Save Bidoof!

Arceus, wat was het shitweer. Tiffany had geen slechtere dag kunnen uitkiezen om naar Aquacorde Town te gaan. Nu zat ze als het ware vast in het Pokécenter en kon ze geen kant op. Ze wilde op onderzoek uit, met mensen praten en ze misschien zelfs helpen met taken waar ze hulp bij nodig hadden, maar nee, natuurlijk kon dat niet. In principe kon ze wel naar buiten, maar dan zouden haar haren nat worden en dat betekende dat het de rest van de dag er verschrikkelijk uit zag. Dat risico wilde ze niet nemen. Ze wist ook voor honderd en drie procent zeker dat niemand nu naar buiten ging en ze dus aan niemand haar hulp aan kon bieden. Wat was het dan waard om naar buiten te gaan? Precies, helemaal niks. Ra vond het ook veel fijner binnen. Van Isis wist ze niet wat ze vond, maar de Mareep leek wel content met haar plekje op de bank, tegen de brunette aan.

Nee, ondanks haar frustraties dat ze nu binnen moest zitten was Tiffany niet van plan om naar buiten te gaan. Zelfs niet als iemand haar duizend dollar aanbood. Absoluut niet…
Totdat iemand haastig naar binnen kwam gerend, voor de deur bleef staan hijgen en toen iets riep wat meteen haar aandacht trok. “Bidoof…Bidoof wordt aangevallen! Iemand moet hem redden!” Hij klonk flink buiten adem, alsof hij zelf ook gevochten had met een wilde Pokémon. Tiffany vergat volledig dat ze niet op wilde staan, zelfs niet voor duizend dollar, en stak haar hand op om zijn aandacht te trekken. “Geen nood. Ik ben een Ranger!” Ah, heerlijk. Met haar status gooien zorgde altijd voor mensen die in haar geloofden.

De man keek haar hoopvol aan en deed een paar stappen haar kant op, waarop de brunette juist naar achteren stapte. Ze hoefde niet nat te worden voordat ze buiten was, zeg. “Oh dank u wel! Hij zit iets verderop, op een pleintje. Tenminste, dat is waar ik hem net zag…” Tiffany knikte, haar uitdrukking uiterst serieus. “Meneer, maakt u zich maar geen zorgen. Binnen tien minuten heb ik die Bidoof uit zijn nare situatie gered.” De ongelovige blik die ze kreeg negeerde ze. In plaats daar van riep ze haar Pokémon bij zich. “Ra, Isis, kom eens.” Ze legde haar handen op haar heupen, waardoor haar houding er strenger uit zag dan ze daadwerkelijk was. “Jullie hebben hopelijk meegekregen wat de bedoeling is? Aangezien het regent, vrees ik dat je deze keer niet mee kan, Ra. Deze keer heb ik de hulp van Isis nodig.” Het schaapje stapte naar voren en blaatte één keer. De uitdrukking op haar kop was niet te ontcijferen. Was ze blij? Stelde ze een vraag? Was dit een poging tot protesteren? Pff, Isis toch, het was maar een kleine missie. “Ik wil geen tegenspraak horen, meisje. Wij gaan dit doen.”

De brunette haalde de Pokéball van Ra tevoorschijn en liet haar trouwe Charmeleon terugkeren. Gelukkig had hij altijd vrede met haar keuzes, anders had ze ook zichzelf moeten redden van een boze Pokémon. Ze stopte de bal goed weg en gebaarde toen naar Isis dat die haar moest volgen. “Kom, we gaan een leven redden,” grijnsde ze, zich op een rustig tempo begevend naar de uitgang van het Pokécenter.

Als Tiffany nou een jas met capuchon had gehad, had ze haar haren nog kunnen redden. Helaas beschikte ze niet over zo’n soort kledingstuk en zelfs als ze die had, had ze hem waarschijnlijk thuis gelaten omdat ze niet verwacht had dat het zo erg zou gaan regenen. Ze had al bijna spijt van haar beslissing om de held uit te hangen toen ze het pleintje bereikte, waar een Bidoof ineengedoken zat terwijl een Pidgey rondjes boven hem cirkelde. Het was vreemd gedrag voor de simpele vogel Pokémon, want normaalgesproken waren dat geen rovers. Tenminste, niet voor zo ver Tiffany wist. Ze besloot er niet te lang over na te denken – nou ja, eigenlijk raakte ze te snel afgeleid om er lang over na te denken, want ze realiseerde zich waar ze hier voor was en haalde haar Capture Styler tevoorschijn. Kon het ding eigenlijk tegen regen? Dat moest wel, want ze had gehoord dat het ook onder water te gebruiken was. Hoe zou dat wel niet zijn, zeg? Pokémon vangen in de zee? Dat was wel heel tof. Misschien dat ze dat ook maar eens ging doen.

Pidgey had Tiffany opgemerkt en zag blijkbaar direct in dat de brunette niet van plan was om gewoon voorbij te lopen. De Pokémon wachtte daarom geen moment met het uitvoeren van een Gust aanval, welke Tiffany raakte. De brunette gromde en worp een boze blik op de vogel Pokémon. “Hey! Durf je wel?!” Ze was boos. “Isis! Leer Pidgey een lesje met Thunder Wave!” Isis stapte naar voren en liet vonken van haar vacht af komen, maar de Pidgey vloog op en de elektrische Pokémon kon er niet meer bij met haar aanval. Dit maakte Tiffany alleen maar bozer. “Fine, dan niet,” gromde ze tussen haar tanden door. De Capture Styler werd nu op Pidgey gericht en afgevuurd, maar een vliegende Pokémon bleek lastiger te vangen dan gedacht en al snel draaide de tol rondjes in de lucht om niks. “Ja wat moet ik dan?!” riep Tiffany, haar handen in de lucht gooiend. Aanvallen werkte niet, capturen werkte niet, veel meer opties had ze niet. Pidgey grinnikte en daalde nu af om een aanval te doen op Isis. Zo te zien een Quick Attack, want de vogel vloog razendsnel en had de kenmerkende witte streep achter zich. Tiffany kon niet meer op tijd naar Isis roepen dat ze het moest ontwijken, waardoor het arme schaapje geraakt werd en een stuk naar achteren schoof. De brunette besefte zich dat dit de perfecte opening voor een aanval was, maar voor ze iets riep zag ze dat de ability van haar Mareep ook al zijn werk had gedaan. Vonken gleden over het lijf van Pidgey en zorgden er voor dat deze niet meer zo snel kon wegvliegen.

Met een gemene grijns en herwonnen moed legde Tiffany haar armen over elkaar. “Zo zo, worden de rollen toch nog eens omgedraaid.” Een goede Ranger had nu de Styler gebruikt om het af te maken, maar Tiffany wilde nog een klein beetje extra wraak. “Isis, we maken meer kans op een geslaagde capture als je hem verzwakt met Electro Ball.” De Mareep keek haar uitdrukkingsloos aan, maar voerde de aanval vervolgens wel uit. Een bal elektrische energie vloog op de Pidgey af, welke niet weg kon vliegen door zijn verlamde status. Tiffany besloot het beest niet meer te martelen en maar gewoon de missie af te maken. Ze had immers beloofd om binnen tien minuten terug te zijn. Dat deze minuten al lang voorbij waren overwoog ze niet eens.

Pidgey probeerde opnieuw uit de ring die de Styler achterliet te ontsnappen, maar de verlamming en het feit dat Tiffany nu beter voorbereid was zorgden er voor dat dit niet slaagde. De capture, daarentegen, slaagde wel. Pidgey schudde zich uit nadat het licht zich om hem had gesloten en keek met een boze blik op. Toch viel hij niet meer aan. Tiffany hurkte neer bij de Pokémon. “Oké, ik ben de regen in gekomen tegen mijn zin in om de veiligheid van die Bidoof daar te verzekeren, dus als je het waagt om hem nog eens te pesten laat ik je niet zo makkelijk gaan.” Pidgey protesteerde luid. Duidelijk vond hij dat ze te ruw was geweest met die Electro Ball. Tiffany haalde enkel haar schouders op. “Trust me, het kan veel erger.” In plaats van het hier bij te laten, zocht de brunette in haar zakken naar iets bruikbaars. Ah, daar was het! Een Cheri Berry! Ze hield het uit naar de vogel Pokémon als teken dat hij het mocht hebben. “Hier, tegen je verlamming.” Pidgey leek het niet direct te willen eten, maar nadat Isis één keer blaatte nam hij het toch maar aan. Wat een apart schaap. Ze deed niet veel, maar ze had wel veel effect.

Zonder verlamming kon de Pidgey al een stuk meer en was het geen probleem meer voor hem om weg te vliegen. Alleen de regen zat hem nog een beetje tegen, maar daarvoor zocht hij straks wel een schuilplek. Tiffany kon zich nu eindelijk tot de Bidoof richten, welke zich onder een bankje in de buurt had verstopt. De brunette benaderde hem en hurkte neer bij het bankje, er op lettend dat haar knieën de grond niet raakten want dan zou haar broek vies worden. “Yo, de kust is veilig.” Ze reikte met haar handen naar de Pokémon, wie zich voorzichtig liet oppakken. Bij deze had ze geen Capture Styler nodig. “Weet je wat, ik breng jou naar het Pokécenter. Dan weet die vent dat ik mijn taak heb volbracht en kan jij veilig en warm binnen zitten.” Bidoof liet een instemmend geluidje klinken en dat bracht een brede grijns rond Tiffany’s lippen. “Oké dan, let’s go!” Haar blik viel kort op Isis, al wist ze dat het schaapje haar wel zou volgen naar het Center. Ze bleef echter staan toen ze zich realiseerde dat haar schaapje er anders uit zag. Ze was roze en stond op haar achterpootjes. “Hot damn. Flaaffy?” Een enthousiaste grijns vormde zich om haar lippen. “Gefeliciteerd meisje! Kom, we gaan die missie afsluiten en mijn haren drogen.” In het Pokécenter zou ze Isis wel wat meer prijzen voor haar evolutie en eens goed kijken wat de veranderingen allemaal met haar hadden gedaan. In elk geval was aan Tiffany’s loopje te zien dat ze trots was als een pauw. Nu had ze twee geëvolueerde Pokémon. Nice!