Quest - Hold the Rangers~ (Kaito Stone)

Geërgerd blies Kaito tegen een stukje haar dat in zijn gezicht kwam te hangen. Het idee dat hij weer naar dit koude gebied moest vond hij vreselijk. Deze plek deed hem denken aan die keer dat hij Nathan pijn had gedaan en daarvoor terugbetaald was geweest. Hij wist niet of hij de jongen aan zou kunnen, maar in elk geval was hij toch iets sterker dan toen. Deze plek herinnerde hem veel te veel aan de nederlaag die hij had moeten ondergaan omdat hij zijn tegenstander te erg onderschat had. En dan kwam er ook nog eens het vervelende bij kijken dat Nathan eigenlijk bij Team Rocket hoorde. Misschien had hij dat ook al wel aan de attitude van de man kunnen merken, want geen enkele trainers zouden het in hun hoofd halen om hem zo aan te pakken zoals Nathan had gedaan. Die hadden daar gewoon niet het gevoel voor. Nee, de brutale streken die Nathan hem had geleverd behoorde echt toe aan een Team Rocket-lid. Hij zuchtte terwijl hij dacht aan de missie die ze vandaag moesten gaan doen. Ze moesten naar de Winding Woods gaan en daar een paar Rangers tegenhouden of zo. En natuurlijk had hij een Agent bij zich moeten hebben. Helaas was hij die Agent niet. Het zou al helemaal erg zijn als bleek dat hij dadelijk ook nog eens opgescheept zat met een vrouw. Een Grunt zijn tegenover een vrouw die Agent was, was gewoon dubbel vernederend. Aan de andere kant toonde het ook weer dat ze vrouwen met pit hadden in hun organisatie en hij nam aan dat dat wel een goed ding was. Hij wilde dat Ragya ook in Team Rocket zou komen, maar tot nu toe had ze daar nog steeds negatief op gereageerd. Het was nu ook weer niet dat hij het veel aan haar vroeg of zo. Hun relatie, of hoe hij het ook moest noemen, was nog pril en hij had geen zin om het te verbreken met lastige vragen. Kaito keek op toen hij eindelijk de Winding Woods bereikte. Een zwarte jas met een hoge kraag moest hem beschermen tegen de vallende sneeuw. Voor nu was er gelukkig nog niets, maar zijn geluk kennende kon dat altijd nog komen. Hij stak zijn handen in zijn jaszakken terwijl hij door de bossen liep. Hij nam aan dat zijn partner hier ook ergens was. En Psycho wist dat te bevestigen, want hij stak zijn lepel naar voren uit. ‘Wat jij wil,’ grijnsde Kaito terwijl hij zijn Alakazam op een slakkengangetje volgde. Hadden die Rangers niet gewoon naar een warmere plek kunnen komen? Hij haatte alles wat met kou en nattigheid te maken had. Hoewel… niet alles wat met nattigheid te maken had was zo slecht. Een schunnige grijns verscheen om zijn lippen, maar verwaterde toen hij een meisje verderop zag staan. Oh nee, hè. Hij zuchtte. Hij was officieel vernederd. Toch liep hij op haar af en dwong zijn mondhoeken omhoog. ‘Jij moet mijn partner zijn.’ Dat kwam vooral niet raar over of zo. Ragya zou hem echt vermoorden om zijn woordkeuze als ze hier was. En ze zou hem ook vermoorden omdat hij het niet kon laten om zijn ogen even kort over het meisje te laten glijden. Ze was niet lelijk. Helemaal niet. Er-erhm. Even bij de les blijven, Kaito. ‘Mijn naam is Kaito en ik ben op pad gestuurd om vervelende Rangers uit het bos te halen.’ Hij grijnsde naar haar en stak zijn hand naar haar uit.

Het was een kort fysiek contact dat ze met elkaar hadden, maar voor Kaito was dat goed. Het moest ook allemaal niet al te lang duren, want je verloor hier nogal snel iemand uit het oog. De Winding Woods was nu eenmaal niet iets waar je makkelijk doorheen wandelde zonder verdwaald te raken. Gelukkig had hij Psycho bij zich, zijn loyale Alakazam. De dame stelde zich voor als Riddle en Kaito deed zijn best om deze naam te onthouden. De naam van de Mightyena onthield hij niet, want dat interesseerde hem geen zier. ‘Dit is Psycho,’ sprak hij. Als zij haar Pokémon voorstelde, dan moest hij dat ook maar doen, right? De Alakazam knikte slechts kort naar Riddle en trok een gezicht naar Mightyena. Hij was zich er sterk van bewust dat een type dat sterker was dan hem tegenover hem stond en dat leek hij niet leuk te vinden, maar daar kon Kaito weinig aan veranderen. Voor hem was het belangrijkste dat ze die Rangers vonden, hun Quest voltooiden en dat ze achteraf eventueel nog wat gingen drinken om elkaar beter te leren kennen. Hij moest immers wat interactie hebben met zijn collega’s, right? Dat ze een Agent was en een vrouw ook nog eens maakte het voor hem juist interessant. Het bracht meer interesse voor hem op naar wie ze was. Hij gaf een knikje op haar voorstel en keek vervolgens naar voren. Hij had geen idee waar ze moesten beginnen en hoopte dat die hond van Riddle of zijn Pokémon er wat aan konden doen. Hij zag dat Psycho zich concentreerde, maar hij kon zich natuurlijk alleen maar richten op zijn eigen psychische krachten. Hij had geen goede neus zoals de hond van Riddle. En hij had verder geen Pokémon die wél een goede neus hadden. Shadow hield hij liever in zijn Poké Ball en Aqua hoefde er voorlopig ook even niet uit te komen. ‘Ah,’ sprak Kaito toen hij naar de sneeuw keek en voetafdrukken zag. Hij boog zich voorover en pakte het sneeuw vast. Hij wreef het tussen zijn vingers alsof hij een echte kenner was en draaide zijn hoofd vervolgens naar Riddle. ‘Vier voetafdrukken die naast elkaar lopen. Ik neem aan dat we het spoor naar onze Rangers gevonden hebben,’ grijnsde hij naar haar. Hij richtte zich weer in zijn volle lengte en stak zijn handen in zijn zakken. Psycho stak zijn lepel uit naar de juiste richting die ze moesten hebben en Kaito volgde zonder aarzelen. Hij wist dat zijn maatje hem niet in de steek zou laten op deze momenten. Hij wist immers hoe belangrijk het voor Kaito was om een Agent te worden. Hij wilde van die naam af. Weg met de Grunt. Een Agent had véél meer mogelijkheden. Wie weet zou hij Riddle er wel over uithoren zodra ze klaar waren met deze Quest. Hij draaide zijn hoofd naar de roodharige. ‘Hoe wil je het aanpakken?’ vroeg hij fronsend. ‘Gewoon wat dreigen? Of zullen we hun Stylers kapot maken en ze wat kwellen als ze tegenstribbelen?’ Hij wreef in zijn handen bij het idee dat hij Psycho mocht gebruiken voor dit klusje.