Buckwild

Op vol tempo sprintte Tiffany door het zand. Haar laarzen waren niet gemaakt voor deze ondergrond, maar dat maakte haar niet uit. Ra had veel betere grip en ze wilde hem bij kunnen houden ondanks haar handicap, al wist ze bijna zeker dat hij zich speciaal voor haar wat langzamer voortbewoog. Natuurlijk probeerde ze hem hier van af te praten, maar er kwam toch steeds weer een punt waarop de afstand te groot werd volgens de Charmeleon en hij dan toch het gat weer kleiner liet worden. Dat, of Tiffany was gewoon een kei in rennen door het zand met haar laarzen. Dat tweede vond haar ego veel leuker, maar ze kende Ra te goed om er van verzekerd te zijn dat dat het geval was.

De Power Plant was niet moeilijk te vinden. Niet alleen omdat het in een uitgedroogd land stond waar verder niet veel te beleven viel, maar de alarmen gingen af en de brunette wist al precies wat er gaande was. Dit was de schuld van de Tauros die los was gelaten en nu op allerlei manieren schade aan het aanrichten was. Tiffany had de taak gekregen om hem te stoppen.

Van alle taken die ze had gehad, was dit verreweg de meest spannende. Ze had het natuurlijk veel leuker gevonden als zij alle Tauros bijeen had mogen halen, maar ze begreep dat het er te veel waren om dat te doen. Ze was ook maar een mens, en hoewel Ra een stuk sterker was dan toen ze aan haar opleiding begon, was hij nog niet sterk genoeg om zoveel Tauros tegelijk te handelen. Misschien dat het beter ging als hij evolueerde, maar dat zagen ze dan wel. Voor nu was het veel belangrijker dat ze de Power Plant van de ondergang redden.

Een werknemer stond met zijn handen in het haar voor de ingang van het gebouw. Bij het horen van de voetstappen en het gehijg van Tiffany draaide hij zich om, waarop direct een glinstering in zijn ogen verscheen. “Oh Ranger, eindelijk!” begroette hij haar, wanhoop te horen in zijn stem. Hij opende opnieuw zijn mond, zijn zin beginnende met ‘een Tauros’, maar Tiffany hees haar hand op als teken dat hij niet hoefde te praten. “Ik weet ‘t, geen zorgen. Tauros is binnen geraakt en sloopt de boel. Geen zorgen. Ra en ik lossen het op.” En anders gebruikte ze Mut of Sobek wel. Ze had drie Pokémon en een Capture Styler. Dat moest genoeg zijn tegen één stier.

De man opende de deur voor Tiffany en de brunette stapte zelfverzekerd naar binnen. Ra volgde haar op de voet en toen beide binnen waren keken ze elk een andere kant op. Het meest opvallende binnen was dat er een alarm afging, maar verder leek het rustig. “Huh, zijn ze een grap aan het uithalen ofzo?” vroeg Tiffany zich hardop af. Als antwoord op de vraag klonk er een luide knal ergens achter in het gebouw, alsof er een groot ding tegen een ander groot ding aan knalde en het op ontploffen stond. Na te hebben geregistreerd wat ze hoorde kwam Tiffany razendsnel in beweging. Ze was nog geen half gangpad onderweg of de Tauros kwam in haar zicht. “Daar issie!” riep ze om Ra te waarschuwen. Helaas trok het ook de aandacht van de Pokémon, welke nu met boze blik naar haar keek. Tiffany was slim genoeg om een Tauros niet bij de hoorns te pakken. Ze remde af, keerde zich om en rende net zo snel weg als ze net naar het beest toe was gesprint.

Ra registreerde de situatie iets later. Hij begon het pas door te krijgen toen de Tauros al op hem af kwam gerend en het eigenlijk niet meer mogelijk was om er van weg te rennen. Met een gil-achtige brul sprong hij in plaats daar van aan de kant, nog net op tijd om alleen zijn vlammende staart in het gezicht van Tauros te laten komen. Het beest brulde het uit van de pijn. “Ra, wat doe je! Zo wordt hij alleen maar bozer!” Een verontwaardigde grom was de reactie, en hoewel Tiffany het wel begreep had ze geen tijd om haar excuses aan te bieden. Tauros had zijn blik namelijk weer op haar gericht en besloot zijn woede van de vlam in zijn gezicht op haar af te reageren. “Ra, Smokescreen!” riep de brunette wanhopig, waarna ze opnieuw weg probeerde te rennen van het wilde beest.

De rook was een goed idee geweest als de Tauros niet al razend was. Nu zorgde het er alleen maar voor dat hij in zijn woede tegen machines aan beukte wanneer hij probeerde om Tiffany te rammen. De brunette vervloekte zichzelf in gedachten, maar moest haar hoofd er bij houden. Het was belangrijk dat ze het beest zouden temmen. Jammer dat zijzelf ook niks meer zag door de rook.

“Oké, eh, stop maar met die rook. Dat was een slecht idee.” Een harde knal klonk en Tiffany was er bijna honderd procent zeker van dat het een ontplofte machine was. Shit. Ze moest er voor zorgen dat ze weer iets kon zien – of dat op zijn minst Ra iets kon zien. Helaas had de Charmeleon daar niet echt aanvallen voor. “Ra, trek zijn aandacht! Maar zorg dattie geen machines meer sloopt!” Zo, dat was een prima bevel om te geven. Zij zou er wel raad mee weten. Helaas had haar stem opnieuw de aandacht van de Tauros getrokken. Het beest kwam plotseling de rook uit op haar af gestormd. Echter verscheen Ra ook al snel. Zo snel zelfs dat hij de Pokémon bijhaalde en een Fire Fang op zijn achterwerk uit kon voeren. Tiffany grinnikte. Hij durfde wel, zeg. Het effect wat het had was misschien niet helemaal gewenst, want hoewel de Tauros wel stopte begon hij ook wild op en neer te springen in een poging de tanden van de hagedis uit zijn achterwerk los te schudden. Ra had duidelijk een sterke beet en duwde zijn kaken zelfs dieper in het vlees om zijn houvast te behouden. Tauros leerde echter snel, want hij besloot opeens dat de machines een goede manier zouden zijn om Ra van zich af te krijgen. Met een achterwaartse beweging ramde hij de Charmeleon tegen een machine aan – welke wonderbaarlijk genoeg de klap overleefde – waarmee hij de hagedis dan toch van zich af wist te krijgen. Grommend probeerde Ra weer overeind te komen. Voor hij hier de kans voor kreeg, echter, kwam de stier op hem af met zijn hoorns. Ra realiseerde zich dat als hij dit zou ontwijken de hoorns in de machine zouden boren en dat was precies wat ze moesten voorkomen. In de enige seconde die hij had om te reageren stak hij zijn klauwen naar voren en deed hij wat je precies niet moest doen bij een wilde Tauros: hij greep zijn hoorns vast.

Het was genoeg om de wild geworden stier af te remmen, maar het deed zijn bui niet veel goeds. De Pokémon deed zijn best om alsnog zijn kop tegen Ra aan te beuken, maar deze gebruikte al zijn spierkracht om de Tauros van zich af te houden. Tiffany zag dat hij niet succesvol zou zijn op lange termijn, maar hij kon nog wel iets anders om de wilde Pokémon van zich af te houden. “Flame Burst!” droeg ze op. Ze zag dat Ra moeite had met de vlammen creëren en tegelijkertijd de Tauros van zich af houden, maar hij kreeg het voor elkaar en de vuurbol verliet zijn bek niet al te veel later. Een licht en een ontploffing volgden. Tiffany dacht dat het licht van de vlammen was, waar ze haar ogen van beschermde door haar arm voor haar gezicht te houden, maar toen de rook sneller verdween dan ze had verwacht en er een Charizard met zijn vleugels stond te flapperen viel haar mond open. Was Ra nou net geëvolueerd?! Ze had nog helemaal niet het idee dat hij zo ver was. Niet dat ze dat erg vond – in tegendeel, al snel vormde zich de trotse grijns op haar gezicht en kon haar dag niet meer stuk. “Goed zo maatje!” riep ze enthousiast. Een brul was zijn reactie. Dat klonk zoveel stoerder dan dat gegrom wat hij maakte als Charmander. Al zou ze zijn schattige looks wel gaan missen, maar daar had ze Mut en Sobek nog altijd voor.

Ra hield de Tauros nog steeds bij de hoorns vast, wonderbaarlijk genoeg. Dat was alleen maar een voordeel voor Tiffany’s missie, want zo kon de woedende Pokémon niet veel schade aanrichten. Het gaf hen ook de mogelijkheid om de Pokémon uit de Powerplant te verwijderen. “Neem hem mee naar de uitgang!” beval Tiffany. Ze leidde de weg door voor hem uit te lopen. Echter kwam ze al snel tot de conclusie dat haar plan niet zo makkelijk uitgevoerd kon worden als gehoopt. Hoewel Ra hard aan de Pokémon trok, was hij niet sterk genoeg om hem mee te trekken. Slechts een paar centimeter werd het beest verplaatst elke keer als hij kracht zette. Tauros wilde blijkbaar niet mee. Tiffany gromde binnensmonds. Oké, dus ze moesten eerst de Capture Styler gebruiken? Prima. Wat er maar nodig was. Ze haalde het apparaat tevoorschijn en maakte zich klaar om hem af te vuren, al realiseerde ze zich dat er één probleem was: Ra mocht er niet bij staan. Dan kon de capture niet slagen. Haar Charizard moest de Tauros dus loslaten, maar dan zou het beest geheid weer wild rondjes rennen en dingen slopen. Was er niet een manier om hem een moment stil te laten staan, zoals… Zoals het effect van een Flinch?

“Ra, kan je toevallig Air Slash?” vroeg Tiffany. Het was één van de weinige aanvallen waarvan Tiffany wist dat het een Flinch effect kon veroorzaken en waarvan ze het idee had dat een Charizard het wel zou moeten kennen. Ra keek om naar haar en knikte, waarmee hij bevestigde inderdaad deze aanval te kennen. Nice! “Toppie, dan mag je die uitvoeren!” Ra keerde zijn kop weer om en liet nu dan toch de Tauros los. Dit deed hij omdat hij afstand wilde nemen. Dat was beter voor de aanval. Tauros kwam achter hem aan, maar hij had genoeg afstand gecreëerd om de Air Slash uit te kunnen voeren en een krachtige stroom lucht op zijn tegenstander af te vuren. Het raakte, maar het liet de Tauros niet tot stilstand komen, waardoor het beest op volle snelheid tegen Ra aan ramde. “Geef niet op, maatje! Nog eens!” Ze had dit nodig. Tauros bewoog veel te veel om hem met de styler te vangen zonder het effect. Ra gehoorzaamde en herhaalde zijn vorige stappen. Toen de luchtstroom Tauros raakte, zag Tiffany dat het gelukt was. De Pokémon bleef voor een moment stilstaan en die kans pakte ze door haar Styler af te vuren.

Het werd haar al snel duidelijk dat ze hier niet te maken had met een kleine Pokémon als Farfetch’d of Flabébé. Tauros had veel meer cirkels nodig voor hij gevangen was. Dat was oké, want Tiffany bewoog zo snel ze kon en dat zorgde voor genoeg cirkels dat het beest gecaptured zou zijn voor hij weer in beweging kwam. Hij schudde zijn kop en richtte net zijn woedende ogen op de brunette toen de witte ring compleet was en zich om de Pokémon sloot. Even maakte ze zich zorgen of zoiets simpels als een ring van licht genoeg was om de Tauros te kalmeren, maar toen het licht verdween en hij zijn ogen nog steeds op haar gericht had zag ze een veel zachtere blik dan voorheen. Tiffany grijnsde breed. Haar missie werd wederom een succes. “Dat is een brave jongen. Kom maar, we brengen je weer naar huis,” sprak ze hem toe. Ze durfde nog niet echt in de buurt te komen, dus gebaarde ze vanaf een afstandje dat hij haar mocht volgen. Ra stapte achter Tauros aan, alsof hij verwachtte dat het beest zich zou omdraaien en opnieuw de machines zou gaan slopen. Gelukkig deed hij dat niet en kon Tiffany de stier zonder verdere problemen naar buiten begeleiden, waar ze zich tot de man die ze eerder buiten had getroffen keerde. “Yo. De kust is weer veilig.” Een ijdele glimlach werd hem toegeworpen. “Jullie hebben geluk dat ik beschikbaar was,” schepte ze op. “Een ander had het lang niet zo snel opgelost.” De man keek haar met een opgetrokken wenkbrauw aan, alsof hij wilde zeggen dat het helemaal niet opgelost was. De brunette dacht daar echter niet aan. In haar ogen was de missie geslaagd.