Met kalme passen stapte het meisje dan ook naar binnen, waar ze haar keel een keer schraapte. “Hallo?” riep ze, waarna al gauw een jonge vrouw de hoek om kwam rennen. ‘Hiya! Mijn naam is Viola en ik ben de gymleider!’ riep ze uit, waarna ze haar camera flitste. Karma knipperde enkele keren met haar ogen. ‘Deze foto komt aan mijn muur met winnaars of verliezers,’ sprak ze met een grijns. ‘Ik neem aan dat je hier bent om me uit te dagen, immers?’ besloot de vrouw echter nog even te checken. Karma knikte. Daar gingen ze dan. ‘Goed, goed! Dan heet ik je welkom in mijn gym! Ik specialiseer me in het prachtige bug-type. Zeg eens, heb je zelf misschien een insect?’ vroeg de jonge vrouw, terwijl deze begon te lopen. Karma snelde zich achter haar aan, haar hoofd schuddend. “Nee, ik heb wel een grassoort, mijn Serperior,” sprak ze kalm. ‘Ah. Een Serperior, hmn?’ Even leek de vrouw te twijfelen. ‘Je bent je ervan bewust dat deze niet mee mag doen aan deze gym, aangezien deze te hoog van level zal zijn?’ vroeg ze vervolgens, Karma aankijkend. Natuurlijk wist ze dat. Ze was niet helemaal dom. “Ja, ik heb andere Pokémon bij.”
En vanaf daar had het niet lang meer geduurd voor Karma in haar vak stond, met een Pokéball in haar hand. Aan de zijkant van het veld stond een jong jochie, wie de battle zou beoordelen. Althans, beoordelen… Het was meer dat hij ervoor moest zorgen dat alles eerlijk verliep. Ook riep hij de regels in het begin, waar hij mee leek te gaan beginnen. ‘De uitgedaagde, Viola, mag twee Pokémon in zetten. De uitdager mag haar hele team gebruiken, mits deze niet hoger zijn dan level dertig,’ sprak de jongen kalm. ‘Wanneer alle toegestane Pokémon van één partij verloren hebben, zal de ander winnen. Bij winst ontvangt de uitdager de Bug Badge,’ ging hij door. Even leek de jongen te zoeken naar zijn woorden, maar gauw genoeg wist hij weer wat hij zeggen wilde. ‘De uitdager mag op elk moment van de battle haar Pokémon wisselen. De uitgedaagde mag alleen een nieuwe Pokémon inzetten als de vorige is uitgeschakeld.’ Heel even was het stil op het veld, voor de verlossende woorden klonken.
‘Dan gaat de strijd nu beginnen!’
Cooper used Shadow Ball! It missed.
Surskit used bubble! It didn't do too much damage....
Cooper disappeared and used Lick! Critical Hit!
Surskit is paralyzed
Cooper used Shadow Ball!
Cooper keeps using Shadow Ball!
Cooper uses Thunder Bolt!
Surskit fainted.
‘Surskit is uitgeschakeld! Cooper is de winnaar,’ werd gesproken door de lijnrechter en Karma keek hem even aan, voor een glimlach haar gezicht sierde. Ze zag hoe de gymleidster zuchtte en haar Surskit terug liet keren in zijn Pokéball. ‘Je hebt het goed gedaan, hoor,’ sprak ze zacht, voor ze de ball weer verkleinde en hem weg stopte. Voor een moment keek ze haar tegenstander aan. ‘Je Gastly is sterk,’ zei ze enkel. Karma knikte eventjes trots. Ja, Cooper deed het veel beter dan verwacht. Maar, dat betekende dat het nu tijd was om de volgende uit te proberen. “Maar, Cooper verdient ook haar rust,” sprak Karma rustig. Ze haalde de Pokéball van de Gastly tevoorschijn en liet deze terugkeren in haar Pokéball, voor ze de ball weer verkleinde en terug aan haar riem klikte. ‘Dus jij wisselt ook? Prima,’ sprak de gymleidster, voor ze een nieuwe Pokéball de lucht in gooide. Uit de ball kwam dit keer een Vivillon, een Pokémon waar het meisje wel degelijk bekend mee was. Ze wist ook dat de Vivillon veel meer variatie had in haar aanvalsset. Het zou lastiger worden dan de Surskit, maar ze had dan ook een Pokémon die meer in het voordeel was. Een Pokémon die dit hopelijk heel gemakkelijk af zou maken. Aan zijn kracht zou het in ieder geval niet liggen, mochten ze dit verliezen.
“Dartan,” sprak Karma, voor ze haar Pokéball voor zich hield. Al gauw stond de grote Magmortar voor haar neus, duidelijk klaar om te vechten van het moment dat hij de Vivillon zag. Karma lette echter wat meer op de gymleidster, wiens blik verwijdde. Het zou vast niet al te vaak voorkomen dat ze een gigantische Magmortar voor haar neus kreeg, aangezien… Ja. De meesten hadden dat nog niet bij gym 1. Dan was het nog een kleine, lieve Magby. Maar, helaas. Dat was niet hoe ze haar Darter ooit mee had gemaakt en dat vond ze spijtig, maar ook nu zou ze de kans krijgen om een band op te bouwen met het monster.
Helaas was die band nog niet opgebouwd en dat mocht ze merken, want de Pokémon stak zijn hand uit naar de Vivillon. Zijn hand trok hij terug, waardoor het ding bruikbaar was als een soort kannon, voor hij een Flame Burst afschoot op de Vivillon. Karma had het niet aan zien komen, maar de Vivillon nog minder en deze werd dus nu al volop geraakt. Het beest sloeg tegen de muur aan en zakte naar beneden, maar wist zichzelf toch weer overeind te krijgen en vloog terug de lucht in. “Darter, kalm aan…” probeerde Karma. Het zou toch niet zo zijn dat hij… Ze slikte een keer. Nee, toch? Nee, hij kon dit niet op eigen houtje gaan doen. Hij zou vast wel naar haar luisteren. Hij had vast gewoon een beetje een… eigen tactiek. Wie weet had dat gemogen bij zijn vorige eigenaar. Of misschien wilde hij zich bewijzen tegenover zijn nieuwe trainer. Ja, dat zou het vast zijn. Het kon niet anders!
Maar, helaas bleek het wel anders te kunnen. Poison Powder. “Ontwijk!” riep Karma, maar de Magmortar negeerde haar en deed een poging tot een Ember. Helaas was de Vivillon sneller en werd de Pokémon in zijn poging vergiftigd. “Dartanjan,” mompelde het meisje. Nee, nee. Ze kon dit niet opgeven. Zij moest zich ook aan hem bewijzen. Ze kon dit. Ze ging niet nu al opgeven. Absoluut niet. Ze balde haar vuist en klemde haar kaken op elkaar. De Pokémon was nu immers vergiftigd, dus er zou continu wat levenspunten van hem weggesmokkeld worden. Ze moesten opschieten.
“Dartanjan, Fire Spin!” commandeerde ze de Pokémon. En het leek erop dat hij luisteren ging. Echt waar, bijna… Maar, toen zag ze dat het weer een Flame Burst was. De Vivillon ontweek de aanval zonder moeite en Karma snoof eventjes zacht. Continu dezelfde aanval doen ging niet helpen…
De Vivillon gebruikte haar Powder en raakte de Magmortar hiermee, waardoor Karma opnieuw haar kaken op elkaar klemde. “Geen vuuraanval gebruiken, Darter!” vertelde ze haar Magmortar. Maar, deze negeerde het compleet en vuurde alsnog een Flame Burst af. Spijtig, want de aanval mislukte en in plaats daarvan nam het een kwart van zijn leven weg. En gezien de Poison, begon de Pokémon nu al in de buurt van de helft te komen. Nee, dit kon niet. Dit kon ze niet toestaan… Ze keek op naar haar tegenstander en zag hoe deze weer meer moed leek te krijgen bij het zien van het gedrag van Dartanjan. Nee, dit mosten ze winnen.
“Dartanjan, Smokescreen!” riep ze uit. “Nu.” Haar stem klonk streng en ze zag hoe de Magmortar zich omdraaide, haar keurend aankijkend. Vervolgens opende hij zijn kanon weer en richtte hij deze op de Vivillon. “Anders verlies je. Luister,” beet ze de Pokémon toe, waarna ze zag hoe hij zijn arm omhoog richtte en een rookgordijn om zich heen creëerde. Goed zo. “Nu je Thunder Punch.” Aangezien de Vivillon hem niet aan zag komen, werd deze volop geraakt door de tweede rake super effectieve aanval van dit gevecht, waardoor ook haar leven flink naar beneden ging. Immers had de Magmortar heel wat meer kracht. In een gewone situatie zou Karma dan ook geen haast hebben, maar ze hadden die Poison om rekening mee te houden.
“Fire Spin,” sprak ze tegen haar Magmortar. De Pokémon besloot opnieuw te luisteren, al had Karma het idee dat hij haar nu meer aan het testen was dan dat hij haar commando’s echt accepteerde, en een ring van vuur omhulde de Vivillon. Goed zo. ‘Psybeam!’ riep de gymleidster uit en Karma snoog eventjes. “Flame Burst,” beval ze de Pokémon. “Breek haar aanval door.” En dat deed hij. De Flame Burst ging dwars door de Psybeam heen en raakte de Vivillon volop, waarna deze op de grond terecht kwam. “Fire Punch.” En ook dit raakte. De met vuur omhulde hand sloeg de Vivillon van haar plek en liet deze enkele malen stuiteren, voor ze op de grond tot stilstand kwam.
Karma balde haar vuist en keek naar de Pokémon. Dit was erg belangrijk. Het leek erop dat Darter nog absoluut geen respect voor haar had. Dit moest ze verdienen. Als ze dit gevecht wonnen, was er een hele kleine stap gezet. Ze kon op dit moment geen stap terug gebruiken, dus dit gevecht was heel wat spannender geworden dan verwacht.
