003.1 Voorbeeld Pokémon vangen

Cecil haalde even gespannen diep adem terwijl hij zijn pokéball van zijn Chespin tevoorschijn haalde. Een bunnelby stond onbezorgd voedsel te zoeken en Cecil had zijn kans meteen ingezien om de pokémon te vangen. Voorzichtig duwde hij op het knopje van de pokéball en hield deze voor zich uit. ”Aspen, doe tackle!” Zei hij meteen toen de pokémon tevoorschijn kwam. De Bunnelby keek meteen op en zijn ogen ontmoetten even die van Cecil, terwijl Aspen op hem afrende en tackle deed. De Bunnelby lette niet zo goed op en werd stevig geraakt. Cecil wist niet precies wat hij moest doen, dus pakte hij een van zijn vijf lege pokéballs en gooide die richting de Bunnelby, hopend dat hij hem zou vangen.

Een geërgerde zucht verliet zijn mond toen de pokéball weer terug werd gekaatst door de Bunnelby die ontsnapt was. Gelukkig was de pokémon niet weggerend, dat betekende namelijk dat hij nog een kans had om het te vangen. Dit keer moest het hem lukken, de pokémon zou vast goed genoeg verzwakt zijn na een paar aanvallen, dat kan niet anders. ”Aspen, doe nogmaals Tackle!” Aspen wist dat hij niet zomaar tackle kon doen zoals hij dat eerst had gedaan, de Bunnelby zou hem ontwijken en dan zou een volgende aanval van de Bunnelby misschien slecht uit kunnen lopen voor de Chespin. Dit keer rende hij er recht op af, maar op het einde week hij net iets uit, waardoor hij de pokémon aan de zijkant beukte. Bunnelby viel om, maar stond snel weer op om een tegenaanval te doen. ”Nog één keer, Aspen!” De pokémon leek even moeite te hebben met de klap die hij had gekregen van de Bunnelby, maar zodra hij de stem had gehoord van zijn trainer, sprong hij weer op en zorgde hij met al zijn kracht dat hij een fatsoenlijke tackle uitoefende. Als vervolg op de aanval van zijn Chespin, gooide Cecil de pokéball opnieuw. Hopend dat het dit keer wel zou lukken. ”Kom op..” Zei de jongeman, terwijl hij gespannen bleef staan en staarde naar de pokéball.