Fantastic!

Caitlynn had geen idee welk gevoel ze op de eerste plaats kon zetten. Ze was nerveus, opgewonden, vrolijk en angstig tegelijkertijd. Ze had gehoord dat je in de gym je nervositeit wat kon dimmen door naar de mooie schilderijen te kijken. Of nou ja, de mooie foto’s. Ze had sommigen horen zeggen dat het schilderijen waren, anderen zeiden dan weer dat het weldegelijk grote foto’s waren. Caitlynn had besloten om er echt een oordeel over te vellen om er gewoon zelf een kijkje te nemen. Ze zag dat het grote foto’s waren die aan de muren hingen. Die van de Butterfree vond ze echt wel het mooiste. Tegenover de foto van de Butterfree bevond zich een paal waar ze naar beneden kon glijden. Ze besloot om zonder angst naar beneden te gaan en kwam op een stabiel uitziende spinnenweb uit. Het spinnenweb lijkende gebied was eigenlijk een kunstwerk van aan elkaar gebonden witte touwen. Met waterdruppel werd aangegeven welk pad ze moest bewandelen. Ze vond het best wel een origineel idee. Het duurde niet lang voordat het pad haar leidde naar waar het veld van de gym moest zijn, maar ze zag er niemand staan. Ze sloeg haar armen over elkaar heen en betwijfelde zich net of ze wat te vroeg was toen ze opeens achter haar geluid hoorde. ‘Is dat je echte haarkleur?’ Caitlynn draaide zich om zodat ze in de grote opgezette ogen kon kijken van een jonge vrouw. Caitlynn schatte haar rond de twintig. Ze had blond haar, groene ogen en had een mooi slank figuur. Haar voorste plukken liepen gekruld samen naar voren zodat het net leek alsof ze elkaar elk moment zouden kunnen raken. ‘Ja,’ beantwoordde Caitlynn de vraag ietsje beduusd. Plotseling haalde de dame een camera tevoorschijn en hield deze naar haar gericht. ‘Dat is echt fantastisch! Een prachtige rode uitdager! Fantastisch!’ riep ze nogmaals. ‘Mag ik een foto maken?’ Nog voordat Caitlynn daar echt een antwoord op kon geven, hoorde ze de klik van de camera al en werd ze vervolgens verblind door een lichtflits. De jonge vrouw lachte en wenkte haar vervolgens naar een groot veld. ‘Zo te zien ben je behoorlijk creatief,’ zei Caitlynn en ze wees over haar schouder naar het uit touwen bestaande spinnenweb. De gymleider haalde haar schouders op. ‘Anders is het ook weer zo saai,’ sprak ze lachend. De regels werden gauw aan Caitlynn uitgelegd door de scheidsrechter, de dame stelde zich voor als Viola en nadat Caitlynn zichzelf voorgesteld had, kon het gevecht beginnen.


Met een zwaai gooiden zowel Viola als Caitlynn hun Poké Ball’s naar voren. Een Ampharos en een Surskit kwamen tevoorschijn. ‘Goed gegokt,’ sprak Viola grijnzend, maar iets in haar toon verraadde dat ze wel vermoedde dat Caitlynn op voorhand wist wat er komen ging. Ze leek dat echter alleen maar leuk te vinden en stak haar arm naar voren. ‘Oké, Surskit, begin met een Quick Attack!’ Caitlynn probeerde razendsnel na te denken, maar dat lukte niet en Electra werd geraakt. Boos draaide Electra haar kopje naar Caitlynn en deze knikte verontschuldigend. Ze had niet gedacht dat Surskit zo snel zou zijn! ‘Bubble!’ riep Viola. ‘Duik er onderdoor en gebruik Confuse Ray!’ riep Caitlynn. ‘Ontwijk en val aan met Quick Attack!’ Het probleem was dat Confuse Ray simpel te ontwijken was, maar deze keer had Caitlynn wel iets voorzien. ‘Zwaai met je staart naar hem toe en gebruik vervolgens Thunder Wave!’ riep ze. Ze hoorde Viola zachtjes vloeken toen haar Surskit vol geraakt werd door de staart van Electra. ‘Quick Attack om het te ontwijken!’ riep ze nog, maar Electra was te snel en de Thunder Wave trof doel. Caitlynn grijnsde. Hier had ze wel een tactiek voor. ‘Electro Ball!’ riep ze. ‘Blokkeer haar met een Bubble en ga vervolgens voor nog een Quick Attack, Surskit!’ riep Viola. De Bubble lukte en zorgde ervoor dat Electra snel haar Electro Ball de andere kant op moest werpen voordat ze geraakt zou worden door haar eigen aanval. De verlamming sloeg toe toen de Surskit probeerde om Quick Attack uit te voeren. Caitlynn vond dat het tijd werd voor wat actie. ‘Oké, gebruik Take Down!’ riep ze. Nog voordat Surskit kon ontwijken, werd hij al geraakt door een harde Take Down dat hem door de lucht liet vliegen. Hij ving zichzelf echter wel met zijn vier poten weer op. ‘Electro Ball!’ riep Caitlynn. ‘Ontwijk!’ riep Viola nog, maar de verlamming sloeg weer toe en Surskit werd geraakt door de Electro Ball, welke nu meer effect had omdat Electra sneller was. ‘Gebruik nu Confuse Ray!’ riep Caitlynn. Ze zag dit als een tactiek om Surskit in beweging te krijgen, want ze wist gewoon dat Viola… ‘Quick Attack!’ riep Viola. Perfect. De verlamming sloeg niet toe, maar dat was ook geen probleem. ‘Thunder Punch op volle sterkte!’ schreeuwde Caitlynn. Electra’s door elektriciteit omvatte vuist sloeg hard tegen de aanstormende Surskit aan, welke op de grond viel en direct uitgeschakeld was.


‘Dat was een mooi, maar snel gevecht. Deze zal niet zo snel eindigen. Ga, Vivillon!’ Surskit was inmiddels al teruggekeerd en ook Caitlynn had besloten om een andere Pokémon te gebruiken. Om de kansen deze keer wat gelijk te houden, had ze voor Amare gekozen. De trotse Espeon kwam tevoorschijn zodra haar Poké Ball in de lucht was gegooid en ze dook in een vechthouding toen ze haar tegenstander zag. ‘Laten we er geen gras over groeien, Vivillon. Ga voor Struggle Bug!’ Ah, een bug type attack. Als dat Amare zou raken, zou ze flink wat schade lijden. Dat mocht niet gebeuren. ‘Gebruik Swift om te counteren!’ sprak ze. De aanval miste nooit en deze keer ook niet, want Vivillon moest haar pogingen om Amare te raken met een Struggle Bug staken. Ze vloog achteruit, maar leek niet te veel schade te hebben geleden. ‘Gebruik Light Screen om jezelf te beschermen tegen haar special attacks. Ga daarna over naar een Gust!’ riep Viola. ‘Sand Attack!’ riep Caitlynn. De Vivillon wist Amare echter te ontwijken en gebruikte haar Gust. Omdat Amare zich op korte afstand bevond, was zij diegene die zand in haar ogen kreeg. Gelukkig leek het niet al te erg te zijn en Amare sprong naar achten zodat zij zich weer op een veilige afstand van haar tegenstander bevond. ‘Ga voor Psybeam, Vivillon!’ riep Viola. ‘Jij ook!’ Zowel Amare als Vivillon gebruikten beiden hun Psybeams. De aanvallen botsten tegen elkaar en zorgden voor een kleine explosie. Dankzij de stofwolk die op kwam dagen had Amare de tijd om wat zand uit haar prikkende oogjes te halen met haar pootje. ‘Swift!’ riep Caitlynn. Amare knikte, richtte haar Swift en stuurde deze af op de stofwolk. Aan de kreet te horen was het gelukt. ‘Gebruik nu Future Sight!’ Vivillon leek schijnbaar niet goed te weten waar Amare was, wat voor de Espeon weer een voordeel was zodat ze haar Future Sight voor kon bereiden. Caitlynn wist dat deze actie haar nu niet zo veel zou helpen, maar later zoveelste meer. De stofwolk trok volledig op omdat Viola had geroepen naar haar Vivillon om een Gust te doen. ‘Gebruik Strugge Bug!’ riep Viola. Caitlynn knarste met haar tanden toen ze niet gauw genoeg een tegenaanval verzon en Amare dus geraakt werd door de Struggle Bug.

Ondanks dat het een aanval was die sterk was tegen Amare, leek de Pokémon net te doen alsof het haar niet veel deerde en sprong ze uitdagend weer naar voren. ‘Laten we voor een andere aanpak gaan, Vivillon. Gebruik Stun Spore!’ Caitlynn’s hart klopte in haar keel van schrik. Ze had gezien bij Surskit hoe nadelig een verlamming wel niet kon werken op sommige momenten. ‘Probeer het poeder te ontwijken met Quik Attack!’ riep ze. Haar hart klopte in haar keel terwijl Amare haar uiterste best deed om niet geraakt te worden door de Stun Spore, maar het was tevergeefs. Caitlynn vloekte zacht terwijl haar Pokémon getroffen werd door de Stun Spore. Caitlynn zag dat de Pokémon verlamd raakte, maar haar uiterste best deed om zich er niet aan te laten bezwijken. ‘Swift!’ riep Caitlynn, maar tot haar frustratie kreeg Amare last van de Stun Spore en had Viola nu vrij spel om haar aan te vallen. ‘Struggle Bug!’ benutte zij deze beurt, maar Caitlynn bedacht zich vlug iets. ‘Quick Attack!’ riep ze. Opgelucht zag ze toe hoe het deze keer wél werkte. Vivillon werd in haar rug getroffen en viel op de grond. ‘Psybeam!’ riep Viola. ‘Jij ook!’ riep Caitlynn snel. Opnieuw reageerde Amare deze keer gelukkig ook weer sneller waardoor de Psybeam wéér een explosie werd, maar deze keer zo dichtbij Vivillon dat het wel schade had moeten veroorzaken. En niet alleen bij Vivillon, want ook Amare week naar achteren en bleef even hijgend op de grond liggen. Ze stond echter snel weer op. ‘Zo te zien is ze uitgeput. Afmaken met Struggle Bug!’ riep Viola. Het zag ernaar uit dat Vivillon het gevecht echt wilde beëindigen, maar plotseling drong er een windvlaag door het veld heen. Caitlynn grijnsde, want ze wist wat dit betekende. Als een onzichtbare schaduw kwam iets op Vivillon af, gevolgd met nog meer wind. De aanval raakte Vivillon vol in haar rug en de Pokémon week naar voren. ‘Psybeam!’ riep Caitlynn snel. Gelukkig sloeg de verlamming voor een derde keer weer niet toe en Amare vuurde haar aanval af op de weerloze Vivillon. Caitlynn zuchtte opgelucht en bleef kijken naar de op de grond liggende Vivillon. Zou ze gewonnen hebben?