<Quest> When mice run ..

Karma’s blik stond strak op de Pichu gericht en toen de zilverharige zei dat de Serperior het los moest laten, opende Karma haar mond. “J-J-James…” piepte ze, maar toen ze in haar ooghoek nog een muis tevoorschijn zag komen, zette ze enkel een pas naar achteren. Ze slikte een keer en keek Seven even met een schaapachtige grijns aan. “Ik…” mompelde ze, weer terugkijkend naar de dingen die er voor ieder ander zo onschuldig uit zouden zien, maar waarvan de rillingen over haar lijf liepen. Ze wilde niet overkomen als een onhandig watje, maar die beesten… Ze kon ze niet als iets anders zien. Ze bleef ze zien als iets wat enkel in haar nachtmerries thuis hoorde.

Ze kon er niets aan doen. Sinds het incident met de Raticate was het meisje bang geweest voor muizen en nooit had ze ze nog onder ogen hoeven komen, aangezien ze ze in normale situaties uit de weg kon gaan. Lukte dit niet, dan was James er en geen muis die voor de grote slang niet aan de kant ging.
De woorden van Seven leken langzaam door te dringen en het meisje hapte naar adem, terwijl ze met tranen in haar ogen naar de Serperior keek en haar Pokéball naar voren richtte, om de Serperior terug te laten keren. Deze maakte een ontevreden geluid, maar verdween al gauw in een rode straal, waardoor de kleine Pichu naar beneden viel. Het ding leek even in de war, maar richtte al gauw haar styler erop. Oké. Ding vangen, dan kon ze het commanderen uit haar buurt te blijven. Klonk als een plan! Daarom schoot ze de tol op de kleine Pichu af en zwaaide ze haar arm om de ringen te creëren, tot een wit licht bevestigde dat de Assist gelukt was. Een opgeluchte zucht kwam uit haar mond, terwijl ze naar Seven keek. “S-Sorry,” kwam er uit. Wauw, wat maakte ze weer een indruk.

Het was alsnog gelukt. karma knikte een keer. Angst was inderdaad geen logisch ding, daar had Seven gelijk in. Ze had er een hekel aan dat ze angst had voor iets waar zoveel anderen niets engs in zagen. Ze zagen je dan als een angsthaas en zo wilde ze niet overkomen. Ze had misschien van tevoren iets kunnen zeggen en Karma zette een schaapachtige grijns op haar gezicht. “Ja, ik eh…” Haar blik ging even naar de Pichu. “Ik had verwacht dat het me makkelijker af zou gaan.” Ze keek even naar de Pichu en zette een stap achteruit toen deze een stap in haar richting zette.
De woorden van Seven klonken als muziek in haar oren. “Ja, laten we dat doen,” antwoordde ze met een glimlach, voor ze nog een wantrouwige blik naar de Pichu schonk en begon te lopen. Dit wilde ze zo snel mogelijk afronden…

Het zou hier niet al te ver vandaan moeten zijn. Karma knikte een keer en keek om naar de Pichu’s die achter hen aan hobbelden. Ze kon het maar niet zien, de schattigheid waar mensen haar keer op keer van hadden willen overtuigen. Daarom griste ze een Pokéball van haar riem, dit keer die van haar kleinere Bodyguard, Cooper. De kleine Gastly was immers prima in staat de Pichu op afstand te houden en zou minder… Ja. Die zou ze niet opeten, dat was immers ook weer niet helemaal nodig. Maar een simpele aanval om het weg te jagen kon vast en zeker geen kwaad…

Bij het zien van een stel mensen verderop, die als ze het goed zag een klein, geel ding in hun midden hadden, hoopte ze dat dit betekende dat ze in de buurt waren. Het meisje slikte een keer en keek nogmaals naar achteren, om al gauw naar Seven te kijken. “Soms gaat het ook goed, hoor,” merkte ze op. “Het.. Is heus niet altijd zo erg.” Seven had haar immers de vorige keer uit de brand moeten helpen en ook nu leek ze compleet te falen. Well done.

Seven’s woorden lieten Karma even glimlachen en het stel leek blij te zijn met de hulp die ze kregen. “Oké, Pichu’s. Laad jullie maatje maar op,” klonk Karma’s zachte stem naar het tweetal, al was ze duidelijk nog niet op haar gemak rond het tweetal, nu drietal, dus bleef ze toch een stapje verder naar achteren staan en zweefde de Gastly geruststellend rond haar schouder, klaar om een Pichu weg te blazen als deze zou besluiten iets grappigs uit te halen. Maar, het tweetal leek de opdracht te accepteren en schoten lichte schokjes richting de derde Pichu, waardoor de elektriciteit van deze opgeladen zou worden. Toen het tweetal klaar leek te zijn met hun opdracht, glimlachte Karma eventjes licht. “Probeer het maar eens uit,” zei ze tegen de Pichu, in de hoop dat deze nu in staat zou zijn lichte schokjes te creëren.