Hopelijk houden we het droog

"Uta, rennen!" gierde ze van het lachen, terwijl ze door de straten van Lilycove City rende. Achter haar aan kwamen een paar mannen, zwaaiend met van alles en nog wat. Naast haar voeten eindigde een tomaat op de grond en ze keek er met een grote grijns naar. Wat een kick gaf dit toch. Ze zigzagde door de straten heen, hopend dat ze haar achtervolgers kon afschudden, zonder al te veel van het waardevols in haar handen te laten vallen. Aan haar voeten rende een shiny Houndour, die met zijn tong uit zijn bek weg rende. "We krijgen je wel, vuile dief!" hoorde ze achter zich en terwijl ze omkeek, zag ze hoe de mannen iets dichterbij waren gekomen. Damn, ze moest tempo maken. Eenmaal om de hoek merkte ze hoe een jongen op een bankje zat te zonnen en ze grijnsde eventjes. "Pardon, zou u dit even voor me vast willen houden?" vroeg ze gehaast, terwijl ze de papieren zak met groenten en fruit in zijn handen duwde. Uta blafte een keer en ze floot hem mee, terwijl ze het donkere steegje achter de jongen in dook.

Ze gebaarde Uta dat hij stil moest zijn en keek in de richting van de jongen die op het bankje zat met haar papieren zak. Ze grinnikte zachtjes toen ze de menigte boze mannen langs zag rennen en wachtte enkele tellen voordat ze overeind kwam, precies op het moment toen de jongen tegen haar zei dat ze weg waren. Ze glimlachte naar hem en sprong soepel over de rugleuning van het bankje, waarna ze de zak van zijn schoot af pakte en op haar eigen zetten. Uta was ondertussen ook op het bankje gesprongen en keek nu bedelend naar zijn trainster. "Goed dan," zuchtte Azalea, waarna ze een snoepje in de richting van de Houndour gooide. "Hey, thanks mate. I owe you one," zei ze daarna tegen de jongen, met een glimlach op haar gezicht. Ze pakte een van de bovenste appels uit de zak en hielt 'm 't voor. "Neem maar," zei ze daarna. Ze legde de appel op het bankje, voordat ze verder groef in de zak. "Ah, daar is het," zei ze, terwijl haar gezicht opklaarde en ze van onderuit de zak een horloge en een ketting halen. "Some people are just plain stupid," giechelde ze in zichzelf, terwijl ze naar haar buit keek.

Haar roze ogen glommen nog net niet bij het zien van het dure spul dat ze zichzelf net had "getrakteerd". Ze grinnikte eventjes, maar haar blik schoot al snel van overly happy naar verveeld toen de jongen tegen haar sprak. "Je weet dat mensen iets moeten doen voor de kost. As you might have noticed, ben ik niet het type dat als maid in een café gaat staan," zei ze op een verveelde toon. Ze had deze toespraak nu al vaak genoeg gehoord en begon 't een beetje zat te worden. Tot nu toe was ze nog nooit gesnapt, of in ieder geval niet in zo'n erge zin. De mensen waarvan ze het horloge en de ketting hadden 't waarschijnlijk nog niet eens door. De mensen menigte die net achter haar aan waren gekomen was alleen maar de groenteboer met zijn hulpjes. Vandaar ook de tomaat die nu opeens vanaf haar hoofd op d'r blote schouder viel en ze slaakte een kort hoog kreetje van schrik toen er iets kouds op haar schouder viel. Snel veegde ze het fruit van haar schouder af en gaf een strenge blik aan haar shiny Houndour, die rollend van het lachend bijna van het bankje viel.

Ze keek eventjes vreemd op toen ze merkte dat de jongen naast haar zwaar aan het blozen was. Was hij nou echt weer zon awkward type? Waarom had ze altijd van die jochies rond zich. Ze zuchtte eventjes. Tenminste, Gavin was niet zo geweest, maar haar hele aanvaring met Gavin was een beetje ... weird gelopen. Ook van haar kant, moest ze bekennen, maar dan nog. It was weird as all hell.
Ze hoorde een doffe plof toen Uta van het bankje was gerold en nu wat verbaast om zich heen aan het staren was. "Dom beest," mompelde ze terwijl ze haar blik van hem afhaalde. "Dus, mag ik een naam aan je koppelen?" vroeg ze daarna aan de jongen, terwijl ze onderuit ging zitten, de zak naast haar neer zetten en een pakje sigaretten pakte. Ze hielt het pakje voor de jongen, terwijl ze er een zelf pakte, in de hoop dat hij 'm aan zou nemen. Daarna stak de de peuk aan en nam een trekje, terwijl ze nog verder onderuit zakte op het bankje.

"Nice to meet ya, Vincent," zei het meisje vrolijk, terwijl ze een rookwolk produceerde. Ze keek de rook eventjes na en stopte daarna het pakje sigaretten weer terug, aangezien de jongen ze blijkbaar niet wilde hebben. Verstandig. "Ye, dat klopt. Ik heb 'm van een of ander grietje overgekocht. Kwam uit een breed met haar eigen Shiny Houndoom toen," legde ze kalmpjes uit. Uta was ondertussen weer op de bank gesprongen en zat nu als een waakhond tussen de twee mensen in. "Zijn naam is Uta en ik ben Azalea," stelde ze zichzelf daarna voor. "Trainer? Of zo'n zielig Ranger typetje?" vroeg ze daarna, enigszins nieuwsgierig aan Vincent.

Azalea knikte rustig toen Vincent begon over het trainer zijn en zijn afschuw voor Team Rocket, iets wat ze makkelijk uit zijn woorden kon halen. Ze haalde haar schouders op. "Team Rocket is misschien niet helemaal op het rechte pad, maar als je een ranger bent ben je gewoon zielig. Pokémons vangen door middel van bevriend raken met ze. Het zijn en blijven wilde dieren en zullen echt niet zo snel getamd kunnen worden. Daarvoor heb je toch echt een pokéball nodig," zei ze op een neutrale, maar iets geïrriteerde toon. Ze nam een trekje van d'r sigaret en blies de rook uit, terwijl ze keek naar haar Houndour die nu als een malle idioot rondjes aan het rennen was, achter zijn staart aan. Vreemd beest toch.

Haar roze ogen knepen zichzelf eventjes samen als spleetjes, voordat ze een zucht slaakte. "Ja, ik ben bevriend met Uta, maar niet in die diepe manier zoals een ranger behoord te zijn. En nee, ik ben geen ranger, ik ben een coördinator," legde ze uit. Waarschijnlijk zou ze nu wel weer te horen krijgen dat dat niet bij haar paste, want natuurlijk paste het niet bij haar. Met d'r grote bek en schaarse kleding, wa ze niet echt het perfecte voorbeeld voor iemand die aan contest deed. Ze vroeg zich dan ook nog steeds af waarom ze er überhaupt aan meedeed. Ze slaakte een zucht en keek voor zich uit.