I don't like forests

Na een tijdje had Mikey besloten om met Kenji op zijn schouder richting Rustboro City te gaan zodat hij daar contact op kon nemen met zijn familie. Aangezien Mikey geen grote fan was van insecten was hij doodsbang en keek alert om zich heen of er geen Wurmple op zijn schouder belandde. Petalburg Forest was niet zijn favoriete plek. Echter was er vandaag ook iets anders wat hij wilde doen en dat was met Aylin optrekken. De Flareon zat nu al een lange tijd in haar Pokéball en aangezien de jongen haar daar nog niet uit had gehaald, werd het nu toch wel een beetje tijd. “Treeeecko!” klonk het opeens en plots verscheen de groene Pokémon onderste boven voor zijn neus en trok er een gekke bek bij. Aangezien Mikey al die tijd naar de Pokéball van Aylin had zitten kijken schrok hij zich een ongeluk en deed hij geschrokken een stap achteruit. “Wil je dat nooit meer doen!” riep hij boos naar de Treecko die breed grijnzend van de tak sprong. “Treecko,” grinnikte Kenji maar Mikey was de Treecko niet dankbaar dat hij dit grapje uithaalde. Even zuchtte de jongen zwaar waarna hij alsnog de Pokéball van Aylin opgooide. De vaste vorm van een Flareon werd langzaam zichtbaar en deze knipperde eventjes met haar oogjes toen het witte licht was verdwenen. “Flare?” piepte Aylin en keek eventjes verward om zich heen maar ze leek algauw de omgeving te herkennen van het bos. Mikey stak voorzichtig zijn hand uit naar de vuur Pokémon die even angstig piepte en uit angst haar ogen dichtkneep. De jongen trok snel zijn hand terug waarna hij een blik uitwisselde met Kenji die er ook niets van begreep. De Treecko deed zelf ook een poging om kennis met haar te maken maar toen Kenji dichterbij probeerde te komen deed Aylin nog een flinke stap naar achter en jammerde klaaglijk. Mikey kreeg een bezorgde frons op zijn gezicht terwijl hij op zijn onderlip beet. Waarom was de Flareon zo bang voor hem? Hij deed toch niets verkeerde?

In de hoop dat Kenji een oplossing had keek hij naar zijn Treecko die hem vragend aankeek en zijn schouders enkel ophaalde. “Het is goed,” probeerde Mikey haar gerust te stellen maar de Flareon bleef op een afstandje staan. Kenji tikte hem aan waarna de groene Pokémon naar zijn tas wees. “Treecko,” sprak hij waarop de jongen zijn tas van zijn rug liet glijden en het voorwerp opende. De Treecko pakte meteen het zakje waar een voorraadje pechabessen in zaten en overhandigde dit aan de jongen. “..uhm dit gaat Celia niet oké vinden, Ken,” reageerde de jongen op zijn Pokémon maar Kenji snoof. In zijn ogen was dit egoistisch van de Pikachu en waarschijnlijk mistte ze er geen een. “..maar goed, ik ben het met je eens.. we zeggen niks tegen Celia,” glimlachte Mikey naar de Treecko die instemmend knikte. Hij haalde er volgens een Pechabes uit die hij plat op zijn handpalm legde en uitreikte naar de Flareon. Aylin keek er even voor een paar seconden voordat de jongen hoorde dat haar maag luid aan het rommelen was. De Flareon aarzelde daarom ook geen moment en pakte gretig de bes van zijn handpalm af. “Je zal wel enorme honger hebben,” zei Mikey tegen de Flareon die haar oogjes richtte op de jongen. Aylin zweeg verder maar hij merkte nu al aan de Pokémon dat ze gewoon enorme honger had. De Flareon ging zitten op haar plek waarna Mikey zich weer in zijn tas stortte om een etensbak tevoorschijn te halen. Vervolgens liet de jongen wat brokjes in het voorwerp glijden en reikte het voer naar de Pokémon uit, vrijwel meteen liep Aylin er op af en begon gulzig van het voer te eten.

Mikey voelde inmiddels dat Kenji hem met een triomfantelijke blik aankeek waardoor hij al snel toe moest geven dat zijn Treecko toch ook wel slimme kanten had. “Well, misschien kan ik hier nog wel aan wennen,” grijnsde hij naar de groene Pokémon die via zijn been omhoog klom. Mikey probeerde ondertussen voorzichtig dichterbij de Flareon te komen waarop hij naar de vuur Pokémon keek. Ze was nog niet klaar met eten maar Mikey merkte algauw dat er sporen zaten op haar vacht van littekens. “.. geen wonder dat ze bang is,” mompelde Mikey tegen Kenji die ook even droevig keek. Voorzichtig legde de jongen een hand op haar rechterflank waardoor de Flareon even verstijfde en geschrokken naar achter keek. In plaats van meteen weg te lopen bleef ze stokstijf op haar plaats staan. Langzaam ging de jongen over het ruggetje van de Pokémon waarna ze zich ontspande en tegen hem aan ging zitten, haar kopje legde ze op zijn arm. Mikey zag dat er tranen vormde in de ooghoeken van de Flareon waarna hij de Pokémon dichter tegen zich aan trok. Wat er ook gebeurt was Aylin had geen fijne trainer gehad voordat ze bij hem kwam.. hij voelde dat het wezentje lichtjes trilde maar ze bleef toch bij hem zitten. “Ik ga je erboven op helpen, meisje, dat beloof ik,” sprak hij tegen haar en ging met zijn hand over haar kopje heen. Het was opdat moment dat Kenji alert achterom keek waardoor Mikey Aylin losliet en op stond.

Even dacht de jongen dat het een insect Pokémon was en ging er een rilling over zijn rug heen toen hij naar de bosjes keek. Snel pakte hij het voederbakje van de grond die hij in zijn tas stopte voor er een Taillow tevoorschijn kwam. De jongen keek even met een frons op zijn gezicht naar de vogel dat met samengeknepen oogjes naar de jongen zijn tas keek die hij in zijn hand hield. “Taillow!” kraaide het beest waarna er een tiental van andere Taillow plots tevoorschijn kwamen. Mikey schrok op waarna hij nerveus naar Aylin en Kenji keek, de Flareon verstopte zich achter de benen van de jongen, maar de Treecko wilde hem beschermen. “Kenji wacht! Je bent in het nadeel en die Taillow zijn met meer,” waarschuwde hij zijn Treecko maar deze was niet bang. Integendeel zelfs hij sprong in een dreigende houding tussen de jongen en de groep met Taillow in. Nog voordat de Treecko ook maar iets kon doen vielen de tegelijk Taillow ineens zomaar aan. Maar Mikey wilde echter niet staan toekijken hoe zijn Treecko werd toegetakeld. Hij liet zich beschermend over de twee Pokémon vallen en beschermde zijn Flareon en Treecko tegen de vele peck aanvallen met zijn lichaam. Op het moment dacht hij er niet bij na om een van zijn andere Pokémon tevoorschijn te halen en liet hij de Taillow maar gewoon hun gang gaan.

Mikey voelde de scherpe nagels en snavels over zijn huid heen gaan terwijl de Taillow gewoon door gingen met het pikken van de jongen. Hijzelf had zijn ogen gesloten en probeerde zijn Flareon en Treecko uit de vuurlinie te houden en had dan ook geen besef van wat er gebeurde. Hij hoorde wel een jongens iets roepen maar durfde niet op te kijken pas toen hij voelde dat de aanvallen minder werden, keek hij even naar zijn twee Pokémon die dicht tegen hem aanlagen. Kenji probeerde uit zijn greep te ontsnappen maar door deze beweging met zijn voet trapte hij perongeluk tegen de Pokéball van Celia aan. De Pokéball klapte open waarna de Pikachu naast de jongen verscheen en verbaasd naar de Taillow keek. Eerst vroeg Celia zich af waar die vogels naar aan het kijken waren voor ze een stapje dichterbij zette en droog naar de Taillow keek. Ietsjes verderop, nog geen paar centimeter van hen vandaan merkte ze een Emolga op. Vervolgens wierp ze haar donkerblauwe ogen op Mikey die onder de schrammen en krassen zaten, voelde ze woede in zich opborrelen.

“Pika!” Pikachu!” riep Celia nijdig naar de vogels en haalde uit met haar staart naar de Taillow die nog op de jongen zijn rug zaten. Deze vlogen geschrokken van Mikey’s rug af en keken met een strijdlustige blik naar de Pikachu. Even keek Celia achterom of Mikey in staat was om overeind te komen maar de jongen bleef liggen. Goed dan loste ze dit wel in haar eentje op. De Pikachu balde haar vuisten waarna ze de ‘leider’ in het vizier kreeg die groter was als de andere Taillow en waarschijnlijk ook een mannetje was. Zonder waarschuwing zette ze zich af tegen de grond terwijl ze recht op de Taillow afging en deze pakte ze bij zijn klauwen. “Taillow!” kraaide de vogel verontwaardigd waarna deze een poging deed de Pikachu van zich af te schudden. Celia slingerde even gevaarlijk onder de Taillow maar hield stand voor ze opmerkte dat Mikey overeind was gekomen. Ah dit kon nog weleens leuk worden.

Mikey schrok op toen er een oudere jongen uit de bosjes kwam vallen waardoor hij even verward naar achter keek. Kenji had de jongen ook opgemerkt maar draaide zich om toen hij de Pikachu in de lucht zag hangen. Nu was Celia wel een slimme Pokémon maar als dit zo doorging zou het voor haar slecht aflopen. De andere Taillow maakte aanstalten om hun soortgenoot te helpen. “Celia!” riep Mikey dan ook naar de Pikachu die haar ogen op hem richtte. Ze scheen al te beseffen waar hij op doelde alleen kon de Pikachu vanuit haar positie niet veel doen. De jongen beet op zijn onderlip terwijl iets probeerde te denken maar hij wist niets.. hoewel.. Celia hing aan de poten van de vogel dus als ze Thundershock zou gebruiken moest voldoende zijn om het beest weg te jagen. “C-Celia..d-doe je T-thundershock!” stamelde hij onzeker, niet zeker wetend of zijn Pikachu naar hem zou luisteren. Waarschijnlijk kwam het ook omdat er iemand bijstond waardoor hij niet zo goed wist of hij goed handelde. Celia twijfelde geen moment waarna ze zich met een enorme kracht inspanning op de rug van Taillow wist te trekken. De vogel probeerde hij nog te pikken maar Celia liet al snel met een brede grijns wat vonken vrij uit haar rode wangen. Een seconde later ontlaadde ze haar aanval die veel schade deed omdat de Pikachu contact maakte waarna ze vliegensvlug van de rug van de Taillow sprong en via de overige vogels veilig naar beneden sprong. Deze keken even verontwaardigd naar de Pikachu voor ze uiteindelijk maar besloten om weg te vliegen, hun ‘leider’ ondersteunend.

“Pikaa,” grinnikte Celia voor ze opmerkte dat de arm van Mikey hevig bloedde. Eigenlijk zat hij helemaal onder de rode striemen en schaafwonden door de vele Taillow. De jongen zag dat het gele wezen naar zijn arm keek waarmee hij Aylin had beschermd. Die was ook het meest toegetakeld daarom schermde hij het ook maar met zijn hand af. Het wezentje richtte vervolgens haar blik op iets anders voor ze vrolijk naar de onbekende jongen liep en deze wilde begroette. “Pika!” grijnsde ze naar hem en de Emolga en stak haar pootje in de lucht. Mikey wierp even een blik uit met Aylin en Kenji voor hij de Treecko met zijn ogen zag rollen. De jongen zuchtte even voor hij door zijn knieën zakte omdat hij opgelucht was dat de zwerm Taillow weg waren. “..uhm bedankt,” sprak hij vervolgens tegen de oudere jongen en zijn gewonde arm omhoog met zijn hand hier om heen.

Het compliment dat de jongen Celia gaf deed haar goed, niet zozeer dat ze zich had uitgesloofd maar ze was trots. Trots op het feit dat ze Mikey had kunnen helpen daarom sloot ze ook haar ogen met een grijns en duwde trots haar borst vooruit. Mikey zuchtte eventjes waarna hij naar de woorden van de oudere jongen luisterde die zei dat hij meer had willen doen. Ah ja, Celia was nu eenmaal… Celia. Hij kon geen ander woord bedenken als de naam van de Pikachu. “Celia is nogal fel als het om mij gaat,” lachte Mikey nerveus waardoor de Pikachu een van haar ogen opende en hem nauwlettend in de gaten hield, haar grijns niet ontbrekend. De jongen keek toe hoe de oudere jongen zijn broek afklopte nadat hij overeind was gekomen. Mikey voelde dat hij werd aangekeken waarna hij ook overeind kwam en voelde dat Kenji zich een weg naar zijn schouder baande. Hij wierp zijn blauwe ogen ook op de jongen die zich daarna voorstelde als Jean-Pierre. De glimlach die om diens lippen verscheen gaf hem net genoeg zelf vertrouwen om hetzelfde doen en vervolgens zijn duim tegen zijn borst te duwen. “Ik ben Mikey,” gaf hij als antwoord met een glimlach. Hierdoor werd voor een seconde de wond op zijn arm zichtbaar wat de aandacht trok van Celia. De Pikachu liep naar hem toe en keek met haar blauwe ogen naar zijn armen. “Pikapi,” sprak het wezentje bezorgd en deed een stap dichterbij terwijl ze naar de wond wees met haar kleine vingertje. Mikey schrok op en legde snel zijn hand er weer om heen aangezien hij geen zin had om naar een dokter te gaan. “Het is niks,” probeerde hij maar Celia kennende zou het toch niet echt werken.