Ghostly Visite

Ze had zichzelf de opdracht gegeven. De laatste tijd had ze echt veel te veel op d’r luie reet gezeten. Het leven was volledig aan zich voorbij gegaan, terwijl zij zo ongeveer verzonken zat in haar eigen problemen. Er was een tweede infectie in haar ogen gekomen en was een tijd lang uit de roulatie geweest. Nu was ze er weer een beetje bovenop gekomen en begon langzaam maar zeker weer aan haar opdrachten binnen Team Rocket. Door de omstandigheden van de afgelopen paar maanden, was ze een stuk zekerder en een stuk geconcentreerde bezig met deze opdrachten. Ze wist nu eenmaal dat Team Rocket haar thuis zou zijn en dat ze daar mee moest leren leven. Ook had ze de moed opgegeven dat ze haar broer nog een keer terug zou zien. Ze had van hem wel Taba, haar Litwick, gekregen toen ze jarig was, al was dat een maand te laat gekomen maar goed. Nee, ze had die moed maar opgegeven. Nu zou ze zich gewoon volledig inzetten voor de organisatie waar ze nu voor werkte. Misschien dat, zodra ze oud genoeg was, ze zelf een paar rangen kon stijgen, want ze had nu echt wel door dat ze een van de jongste leden van Team Rocket was.
Daarnaast kon ze misschien wel promotie verdienen met de opkomende grote opdracht. Ze had ergens iets opgevangen over een overname in Mossdeep City, gelegen in Hoenn, en ze wilde zichzelf daarvoor wel graag opgeven. Misschien dat ze dan Allison, of Floyd, kon laten zien dat ook een dertien jarig meisje zich staande kon houden in een organisatie zoals Team Rocket. Toch wilde ze dat ze, voordat het zo ver was, eigenlijk wat meer in haar training had gestopt. Haar pokémon waren redelijk sterk, maar ze had geen gevarieerd team en dat merkte ze nu ze informatie aan het inwinnen was over de tweede gym. Ze had niets wat echt in het voordeel zou zijn tegen de Tyrunt en de Amaura van de gymleader en dat kon haar nog wel eens nakken. Het was misschien beter om deze gym rustig aan te doen en haar pokémon niet al te veel en snel uit te laten putten, zodat ze tussentijds zou kunnen switchen. Ze wist dat dat mogelijk was als uitdager zijnde, dus dat zou haar nek kunnen redden. Het witharige meisje zuchtte eventjes zachtjes, terwijl ze om zich heen keek.
Een week geleden was ze aangekomen in Cyllage City en was toen direct op onderzoek uit gegaan. Er waren immers maar weinig mensen die een vraag van een schattig uitziend meisje konden weerstaan en zodoende had ze al vrij snel informatie ingewonnen over haar volgende gymgevecht. Tevens had ze wat gesprekken opgevangen over Team Rocket in Lumiose City en had zichzelf er nieuwsgierig tussen gedrongen. Veel mensen waren erop tegen dat Team Rocket de stad had overgenomen, maar ze wisten dat er niets tegen kon worden gedaan. De organisatie was momenteel veel te sterk geworden en had aardig wat leden met sterke pokémon. Stiekem vroeg Yuuki zich af of de Elite Four, de sterkste trainers van de regio, Team Rocket kon stoppen, maar ergens ging ze er maar niet van uit.  Ze wilde er liever niet aan denken wat er ging gebeuren als Team Rocket alle macht kwijt raakte en dat ze dan weer op straat terecht zou komen. Ze dacht eventjes na aan een paar dagen geleden, toen ze Jace was tegengekomen in een Couriway Town en hoe verbaast hij was toen hij erachter kwam dat ze bij de organisatie hoorde. Hij had haar toen gespaard, dat had ze ook wel doorgehad, maar hij was er niet blij geweest toen hij erachter kwam wat ze voor de kost deed. Ze zuchtte zachtjes. Could she blame him? Ze wist waar Team Rocket toe in staat was, maar ze had geen familie meer over en als ze niet bij Team Rocket bleef, zou ze weer op straat belanden. Dat was nou ook niet echt waar ze op zat te wachten. Ze keek eventjes om zich heen. Misschien moest ze zich maar eens in de richting van de gym gaan bevinden, dan kon ze eens gaan kijken waar ze tegen terecht zou komen. Al wist ze van de pokémon zelf, ze zou ze graag eens in actie willen zien en dan het liefst nog niet tegen haar.

Op haar tenen stond ze voor het raampje van de gym. Ze was op het juiste moment binnen komen vallen, er was net een uitdager binnen en het gevecht was in volle gang. Op het veld stond de pokémon die ze uit de verhalen herkende als Amaura en tegenover haar stond een Pikachu. Rustig keek ze hoe het gevecht eraan toe ging. De gymleader vond het blijkbaar erg leuk om een uitdager te hebben en had al zijn focus bij het gevecht. Maar goed. De Amaura viel aan met een Aurora Beam, maar de Pikachu wist eronder uit te komen met een Quick Attack. Eventjes werd haar het zicht ontnomen toen de gele muis pokémon zichzelf ontladen met een Thunder aanval en toen ze weer door het raampje keek, stonden beide pokémon nog op hun poten. Holy, die Amaura moest sterk zijn als ze een Thunder aanval van een Pikachu kon overleven, tenzij die Pikachu gewoon op zo’n lager leven zat. Ze bleef staan kijken, het gevecht ging razendsnel heen en weer. Toch kon ze zien dat ze beide een harde klap hadden gekregen en dat het niet lang meer zou duren voordat de een de ander zou uitschakelen. Ze Zag hoe de Amaura een Take Down aanval wist te landen tegen de Pikachu, die daarna niet meer opstond. De tegenstander was uitgeschakeld en de Gymleader had gewonnen. Yuuki liet zich zakken langs de muur en dacht na. Dit kon een pittig gevecht worden, voor zover ze het kon zien en ze vroeg zich af welke pokémon ze zou gaan inzetten. Totdat ze opeens alles in elkaar wist te plaatsen en haar vuist in d’r open hand sloeg. Ze wist het, ze wist hoe ze dit gevecht kon gaan winnen! Ze kwam overeind en sprinten naar de ingang van de gym, ze zou die gymleader laten zien dat ze dit gevecht kon overwinnen!

”Wie ben jij?” werd aan haar gevecht bij de ingang van de gym. Yuuki keek omhoog naar de man en trok een wenkbrauw op. ”Yuuki Tsukino, ik kom de gymleader uitdagen,” zei ze zelfzeker. De man lachte en draaide haar om. ”Grant heeft al genoeg uitdagers gehad vandaag, poppy. Morgen mag je terug komen,” Yuuki keek met open mond naar de man toe en kneep haar ogen daarna tot spleetjes. ”Wie ben jij wel niet om mij tegen te houden! Als ik Grant niet mag uitdagen, wil ik dat van hem zelf horen en niet van een of andere blaaskaak die voor me staat!” beet ze hem toe en de man keek haar vreemd aan. Hij had waarschijnlijk niet zo veel pit achter een klein meisje verwacht. ”Wat is er aan de hand, Borus?” werd er opeens gevraagd en de man deed een stap achteruit. Achter hem stond Grant, de gymleader. Ze had hem net nog zien vechten en nu keek ze opeens tegen hem op, letterlijk dan, hij was lang, zeer lang. Ze knipperde een paar keer met haar ogen en speelde een glimlach op d’r gezicht. ”Ik wilde u graag uitdagen, mijn naam is Yuuki Tsukino,” zei ze daarna vrolijk en haar rode ogen glommen van excitement. Grant glimlachte en weefde haar dat ze mee mocht komen naar binnen. ”Maar, maar, Grant?” vroeg de andere man, die blijkbaar Borus heette. ”Het is al goed, ik kan er nog wel eentje aan voor vandaag,” legde Grant uit met een glimlach en ze liepen de gym verder in.
Eenmaal binnen de gym, stond het speelveld al klaar en Yuuki glimlachte eventjes. Haar tweede gym gevecht was een feit. ”Ben je er klaar voor?” werd aan haar gevraagd en het meisje pakte een pokéball van haar riem en knikte naar de gymleader. Liet dit gevecht maar beginnen!

VS

Twee pokéballs vlogen door de lucht heen en twee pokémon kwamen tevoorschijn. Yurei, de Sableye van Yuuki, keek gespannen om zich heen. Hij kon deze omgeving niet, maar toen hij merkte dat er een Tyrunt voor hem stond, sprong hij in aanvalshouding. Yuuki hoopte wel dat hij niet al te veel zou worden afgeleid van alle stenen om hem heen. Aangezien ze wist hoe graag Yurei opeens er vandoor wilde gaan om wat te eten te zoeken. Ze hoorde in haar zak haar pokédex piepen. Tyrunt are dinosaurian Pokémon, closely resembling theropods such as the Tyrannosaurus. Their bodies are grayish-brown, with a lighter gray shade on their bellies and lower jaw. The back comes to a peaked hump, and the tail is short and pointed. They have tiny forelimbs with only two clawed digits, both white. The hind legs are more robust, and its feet feature three white claws and an adjoining rear claw; this fourth digit is stone colored. The front part of each leg also features two, armor-like plates, which are rectangular in shape. Spiky, white "fur", similar to the primitive feathering on many dinosaurs, extends from the back of the neck. Their heads are proportionally large, with a ridged snout and powerful jaws. They have two pointed teeth in the lower jaw, and the upper jaw features tooth-like projections on either side and a slightly-decurved hook at the end. Their large white eyes are semicircular with a black border along the lower curve. Orange, triangular horns extend from above each eye and point away from the snout. A similar projection juts out of the tail. Tyrunt will throw tantrums and run wild if it encounters something it does not like. Its strong jaws have enough force to shred an automobile. This Pokémon lived millions of years ago. Yuuki grinnikte en keek naar Yurei. Dit zou een leuk gevecht gaan worden. Ze ging klaar staan en gaf ‘t eerste beval aan haar pokémon.

Yurei used Power Gem. Hit!
Tyrunt used Stomp, but it was not effective
Yurei used Shadow Sneak. Hit!
Tyrunt used Bite. Hit!
Yurei used Shadow Claw. Critical Hit!
Tyrunt used Ancient Power. Hit!
Yurei used Power-Up Punch, It’s super effective!
Tyrunt used Bit. But it missed
Yurei used Shadow Sneak
Tyrunt fainted

De twee pokémons werden beide terug geroepen en Grant pakte al snel een tweede pokémon erbij. Dat moest de Amaura zijn die ze eerder had gezien. Al snel stond inderdaad de ijsblauwe pokémon op het veld en Yuuki haalde haar pokédex erbij. Amaura is a calm creature that lived long ago in a cold land without violent predators. It is a quadruped, dinosaurian Pokémon similar to sauropods. It has a long neck and a short, stubby tail. Above its large, deep blue eyes are two sail structures, which are yellow at the bottom fading into pink towards the tips. These sails have an iridescent appearance. Additionally, the sails change colors to reflect Amaura's mood (green when happy, blue when sad, and red when angry), as seen in Pokémon-Amie. It has a light blue body with a white belly. A single dark blue crystal adorns each side of its body; these crystals permanently remain at freezing cold temperatures, as demonstrated in Pokémon-Amie, where the crystal freezes the hand that touches it. While its forelegs lack claws or digits, the hind legs each have a single white nail. As shown in the anime, Amaura have the ability to create auroras. Yuuki keek eventjes naar haar eigen pokémon die met een grijns rondzweefde. Ze had de Banette nog niet zo lang, maar ze wist dat het een sterke pokémon was. ”Ik weet dat dit je eerste gevecht gaat worden, Ikiryo, maar ik vertrouw in je,” zei ze tegen de vrouwelijke Banette. Die giechelde alleen maar en richtte zich daarna op het gevecht met haar tegenstander.

VS

Grant was haar helaas net voor en gaf het bevel voor een Thunder Wave aanval. Yuuki was niet snel genoeg om erop te reageren en zag hoe haar Banette in de lucht bleef zweven, terwijl kleine elektrische schokjes door haar lichaam heen schoten. Ze was verlamd geraakt en dit zou het gevecht een stuk moeilijker kunnen maken dan dat het nu al was. Gelukkig wist Yuuki wel hoe ze dit nu weer om kon draaien. ”Will-O-Wisp!” commandeerde het meisje en de Banette liet verschillende paarskleurige vlammetje verschijnen. Deze gleden in de richting van de Amaura, die kort daarna in vuur en vlam stond. Yuuki wist dat het vuur nu nog geen pijn zou doen, maar wel de burn status zou geven, waardoor er telkens een beetje leven door het vuur genomen zou worden. Hiermee zou ze een voordeel kunnen krijgen over de Amaura, zeker met de rest van de movepool van haar Banette. ”Val aan met Aurora Beam!” werd vanuit het niets geroepen en voordat ze het wist, werd haar Banette in de kleuren van de regenboog gezet. Ikiryo had niet kunnen bewegen door de verlamming en had niet weg kunnen komen voor de aanval. Maar ze kon wel reageren op de aanval. ”Gebruik Hex!” riep ze tegen haar pokémon. De Banette gloeide paars op en de Amaura slaakte een kreet van pijn, voordat deze wankelde op haar poten. Hex op zich deed niet al te veel schade, maar de damage werd verdubbeld zodra de tegenstander een status effect had, in Amaura’s geval dus de verbranding. Dit was precies zoals ze het had uitgedacht. Veel mensen onderschatte de kracht van een ghost type pokémon, maar ze konden toch best wel wat pijn doen. Helaas was deze Amaura een pittige tante en wist de aanval te doorstaan, maar ze zag hoe vlammetjes nog steeds over diens vacht heen wandelde. De burn was dus nog steeds bezig en ze kon er goed gebruik van maken om de pokémon uit te schakelen. ”Power Snow en daarna Ancient Power!” riep Grant daarna. De Amaura haalde diep adem en blies een storm aan sneeuw in de richting van de Banette. Blijkbaar was de pokémon geen fan van kou, aangezien ze in elkaar dook en zichzelf probeerde warm te houden. ”Let op!” riep Yuuki. Ze had gezien dat Ikiryo niet meer verlamd was geweest en dat kon ze nu gebruiken om de Ancient Power aanval te ontwijken. De Banette dook in de schaduwen en schoot zo onder de aanstormende Amaura door. ”Sucker Punch!” riep Yuuki daarna snel en terwijl Ikiryo uit de schaduwen kwam, werden haar vuistjes paars en begon ze als een gek in de slaan op de Amaura. Yuuki keek op van het gevecht. Zou dit voldoende zijn? De Amaura wankelde en viel op de grond. Nu maar hopen dat die zou blijven liggen. Het moest wel, het kon niet anders. Toch? Ze had dit gewonnen. Toch?

Terwijl ze eventjes niet aan het opletten was, werd haar Banette opeens door de lucht geslingerd en tegen een muur gegooid. Yuuki slaakte een gil en zag dat het een Rock Throw aanval van de tegenstander was geweest. Holy damn, deze Amaura was een pittige tante om het tegenop te nemen. Ze gromde zachtjes en zag hoe Grant stond te lachen naar haar. Hij vond het blijkbaar allemaal heel erg leuk, om te zien hoe haar pokémon werd afgeronseld. Ze kon natuurlijk van pokémon wisselen, maar Koumori had weinig effect tegen de Amaura en ze wist niet of Kimura nou wel zo veel schade kon aanrichten bij de Rock/Ice pokémon. Ikiryo moest het dus nog maar eventjes volhouden hiermee. Ze zuchtte zachtjes en haalde diep adem, eerst maar eventjes tot rust komen. Ze had genoeg getrained met haar pokémon, ze moest nu alleen nog de aanvallen goed herinneren en weten wat wel en wat geen effect zou doen op haar tegenstander. Helaas was Grant haar, weer eens, voor geweest en commandeerde een Mist aanval, waardoor het opeens een stuk … well … mistiger werd op het veld. Yuuki’s mondhoek ging iets omhoog, precies wat ze nodig had. Hier kon ze goed gebruik van maken, want nu kon de Amaura ook minder goed zien wat Ikiyro zou gaan doen en daar kon ze haar voordeel uit krijgen. ”Ikiyro, gebruik Phantom Force!” De Banette grinnikte zachtjes in haarzelf, voordat ze onder de mist door dook en in de schaduwen verdween. Mist zou haar geen schade doen, het zou er alleen voor zorgen dat ze geen aanvallen zoals Screech kon gebruiken om de stats van haar tegenstander te verlagen. Maar dat was Yuuki sowieso niet van plan, ze wilde gewoon keihard in de aanval gaan. Daar had ze alleen het probleem mee dat een Banette niet echt een movepool had waarmee ze dat kon doen, maar ze was gelukkig redelijk goed in improviseren, dus dat zat wel goed. ”Amaura, gebruik Ancient Power om het veld kapot te maken!” riep Grant opeens en het hele veld leek … uit elkaar te barsten? Daar leek het tenminste wel op, stukken grond schoten eruit en vlogen tegen de muur aan alsof er een of andere drill uit de grond zou kunnen komen. En dat allemaal door pure kracht. Ancient Power was zeker geen aanval om te onderschatten, daar was Yuuki inmiddels wel achter gekomen. Het geluk dat zij had, was dat Ikiryo door Phantom Force dit soort aanvallen kon ontwijken. ”Nu!” riep het kleine meisje opeens en achter de Amaura kwam de Banette opeens weer te voorschijn, ze gaf de Rock/Ice pokémon een harde slag tussen de ogen en liet ‘m achteruit schieten. ”Snel, val aan met Icy Wind!” riep Grant nog en de Amaura remde zichzelfd af door zich tegen de grond te duwen, waarna ‘ie diep adem haalde en de ijzige wind in de richting van de Banette blies. ”Ga de Icy Wind tegen met Shadow Ball,” zei Yuuki als antwoord erop en snel vormde Ikiryo een paarse bal van negatieve energie en gooide deze in de Icy Wind aanval. Het werd niet volledig geblockeerd, maar wel voldoende voor de Banette om te kunnen ontsnappen aan een ijzige windvlaag. ”Nu, Feint Attack en nog een keer Sucker Punch!” was Yuuki er daarna snel bij. De Banette verdween in een tel en verscheen naast de Amaura, waarna ze snel op de pokémon begon in te slaan met een fury van paarse vuistjes. ”Hou de aanval tegen met Thunder Wave!” riep Grant, maar de Amaura was te druk bezig met het ontwijken van de Sucker Punch om te luisteren naar zijn trainer. Nadat de aanval was afgelopen, schoot Ikiryo terug naar haar trainster en bleef zachtjes grinnikend in de lucht hangen. Yuuki vroeg zichzelf af of ze haar pokémon een Curse aanval kon laten uitvoeren, maar waarschijnlijk was Ikiryo al te veel verzwakt daarvoor. Ondanks dat ze Banette het niet zo snel liet merken, had ze wel door dat ze vermoeid begon te raken van deze aanvallen. Haar techniek met de Banette was immers dat ze snel en krachtig zou aanvallen om de pokémon zo snel mogelijk uit te schakelen, maar als het te lang ging duren dan had ze een probleem. Ikiryo was te snel uitgeput en kon het gevecht dan niet meer bijhouden, waardoor de tegenstander een voorsprong zou kunnen krijgen. Nu moest ze maar hopen dat die Amaura er snel bij neer zou vallen, zodat ze door kon gaan met de rest van haar taken. Dit was er immers alleen maar eventjes tussendoor gekomen. ”Night Shade!” zei Yuuki rustig en het veld werd donker, schemerig. Haar Banette leek verdwenen te zijn, voordat ze merkte dat ze in de richting van de Amaura was gedrongen en zichzelf nu zo demonisch mogelijk eruit liet zien. De Amaura liet een kreet van schrik horen toen de Banette opeens voor haar opdook en zetten een paar stappen achteruit. Ergens vond Yuuki het fraai dat een aanval die geen fysiek contact maakte toch schade kon aanrichtte, maar misschien zou ze dat wel nooit helemaal snappen. ”Aurora Beam!” Kwam nog van de andere kant en het veld was al snel gevuld met de kleuren van de regenboog, die in een kronkelende weg in de richting van de Banette schoten. ”Probeer ‘t te ontwijken met Feint Attack,” Ikiryo maakte een aanzet om te verdwijnen, maar was net te langzaam om de aanval te ontwijken. Ze slaakte een kreet, terwijl ze tegen de grond aansloeg en daar bleef liggen. ”Ikiryo?” vroeg ze moeizaam en ze wilde naar haar pokémon toe rennen. Het duurde een paar tellen en de scheidsrechter wilde net aangeven dat haar pokémon was uitgeschakeld, toen de Banette moeizaam overeind kwam. Ze haalde licht adem en kwam langzaam weer van de grond af. ”We moeten snel zijn, Ikiryo. Ben je klaar voor de genade slag?” vroeg ze aan haar pokémon. Deze draaide zich om naar haar trainster en knikte vermoeid. Als dit gevecht afgelopen was, zou ze een grote schaal eten krijgen en mocht ze goed uitrusten, maar voor nu moesten ze eerst dit gevecht winnen. ”Maak het af met Feint Attack en Sucker Punch!” riep Yuuki en Ikiryo was al verdwenen voordat het meisje überhaupt was uitgesproken. De Amaura keek vermoeid om zich heen, paranoïde over waar de geest pokémon nu weer vandaan zou komen. De Banette verscheen dan ook met een kleine “Boh” voor de ogen van de Amaura en gaf ‘m een paar raken slagen tegen de kop van de pokémon, waarna deze tegen de grond aan sloeg. Zou ‘ie nu wel blijven liggen?