Eh.. Mawile?

Wat vragend had Evie naar de persoon gekeken die een pokéball in haar hand gedrukt had, met de mededeling dat ze goed voor de pokémon moest zorgen. Wat verbaast stond ze daar nu dus, met een pokéball in haar handen. Wat was dit? Ze had in de afgelopen drie weken drie nieuwe pokémon gekregen. Oké, de Charmander had ze gekocht, maar zowel de Shinx - die ze ooit nog uit der pokéball moest laten, en dit nieuwe ding had ze op de meest rare manieren gekregen. “Eh..” Evie wist niet goed wat ze hiermee aanmoest. Natuurlijk wilde ze wel weten wat voor een pokémon dit was, maar eigenlijk wilde ze ook achter de persoon aan die de pokémon achterliet bij haar. Dit had vast wel een reden, je liet geen perfecte pokémon achter bij iemand.. De zwartharige slikte, enigszins benieuwd naar wat er voor een monster uit de pokéball zou komen. Naja, misschien was het wel een geweldig beest. Wist zij veel. Evie besloot echter wel uit de drukte te gaan die deze stad haar bood. Was wel fijner voor zowel haar als het beestje. Evie klikte de pokéball aan haar riem en baande zich een weg uit de drukte, op weg naar het bos wat in de buurt van dit stadje lag.
Na een korte tocht had ze het dan toch gevonden, het bos waar ze naar gezocht had. En ze had een bankje gevonden, wat natuurlijk ook wel fijn was. De omgeving was vrij rustig en ook niet al te dicht bebost, dus als de pokémon besloot er vandoor te rennen kon ze het dier nog terug krijgen. Natuurlijk was Evie ook zo slim om met het nieuwe geld enkele snoepjes - en sigaretten, voor het geval dit een nogal stressvolle situatie werd, gekocht, dus alles moest wel goed komen. Hoopte ze. De zwartharige zuchtte en klikte de pokéball van Syn eraf. Ze wilde eigenlijk alle pokémon uit hun pokéball laten, maar wat was vast een dom plan. Daarom besloot ze alleen Syn en de naamloze Charmander eruit te laten. Ze had al een naam bedacht voor het ding. Met hulp wel, maar ze had een naam. Als het aan de zwartharige gelegen had, had de Charmander ‘Hagedis’ geheten. Echt goed met namen was ze dus niet. Evie drukte op het knopje en stuk voor stuk kwamen de twee pokémon eruit. Syn bewoog haar kop omhoog en het leek alsof ze even naar de Charmander keek, maar algauw keek ze ongeïnteresseerd voor zich uit. De Charmander daarin tegen keek vrolijk om zich heen. Hij was nog nooit echt buiten zijn pokéball geweest, dus dit was erg interessant voor hem. Vrolijk keek het ding naar enkele plantjes die naast hem te vinden waren. “Goedemiddag,” sprak Evie op een vriendelijke toon. De Charmander keek haar aan en liet een vrolijk geluidje horen. Hij strekte zijn kleine pootjes uit naar het meisje, opnieuw met enkele vrolijke geluidjes. De Charmander was vrij klein, al was hij dan ook nog niet heel oud. Maximaal een weekje, misschien twee. Hij groeide nog wel. Al waren kleine pokémon ook wel schattig. Syn had een gemiddelde grote, niet te groot, niet te klein. De onbenoemde Shinx had hetzelfde, ze was niet te groot en niet te klein. De Trapinch daarin tegen was iets groter dan de gemiddelde trapinch. Daarom was Evie wel benieuwd naar haar nieuwe pokémon. Toen de Charmander een vrolijke brul liet horen en probeerde een van de plantjes om hem heen in brand te stelen keek Evie weer op. “Ho stop!” sprak ze grinnikend. De pokémon keek haar weer vrolijk aan. “Ik ga jou.. Keegan noemen,” sprak Evie vervolgens. De pokémon leek er niet echt op te letten, hij keek alleen maar vrolijk om zich heen. Syn leek door de enthousiasme van de Charmander ook ineens vrolijker. Dat was.. nieuw. Evie keek voor de zekerheid nog eens goed, maar het was echt zo. Syn was vrolijker.
Inmiddels vond ze toch wel dat het tijd was dat ze haar nieuwe pokémon ging bekijken. Ze was benieuwd ernaar, want ze wist immers nog niet welke pokémon het was. Zuchtend knikte ze, zonder te kijken, een pokéball eraf en drukte op het knopje. Er kwam een nieuwe pokémon voor haar te staan, een.. Mawile? De pokémon rekte zich uit en keek even om zich heen. Hierna keek ze naar de zwartharige, met een vrij vragende blik in haar ogen. Het was vast allemaal erg verwarrend voor haar. Vervolgens keek de Mawile van de Charmander naar de Cyndaquil, om weer terug te kijken naar Evie. Ze liet een snuifje horen en duwde wat minachtend haar hoofd in de lucht. Ook sloeg ze haar haar armpjes over elkaar heen. Syn's houding tegenover de Mawile werd wat vijandig, waarschijnlijk door dezelfde vijandige houding van de Mawile. “Rustig Syn,” sprak Evie op een kalme toon. Ze strekte haar hand uit naar de Mawile. “Hey kleintje,” begroette ze de pokémon vriendelijk. De Mawile keek nu de andere kant op en sloot minachtend haar ogen. Evie legde haar hand weer naast zich neer en keek naar de Mawile. Ze snapte het wel, ze was net afgestaan en zag ineens een nieuw gezicht. Ook wist de zwartharige uiteraard niets over het verleden van de pokémon. Ze moest gewoon wat geduld hebben, dan kwam alles wel goed. Evie viste een snoepje uit haar zak en gaf deze aan de Mawile, welke het eten voorzichtig pakte en eraan ging knabbelen. Arceus, nu moest ze ook een naam bedenken voor deze pokémon. En ze was al zo slecht met namen. Evie keek naar de pokémon, welke wat argwanend naar het snoepje keek. Hierna begon ze verder te knabbelen, tot het snoepje op was. Ze stak haar handje weer uit, vragend voor een nieuw snoepje. Evie gaf zowel haar als de twee andere pokémon een snoepje. Algauw was deze ook weer op, al vroeg de Mawile nu niet om een nieuw snoepje. Ze keek naar de Charmander, welke gauw naar de pokémon liep. Afwachtend keek de naamloze Mawile naar het jonge diertje, al duwde ze opnieuw minachtend haar hoofd in de lucht. Syn liet een geluidje horen, wat leek op een Cyndaquil manier van gegrom. “Stil,” sprak Evie streng. Ze richtte haar bruinrode ogen op de vuurpokémon, welke zuchtend wegkeek van de Mawile en Keegan. Ze ging verder met haar eigen ding. Evie keek weer afwachtend naar de twee pokémon. Ineens bedacht ze een naam. “Mawile, ik noem jou Nepthys,” vermeldde ze simpel. De Mawile keek enkele secondes op, al richtte ze haar blik algauw weer op de Charmander, die probeerde duidelijk te maken dat hij wilde spelen. Nepthys snapte er echter niets van. Of ze wilde het niet snappen, dat kon ook nog eens. De zwartharige vroeg zich echt af wat er allemaal gebeurd was in het verleden van het ding, al zag ze er niet angstig uit. Het zat vast in haar karakter, dat minachtende.

& Alexis.

Toen er plotseling wat op haar hoofd sprong, liet Evie een verbaast geluidje horen. Algauw hoorde ze ook een stem, een die waarschijnlijk de naam van de pokémon riep, en een persoon verscheen erbij. De pokémon die op haar hoofd beland was sprong er alweer vanaf. Nog altijd keek Evie wat verbaast, al vond ze het niet perse erg of zo. "Maakt niet uit," zei Evie met een kleine glimlach. Ze keek even naar de pokémon van het meisje, al richtte ze algauw haar blik op die van zichzelf toen ze gesnuif hoorde. Het was Syn niet dit keer, maar het was de nog naamloze Mawile. Oké dan. Evie pakte de pokéball van de pokémon en liet haar weer terug in de pokéball. Hierna keek de zwartharige naar het meisje voor haar. "Wacht, ken ik jou niet ergens van?" vroeg ze vervolgens twijfelachtig. Ze dacht het meisje te herkennen, maar wist niet meer precies waarvan. Het was vast lang geleden dan.