hiervan, ongeacht of hij zou winnen of niet.
‘Het gevecht is over als alle mogelijke Pokémon van de uitdager of uitgedaagde zijn uitgeschakeld,’ werd er gezegd. ‘De uitdager mag al zijn Pokémon gebruiken,’ werd er nog vervolgd, waarop Aiden knikte. Hopelijk zou dat niet nodig zijn.
‘Begin!’

Een Pokéball vloog de lucht in en al gauw stond de bekende Tyrunt op het veld, grommend naar zijn tegenstander. Aiden glimlachte even droogjes en haalde een ball van zijn riem, welke hij met een lichte boog de lucht in gooide. De ball draaide vrolijk rond, voor deze zich opende en een Wartortle liet zien. De Pokémon liet een enthousiaste kreet horen bij het zien van de veel grotere fossielpokémon en de gymleider fronste. ‘Een… Jonkie?’ vroeg hij verbaasd. ‘Je komt terug met een jonkie?’ vroeg hij toen geamuseerd. Aiden glimlachte droogjes. “Dat klopt,” grijnsde hij rustig. De Mawile leek ook licht te fronsen bij het zien van het verschil in grootte tussen de twee Pokémon, waardoor Aiden haar even geruststellend aankeek. Hij wist zeker dat Ronan al klaar was voor evolutie, wat betekende dat hij bewust ervoor koos klein te blijven. Immers had een kleinere Pokémon een grotere kans om iets te ontwijken. Ronan’s gevechtstijl leunde dan ook heel erg op zijn snelheid. Als hij ooit zou evolueren, zou hij zijn complete stijl moeten omgooien.

“Ronan, begin met een Aqua Tail!” riep Aiden. De Wartortle schoot op de Tyrunt af. Zijn fluffy staart werd omhuld door water, om hiermee de Tyrunt te rammen. ‘Bite, Tyrunt!’ riep de gymleider echter. Dit was een tactiek die veel mensen schenen te gebruiken. Zowel de voormalig eigenaar van de Mawile als zijn vader hadden dit beiden gedaan als Ronan eraan kwam met een Aqua Tail, waardoor het niet moeilijk was geweest de aanval te voorspellen.
“Rapid Spin!” riep Aiden. Vlak voor de tanden van de Tyrunt in de staart van de Wartortle zouden zinken, keerde deze terug in zijn schild en begon hij te draaien. “Water Gun!” riep Aiden vervolgens. Nog altijd draaiend vuurde de Wartortle een water gun af, waardoor de Tyrunt vol in de kop werd geraakt door het water.
De Wartortle landde vrolijk op de grond en sprong enkele passen naar achteren, om een eventuele tegenaanval te kunnen ontwijken. ‘Goed,’ werd er enkel gezegd en Aiden liet een lichte glimlach over zijn gelaat trekken. Ja, Ronan was enorm snel en had aanvallen waardoor er veel te ontwijken viel.
“Rain Dance,” sprak Aiden rustig. De Wartortle knikte en vuurde een bal af de lucht in, waardoor het begon te regenen. De gymleider fronste heel even. “Rain Dish,” sprak Aiden rustig. “Niet alleen worden wateraanvallen versterkt door de regen, ook herstelt het mijn Wartortle,” grijnsde hij toen. Ja, Rain Dance was door deze combinatie aan voordelen een veel gebruikte aanval geworden van de Wartortle.
‘Stomp!’ riep de man uit en de Tyrunt schoot op de Wartortle af. “Iron Defense!” riep Aiden uit. Een blauwe laag omhulde de Wartortle. De Stomp raakte, maar deed veel minder damage gezien de Iron Defense. Immers wilde Aiden hem dichtbij hebben. “Blizzard!” riep Aiden daarom, net toen de aanval had geraakt. De Wartortle opende zijn bek en vuurde een blizzard af, welke de Tyrunt vol raakte gezien de korte afstand. Critical Hit.
“Nu, Water Pulse!” riep Aiden. ‘Bide!’ riep de man echter snel. De Water Pulse raakte, waarna de Tyrunt de Wartortle ramde en twee keer de damage deed van de Water Pulse. Even gromde Aiden kort. “Gaat het, Ronan?” vroeg hij met een zucht, maar de Wartortle leek nog lang niet klaar te zijn met het gevecht. Al deed de Bide veel damage, had de Wartortle nog enorm veel energie over. Ja, in tegenstelling tot de laatste keer waren ze nu veel sterker. Vooral de Wartortle was enorm gegroeid en was zowel Altaïr als Garrett, en zelfs Tyrion voorbij gegaan! Nu de zogenoemde Powerhouse van het team, was het aan hem om in zijn eentje de Tyrunt neer te halen. Immers waren hier de vorige keer zowel Garrett als Altaïr voor nodig, iets wat totaal niet handig was geweest, aangezien Garrett een veel groter voordeel had tegen de Amaura. Maar goed. Het verleden konden ze niet veranderen, dus deze keer zouden ze het wel goed doen.
“Ronan, Blizzard!” riep Aiden. De Wartortle schoot een Blizzard af op de Tyrunt, wat raakte gezien het verschil in snelheid van de twee. ‘Tackle, Tyrunt!’ riep de Gymleider daarom. Het begon duidelijk te worden dat de Tyrunt aan het einde begon te raken. Immers was Ronan van een veel hoger level en waren aanvallen als Blizzard super effectief tegen een Pokémon als hij.
“Protect,” zei Aiden op het laatste moment. Een Protect omhulde de Wartortle, waardoor de Tackle geen enkel beetje damage deed. “Nu, Hydro Pump,” sprak Aiden rustig. De Wartortle knikte. Een bol water vormde zich voor de bek van de Wartortle, waarna dit zich vervormde tot een platte cirkel, waar een enorme hoeveelheid water uit schoot, vol tegen de Tyrunt aan. Gezien de Rain Dance was deze aanval nóg sterker dan normaal, waardoor het een enorme schade aanrichtte bij de grote fossielpokémon.
“Nu wil ik dat je het afmaakt. Blizzard,” sprak Aiden. De Wartortle opende zijn bek opnieuw en creëerde een Blizzard. De Tyrunt, wie nog aan het bijkomen was van de Hydro Pump, werd vol geraakt en landde op de grond.

‘Tyrunt is uitgeschakeld! Wartortle wint!’ werd er geroepen en Aiden keek met een enorme grijns naar de Wartortle, wie enthousiast rondsprong in het natgeworden veld. De regen begon al langzaam weg te trekken, immers duurde dat niet heel lang. Toch had de regen flink geholpen en zijn aanvallen krachtiger gemaakt, plus wat van zijn energie hersteld waardoor de Pokémon nog flink wat over had, mocht Garrett de Amaura niet aankunnen.
‘Keer terug, Tyrunt,’ werd er gezegd, waarna Aiden aan werd gekeken. ‘Je bent vooruit gegaan,’ zei de man rustig en Aiden grijnsde zijn tanden bloot. ‘De Wartortle heeft een enorme kracht, ik had hem niet mogen onderschatten,’ zei hij toen. ‘Maar, je bent er nog lang niet!’ riep hij toen, voor hij een tweede Pokéball de lucht in gooide. Uit deze ball kwam, zoals verwacht, een Amaura. De Pokémon die de vorige keer Tyrion en Altaïr had uitgeschakeld, maar deze keer tegen Garrett zou komen te vechten. De Pokémon die vorige keer geen enkele tegenstander had overwonnen.
“Jij ook, Ronan. Goed gedaan,” grijnsde Aiden. Even zag hij de verbaasde blik op het gezicht van de gymleider terwijl hij zijn Wartortle liet terugkeren. Al zou het een redelijke keuze zijn tegen een Amaura, was Aiden niet van plan het zo simpel te spelen. Nee, Scizor had óók geen zwakte tegen IJs - ½ damage - en had drie aanvallen die vier maal de normale schade aanrichtten bij een Amaura, aangezien IJs en Rots beiden enorm zwak waren tegen zowel fight- als steel-type aanvallen.
“Garrett, jouw beurt jongen!” riep Aiden daarom. Uit de ball kwam de Scizor, wie zijn scharen kruiste bij het zien van zijn tegenstander. Zijn gele ogen priemden richting de man met de steentjes in het haar, waardoor Aiden kort glimlachte.

“Garrett, Focus Energy!” begon Aiden direct. Door het focussen had de Pokémon een grotere kans op het halen van een goede klap. Hij zou de zwaktes van de ander makkelijker in kunnen zien, dus zou het halen van een Critical Hit makkelijker zijn. Dit zou enorm gunstig uitkomen als het in combinatie met één van de super effectieve aanvallen gebeurde.
‘Amaura, Take Down!’ begon de gymleider daarna. “Metal Claw!” reageerde Aiden direct. De Amaura kwam op de Scizor af rennen, welke zijn klauw liet gloeien. Hij wist de Amaura vol te raken met de stalen klauw, wat natuurlijk enorm effectief was, maar werd zelf ook geraakt door de Take Down. Gelukkig deed dit niet enorm veel schade bij de Scizor gezien zijn steel-type, al schoof hij wel wat naar achteren.
‘Mist, Amaura!’ riep de gymleider al snel. De Amaura creëerde een dikke mist, die het veld bedekte waardoor er niets meer zichtbaar was. “Razor Wind!” riep Aiden echter. De Scizor gebruikte zijn klauwen om sterke windvlagen te creëren, die de mist lieten verdwijnen. “Nu, Brick Break!” riep hij uit. Uit de wegtrekkende mist kwam de Scizor tevoorschijn, welke de Amaura vol met zijn klauw boven op haar kop raakte. Gezien zijn Ability waren aanvallen als Metal Claw en Bullet Punch 1½ keer zo sterk als normaal. Gezien dit ook nog eens keer vier zou moeten, waren het ineens enorm sterke aanvallen, waardoor de Amaura even kort door haar poten zakte bij het voelen van de schade die deze aanval had aangericht.
‘Aurora Beam!’ werd er echter geroepen en een krachtige straal raakte de Scizor, waardoor hij enkele meters naar achteren schoof. Helaas voor haar was alles deze keer goed uitgedacht en deed ook IJs niet veel tegen de Scizor, waardoor de schade opnieuw gehalveerd werd.
“Garrett, Bullet Punch!” riep Aiden luid. De Scizor schoot weer richting de Amaura, om haar te raken met zijn Bullet Punch. Dit lukte en hij wist zijn scharen meerdere malen tegen haar aan te slaan, voor de Amaura werd gecommandeerd een Rock Throw te doen, waardoor de Scizor naar achteren gegooid werd. Hij landde wat ongemakkelijk terug op zijn voeten en gromde zacht. Immers deed die aanval wel een normale schade tegen de Scizor.
‘Icy Wind!’ werd er geroepen en een ijzige wind schoot richting de Scizor. “Er doorheen en Metal Claw!” riep Aiden hard. De aanval zou raken, maar hierdoor zou de Amaura ook de kans verliezen om de aanval van Garrett te ontwijken, welke vele malen effectiever was dan haar Icy Wind.
Garrett luisterde meteen en trotseerde de aanval, erdoorheen schietend alsof het niets was. Zijn schaar begon te gloeien en hij ramde de Amaura ermee, waardoor deze even kort door haar poten zakte. ‘Thunder Wave!’ riep de gymleider toen en Garrett had niet de kans om het te ontwijken. De Scizor werd geraakt door de Thunder Wave, waardoor hij verlamd raakte. Dit zou hem belemmeren zijn aanvallen te gebruiken, waardoor Aiden kort gromde. Dat betekende dus dat ze het snel af moesten ronden, anders was de kans er dat de Amaura opnieuw de winst in handen zou nemen. Echter had hij deze keer al zijn andere Pokémon nog over, dus zou ze hen dan ook moeten verslaan.
“Razor Wind!” riep Aiden, maar de Scizor bleef staan, verlamd door de aanval. ‘Take down!’ riep de Gymleider toen en de Scizor werd vol geraakt door de Take Down, waardoor hij tegen de grond landde en zich met enige moeite overeind werkte. Aiden wist maar al te goed dat de Amaura niet al te veel energie meer over had. Immers ademde ze zwaar en leek ze niet meer gemakkelijk te staan. Elke aanval kon dan ook de laatste zijn en Aiden moest ervoor zorgen dat dat snel zou gebeuren.
“Brick Break!” riep hij daarom uit. De Scizor leek nu te kunnen bewegen en schoot op de Amaura af. Zijn klauw gloeide wit en hij raakte haar vol tegen het hoofd ermee, waardoor ze door haar poten zakte en tegen de grond terecht kwam.

Aiden balde zijn vuisten kort. Nu was opnieuw het moment daar. Zou ze weer opstaan, was het misschien een beter idee om Garrett in te wisselen voor Ronan of Arya. Toch hoopte hij opnieuw dat dit genoeg zou zijn. Dat hij, met alle voorgaande trainingen, nu toch echt gewonnen zou hebben.