{Quest} 'Cow'ard

<sub>Eventjes keek Lilium naar Alyss, en daarna weer terug naar het papiertje wat ze opgehaald had. De melk van een Miltank halen. Dit was niet helemaal wat ze zich had voorgesteld toen ze zich opgaf voor dit werk. Ze had zich voorgesteld om mensen te helpen, heldhaftige daden uit te voeren, misschien zelfs wel een stokje voor Team Rocket te steken. Toen ze dit papiertje dan ook in haar handen kreeg, voelde ze zich een klein beetje gedesillusioneerd, misschien zelfs wel een beetje teleurgesteld. De Ninetales keek niet begrijpend terug naar haar, wat was er nou aan de hand met dat flodder wat ze vast had immers. Ze zuchtte eventjes lichtjes, waarna ze toch een zachte grijns op haar lippen tevoorschijn wist te toveren. “Ach wel ja, het zijn op z’n minst geen Lillipups of Taurosses,“ merkte het meisje op met een lichte grijns. Met die Pokémon, wie toch wel eens als haar bijnamen waren omgedoopt, had ze wat minder. Ze zou er nooit meer normaal naar kunnen kijken. Ze vouwde het papiertje op en stak het in haar zak. Gelukkig waren er genoeg Miltanks op de grasvelden buiten Coumarine, dus zo heel erg moeilijk kon het niet zijn.

Maar dit viel flink tegen. Zo’n Capture Styler bedienen bleek nog een klus te zijn waar Lilium niet helemaal op bedacht was. De eerste keer dat ze een Miltank had gevonden, rustig grazend van het gras, had ze het ding erbij gepakt, er helemaal klaar voor voor haar gevoel. Ze schoot de tol af, maar had alleen niet helemaal goed nagedacht over het mikken ervan, waardoor ze het dier vol voor haar kop schoot. Dit was genoeg om de Miltank af te schrikken en de Pokémon verdween al snel genoeg tussen de struiken, een gedesillusioneerde Ranger achterlatend. Achter haar grinnikte Alyss lichtjes, duidelijk vermaakt door het vertoon van haar trainer. Eventjes snoof Lilium kort naar de Pokémon, deze een gepikeerde blik toewerpend. “Alsof jij het beter kan,“ mopperde het meisje, maar het was niet genoeg om de Ninetales stil te krijgen. Ze liep naar voren om de tol weer op te pakken en klikte deze weer in het apparaatje. Nou ja, genoeg Miltanks op de velden, hopelijk. Maar de volgende Miltank wist ook te ontkomen aan haar Capture Styler, al was dit meer de schuld van Alyss. De Ninetales was zo moe van Lilium’s gepruts met de Capture Styler en het nerveuze gedraal  van de zenuwachtige Miltank voor hen, dat ze een paar vlammetjes naar de wilde Pokémon spoot, om haar trainer een beetje te plagen. Dit was genoeg reden voor de Miltank om er weer vrolijk vandoor te gaan. De Pokémon maakte een geschrokken geluid en sprintte weg, de heuvel over. Die zou zich nooit meer rustig laten vangen. Wat verbouwereerd keek Lilium naar hoe de staart van de Miltank nog over de heuvel verdween. Seriously? Ze zuchtte diep en zette haar vingers eventjes tegen haar voorhoofd aan. “Moest dat, Alyss? Moest dat?“ De Ninetales keek haar alleen maar rustig aan, uitdaging in haar ogen, waarop Lilium opnieuw zuchtte. “Landverrader,“ verzuchtte de blondine. Ze keek nog een keer naar de capture styler. Dit moest sneller kunnen, net zoals het werpen van een Pokéball. Er zat bij haar geen vaart in. Maar hoe zou ze er vaart in kunnen krijgen dan?

De derde Miltank vinden duurde wel eventjes, het was alsof de eerste twee de rest geïnformeerd had dat ze maar ver uit de buurt moesten blijven van een blond meisje met haar Ninetales en gevaarlijke tol. Maar uiteindelijk kwam er wel eentje tussen de struiken vandaan, om voorzichtig aan het gras te gaan knabbelen. Eventjes keek Lilium naar haar ‘vertrouwde‘ Ninetales. “Jaag deze weg en ik maak een nieuwe sjaal van één van je staarten,“ dreigde het meisje haar Pokémon toe. Eventjes keek de Ninetales op, haar ogen ietsjes vernauwend. Dat beeld werd blijkbaar niet helemaal op prijs gesteld. De Ninetales snoof eventjes kort, waarbij kleine vonkjes haar neus al knetterend verlieten, maar hield zich koest. Hierop liep Lilium voorzichtig naar de Miltank toe, welke bevroor en behoedzaam opkeek naar de ranger. Oké, niet rennen, alsjeblieft. De Miltank bleef echter gelukkig staan, alleen maar starend. Voorzichtig pakte Lilium dan ook haar Capture Styler erbij, deze naarvoren duwend terwijl ze de tol afschoot, naast de Pokémon mikkend. Ze wilde niet opnieuw de Pokémon voor z’n kop schieten. Dan zou het weer rennen. Draaiende bewegingen makend met het apparaat, liet ze de tol rondjes maken rond de Miltank tot de tol en de lijn die het trok begon te gloeien. De Miltank leek tot rust te komen en uiteindelijk schoot de tol terug naar haar. Een opgeluchte zucht verliet Lilium terwijl ze de tol opving, al keek ze nog wel eventjes een keer behoedzaam naar de Miltank. Maar nee, deze bleef lekker zitten. Ook Alyss keek er een beetje vreemd naar. “Blijkbaar.. is het goed gegaan?“ merkte Lilium op naar haar Pokémon, haar schouders eventjes kort ophalend. Alyss snoof eventjes lichtjes, waarna ze op de grond neerplofte. Blijkbaar hield ze niet zo van Miltanks. Lilium had op haar beurt wel goede herinneringen aan Miltanks. Ze had ooit een keer een Miltank in een Pokéball in de tas van iemand gestopt. Diegene was er toen nog wel een beetje van geschrokken, ze wist het zeker. Helaas dat het haar een dump in de rivier had gegeven. Voorzichtig liep ze naar de Miltank toe en zakte neer bij de Pokémon op haar knieën. Hoe in Arceus naam ging ze nu vragen wat ze wilde van de Pokémon? Geef me melk klonk.. verkeerd. Eventjes keek ze om naar Alyss, die nog steeds de landverrader speelde. De Pokémon keek ongeïnteresseerd de andere kant op. Hier had ze niet veel aan, Alyss had er geen zin in vandaag. Met een zucht keek ze terug naar de Pokémon, waarna ze toch een fles uit haar tas trok. Gelukkig had ze er nog net wel aan gedacht om dat mee te nemen. Hierna keek ze weer naar de Pokémon. “Miltank, er is een man in Coumarine die heel erg graag Miltank melk wil, denk je dat je me hiermee kan helpen?“ De Miltank keek haar twijfelachtig aan, alsof ze het niet begreep. Wat wanhopig keek Lilium terug, ze vond het ongemakkelijk. Ze wilde het niet nog een keer in andere woorden uitleggen. Uiteindelijk pakte ze maar de Pokédex erbij en zocht ze Miltank op. Gelukkig dat ze er al een keertje een gevangen had,  dat maakte het al een stuk makkelijker qua opzoeken. Milk Drink, zo heette die move. “Miltank, zou je je Milk Drink move willen gebruiken? De melk moet hierin,“ merkte de blondine op, waarna ze de fles omhoog hield. En dank de Arceus, de Pokémon leek het te begrijpen. Ze nam de fles aan en uiteindelijk kreeg Lilium een fles gevuld met Miltank Melk terug. Ze keek eventjes naar het goedje en deed de dop weer op de fles. De man moest er maar blij mee zijn. Ze trok nog een aantal Oran Berries uit haar tas en gaf deze aan de Miltank, samen met een aai over de bol. “Dank je voor je hulp,“ sprak het meisje met een glimlach, “je hebt hier waarschijnlijk iemand heel blij mee gemaakt.“ Hopelijk.

De reis naar Coumarine duurde niet heel erg lang, ze wist de weg nu prima. Ze trok het kaartje weer uit haar zak en vouwde deze open, zoekend naar het adres. De fles met melk had ze veilig in haar tas weggestopt. Ze wilde er niet eens aan denken dat ze deze per ongeluk zou laten vallen. Met haar Holocaster zocht ze maar op waar ze heen moest, want zo bekend met de straten was ze niet. Het meisje keek omhoog naar de deur van een niet al te groot huis. Hier moest het zijn. Voorzichtig klopte ze aan en haalde diep adem toen ze voetstappen hoorde. Rustig werd de deur open gedaan. “Goedemiddag, u had om Miltank melk gevraagd?“ vroeg de blondine beleefd, waarna ze haar tas opende en de fles omhoog hield naar de man die de deur had open gedaan.</sub>