Shiver Shiver [+Taiga Deshi]

Ze had zich netjes aan haar ouderwetse kaart gehouden en de route gehoorzaam gevolgd die hij aangaf naar Cyllage City. Natuurlijk had ze weer probleempjes gehad met de papieren kaart, want ze had de grot die erop stond aangegeven niet zien staan. Hoe ze overheen had gelezen, Arceus mocht het weten. De naam van de grot stond aangegeven als Connecting cave. Kom op Taiga, er staat letterlijk cave in de naam. Slim bezig hoor. Het was nu ook veel te laat voor haar om terug te keren naar het stadje waar ze vandaan was gekomen. Dan zou al de moeite die ze had gedaan voor niks zijn geweest, en dat zou te zonde zijn. Kwaad stopte Taiga haar kaart terug in een van haar zakken om naar de grotingang te kijken. Pfft dit zag er dus echt niet gevaarlijk uit, ze kon de weg erdoor vast wel vinden zonder die stomme kaart. Vastberaden stapte ze de grot in om om zich heen te kijken. Veel van de grot kon ze niet zien omdat het steeds donkerder werd naarmate je verder de smalle gang in liep. "Brendon, kun jij de weg hieruit proberen te vinden?" vroeg ze zachtjes aan de Growlithe. Na haar vraag voelde ze hoe de kleine puppy langs haar benen heen liep om vervolgens voor haar te gaan staan. Mooi. Ze had nu in ieder geval een betere gids dan de doormidden gescheurde kaart. Met snelle en onhandig grootte stappen liep ze achter de Growlithe aan die voor haar de weg door de grot probeerde uit te vogelen. Na een poos in het donker gelopen te hebben begon haar geduld al aardig op te raken. Donker was sowieso niet iets leuks, maar dat er geen einde aan de lange gang leek te komen irriteerde haar. "Brendon gebruik je Ember tegen de rotswanden," gromde ze naar de Growlithe. Als ze de weg niet kon vinden, waarom dan geen nieuwe maken? Brendon was ondertussen gelukkig wel gewend geraakt aan de aparte commando's die ze hem soms gaf, dus luisterde ook braaf. Ze zag hoe er rode vlammetjes ontstonden in de duisternis, maar dat was niet het enige wat was ontstaan. "Wacht Brendon," sprak ze tegen de Growlithe om met samengeknepen ogen de richting op te kijken waar het andere licht vandaan kwam. Een fel wit licht werd door iemand tegen het plafond van de grot gehouden waar allemaal Zubat's zonet nog lekker aan het slapen waren. Welke idioot hield er dan ook een fel licht tegen het plafond van een grot aan? "Pas dan ook op met dat licht," siste ze naar de persoon toe om naar het plafond te kijken waar de hoeveelheid Zubat's kwaad vanaf vloog. Als zijzelf nu niet in gevaar was had ze de persoon het lekker zelf laten afzoeken, maar aangezien de Zubat's haar ook als schuldige zagen moest ze wel wat doen om zichzelf te beschermen. "Growl." Na haar commando begon de Growlithe dreigend en hard richting de vleermuizen te grommen, in de hoop ze ermee te kunnen afschrikken.

Ze was een of andere idioot tegen gekomen die het een slim idee leek te vinden om een fel licht tegen het plafond van de grot aan te houden. Waarom was zij degene die altijd van die idioten mensen moest tegenkomen? Ieder normaal mens kon wel bedenken dat je een plafond niet moest belichten vanwege de hoeveelheid vleermuizen die er konden zitten. Het was geen verassing dat die er natuurlijk nu ook zaten.  "Pas dan ook op met dat licht," had ze gesist, in de hoop dat de persoon het licht uit schrik weg zou stoppen. Maar nee hoor, het mevrouwtje moest weer eigenwijs zijn en begon schaapachtig te lachen. Taiga wist niet wat ze zo grappig vond aan de situatie waar ze zich nu in bevonden, want zij zag er het lollige namelijk niet in. "Vind je dit soms grappig?!" antwoorden ze kwaad om haar vuisten te ballen. Ze kon er niet tegen dat het meisje de situatie die zij had veroorzaakt grappig vond. Ondertussen was zij met Brendon al die vleermuizen aan het weg jagen, zonder dat het meisje hielp. Lekker dan. “Heb je geen electric type?” vroeg het meisje uiteindelijk. "Lijkt het erop dat ik die heb?" kaatste ze geïrriteerd terug. Waarom zou ze zich nu in Arceus naam zorgen moeten maken over Pokémon types, terwijl ze hier met een zwerm Zubat's te maken hadden. "Ga je nog helpen of ga je je heilige handjes hier niet aan vuil maken?" Als ze niet van plan was om haar te helpen werd er een Ember naar haar afgevuurd in plaats van naar de Zubat's.

De blondine leek het niet leuk te vinden wat voor toon Taiga naar haar had opgezet, want na elk woord dat ze zei zag ze hoe het meisje steeds bozer werd. Dat was dus precies het gene wat Taiga wilde bereiken, haar zo kwaad mogelijk krijgen om te zien tot waar ze toe in staat was. Dit kon dus uiteindelijk nog leuk gaan worden ook. Net toen ze haar mond weer wilde opentrekken om iets brutaals tegen haar te zeggen, zag ze hoe de blondine haar vuisten had gebald en dreigend haar richting op kwam gelopen. Tsk. Dacht de blondine nou werkelijk dat ze haar op deze manier bang kon maken? “Heilige handjes?! "Ja die heb jij ja," greens ze gelijk gemeen terug. Dit alles was immers allemaal haar eigen schuld. Als ze nou niet zo dom was geweest en niet met het licht van haar Holo Caster op het plafond had lopen schijnen dan was dit allemaal niet gebeurd. Maar ach, het meisje was blond en blondjes waren nou eenmaal niet de slimste mensen die er op de wereld rondliepen. Even was ze Brendon vergeten die nog steeds druk in gevecht was met de vleermuizen, maar keek gelijk zijn richting op toen hij ineens een pijnlijke piep slaakte. Uit haar ooghoeken zag ze dat een zwerm Zubat hem gezamenlijk stond aan te vallen. Het was zo laf om met zoveel tegen één te vechten, daar gingen ze voor boeten. "Brendon bijt ze allemaal dood," siste ze kwaad, het duidelijk niet pikkend. Met zijn tanden ontbloot rende de Growlithe op de zwerm Zubat af die net recht voor zijn neus werden aangevallen door een elektrisch geladen vuist. Kwaad draaide Taiga zich om naar het meisje, duidelijk niet dankbaar zijn dat zij voor een deel het probleem met de Zubat had opgelost. "Ik had ze ook zonder jou hulp kunnen afmaken hoor."

Brendon wilde net zijn vlijmscherpe tanden in de huid van de Zubat zetten, maar een elektrisch geladen vuist zorgde ervoor dat de Zubat al werden uitgeschakeld voordat hij ook maar iets kon doen. Verward landde de Growlithe weer op zijn vier pootjes om met grote puppy ogen naar de geëlektrocuteerde lichamen van de Zubat te kijken. Kwispelend keek hij naar Taiga om terug haar kant op te lopen, denkend dat hij de schade op de vleermuizen had aangericht. Integendeel tot Brendon was zij ondankbaar, ze had dit namelijk zonder de hulp van de blondine willen oplossen. "Ik had ze ook zonder jou hulp kunnen afmaken hoor," sprak ze dan ook kwaad. Met een dodelijke blik keek ze de blondine vervolgens aan om haar blik op haar Pokémon te richten. Ze had de Pokémon nog nooit gezien, dus begon het groene lampje van haar Pokédex op te lichten. Te koppig om te kijken wat haar Pokédex over de Pokémon te zeggen had liet ze het ding in de zak van haar blazer zitten. “Oké,” antwoorden de blondine uiteindelijk heel koeltjes terug. Verward trok Taiga haar wenkbrauwen in een frons toen er geen woede uitbarsting kwam. Dit had ze dus niet niet verwacht van haar. De blondine commandeerde haar Pokémon te stoppen met aanvallen om alles aan Taiga alleen over te laten Uh oh.  “Laat maar zien dan. Maak ze maar af.” "Fine," gromde Taiga terug, te koppig om toe te geven dat ze geen partij voor de Zubat was.

"Brendon gebruik Ember om die krengen uit de lucht te schieten." De Growlithe opende na Taiga's commando braaf zijn bek waaruit kleine rode vlammen richting de Zubat schoten. Enkele vlammen raakte een paar van de vleermuizen, maar de rest miste ze allemaal. Bijtend op haar onderlip keek ze toe hoe een groepje vleermuizen Brendon begonnen aan te vallen. Een van de vleermuizen gebruikte een Wing Attack op Brendon waardoor het een directe hit werd. "Shit," piepte ze luid toen de Growlithe door de klap enkele meters door de lucht achteruit werd geslingerd. Haar enige optie was nu nog Flame Wheel, maar die aanval beheerste hij nog niet goed. "Brendon gaat het nog?" vroeg ze zachtjes, ineens niet meer zo zeker zijn als daarnet. Toen de Pokémon met moeite overeind wist te komen en een kort knikje gaf als bevestiging dat het ging gaf ze hem het volgende commando: "Gebruik Flame Wheel, maar zet jezelf af om in de lucht te komen," Om snelheid te creëren rende Brendon de richting op van de vleermuizen om zijn bek te openen waaruit vervolgens vuur kwam. Met de snelheid en vuur maakte de Growlithe een soort balletje van zichzelf om met grote snelheid richting de vleermuizen te rollen. "Nu!" riep ze toen hij zich vlak voor de vleermuizen bevond. Brendon probeerde zich met de Flame Wheel van de grond af te zetten, maar slaagde hier niet in. Doordat hij zijn balans verloor zakte het balletje wat hij had gecreëerd in en verdween het vuur rondom hem heen. De vleermuizen waren nog erger geschrokken van het vuur dan van de aanval en stortte zich allemaal op de ingezakte Growlithe die geen kant meer op kon. Met een ruk draaide Taiga zich om naar de blondine en haar Pokémon om ze wanhopig aan te kijken. "Help alsjeblieft." piepte ze, bang dat haar trouwe partner iets ergs ging overkomen. Tranen ontstonden in haar ogen toen ze hoorde hoe de Growlithe van de pijn piepte door de vele hoeveelheid aanvallen. Smekend keek ze naar de blondine, ineens een complete moodswitch hebbend.

Ze had Brendon een aanval opgedragen die hij nog niet zo goed beheerste, iets wat geen slimme zet van haar was geweest. De Growlithe verloor in de Flame Wheel die hij gebruikt zijn balans, waardoor hij op de grond viel en het vuur rondom hem heen verdween. Geschrokken keek Taiga naar hoe de hoeveelheid Zubat op hem afvlogen en hem met z'n alle tegelijk begonnen aan te vallen. De ene gebruikte een Bite op Brendon terwijl de ander weer een Wing attack gebruikte. Om het schouwspel niet langer meer aan te hoeven zien draaide Taiga zich met een ruk om naar de blondine, haar vervolgens smekend aankijken. "Help alsjeblieft." Als Brendon hier niet heelhuids vanaf ging komen was het allemaal haar schuld. Zij was ontevreden geweest toen het meisje haar wilde helpen en had liever alles in haar eentje opgelost. Het deed meisje heel even niks waardoor ze de moed al opgaf, maar dat verdween toen ze haar Pokémon begon te commanderen. “Sivar, Fake Out! Ivar, probeer zoveel mogelijk van die beesten te elektrocuteren!” Godzijdank, ze hielp om de Zubat weg te jagen. Een opgeluchte zucht verliet haar mond toen haar Pokémon op de Zubat afstormde en begonnen aan te vallen. Als ze heel eerlijk was geweest had ze niet verwacht dat het meisje haar na alles nog wilde helpen, maar gelukkig was ze niet zo'n slecht mens als ze had gedacht. Verward keek ze naar het meisje toen ook zij naar het slagveld rende en als een malloot met haar handen begon te zwaaien. Probeerde ze met haar eigen kracht de vleermuizen voor Brendon weg te jagen? “Yo, is Brendon oké?” riep het meisje naar haar toe. Wat stond ze hier nou niks te doen, ze moest gaan helpen! Op haar allersnelst rende Taiga naar het slagveld toe om naast het lijfje van Brendon neer te hurken. "Brendon?" vroeg ze zachtjes, om hem vervolgens een heel zacht duwtje te geven. Langzaam kwam er beweging in het oranje lijf en stond hij al snel weer op zijn vier pootjes. "Ja hij is oké, dankjewel." sprak ze dankbaar naar de blondine. Heel even nam ze de Growlithe stevig in een knuffel die haar spontaan begon te likken. Een brede glimlach verscheen op Taiga's lippen om vervolgens haar blik weer op de Zubat te richten. Het waren er nog een paar, maar ze moesten allemaal verdwijnen. "Ember." De Growlithe opende niet veel later zijn mond om de kleine vuurdelen in het rond te schieten. Hopen dat dit genoeg was om de laatste vleermuizen weg te krijgen.

Dankzij de blondine had Brendon voor de rest geen schade meer opgelopen door de Zubat. Arceuszijdank dat de blondine haar ondanks haar gedrag nog wilde helpen met de op hol geslagen vleermuizen. Ze had gevraagd aan Brendon of het met hem ging, waarop hij een kort knikje als antwoord gaf Toen hij had geknikt wist ze dat alles oké met hem was om haar blik weer op de blondine te richten die nog steeds in gevecht was met de vele hoeveelheid Zubat. Tijd om haar een handje te helpen right? "Ember," commandeerde ze de Growlithe kortaf. Met zijn borst vastberaden vooruit opende hij zijn bek waaruit tientallen vlammetjes richting de Zubat schoten. Enkele vlammen raakte de irritante Pokémon, de andere miste ze, maar dat betekende nog niet dat de vleermuizen niet geschrokken waren. Piepend namen ze met z'n alle tegelijk de benen waardoor zij en de blondine weer alleen achter bleven. Prijzend gaf ze Brendon een aai over zijn -nu vieze- oranje vacht. "Goed gedaan," sprak ze met een trotse glimlach, desondanks het voor heel even compleet fout was gegaan.

“Heh, het is maar goed dat ik hem bij me had, want ik heb ook geen elektrische p–” De blondine haakte haar zin in het midden af, waardoor Taiga haar nieuwsgierig aankeek. Had ze soms iets angstaanjagend gezien waardoor ze was gestopt met praten? Net toen ze aan de blondine wilde vragen wat er met haar aan de hand was hoorde ze haar al zeggen: “Haha, domme ik. Shinx is elektrisch. Hahaha. Ha.” Wacht. Had ze een Shinx?! Dat waren toch die Pokémon met die blauwe schattige vacht en dat schattige sterretjesstaartje? "Heb jij een Shinx?" vroeg ze gelijk om naar de blondine om naar haar toe te lopen. "Mag ik hem zien?" Met smekende puppyogen keek ze de blondine aan, nu met haar smeekblik en kleine lengte net een achtjarige lijkend.

Het meisje had gezegd dat ze een Shinx als Pokémon had, iets waar Taiga super enthousiast over was. Ze hield immers van viervoetige vriendjes en een Shinx viel daar ook onder. "Heb jij een Shinx?" vroeg ze voor de zekerheid aan de blondine om haar kant op te lopen. Haar chagrijnige stemming van zonet was compleet verdwenen en het plaats gemaakt voor een iets wat vrolijkere Nu maar hopen dat dat ook zo ging blijven.  "Mag ik hem zien?" vervolgde ze met puppyogen om de blondine vervolgens smekend aan te kijken. Soms was ze echt wel een klein kind. “Wil je hem hebben? Hier, voor jou. Ik hoef er niks voor terug. Hij’s helemaal gratis,” sprak het meisje haastig tegen haar. Verward trok ze haar wenkbrauwen in een frons om de blondine compleet in de war aan te kijken. Voorzichtig nam ze de Pokébal van het meisje aan om er eens goed naar te kijken. "Wat heb je ermee gedaan?" vroeg ze met een frons, aangezien het niet logisch was dat een trainer zomaar zijn/haar Pokémon aan een wildvreemde gaf. "En waarom wil je hem niet?" vervolgde ze wantrouwend verder. Waarom zou ze één de Pokemon weggeven? En twee de Pokémon dan nog aan haar willen geven?