{ Cookie

Aldrei leek er plezier in te hebben en ontweek de aanval op het laatste moment. Uitslover. De Forfrou gromde even dreigend terug en stelde zich weer op, met een commando van diens trainer schoot deze weer vooruit met een Bite. "Pay-Back" sprak de roodharige enkel. Vandaar dat Aldrei niet uitweek maar zich gewoon liet bijten. Ze jankte niet en miste dus ook geen slag voor ze met dubbel de kracht terug beet. Dit zorgde er meteen voor dat de witharige hond weer afstand nam en zichzelf uitschudde. "Extrasensory" Hoewel de aanval niet te zien was kon je wel het effect nalezen. Tevreden met hoe het gevecht liep gunde ze zichzelf het moment opzij te kijken naar de ander zijn deel. De Houndoom leek zichzelf ook wel te redden.

Ragya was dan wel fanatiek bezig met het gevecht, ze hield ook die van de ander in de gaten. Ze was nogal wantrouwig over aanvallen die iedereen zou raken, vooral van ene rock type. Maar goed, bij haar kon ze in ieder geval neutraal vechten, al was het level wel uitdagend. Alles was dus gelijk, wat vrij irritant was. Natuurlijk had ze tegen hoger gevochten, al had dat niet zo geweldig geëindigd. Terug op het punt. De Furfrou was bezig met aanvallen en ze moesten ook wat terug doen. "Fire Blast en Solarbeam" Meteen reageerde Aldrei en vuurde met plezier de aanvallen af.

Ragya was lekker bezig met Aldrei in het gevecht. De vos en trainster hadden een apparte manier van met elkaar omgaan, die door ging in hun gevechtsstijl. Zo vulde ze elkaar aan en deden meer dan alleen maar orders geven. Zo wisselde ze af en toe blikken uit waarvan je zou denken dat ze met elkaar konden praten, wat natuurlijk niet waar was. Maar goed. Aldrei hielt zich bezig met ontwijken, af en toe bijten –al leek die vacht van ijzer te zijn- en zo nu en dan eens een vlammetje erop af sturen. Ze hadden het naar hun zin, maar ondertussen zou het wel eens fijn zijn het af te ronden. Dus misschien wat meer pit erin? Wat meer vuur? Meer vuur was altijd goed. De Furfrou schoot naar voren in een Headbutt, terwijl Aldrei op commando van Ragya een Fire Blast afvuurde. Net hierna, toen beiden pokémon weer tegenover elkaar stonden begon de aarde te schudden. Aldrei keek bezorgd onder zich en klemde haar kaken even op elkaar. Zelfs Ragya wankelde even naar achteren. Het enige voordeel eraan was dat ook de Furfrou het niet aangenaam vond. “Dark Pulse” Sprak ze fel, om de Ninetales weer in beweging te krijgen. Ze sprintte naar voren en vuurde de aanval af, terwijl de Furfrou grommend naar achteren gedwongen werd.

Ragya keek koeltjes naar het gevecht voor haar. Er was weinig anders wat ze kon doen tegen de hond. Het was meer uitzitten met neutrale damage en hopen dat dit zou werken. Aldrei grauwde even bij de bite van de ander. Maar hielt zelf nog niet op. Ze zou nooit op geven, wist Ragya, daarbij had de teef de gevechten nodig. Nogmaals sprak ze op, deze keer voor een Feint Attack met nog een Solar Beam. Weer wat health eraf, en in haar ogen zou het niet al te lang meer duren voor het gevecht over was.

{ Even een telefoon postje~

Weer wat aanvallen van de tegenpartij, sommige kende Ragya, sommige ook weer niet. Over het algemeen wist ze niets anders dan het te beschrijven dan redelijk fysiek werk. Aldrei daarintegen maakte het haar doel met speciale aanvallen te reageren, waardoor het meer dan eens botste. De Furfrou was ondertussen vrij afgezwakt in haar ogen en ze legde er nog het laatste beetje bij op; "Confuse Ray en Inferno" Beiden aanvallen werden snel en soepel afgevuurd, verwachtingsvol wachtte ze af op de uitkomst. Anders konden ze hierna nog naar de steenworm toe om daar te helpen. Al leek de groenharige de situatie onder controle te hebben.

De roodharige had het gevoel dat het gevecht in herhaling viel. Was natuurlijk ook zo, want beiden partijen gebruikte steeds dezelfde aanvallen waarvan ze vonden dat die het sterkste waren. En hoewel Ragya heus wel alles op wou fleuren met andere aanvallen, wou ze daardoor ook niet verliezen. Dus combineerde ze het maar. "Extrasensory" sprak ze tegen haar Ninetales, al was het woord wat verloren gegaan in haar accent. Gelukkig wist Aldrei wat er gedaan moest worden, ze liet haar ogen rood oplichten en vuurde de onzichtbare aanval af. Het enige wat ervan te zien was was het kleurverschil van haar ogen, en de klap die de ander kreeg. "Fire Blast, maak het af" Terwijl de Furfrou nog duizelde van Confusion opende Aldrei haar muil en liet de vlammen erin opbouwen. Hierna sprong ze omhoog en vuurde de aanval met flink wat kracht af. De vlammen raakte de Furfrou hard, en het leek erop dat ze niet meer verder kon gaan. Vandaar dat de roodharige even naar de ander wenkte, zodat Aldrei wist dat ze ook daar kon helpen. Natuurlijk was het level verschil redelijk groot, en had ze type nadeel. Maar dat had het tweetal nog nooit eerder weggejaagd.

Blijkbaar was hun hulp niet meer nodig, want de ander leek het makkelijk zelf aan te kunnen. Vandaar dat Ragya’s pigmentloze blik naar hun aanvallen keek. Die Houndoom was ook niet slecht, natuurlijk had ze zelf ook een Houndoom, maar die was lang niet zo indrukwekkend. Misschien kwam dat nog, als hij wat sterker was en minder vijandig richting Aldrei. Daarover gesproken, de Ninetales had nog wat gegromd naar niks in het bijzonders en stond ondertussen weer naast diens trainster. De gouden vos had dan wel een pokébal, ze was er nauwelijks in geweest en ging dat nu ook niet doen. De vrouw jammerde nog wat na en ging met snelle korte pasjes naar een center toe. De roodharige veegde even haar haren weg en keek nu naar de vreemde, waar ze naar toe liep. Ze had natuurlijk niks anders bij de vreemde voor ogen dan dat het een trainer was. “Goed gevochten” Sprak ze maar, iets wat je als een bedankje kon zien –ze ging immers nooit echt bedankt zeggen-

Ragya liet Aldrei zoals altijd buiten haar bal. Ze was zeker verzwakt door het gevecht, maar voornamelijk moe. Zodra ze de kans had gehad om bij te komen, eventueel met een Rest, was alles weer goed. De roodharige zou de Ninetales nog eerder dragen dan haar terug sturen. Over de vos gesproken, deze begon te grommen. Natuurlijk moest dat onderhand geen verassing meer zijn maar het was een diepe, vuile grom, richting de vreemde. Wantrouwend keek ze dus op, natuurlijk net te laat want er verscheen een Charizard voor hun. De roodharige had niet lang nodig om zowel woedend als strijdlustig te worden. Weer zo’n Team Rocket loser. De blik die ze naar de groenharige stuurde was genoeg iemand te doden, en met een beetje geluk was het des betreffende persoon. Aldrei was meteen naar voren gesprongen, klaar om nogmaals te vechten. Ze leek het punt van enorm level verschil niet erg te vinden. Ragya, die moord ondertussen heel aantrekkelijk vond klinken, keek op naar de aanval. De Ninetales kon enkele stenen ontwijken, maar degene die haar raakte deden meer dan een beetje schade. Degene die niet gestopt werden door de vos kwamen haar kant op. Ze hief haar arm begeleid door een ode in ijslands gescheld, en voelde hoe de stenen haar arm openhaalde. Hoewel bepaalde van die wonden noemingswaardig waren keek ze er niet naar op. “Will-O-Wisp en Hex” sprak ze schuin tegen de vos, die de aanvallen uitvoerde, terwijl ze zelf richting de vreemde liep. Het maakte haar niet uit dat hij groter was, en daarmee waarschijnlijk sterken, ze zou hem vermoorden, in de fik zetten of op zijn minst een klap geven. Nu Sleipnir weg was en er ook geaast werd op Aldrei was haar woedebeheersing zeer klein geworden.