{ Open doors

Wie liet de deur open van een zeer belangrijke Power Plant? Echt, luie werkers hier. De roodharige was was rond aan het dwalen geweest in de hitte die voor haar ondragelijk was, om uiteindelijk tot een vrij mooi gebouw uit te komen. Het leek belangrijk, en leek erop dat het op slot zou moeten zitten. Voor vele was dit het moment gewoon om te draaien en verder te gaan met je leven, maar Ragya had even aan de deurklink gevoeld en deze een duw gegeven. en nu was ze dus binnen. Geen beveiliging, niks niet. Was deze onzin dan alleen voor de sier? Hoe dan ook, ze liep nu vrij teleurgesteld door diens gangen heen. Het was immers zeer triest en saai aan de binnenkant, in tegenstelling tot alles wat je buiten zag. Maar dat kon aan haar liggen. Ze stak haar handen in haar zak en liep rustig door.

{ Eerste post Lilith~

Ragya had niet echt een doel om hier te zijn. Gewoon wat rond te lopen en haar gedachtes van de rest af te halen. Misschien wat in de fik zetten ofzo, echt spannende plannen had ze verder niet. Met haar handen in haar zakken keek ze dus ook wat rond. Kale muren, her en der een deur maar niks indrukwekkends. Soms zag ze een soort kastje met lampjes, maar deze leken niet in gebruik te zijn. Echt verstand had ze niet van die dingen dus ze liet ze maar met rust. Aangezien er maar weinig gebeurde wou ze al bijna aanstalten maken weg te gaan, toen ze op dat moment voetstappen hoorde. Ze kon nu twee dingen, het op een lopen zetten of ruzie gaan maken met wie er ook op haar af kwam. Ruzie klonk aanlokkelijk, ze ging er immers vanuit dat het wel een wenknemer moest zijn. Met een schuine grijns liep ze dus door. Ze leerde ook nooit haar lesje. Maar op het moment dat ze hoek om kwam keek ze naar een meid die zeker geen medewerker was met een Espeon in de aanslag. Haar pigmentloze ogen keken even op het beest neer waarna haar blik weer omhoog schoot, er stond een hint van uitdaging in. Val dan aan, leek ze bijna te zeggen. Met haar handen nog altijd in haar zakken besloot ze maak op te spreken, je kreeg immers weinig voor elkaar door wat schaapachtig te grijnzen. “Ik kan aannemen dat jij degene bent die de deur zo netjes open had gelaten?” Haar accent kwam weer omhoog, die het einde van haar woorden dieper maakte, maar haar toon was vooral droog maar uitdagend.

Ragya keek rustig naar de ander, ze was wel benieuwt naar de ander. Ondertussen wat de Espeon ook al wat minder dreigend aan het doen. Alleen maar vooruit gang dus, wat een aangename verassing. Toen het bleek dat de ander diens Growlithe kwijt was leek er wat interesse te komen in Ragya’s blik. “Klinkt als een interessant beestje” Ze hielt van de vuurhonden en met de omschrijving pyromanisch erbij, tjah. Bij de vraag haalde ze haar schouders op. Het was niet dat ze zich moest afleggen tegenover de ander, ondanks dat die wel vrolijk had vertelt waarom ze er was. De blik van de ander leek haar ook helemaal niet te deren. “Een wilde ingeving voor avontuur?” opperde ze wat sarcastisch, waardoor het duidelijk werd dat haar redenen de ander niet aangingen. Hierna keek ze weer naar de Espeon, die minder stoer leek te zijn om dan voorheen. Ook handig, een Pokémon die weinig vechtslust had. Haar team mocht normal wel een chaostisch boeltje zijn, vechten konden ze wel.

Dat kon ze wel geloven. Ze was er zelf nogal bekent mee hoe aanwezig sommige pokémon kon zijn, en vooral hoe moeilijk. Haar twee grootste lastpakken waren momenteel gestolen, maar ze zag ze nog altijd als een deel van haar team, ze was immers vastbesloten ze terug te krijgen. Aldrei had een hekel aan alle levende organismes in de wereld en liet dat ook merken. Sleipnir was juist een bonk van karakter die je niet kon ontwijken, hij kwam ook het meest in de problemen, vooral met zijn trucje om uit zijn pokébal te kunnen komen. Maar echt tijd voor een gezellig gesprekje leek er niet te zijn. Want ook Ragya merkte de rookgeur op en besloot de benen te nemen. Ze klikte even op een van de ballen aan haar riem en zo stond er Fenrir voor hun. Deze keek meteen kil en wantrouwend naar de Espeon en diens trainer. Hij dacht waarschijnlijk dat hij moest gaan vechten. Met een simpel gebaar kwam de Houndoom echter weer bij zinnen en keek haar koud aan. “Uitgang” Besloot ze kortaf zonder er omheen te draaien. Meteen begon Fenrir te snuffelen en liep uiteindelijk dezelfde richting op als het andere gezelschap. Blijkbaar waren ze nog niet van elkaar af.