» Problem Child .

Het was nooit haar bedoeling geweest om er zo snel één bij te nemen. Het was nooit ook maar enigszins haar bedoeling geweest om haar team zo snel uit te breiden, zo snel James’ leven als ‘enige kind’ om te gooien. In tegendeel, zelfs. Het meisje was van plan geweest om het zeker twee maanden te houden bij James en haar nieuwste additie aan het team, de shiny Gastly. De Pokémon zat immers pas net in haar team. Het wezen moest nog wennen aan het gedomesticeerde leven, waar zij alleen mocht vechten wanneer haar trainer het toestond. Ze had nooit een baas gehad, nooit iemand om naar te luisteren. En nu, nu opeens, moest ze dat wel. Dat deed ze dus nog lang niet altijd en ze begreep nog lang niet alles. Er was nog zoveel om haar te leren. En daarbij klikte het tussen haar en James nog niet helemaal. James kon het nog niet zo aan, leek het nog niet te waarderen dat hij niet langer de enige was in het team van het meisje. En nu? Nu stond ze hier, voor de gym. In haar handen een gloednieuwe Pokéball. Althans, gloednieuw… Nieuw voor haar, maar absoluut gebruikt. Ze had de pokémon gekocht en daarbij een groot deel van haar maandelijkse centen opgegeven. Ze had het ook niet willen doen, maar de situatie had het beste van haar gehad.

Met een kalme blik was de rozeharige de markt op gestapt. Ze kende het en wist dat niet alles deugde, maar zoals iedereen leefde ze ermee en besloot ze geen aandacht te geven aan de dingen waar ze het minder mee eens was. De Pokéballs die er lagen, gevuld met Pokémon die niet langer gewild waren door hun oude trainer en dus voor een spotprijs weg gingen, deden haar haar blauwe ogen afwenden. Ze was hier niet voor dat. Ze was hier voor spullen die haar helpen zouden in haar toekomst als Ranger.
En oh, ze was waarschijnlijk met succes weggelopen, als ze niet die enge man had gezien. Zijn haren grijs, zijn kleding vies en zijn stank rook je van meters afstand. Hij vroeg de vent naar de sterkste Pokémon die hij had en Karma kwam langzaam tot stilstand, starende naar de enge, stinkende oude vent. De verkoper leek het echter niet veel uit te maken, want die haalde een box tevoorschijn. ‘Voor deze redelijke prijs, koopt u een Magmar in combinatie met de items nodig voor evolutie. Een ruil, die zal plaatsvinden als u hem aanneemt, plus een Magmarizer,’ sprak de vent kalm. Onmiddellijk trokken de mondhoeken van de creep omhoog.
Met haar domme kop was ze ertussen gesprongen en had ze het dubbele bedrag aangenomen, wat natuurlijk meteen aanvaard werd. De oude man was kwaad weggelopen en ze had de box aangenomen. Ze was niet meer toegekomen aan het vinden van de spullen die ze nodig had, dus had ze maar besloten een rustigere plek op te zoeken, waar ze de Magmar uit zijn ball had laten komen. Onmiddellijk begon hij te gloeien en ze had niet eens de kans gehad het wezen te bestuderen, aangezien hij al veel te snel geëvolueerd was in een Magmortar. Groter dan zij, zeker zwaarder dan zij en… Hij intimideerde haar. Zijn sterke blik, zijn zelfzekerheid… Het was iets wat ze niet gewend was, gezien de manier waarop haar Serperior altijd naar haar keek. Maar, ze had zich groot gemaakt. “Welkom in het team.”

En dat was hoe ze hier beland was. Ze had besloten de twee nieuwe aanwinsten te willen testen. Ze wilde weten hoe ver ze al waren gekomen zonder haar en hoe ver ze hen nog moest krijgen. In hoeverre ze haar haar luisterden en in haar vertrouwden. Ze wilde weten waar ze aan toe was. Ze was hier niet omdat ze uit was op de badge. Nee, waarschijnlijk zou die challenge voor haar pas echt interessant worden wanneer zij van het winnen geproefd had. Maar, voor nu was het slechts een test. Ze wilde weten wat haar te wachten stond en de Gym leek haar een perfecte test. Ze wist dat James rond het maximale niveau van uitdagen van de tweede lag, dus het zou goed zijn als dit tweetal de eerste zou redden. Dan wist ze dat ze ermee door kon, dat ze hen in de nabije toekomst naar James’ niveau kon brengen. Natuurlijk enkel als hun karakter dit toe liet, maar ze had er alle vertrouwen in. Ze zouden elkaar moeten gaan vertrouwen en er was geen haast. Nee, ze zou alle tijd nemen die er nodig was, alle tijd die haar Pokémon nodig hadden.

Met kalme passen stapte het meisje dan ook naar binnen, waar ze haar keel een keer schraapte. “Hallo?” riep ze, waarna al gauw een jonge vrouw de hoek om kwam rennen. ‘Hiya! Mijn naam is Viola en ik ben de gymleider!’ riep ze uit, waarna ze haar camera flitste. Karma knipperde enkele keren met haar ogen. ‘Deze foto komt aan mijn muur met winnaars of verliezers,’ sprak ze met een grijns. ‘Ik neem aan dat je hier bent om me uit te dagen, immers?’ besloot de vrouw echter nog even te checken. Karma knikte. Daar gingen ze dan. ‘Goed, goed! Dan heet ik je welkom in mijn gym! Ik specialiseer me in het prachtige bug-type. Zeg eens, heb je zelf misschien een insect?’ vroeg de jonge vrouw, terwijl deze begon te lopen. Karma snelde zich achter haar aan, haar hoofd schuddend. “Nee, ik heb wel een grassoort, mijn Serperior,” sprak ze kalm. ‘Ah. Een Serperior, hmn?’ Even leek de vrouw te twijfelen. ‘Je bent je ervan bewust dat deze niet mee mag doen aan deze gym, aangezien deze te hoog van level zal zijn?’ vroeg ze vervolgens, Karma aankijkend. Natuurlijk wist ze dat. Ze was niet helemaal dom. “Ja, ik heb andere Pokémon bij.”

En vanaf daar had het niet lang meer geduurd voor Karma in haar vak stond, met een Pokéball in haar hand. Aan de zijkant van het veld stond een jong jochie, wie de battle zou beoordelen. Althans, beoordelen… Het was meer dat hij ervoor moest zorgen dat alles eerlijk verliep. Ook riep hij de regels in het begin, waar hij mee leek te gaan beginnen. ‘De uitgedaagde, Viola, mag twee Pokémon in zetten. De uitdager mag haar hele team gebruiken, mits deze niet hoger zijn dan level dertig,’ sprak de jongen kalm. ‘Wanneer alle toegestane Pokémon van één partij verloren hebben, zal de ander winnen. Bij winst ontvangt de uitdager de Bug Badge,’ ging hij door. Even leek de jongen te zoeken naar zijn woorden, maar gauw genoeg wist hij weer wat hij zeggen wilde. ‘De uitdager mag op elk moment van de battle haar Pokémon wisselen. De uitgedaagde mag alleen een nieuwe Pokémon inzetten als de vorige is uitgeschakeld.’ Heel even was het stil op het veld, voor de verlossende woorden klonken.
‘Dan gaat de strijd nu beginnen!’

“Kom maar,” sprak Karma zacht, terwijl zij de Pokéball in de lucht gooide. Uit de ball kwam een Gastly, een Shiny vorm weliswaar. De Pokémon was allang als eerste Pokémon uitgekozen, ver voor Karma ook maar wist dat de eerste Pokémon in deze gym een Surskit zijn zou. Het was immers simpel: de eerste Pokémon zou ze proberen te verslaan met de eerst verkregen Pokémon, haar Gastly. De tweede Pokémon hopelijk met haar tweede verkregen Pokémon in Kalos, de gloednieuwe Magmortar, Dartanjan.
Het meisje had echter nog nooit een Surskit in het echt gezien, dus pakte ze direct haar Dex erbij. ‘Surskit, the Pond Skater Pokémon,’ vertelde de Dex. ‘Surskit inhabits ponds, rivers and similar wetlands. This Pokémon can walk on water as if it was skating. It attracts prey with a sweet aroma it produces,’ ging de dex door. Karma knikte even en stopte haar dex weg. “Laten we maar beginnen, dan,” sprak ze.
“Shadow Ball!” riep ze. Het duurde niet lang voor de Gastly reageerde en er een krachtige bal voor haar neus werd gecreëerd, voor deze afgeschoten werd richting de Surskit. Deze wist de aanval echter te ontwijken en geïnteresseerd hief Karma haar wenkbrauwen. Het wezentje was… snel. Dat kon nog interessant worden. Een glimlach trok haar mondhoeken omhoog. Ja. Ze hield van een uitdaging, dus ze hoopte er hier één in te vinden.
‘Bubble!’ riep de jonge vrouw uit en een reeks bubbels werd afgeschoten op de Gastly. Het raakte, maar leek niet heel veel schade aan te richten. “Interessant,” mompelde Karma ondertussen zacht tegen zichzelf, duidelijk enigszins vertrokken in haar eigen wereldje, waar ze compleet bezig was met dit gevecht, met niets anders. Ze bleef dan ook met haar blik de bewegingen volgen die de Surskit zo moeiteloos leek te maken. De Pokémon schoot van links naar rechts, wachtend tot de Gastly aan zou vallen. Maar, deze wist wel beter en wachtte kalm tot haar trainer haar een commando zou geven. Goed, want de Pokémon en Karma waren nog niet heel bekend met elkaar, dus deze had het ook op eigen houtje kunnen gaan proberen. Dit was een welkome verrassing.
“Verdwijn,” beval Karma haar Pokémon. En dat was waar de Gastly in rook op leek te gaan, wat de Surskit verbaasd tot stilstand deed komen. “Lick.” En natuurlijk opende de gymleidster haar mond en wilde ze haar Pokémon commanderen om weg te schieten, maar voordat dit gelukt was, was deze voor de neus van de Surskit tevoorschijn gekomen om de Pokémon over zijn kop te likken. Een rilling gleed zichtbaar over de Pokémon heen, waardoor Karma glimlachte. Goed zo. “Nu je Shadow Ball,” klonk er zacht uit haar mond. Dit keer was de gymleidster op tijd met haar commando. Ze vertelde haar Pokémon om de aanval te ontwijken, maar deze bleef strak op zijn plek hangen. Het leek erop dat de Lick een verlamming had op doen treden. Goed zo. De Gastly kon daardoor met succes een bal van schaduw op de Pokémon af schieten. Deze werd door de lucht geslingerd, om enkele meters verderop neer te komen op de harde grond, een keer stuiterend voor hij voor een moment bleef liggen.
Het gevecht bleek echter nog niet over, want de Pokémon kwam weer overeind en keek de Gastly uitdagend aan. Deze leek echter op geen enkele manier onder de indruk. In tegendeel, zelfs. De Gastly opende haar bek en… stak haar tong uit. Iets wat de Surskit niet al te erg leek te waarderen en ook de gymleidster balde haar vuist. Karma wist precies waarom. De enige aanval die de Surskit kende, welke ook maar enig effect had op de Gastly, was een simpele bubble. En aangezien Karma dat van nu af dus op elk moment aan zag komen, was het een kwestie van tijd voor ze deze helft van de strijd gewonnen had.
Nu werd het tijd om gewoon op aanvallen over te gaan. “Shadow Ball. Blijf doorgaan,” sprak Karma dan ook rustig. De Gastly creëerde een bal en schoot deze af, maar de Surskit ontweek. De Gastly creëerde nog een bal, maar ook deze werd ontweken. Dit ging een keer of vier door, tot de Surskit een verlammende schok over zich kreeg en de shadow ball zijn doelwit raakte. Opnieuw knalde de Surskit enkele meters over de grond, maar dit keer zou Karma hem niet de kans meer gunnen om overeind te komen. “Maak het af. Thunderbolt,” sprak ze rustig. Ze zag hoe de blik van de gymleidster verwijdde en hoe de Gastly een elektrische laag om zich heen creëerde, waarna de Surskit volop geraakt werd door een grote schok. Enkele tellen omhulde de elektriciteit hen beiden, voor het verdween en de Surskit op de grond liggend achterliet.

‘Surskit is uitgeschakeld! Cooper is de winnaar,’ werd gesproken door de lijnrechter en Karma keek hem even aan, voor een glimlach haar gezicht sierde. Ze zag hoe de gymleidster zuchtte en haar Surskit terug liet keren in zijn Pokéball. ‘Je hebt het goed gedaan, hoor,’ sprak ze zacht, voor ze de ball weer verkleinde en hem weg stopte. Voor een moment keek ze haar tegenstander aan. ‘Je Gastly is sterk,’ zei ze enkel. Karma knikte eventjes trots. Ja, Cooper deed het veel beter dan verwacht. Maar, dat betekende dat het nu tijd was om de volgende uit te proberen. “Maar, Cooper verdient ook haar rust,” sprak Karma rustig. Ze haalde de Pokéball van de Gastly tevoorschijn en liet deze terugkeren in haar Pokéball, voor ze de ball weer verkleinde en terug aan haar riem klikte. ‘Dus jij wisselt ook? Prima,’ sprak de gymleidster, voor ze een nieuwe Pokéball de lucht in gooide. Uit de ball kwam dit keer een Vivillon, een Pokémon waar het meisje wel degelijk bekend mee was. Ze wist ook dat de Vivillon veel meer variatie had in haar aanvalsset. Het zou lastiger worden dan de Surskit, maar ze had dan ook een Pokémon die meer in het voordeel was. Een Pokémon die dit hopelijk heel gemakkelijk af zou maken. Aan zijn kracht zou het in ieder geval niet liggen, mochten ze dit verliezen.

“Dartan,” sprak Karma, voor ze haar Pokéball voor zich hield. Al gauw stond de grote Magmortar voor haar neus, duidelijk klaar om te vechten van het moment dat hij de Vivillon zag. Karma lette echter wat meer op de gymleidster, wiens blik verwijdde. Het zou vast niet al te vaak voorkomen dat ze een gigantische Magmortar voor haar neus kreeg, aangezien… Ja. De meesten hadden dat nog niet bij gym 1. Dan was het nog een kleine, lieve Magby. Maar, helaas. Dat was niet hoe ze haar Darter ooit mee had gemaakt en dat vond ze spijtig, maar ook nu zou ze de kans krijgen om een band op te bouwen met het monster.
Helaas was die band nog niet opgebouwd en dat mocht ze merken, want de Pokémon stak zijn hand uit naar de Vivillon. Zijn hand trok hij terug, waardoor het ding bruikbaar was als een soort kannon, voor hij een Flame Burst afschoot op de Vivillon. Karma had het niet aan zien komen, maar de Vivillon nog minder en deze werd dus nu al volop geraakt. Het beest sloeg tegen de muur aan en zakte naar beneden, maar wist zichzelf toch weer overeind te krijgen en vloog terug de lucht in. “Darter, kalm aan…” probeerde Karma. Het zou toch niet zo zijn dat hij… Ze slikte een keer. Nee, toch? Nee, hij kon dit niet op eigen houtje gaan doen. Hij zou vast wel naar haar luisteren. Hij had vast gewoon een beetje een… eigen tactiek. Wie weet had dat gemogen bij zijn vorige eigenaar. Of misschien wilde hij zich bewijzen tegenover zijn nieuwe trainer. Ja, dat zou het vast zijn. Het kon niet anders!
Maar, helaas bleek het wel anders te kunnen. Poison Powder. “Ontwijk!” riep Karma, maar de Magmortar negeerde haar en deed een poging tot een Ember. Helaas was de Vivillon sneller en werd de Pokémon in zijn poging vergiftigd. “Dartanjan,” mompelde het meisje. Nee, nee. Ze kon dit niet opgeven. Zij moest zich ook aan hem bewijzen. Ze kon dit. Ze ging niet nu al opgeven. Absoluut niet. Ze balde haar vuist en klemde haar kaken op elkaar. De Pokémon was nu immers vergiftigd, dus er zou continu wat levenspunten van hem weggesmokkeld worden. Ze moesten opschieten.
“Dartanjan, Fire Spin!” commandeerde ze de Pokémon. En het leek erop dat hij luisteren ging. Echt waar, bijna… Maar, toen zag ze dat het weer een Flame Burst was. De Vivillon ontweek de aanval zonder moeite en Karma snoof eventjes zacht. Continu dezelfde aanval doen ging niet helpen…
De Vivillon gebruikte haar Powder en raakte de Magmortar hiermee, waardoor Karma opnieuw haar kaken op elkaar klemde. “Geen vuuraanval gebruiken, Darter!” vertelde ze haar Magmortar. Maar, deze negeerde het compleet en vuurde alsnog een Flame Burst af. Spijtig, want de aanval mislukte en in plaats daarvan nam het een kwart van zijn leven weg. En gezien de Poison, begon de Pokémon nu al in de buurt van de helft te komen. Nee, dit kon niet. Dit kon ze niet toestaan… Ze keek op naar haar tegenstander en zag hoe deze weer meer moed leek te krijgen bij het zien van het gedrag van Dartanjan. Nee, dit mosten ze winnen.
“Dartanjan, Smokescreen!” riep ze uit. “Nu.” Haar stem klonk streng en ze zag hoe de Magmortar zich omdraaide, haar keurend aankijkend. Vervolgens opende hij zijn kanon weer en richtte hij deze op de Vivillon. “Anders verlies je. Luister,” beet ze de Pokémon toe, waarna ze zag hoe hij zijn arm omhoog richtte en een rookgordijn om zich heen creëerde. Goed zo. “Nu je Thunder Punch.” Aangezien de Vivillon hem niet aan zag komen, werd deze volop geraakt door de tweede rake super effectieve aanval van dit gevecht, waardoor ook haar leven flink naar beneden ging. Immers had de Magmortar heel wat meer kracht. In een gewone situatie zou Karma dan ook geen haast hebben, maar ze hadden die Poison om rekening mee te houden.
“Fire Spin,” sprak ze tegen haar Magmortar. De Pokémon besloot opnieuw te luisteren, al had Karma het idee dat hij haar nu meer aan het testen was dan dat hij haar commando’s echt accepteerde, en een ring van vuur omhulde de Vivillon. Goed zo. ‘Psybeam!’ riep de gymleidster uit en Karma snoog eventjes. “Flame Burst,” beval ze de Pokémon. “Breek haar aanval door.” En dat deed hij. De Flame Burst ging dwars door de Psybeam heen en raakte de Vivillon volop, waarna deze op de grond terecht kwam. “Fire Punch.” En ook dit raakte. De met vuur omhulde hand sloeg de Vivillon van haar plek en liet deze enkele malen stuiteren, voor ze op de grond tot stilstand kwam.

Karma balde haar vuist en keek naar de Pokémon. Dit was erg belangrijk. Het leek erop dat Darter nog absoluut geen respect voor haar had. Dit moest ze verdienen. Als ze dit gevecht wonnen, was er een hele kleine stap gezet. Ze kon op dit moment geen stap terug gebruiken, dus dit gevecht was heel wat spannender geworden dan verwacht.

Notes
Zwart zijn de twee gevechten. Surskit vs Cooper, Vivillon vs Dartanjan.