A new Journey ahead

Ietwat beduusd liep Josh met Sparky op zijn schouder over de straten van Verdanturf Town naar het Pokémon Center waar zijn vader en Professor Birch waren. Normaal gesproken kwam de professor niet verder dan Oldale Town en omgeving maar blijkbaar was zijn pa vandaag met de man op pad. Hij was best nieuwsgierig naar wat de twee in petto hadden maar misschien ook niet.. waarschijnlijk wilde zijn vader gewoon weten hoe het met hem ging. Hij richtte zijn donkere ogen op de Pikachu die zijn kopje wat schuin hield om hem aan te kijken. “Pi?” liet de Pikachu vragend klinken waardoor de jongen opschrok en besefte dat hij iets had gedaan zonder iets te zeggen. Sparky begreep hem namelijk nog beter dan zijn moeder. “Oh.. ik vroeg me gewoon af wat pap en de Professor willen,” gaf Josh als antwoord waarna hij het center al snel dichterbij zag komen. “Pika,” grijnsde Sparky naar de jongen die een brede glimlach terug gaf als antwoord. Het was eigenlijk onverwachts aangezien Josh en Sparky al hard bezig waren met voorbereidingen voor de eerste Gym uit te dagen en aangezien de Pikachu Iron Tail al aardig onder de knie begon te krijgen had hij vandaag Roxanne uit willen dagen. Echter werd hier nu een stokje voor gestoken en moesten Josh en Sparky naar het Pokémon Center in Verdanturf. Langzaam maar zeker zag hij dan ook dat het gebouw dichterbij kwam waar een man  voor de schuifdeuren stond. Zijn vader. “Hey pap!” riep Josh waarna hij een sprintje voor de laatste centimeters trok om bij zijn vader te komen die verrast opkeek. Zijn pa glimlachte waarna hij zijn zoon in zijn armen ontving die de zijne al om de middel van de man wikkelde, Sparky kreeg ook automatisch een knuffel doordat hij op zijn schouder zat. “.. heb je een goede reis, knul?” vroeg zijn vader waarop Josh enthousiast knikte en naar de drie Pokéballen aan zijn riem wees. “Ik heb al vier Pokémon op zak,” sprak hij met twinkelende ogen waarop zijn vader trots naar hem keek. “Dat is mijn jongen,” grijnsde hij er achteraan. Josh wisselde grijnzend een blik uit met Sparky.

De schuifdeuren gingen open waarbij een andere man naar buiten kwam. Deze had een wat mollige postuur dan zijn vader en was iets ouder. Josh herkende de man meteen als Professor Birch, waar hij twee jaar geleden zijn starter op zou halen maar te laat kwam en zijn Treecko niet kon meenemen. Allemaal teveel details. “De laatste keer dat ik je zag kwam je te laat om een starter ophalen,” sprak professor Birch die een hand op zijn schouder legde terwijl de wangen van Josh rood kleurde. Ja, die dag was hem aardig bij gebleven en iets dat hij voor zijn leven nooit zou vergeten. Nerveus grinnikte hij maar kreeg toen het geniale idee om zijn andere Pokémon te laten zien. Buiten Sparky had hij natuurlijk zijn Vulpix  nog. Josh pakte de Pokéball van zijn riem waarna hij deze opgooide en allemaal tegelijk openklapte waar de vaste vorm van een Vulpix, zichtbaar werd. Sparky voegde zich direct bij de Vulpix die hem vrolijk begroette en de Pikachu zowat omgooide. “Ik heb nog steeds alleen Erin,” grijnsde de jongen naar zowel zijn vader als de Professor. “Ik zie het,” reageerde de Professor waarna de twee mannen een blik met elkaar uitwisselde. “En ik zie ook dat je al aardig bezig geweest ben met het trainen vam je Pokémon,” sprak zijn vader waarop de jongen trots knikte, Tsja.. met het regen seizoen kon hij niet voorkomen dat hij en Sparky  schoon bleven.. dat ging nogal moeilijk met de modderpoelen in de buurt. “Dan denk ik dat dit wel voldoet aan een vervroegd kerstcadeautje,” sprak Professor Birch die een gloednieuwe Pokéball in zijn hand duwde waar Josh even een verwarde blik uitwisselde met Sparky en Erin  die nieuwsgierig naast hem kwamen staan. Josh gooide de Pokéball op waaruit een wit licht verscheen en langzaam een vorm van een Pokémon  produceerde. Een Pokémon die hij al wilde vanaf het moment dat hij het lab in was ingestapt.

Treecko keek hem koeltjes aan met zijn gele grote ogen waarna hij zijn armen over elkaar sloeg en vervolgens zijn blik afwendde van de jongen en zijn twee Pokémon. Zijn ogen begonnen te twinkelen voor hij zijn Pikachu en Vulpix van de grond trok en de twee vrolijk aankeek. “Dit is echt ontzettend cool!” riep Josh vrolijk uit en begon met Sparky en Erin  een rondje  te dansen.  De twee Pokémon maakte een vrolijk geluidje in zijn armen waarbij de Treecko geïrriteerd zuchtte. Zijn vader en de professor moesten grinniken om de plotselinge vrolijke uitbarsting van de jonge trainer die even rustig werd en naar de Treecko liep met een vrolijke uitdrukking op zijn gezicht. “Josh,” sprak Professor Birch met een serieuze ondertoon in zijn stem waarop Josh naar de man keek die een hand op de kop van de Treecko legde. “Deze Treecko is geen makkelijke, nu zijn Treecko ook niet echt een van de makkelijkste Pokémon maar ik wil je alvast waarschuwen dat dit exemplaar het driedubbele heeft,” vervolgde de man waarop Josh zijn bruine ogen naar de Treecko liet glijden. Het groene wezentje sloeg zijn armen over elkaar en wendde zijn blik af van de jongen.. was dat het probleem? “Hoezo heeft hij het driedubbele?” herhaalde hij de woorden van de Professor waarna hij naar de twee mannen keek. Zijn vader schraapte zijn keel waarop de jongen zijn aandacht op hem richtte die hem met een ernstige blik aankeek. “Deze Treecko is niet geschikt voor beginnende Trainers omdat hij al drie trainers heeft gehad maar eigenlijk na een dag werd teruggebracht,” zei de Professor waarna Josh even een blik op de Treecko wierp.

Treecko keek voor een derde keer kalmpjes terug waarna Josh een grijns op zijn gezicht kreeg en uiteindelijk doorhad wat de Professor probeerde te zeggen. Hij was niet geschikt voor jonge beginnende trainers maar een ervaren trainer zou het wel aan moeten kunnen.. nu voelde Josh zich geen bepaalde ervaren trainer in het trainerschap, maar van het omgaan met Pokémon wel. “Dat moet geen probleem zijn,” grijnsde hij waarna hij de Treecko van de grond tilde en deze op zijn rug kantelde, hij stribbelde tegen maar Josh was toch net iets sterker dan de Treecko hij negeerde daarbij ook het gedrag. Professor Birch wilde ingrijpen maar werd tegengehouden door de vader van de jongen. “Ik ga maar eens terug naar het lab,” sprak de professor waarna hij in zijn auto stapte en zijn blik op de vader van Josh richtte. “Veel succes in Kalos, James” sprak hij nog waarop de Professor het gaspedaal in duwde en vervolgens wegreed. Josh draaide zich naar zijn vader toe die nerveus met zijn vingers speelde en de priemende blik van de jongen in de zijne voelde prikken. “Wat bedoelde hij daarmee?” vroeg Josh scherp en zette zijn Treecko naast zijn Pokémon neer die al voelde dat hun trainer niet al te vrolijk was. Zijn vader zuchtte diep waarna hij een hand op zijn schouder legde en hem meeloodste naar het Pokémon Center waar ze aan een tafel gingen zitten. “..dat is een lang verhaal, knul,” reageerde hij waarop Josh zijn vader aankeek die het moeilijk scheen te vinden om de juiste woorden te vinden. Daarom wachtte de jongen geduldig op het antwoord van zijn vader. Deze schraapte zijn keel waarna hij zijn zoon recht aankeek en twee tickets op het tafelblad legde, die gereserveerd stonden op een vlucht naar Lumiose City. “..Ik moet naar Kalos voor onderzoek met een paar andere collega’s,” ging hij verder waarop Sparky op de tafel kwam geklommen, Erin nestelde zich op zijn schoot en Treecko ging naast de jongen zitten. “..oh dus je gaat weer op reis,” mompelde Josh teleurgesteld terwijl hij zijn armen in elkaar vouwde waar zijn vader op knikte. “Het is maar voor drie maanden,, en daarbij wilde ik vragen of jij en Sparky meewilde naar Kalos,” eindigde James zijn verhaal waarbij Josh verrast opkeek. Dat leek hem wel heel erg cool om mee te gaan naar Kalos om zijn vader te vergezellen.. maar zijn moeder. Hij wilde wel heel graag een keer naar Kalos om naar Geosenge en Couriway Town te gaan. Josh had iets cools gelezen over deze twee dorpen en wilde het graag een keer van dichtbij zien maar de Pokémon die daar leefde interesseerde hem toch ietsjes meer. Een half jaar terug waren er in Granite Cave een horde Riolu te vinden.. helaas was het hem niet op tijd gelukt er een te vangen maar dat maakte niet uit want nu hij naar Kalos ging kon hij makkelijk daar een Riolu vangen. Er gingen geruchten dat er daar ergens een toren was waar Riolu voor kwamen. Josh kreeg een brede grijns op zijn gezicht waardoor zijn vader al snel doorhad dat zijn zoon met hem instemde. “Ik ga mee,” grijnsde Josh naar zijn vader die opgelucht ademhaalde maar vrijwel meteen veranderde zijn humeur toen hij aan zijn moeder dacht. “Maar pap.. weet mam dat je mij heb meegevraagd?” vroeg de jongen waarop zijn vader knikte.

De man zuchtte maar er verscheen een brede grijns op zijn gezicht waardoor de jongen vragend zijn vader aankeek. “Je moeder vind het prima zolang je maar niet ‘s avonds in Lumiose City komt en dicht bij me blijft,” gaf zijn vader als antwoord. Josh glimlachte tevreden waarna hij een blik uitwisselde met zijn Pikachu die hem enthousiast aankeek. Josh sloeg zijn vuist tegen zijn vlakke hand waarna zijn vader opstond van het bankje om wat eten te bestellen en de jongen hierdoor de mogelijkheid kreeg om zijn Pokémon in te lichten. Erin en Treecko leken dit wel leuk te vinden waarop Josh besefte dat de groene Pokémon nog een naam moest hebben. Kenji was wel een goede naam voor een Treecko. Zijn vader kwam terug met twee hamburgers en wat drinken waarbij zijn Pokémon ook wat kregen. De avond ging snel voorbij voor zijn doen waarbij veel gekletst werd over Josh’s reis tot nu toe, en zijn ontmoetingen met Pokémon. Zijn vader was trots op hem dat hij al zoveel bereikt maar ondanks alles nog geen gym badge had kunnen scoren maar dat maakte niet uit volgens zijn vader, zolang je maar plezier had. Het gesprek tussen vader en zoon werd verstoord door een uitgebreide geeuw van de jongen die vermoeid in zijn ogen wreef.  Tsja.. hij was vanmorgen al aardig vroeg opgestaan om te gaan trainen op de Iron Tail van Sparky maar ach dan kon hij voor nu ook wel een keer vroeg naar bed. “Ik maak je morgen ochtend vroeg wakker dan moeten we bij het vliegtuig zijn,” deelde zijn vader mee waarop Josh knikte en de sleutel aanpakte van zijn vader.  De jongen stond vervolgens op van het bankje en liep met zijn slaperige Pokémon naar de gang waar de kamers waren en ging naar de kamer van zijn vader die er ook al achteraan kwam gelopen. Eenmaal in de kamer begon Josh zich uit te kleden en zijn pyjama aan te doen zodat zijn vader weer naar beneden ging om zijn moeder in te lichten. Zijn Pokémon lagen ook al alledrie op het bed waarvan Sparky nog de enige was die wakker was en overeind zat. Josh glimlachte breed naar zijn Pikachu  waarna hij naar het raam liep om deze te openen en naar de sterren te kunnen kijken. “Weet je, Sparky..” mompelde Josh tegen het gele wezentje die naast hem kwam staan en hem vragend aankeek. “..als we straks in Kalos zijn, hoop ik dat we daar veel  nieuwe Pokémon te zien krijgen,” vervolgde Josh en liet zijn bruine ogen naar de felle maan glijden die buiten scheen. “Pikachu,” fluisterde Sparky zachtjes terug en Josh deed het raam vervolgens dicht waarna hij naar het bed liep en erin stapte, waarbij zijn Pikachu naar zijn hoofdkussen kroop en zich dicht tegen de jongen aan nestelde. “..Maar ik hoop vooral dat we daar een leuke Pokémon kunnen vangen voor ons team.” voegde hij er nog aan toe, voor zijn oogleden zwaar werden en zich langzaam sloten, in een diepe slaap.