Naam: Hilda Lilleberg Sørensen
Leeftijd: 15 Y/O
Geslacht: Female ♀
Type: Trainer
Hobby's: Vrijwel alles wat te maken heeft met Dark-types, (ijs)vissen, grotten verkennen
Pokédex: TBA
Uiterlijk: Hilda heeft blonde lange haren die tot haar middel rijken, die ze meestal invlecht. Dit geeft haar een vrij onschuldige uitstraling. Ze heeft heldere blauwe ogen die vrijwel altijd een emotieloos aura met zich meedragen. Ze is ook best lang, ongeveer 1.80 meter groot, hoewel ze er vrij jong uitziet voor haar leeftijd.
Geschiedenis: Hilda is geboren in het meest Noordelijke puntje van Unova, waar er altijd wel een dikke laag sneeuw lag. Haar vader (genaamd Mikkel) herinnerde ze zich maar vaag, aangezien die was gestorven aan een longontsteking toen ze drie jaar oud was, te laat behandeld en ernstiger dan gedacht. Haar moeder, Merida, vond dit natuurlijk afschuwelijk, en hield zichzelf voor dat Hilda nooit zoiets ergs zou overkomen.
Zo kwam Hilda aan een hoop strenge regels vast te zitten. Als ze naar buiten wilde, mocht ze niet weg zonder vergezelt te worden door Scott, hun Stoutland. Hoewel ze de noodzaak ervan niet inzag, hield ze zich liever aan de regels, en liet de grote Pokémon haar altijd vergezellen. Ze ging nog het meest op bezoek bij haar opa, Sigurd, een Fire-Pokémon Breeder. Die waren natuurlijk handig in het koude noorden, en veel minder gebreed dan Lillipup's omdat het over het algemeen moeilijker was om aan fire types te komen, vooral door de afstand tussen het noorden en de rest van Unova. Hilda mocht haar opa, die was veel minder streng dan haar overbezorgde moeder.
Maar af en toe bezocht ze ook grotten die in de buurt van haar huis lagen. Ze had altijd al grote interesse in Dark types gehad, die vaak ook in grotten huisden. Maar Scott had de taak haar uit de problemen te houden en liet haar nooit ver komen, tot haar grootste ergernis natuurlijk.
Op haar 8e verjaardag mocht ze van haar moeder, na lang gezeur, een Pokémon bij een Breeder die ze kenden uitzoeken. Natuurlijk had Merida al gevraagd de minder agressieve Pokémon klaar te leggen, maar dat weerhield de man er niet van er een paar avontuurlijkere types bij te stoppen. "Agressief" had blijkbaar niet dezelfde betekenis in zijn woordenboek. Hilda mocht een Cubchoo, een Axew, een Lillipup, een Panpour of een Ducklett kiezen. Uiteindelijk wees ze de Axew aan, die wat speelser en levendiger leek dan de anderen. Ze noemde de Axew Erika.
Het gezelschap van Erika deed haar goed. Ze was niet heel sociaal, vooral omdat hun dorp zo afgelegen was en er geen leeftijdsgenoten in de buurt woonden. Nu had ze toch iemand om mee te praten. Maar beiden waren nieuwsgierig naar wat er zich wel niet allemaal in de grot schuilde, en uiteindelijk werd die nieuwsgierigheid te groot. Ze slopen het huis uit en baanden zich een weg door de sneeuw naar de grot toe. Met een lantaarn gingen ze naar binnen en kwamen steeds dieper.
Na een uur van Woobats en andere Pokémon kijken, besloten ze weer terug te gaan. Het enige probleem was dat ze geen idee hadden waar ze waren. Hilda raakte in paniek en begon te huilen. Nu wist ze waarom Scott altijd bij haar was. Niet alleen om haar te beschermen tegen dit soort dingen, maar ook om haar warm te houden. Ze zakte in na een tijdje en viel in slaap.
Toen ze wakker werd, lag ze weer in bed. Scott had haar uiteindelijk gevonden door haar geur te volgen, en had haar de grotten uit gehaald. Ze kreeg natuurlijk een flinke draai om de oren en 2 maanden huisarrest. Toch duurde het 4 maanden voordat ze weer naar buiten durfde.
Haar opa had medelijden met haar, ook al was het wel haar eigen schuld. Hij nodigde haar uit naar de pas uitgekomen eieren te komen kijken, een uitnodiging die ze twijfelachtig accepteerde. Er was een nestje met Houndour, een vrouwtje en twee mannetjes. Sigurd wist hoe erg ze van Dark types hield, en bood haar een van de mannetjes aan. Dolblij accepteerde ze het aanbod, en noemde de Houndour die ze gekozen had Soren.
7 jaar later nam Hilda het besluit uit het noorden weg te trekken, waar haar moeder natuurlijk fel tegen was. Maar toch, na een lang gesprek met Sigurd, besloot ze toch dat Hilda mocht gaan. Ze was nu eenmaal al 15, terwijl de meesten al eerder begonnen. Plus, ze had twee Pokémon bij zich die haar konden beschermen en vergezellen. Ze kocht een ticket naar Kalos, en daar begint haar verhaal pas echt.
