Date [Vivienne]

Ze voelde zich alles behalve gerust nu ze wist dat er een vent op de grond, weliswaar out cold, lag die haar iets wilde aandoen. Zeker nu ze zo'n ontzettende koppijn had en niet helemaal helder meer kon nadenken. Ze keek dan ook nogal verbaast op toen Jace zich opeens omdraaide en haar los liet. Ze wilde net over zijn schouder kijken naar wat er aan de hand was, toen ze opeens zag hoe bleek Jace was geworden en hij tegen haar aan strompelde. Ze deed grote moeite om overeind te blijven, terwijl ze haar armen om zijn borst klemde om niet weer om te vallen. "Kalm aan," mompelde ze zachtjes in zijn oor, terwijl ze het bonkende gevoel buiten probeerde te sluiten. "Ze zitten achter glas, geen zorgen," haar stem werd steeds zwakker, terwijl ze haar grip op de realiteit probeerde vast te houden. Vervloekte vent ook.