This ain't a scene. +Ragya

Nathan zong zijn gedeelte af en hierbij leek het liedje afgelopen te zijn. Door de hoge tonen was ze vrij duizelig geworden en wat dubbel keek ze naar het publiek. Blijkbaar deden ze het goed, en dat was maar goed ook, want ze durfde te wedden dat ze morgen haar stem kwijt was of op z’n minst als een oude man zou klinken. Nu al zwaar ademend keek ze naar Nathan. “Ging nog best goed eey?” Haar accent had haar hele stem over genomen en ze had al bijna ondertiteling nodig om het te begrijpen. Hierna keek ze naar het trappetje waar ze naar beneden zouden moeten gaan om van het podium af te komen. Het liefste wou ze weg, maar voor een deel wou ze ook gaan slapen op deze plek.
Aldrei gromde even als reactie op Lugus, niet eens zo slecht bedoeld, en liep hierna al naar voren toe. “Laten we onze idioten ophalen” Besloot ze resoluut. Tja, als zij het niet deed wie ging het dan wel doen? In ieder geval zouden ze nu hun mond houden.

De roodharige wankelde wat van het trappetje af en viel bijna zodra ze de vaste grond had bereikt. Iets wat ze nog zag als een vrij groot succes. Ze volgde Nathan maar gewoon terwijl ze eraan dacht dat ze wel zin had in een kop koffie. In ieder geval leek dat nog door te komen bij haar duffe brein. Toen de ander wat zei keek ze hem even schaapachtig aan tot het doordrong. Ze knikte even simpel en gaf geen antwoord meer. Op dat moment kwam ook de vos aangelopen, die haar meteen teleurgesteld aan keek. Onschuldig haalde de roodharige haar smalle schouders op, alsof ze er echt niks aan had kunnen doen. Met een diepe zucht en nog een korte blik vol afkeuring richting de groenharige jongen greep ze haar eigen trainer bij de mouw en leidde deze naar buiten. Ragya volgde braafjes. De Ninetales liet haar pas los toen ze buiten stonden, waar de trainster even om zich heen keek op zoek naar Nathan. "Pokécenter?" vroeg ze aan hem, de rest van de zin achterwegen laten.

Ze gingen hier goed zeg, ze waren al gewoon de bar uitgekomen zonder meteen om te vallen. Dat noemde ze een succes. Aldrei sleurde haar aan haar mouw mee en wachtte even tot die groenkop er ook was met behulp van de schoothond. Hierna leek de Ninetales even te zuchten en vervolgde haar weg weer, de ander goed in de gaten houdend. De roodharige hoorde Nathan zeggen dat het ergens die kant op was, en zonder er echt naar te kijken sjokte ze hem achterna. Na een nog vrij lange weg van struikelen, tegen dingen aanlopen en wankelen kwamen ze aan bij het center. Aldrei nam het weer over en sleurde haar mee. Ze gingen er maar vanuit dat Hotstuff zichzelf redde terwijl hun een kamer regelde. De vrouw achter de balie fronste even bij het aanzicht en leek geen idee hebbend wat te doen. Ragya deed een poging uit te leggen dat ze een kamer wouden, al begreep madame alleen het woord kamer. Dit was nog vrij goed te begrijpen omdat ze de rest in haar eigen taal had gezegd. Uiteindelijk vroeg ze hoeveel kamers ze wouden, waarop Aldrei reageerde door een keer te blaffen en twee staarten omhoog te houden. Ze kreeg twee sleutels voor hun neus en hier nam de Ninetales er een van, terwijl ze de ander richting Lugus gooide. Ondertussen stond Ragya naar de vloer te staren alsof ze nog nooit iets zo comfortabel had gezien in heel haar leven.

Ragya had niet zo zeer meer door wat er allemaal aan de hand was. Goed, dat was niet waar. Ze het wel door maar haar interesse was volledig verdwenen. Haar vos zou het wel fixen, daar ging ze vanuit. Nu was Aldrei het hier een stuk minder mee eens, al moest ze toegeven dat het voor de verandering wel eens leuk was om naar geluisterd te worden. De roodharige was nu immers best meewerkend aan het doen. De gouden vos keek nu naar de Lucario die ook zijn sleutel nu in diens poot had. De Ninetales had de hare rond haar staart hangen, het rode puntje door de sluitgring gestoken. Bij de vraag van ander keek ze dus even om naar het nummer erop. "Kamer 9, we zullen we naast elkaar zitten" Dat werd immers vaker gedaan, de oneven getallen aan een kant en de even aan de ander. Het zou wel schelen met drukte als ze gewoon de nummertjes af konden laten gaan. Maar nu was een pokémoncenter ook geen hotel, er werd van je verwacht dat je meteen weer wegging. Met een diepe zucht keek de pokémon naar diens trainer. "Laten we ze maar naar hun kamer brengen, waar die ook mag zijn" Hierna greep de vos weer de mouw vast van de roodharige en sjokte een random gang in.

En ze kwamen weer in beweging. Zelf kon Aldrei de bordjes op de deuren niet lieten, dus sleurde ze haar trainster gewoon vooruit en ging ervan uit dat die schoothond wist waar ze naar toe gingen. Anders liet ze Ragya wel ergens in een hoekje slapen, zou ook best gaan. Toen de ander zei dat ze in de buurt waren knikte ze gewoon en reageerde met de mauw van haar trainer in hand mond door. "Roep maar als je het ziet" Alles ging nog best goed, misschien redde ze het nog wel. En ze had te vroeg gesproken. Op dat moment struikelde Ragya over.. zuurstof? En belandde zo met een mooie smak op de grond. De trainer gaf enkel een humeurige kreun en deed geen enkele poging omhoog te komen. De Ninetales keek even naar de situatie en toen naar Lugus. "Ga jij maar verder, dan fix ik.. dit" Hierna begon de vos enkele pogingen te doen de roodharige omhoog te krijgen, waarop ze uiteindelijk de ander bij diens kraag pakte en begon te slepen.

Aldrei's techniek leek te werken, want na enkele meters gesleept te hebben krabbelde de roodharige overeind en keek haar humeurig aan. Yeah, dat was de Ragya die ze wou zien. Ondertussen was Lugus al vooruit gegaan en leek uiteindelijk hun kamer gevonden te hebben. Als reactie gaf ze een betekenisloze blaf terug en sjokte verder. Eenmaal voor de aangewezen kamer liet ze haar trainer weer los en nam de sleutel nu in haar mond. Echt, wat ze er voor over zou hebben om dingen te kunnen laten zweven. Hoe dan ook, ze stak de sleutel in het slot met enige moeite erin. Hierna ging alles wel makkelijker, dit was immers niet de eerste keer dat ze zichzelf ergens binnen moest krijgen. Vrij soepel draaide ze de sleutel ook om met haar muil, om hierna een voorpoot op de klinkt te zetten en die naar beneden te duwen. De deur ging langzaam open en Aldrei landde weer op alle vier de poten, waarna ze de deur verder open duwde met haar schouder. Voor ze naar binnen stapte keek ze nog zuchtend naar haar trainer, waarbij ze binnensmonds wat schold. Wat ze er wel niet allemaal voor over had. "Succes" sprak ze nog tegen de blauwe hond, wat voor haar een vriendelijk afscheid was. Hierna sleurde ze de trainster naar binnen en sloot de deur.

Eenmaal binnen was de roodharige op het bed gaan liggen en leek meteen weg te zijn. De Ninetales keek er even naar en duwde haar trainer goed op het bed, waarna ze de rugzak er nog af gooide voor het gemak. Uiteindelijk besloot ze het hiermee maar moesten doen, dus na nog even alles gecontroleerd te hebben ging ze ook op het bed liggen en rolde zich daar maar op tegen de rug van Ragya aan. De voorkant vertrouwde ze immers niet op het moment.

De volgende ochtend kwam Ragya erachter dat zelf een ochtendmens zijnde verpest kon worden door een kater. Met een helsa van gescheld en geklaag kwam de roodharige recht in het bed te zitten. Ze ging dus niet meer drinken, niet meer zo veel in ieder geval. Haar hoofd bonkte, keel en mond waren droog en ze had het gevoel alsof ze de vorige avond over de vloer was gesleurd. Het kostte nog meer moeite om haar uiteindelijk uit bed te krijgen, waarna ze moeite had met helder te zijn. Urgh. Ondertussen was de vos ook wakker geworden van haar lawaai en ze keek het dier vragend aan. Aldrei leek te weten wat er van haar werd gevraagd, want ze verdween uit het zicht. De trainer deed niet eens moeite te kijken waar deze heen ging, en liep maar gewoon naar de badkamer. Een uur later kwam ze er pas weer uit, al leek ze nu minder op een zombie dan voorheen. Daarbij rook ze nu ook niet meer naar een bar. Al snel vond ze een lauwe koffie op het nachtkastje en nam er wat slokken van, waardoor er wat meer leven in kwam. Ze pakte nog een beker van het spul op en keek er even naar. Kijken of die idioot ook wakker was.

Zelf koffie leek niet alles te helpen. Wat dus echt heel erg moest zijn als zij dit zei. Na nog wat slokken zuchtte ze even en pakte de andere beker op. Ze zou Nathan maar eens gaan zoeken. Waarom wist ze ook niet echt, aangezien ze geen behoefte had aan sociaal doen. Maar ze vond het ook weer wat om in haar eentje twee grote mokken koffie leeg te zuipen. Dus dan maar een afgeven. Echter wist de roodharige niet eens waar ze zelf was, laat staan waar Hotstuff naar was verdwenen. Ze was het wel gewend dat Aldrei haar redde uit erge situaties, waar dronken worden blijkbaar ook bij hoorde. Maar ze betwijfelde het dat de vos hetzelfde had gedaan voor Nathan. Even keek ze om zich heen en raapte haar rugzak op, ze had niet meer ruimte gebruikt dan enkel het bed, dus zich klaar maken weg te gaan was geen moeite. Ze liep naar de deur toe en opende deze, waar ze al snek het interieur van een pokécenter herkende. Oké, dat was goed. "Aldrei, waar is Nathan?" De Ninetales was haar de ruimte uit gevolgd en had haar de hele ochtend al humeurig aangestaard, verwachtingsvol. "Wat verwacht je van me?" De Ninetales gromde hierop en maakte een beweging met haar staart. Kom aan, ze had de trainer hier naar toe gesleurd en veilig gehouden, dat verdiende toch wat? Ragya zuchtte toegeeflijk. "Okey, sorry dan" Sprak ze terug, waarna de vos resoluut knikte en naar de deur naast hun liep. Ah, daar verbleef de ander dus. Ragya, die geen enkele vorm van privacy normen bezat, opende gewoon de deur en liep naar binnen. Aangezien ze met twee mokken koffie in haar handen zat had ze de deur geopend met haar elleboog, en hem daarna open geduwd met haar schouder. Gelukkig zat hij niet op slot, dan had ze weer moeilijk moeten doen. "Hey Hotstu-" Haar blik viel op de ander, alweer shirtloos. Ze keek er even naar, knikte even in zichzelf om hierna droogjes te reageren met een "Hotstuff indeed" ondertussen was Aldrei al naar binnen gelopen en duwde de roodharige de deur weer dicht. "Ik heb koffie" Verklaarde ze zo haar verstoring van rust, terwijl ze zelf ergens neerplofte in een stoel. Well, er waren ergere manieren van je kater af te komen met leuk uitzicht en koffie.