Put your hands in the air if you don't give a damn +Riddle

Het zou niet al te lang meer gaan duren of de avond klok zou weer ingaan. Nathan had voor deze avond patrouille, al had de jongen niet eens gekeken met wie het zou zijn. Ach, hij was in welk geval hoe dan ook optijd. En stond nu dus even rustig te wachten met zijn rug tegen een muurtje. Het was te zien hoe de laatste paar winkels hun deuren sloten en de lichten uit lieten gaan. Deimos zat zoals gewoonlijk bij zijn zijde, braaf te wachten maar stond toch op scherp voor het geval dat iets ging gebeuren. Niet dat de jongen het nou bepaald verwachtte dat zoiets zou gaan gebeuren, maar het kon in welk geval geen kwaad dat het besst er zo bijzat. Toch wel nog even goed dat hij weer een keer patrouille ging doen, nu was het maar een geval van wachten op het persoon die zijn partner was en dan konden ze wel gaan.

Niet bepaald wetend waneer de ander zou gaan kopen pakte hij zijn holo caster maar, niet veel andere dingen die hij nou bepaald kon gaan doen. Maar Nathan zou het niet overdrijven dat als hij zou zeggen dat de jongen voor een seconde naar het scherm keek of er kwam iets langsgevlogen op enorme snelheid. Ehm. Wat. Met opgetrokken wenkbrauw keek hij naar wat er gebeurde, waarna er al snel iemand langs kwam rennen die hij herkende als Riddle. Blijkbaar had de roodharige hem ook gezien, want ze keek even naar hem, om vervolgens met een klap op de stenen te vallen, oh dear. Hij ruimde het apperaatje maar op, om zich daarna van de muur af te duwen en liep richting de roodharige om wat door zijn knieën te zakken en zijn hand richting haar uit te steken met een licht bezorgd gezicht. Oh, ze viel ook op sommige momenten zo vaak.

Het ding dat in zijn ogen op een wat mislukte vogel leek werd gewoon keihard genegeerd, maar in plaats van op het ding lette hij op de roodharige. Niet veel later nadat ze de vogel had verteld dat er niets aan de hand was pakte ze zijn arm,waarna de groenharige deze omhoog trok zodat Riddle kon opstaan. "Je weet mooi binnen te komen vallen." dat was een slechte pun Nathan, heel erg slecht. Maar ergens vond hij het best wel grappig, waarom zou de jongen het anders gaan zeggen. "Maar ook goedeavond~" dat had hij niet geheel verwacht dat Riddle met hem de patrouille zou lopen, maar erg vond hij het absoluut niet. Was wel even goed om met iemand die hij kon dat te doen. Deimos was ondertussen van zijn plek rustig naar het drietal toegelopen, keek de vogel even aan maar keek al snel een andere kant op.

Dat Riddle hem even droog had aangekeken had hij wel ja, zo slecht was die ene pun gewoon geweest. Al toen ze even moest grinniken verscheen er een kleine glimlach op zijn gezicht. Toen ze de vogel even voorstelde, fronste hij toch wel even lichtjes toen de roodharige sprak dat ze het ding van Allison had gekregen. Dat was eigenlijk best wel gaaf zeg. "Oh? Heb je hem gewoon zomaar gekregen?" zag je ook niet elke dat zeg, maar Nathan hoefde zo een ding niet echt. Wat moest het eigenlijk voorstellen? Nathan had geen idee. Ee m vogel ja, maar het was wel wat apart voor een vogel. Bij de vraag of hij ook hier voor de patrouille was knikte hij even. "Jep en zo te zien gaan we samen." sprak hij met een glimlachje. Was wel leuk ja. Het leek hem wek dat Riddle hier voor de patrouille was, anders zou ze eerder geen 'ook' hebbwn gezegd natuurlijk.

Hm, niet gratis dus.. Dan had het beest zeker niet niets gekost, flinke prijzen verwachtte hij dan dat het ding had gekost. Kort knikte hij dat het beest wel lief was en goed luisterde, toch bleef het maar een apart ding hoor. Ja, het was inderdaad een goed tijdje geleden dat hun twee samen een patrouille hadden gedaan. "Dat kan je wel zeggen, ik hoop dat jet vanavond een beetje rustig blijft." maar dat betwijfelde hij wel, er zou vast en zeker wel iets gaan gebeuren dat voor onrust zorgde en dat Riddle en hij dat moesten gaan oplossen. Hij grinnikte even toen en enthousiast klonk van haar dat ze maar moest gaan dan, waarna de roodharige had omgedraaid en begon te lopen. Al binnen enkele stappen had de groenharige jongen haar ingehaald, maar zorgde ervoor dat hij nu wel naast haar bleef lopen. Ondertussen bleef de Houndoom rustig achter zijn trainer aansloffen. Was ook nieuw. Normaal ging dat beest als een egoïstish beest voorop lopen, doen alsof hij de beste was wat het overduidelijk niet was. Kon het echt een opschepper worden genoemd.

Tja, daar had ze inderdaad een punt hoor, dat ze geen idee zou hebben of het rustig zou blijven of niet. "Ik betwijfel het, maar ervoor hopen kan geen kwaad." de roodharige sprak tegen haar vogel om romd te kijken voor als er mensen zijn die er nu niet hoorden te zijn. Ah, dat zou het wel eens een mooi stuk handiger voor de twee maken. Hij glimlachte lichtjes toen er werd gesproken dat ze nu minder zouden moeten gaan opletten, dat was makkelijker. Hij glimlachte lichtjes toen de roodharige sprak dat het wel rustig mocht blijven en ze zijn arm vastpakte. "Zou een keertje niet zo erg zijn." terwijl hij rustig verder liep met de roodharige aan zijn arm, hij had daar absoluut geen probleem in hoor.

In de ogen van andere mensen, dan zagen ze er echt niet uit als twee Team Rocket leden die op patrouille waren, absoluut niet. Maar bepaald erg vond hij dat niet, een mooie dekking was dat toch wel? Hadden ze als voorbeeld mooi het element der verrassing, als er andere mensen rondliepen die wel de regeltjes aan het overtreden waren. En daar kwam de vogel weer, wild gebarend met diens vleugels, alsof deze iets wou vertellen. Geen idee eigenlijk, de groenharige wist toch niet wat het ding zei. Na dat wilde geklapper met die vleugels vloog het weer of, alsof het wou dat de twee (en Deimos) hem gingen volgen. Oke dan. Al snel begon zijn Houndoom achter de vogel aan te rennen, alsof deze goed wat deze bedoelde. Hij keek met een fronsje toe naar de twee, maar begon toch achter hen aan te lopen, ook Riddle daarbij volgend die ondertussen met een flink vaartje was gaan lopen. Nou, wat was er nou aan de hand zeg.

Na een niet al te lang stukje lopen waren ze bij een steegje aangekomen, hoe cliché zeg. Hij was alweer naast Riddle komen lopen, Deimos liep enkele meters voor hen uit, licht grommend richting de mensen zoals hij wel vaker deed. Hm, het was wat moeilijk om te zeggen of hun of de gewone burgers waren of van Team Rocket. Ach, dat zou dan wel snel genoeg te merken zijn. Licht greens hij even toen er van de roodharige klonk dat Ezio wat had gevonden, dat was te zien ja. "Maar eens kijken wie het wel niet zijn hm?" het was gewoon een vraag waar hij gewoon een 'ja' als antwoord op verwachtte, want daarvoor waren de twee wel gaan patrouilleren. Hij pakte, gewoon voor het geval dat, een Poké ball, welke van Aella was, ja, natuurlijk kon hij die van Aldrei altijd pakken maar de kans dat de Ninetales niet ging luisteren of wat dan ook was te groot, iets dat hij in dergelijke situaties niet kon gebruiken.