Zonder te aarzelen stapte Joey samen met Sparky Santalune Forest binnen, want om in Santalune City te komen moest hij door dit bos heen. Hopelijk vond hij hier nog ergens een Pokémon die zijn team kon versterken, daarbij werd het tijd om eens flink te gaan trainen; Max. Zijn doel was vandaag om zijn Chespin eindelijk eens wat training te geven, alhoewel hij voor hij het bos in ging wel wat had getraind. Max kende nu dus ook Rollout maar de aanval was verdomde lastig om onder controle te krijgen.. het vrat energie voor de Chespin. Anyways, zijn beslissing om dus door dit bos te trekken was gelijk een goede training voor zijn Pokémon en voor zichzelf. “Zo Sparky,” sprak Joey na een tijdje flink te hebben doorgelopen en keek grijnzend naar zijn Pachirisu. Het kleine eekhoorntje hield vragend zijn hoofdje schuin waarna de jongen naast het wezentje neerknielde en diens hand op het kleine hoofdje neerlegde. “Paaah,” piepte Sparky waarna deze zijn oogjes sloot. Joey zette toen zijn tas neer en haalde de koker met het ei van zijn vader uit zijn tas, dat waarschijnlijk nog niet besloot om uit te gaan komen vandaag. Hij zette het voorwerp naast zich neer en haalde vervolgens wat te eten tevoorschijn voor zijn Pachirisu en Chespin die hij daarna uit zijn Pokéball liet. Max keek slaperig naar de jongen en wreef hierbij toen in zijn ogen. “Dit heb je wel verdiend, maatje,” sprak de jongen en bood Max een brokje Pokémon voer aan, die het dankbaar aannam en tevreden op begon te peuzelen. Joey stopte het ei terug in zijn tas en geeuwde toen uitgebreid, en aaide de gras Pokémon over zijn hoofdje toen deze op zijn schoot kwam zitten. De jongen keek toe hoe zijn Pachirisu een boom inklom en daar een bes plukte, daar nam hij met een te blije uitdrukking op zijn snoet, een hap van zijn bes.
Grinnikend schudde Joey met zijn hoofd en haalde vervolgens een notitieblokje tevoorschijn. Er stond een hele waslijst aan dingen dat hij graag wilde doen op zijn reis. Gyms waren niet echt zijn eerste prioriteit want dat was wel een beetje te standaard in zijn ogen.. het was meer een uitdaging voor om te laten zien wie nou de beste was. Nee, Joey wilde de gyms wel gaan uitdagen maar pas nadat hij wat meer van Kalos had gezien. In die tussen tijd kon hij daarom ook beter een vast team samen stellen, die hij zou gebruiken in gevechten. Hij hoopte nu dus eigenlijk dat hij een Fletchling tegen zou komen die hij graag aan zijn team wilde toevoegen. Deze kleine vogel zat eigenlijk altijd in de tuin bij hem thuis en hij vond het eigenlijk gewoon een geweldige Pokémon. Dit was echter niet zijn eerste prioriteit want hij had Max en Sparky ook nog.. het zou sowieso vreemd zijn omdat niet te hebben. Het plotselinge geritsel tussen de boombladeren liet Joey opschrikken toen Sparky ineens half aan een tak hing, de Pachirisu had moeite om zich vast te houden aan de tak en werd daarbij ook nog eens aangevallen door een groepje Fletchling. Paniekerig probeerde het eekhoorntje zich vast te houden maar dat ging niet gemakkelijk doordat de Fletchling hem pikte. “Hé!” riep Joey met een nijdige blik in zijn ogen naar het groepje vogel Pokémon en rende naar de boom toe om zijn Pachirisu te helpen. “Doe je Spark aanval, Sparky!” riep de jongen toen naar de Pachirisu. Het wezentje keek opgelucht naar de jongen die hem een bevel gaf, eindelijk. Omdat Sparky desondanks zich nog in zijn benarde positie bevond, wist de Pachirisu zijn elektriciteit op te laden. Het groepje Fletchling vloog gauw bij hem vandaan maar een van de kleine vogels kwam regelrecht op de Pachirisu af gevlogen. De kleine eekhoorn kneep zijn oogjes dicht, afwachtend op de klap maar deze kwam echter niet.
“Max, doe je Vine Whip!” riep Joey toen in een poging om de Fletchling alsnog tegen te houden. Twee groene slierten vlogen regelrecht op de vrouwelijke Fletchling af en greep deze om de poten van het wezentje. Hoe goed en wel de Fletchling zich probeerde los te rukken het werkte niet want de greep van de Chespin bleek te sterk te zijn. In de tussen tijd dat Max de Fletchling afleidde probeerde de jonge trainer zijn Pachirisu uit de boom te krijgen, die inmiddels al naar hem toe gelopen met betraande oogjes. Hij had verschillende schrammen op zijn kleine lijfje maar buiten dat hij erg geschrokken was mankeerde Sparky gelukkig niets. Misschien was dit zijn kans om een Fletchling te vangen. Breed grijnzend wendde de jongen zich tot Max en liep vervolgens terug naar het kleine gevecht dat gaande was. Nou ja, het was meer dat zijn Chespin aan het dollen was met de Fletchling. Hij hield de arme vogel Pokémon nog steeds vast aan haar pootje met de groene slierten “Laat haar maar los, Max,” sprak Joey tegen de Chespin die deed wat de jongen hem opdroeg en liet de groene slierten zakken waardoor de Fletchling een soort van weg geschoten werd toen Max haar abrupt losliet. Ze knalde met een doffe klap tegen een van de laaghangende takken aan met haar kopje. Woedend kwam de Fletchling overeind die op de grond neerstreek en hupte naar Max die haar had gelanceerd, ze had ook een bult opgelopen door de klap. Max die al aardig gefrustreerd was omdat zijn teamgenootje zonder rede was aangevallen, ging in een felle discussie met het kleine vogeltje. Joey en Sparky keken elkaar even aan en kwamen toen tot de conclusie dat de jongen en zijn Pachirisu niks van de Chespin snapte.
Joey grijnsde breed en kwam toen overeind met zijn hand om een lege Pokéball geklemd en keek vastbesloten naar het kleine vogeltje, dat nu oog in oog stond met zijn Chespin. Zijn kans om eindelijk een Fletchling te vangen liet hij niet schieten. “Als je een gevecht wilt hebben kan je het krijgen ook,” sprak Joey toen met een iets te zelfverzekerde ondertoon in zijn stem. Zijn Chespin keek om die zelfverzekerd knikte. “Chespin, ches!” reageerde Max geagiteerd en zwaaide met zijn pootjes naar de jongen. Hij wilde dit gevecht doen? Joey liet zijn blik even naar Sparky glijden die blijkbaar ook wraak wilde nemen maar het liever aan de Chespin over liet.. goed Max ging dit dus doen. Zonder enige waarschuwing vloog de Fletchling met een Quick Attack op de kleine Chespin af die de gras Pokémon niet goed kon ontwijken en werd geraakt. Max viel achterover waarna het wezentje snel weer overeind sprong, een teken dat de Chespin niet met zich liet sollen. “Max, sla terug met je Tackle!” riep Joey vervolgens naar de Chespin, deze knikte en rende zo snel als hij kon naar zijn tegenstander toe. Het vogeltje ontweek behendig de Tackle aanval door een looping te maken waardoor de Chespin zou missen.. iets waar Joey op had zitten wachten. “Max, gebruik je Vine Whip om de Fletchling beet te grijpen!” riep de tienjarige knaap naar het groene wezentje, die knikte en de groene slierten naar de Fletchling schoot. Dit kon het vogeltje niet ontwijken toen de slierten zich om het beestje heen wikkelde en de Chespin haar wegslingerde. Voor een tweede keer werd ze tegen een boomstam gesmeten, waar de jongen het niet bij liet. “Eindig met een Tackle aanval!” riep Joey toen naar de Chespin die knikte en met een flinke klap tegen de Fletchling aan kwam. Het vogeltje bleef roerloos liggen maar Joey twijfelde enorm of hij haar wel moest vangen.. het was immers niet echt een eerlijke strijd geweest. Desondanks haalde hij de Pokéball toch tevoorschijn die hij in zijn hand hield en wierp de Pokéball met een sierlijke boog naar Fletchling toe die op werd gezogen door de rode straal, zou ze blijven zitten en met hem mee willen door Kalos?
