Can't we all just get along? & Lily

Een zucht verliet de jongen zijn mond. Met één hand ging hij door zijn blonde haren en zijn ogen waren gesloten. Dit was gewoon hopeloos. Zijn drie pokémon zaten voor hem en het was twee tegen één. Gible kwam absoluut niet overeen met de andere twee. Heel de tijd vielen ze elkaar aan, of negeerde ze elkaar, maar meer dan dat ook niet. ‘Kunnen jullie niet gewoon overeen komen?’ zijn hand liet hij weer zakken en net zoals zijn andere plaatste hij die achter hem om de grond. Gible begon meteen een hele uitleg te doen en haar kleine pootjes maakte hevige bewegingen. ‘Ik vermoed dat, dat een nee is.’ antwoordde hij zuchtend. Tyler ging wat rechter zitten en zette zichzelf in kleermakerszit.
Nadenkend staarde hij naar de drie pokémon die voor hem zaten. Als hij ze ooit als team wou kunnen gebruiken moesten ze echt overeen leren komen. Zoals ze nu bezig waren ging dat echter niet lukken. ‘Hoe gaan we dit aanpakken…’ Tyer had echt geen flauw idee wat hij hieraan kon doen. Hij wist niet eens waarom Gible de twee andere niet moest. Misschien kwam het omdat hij nog nieuw as en zich nog niet thuis voelde. ‘Oké, jullie gaan elkaar nu allemaal een knuffel geven. Eén van minsten 10 seconden en ik zal tellen.’ dit was vast het domste plan dat hij ooit gehad had, maar hij moest iets proberen. Gible keek de twee andere pokémon aan. Het was Noibat die als eerst wat naar voor stapte om Gible een knuffel te geven maar de knuffel werd niet aanvaard. Gible draaide zich koppig met haar rug naar Noibat. ‘Pfoe, vrouwen…altijd hetzelfde.’ mompelde Tyler zacht.

& Lily

Tyler was nog steeds niet verder geraakt. Gible wou nog steeds niks te maken hebben met de andere twee pokémon en de twee andere werden dat ook beu. Misschien moest hij het voor nu maar even laten en het op een ander moment nog eens proberen. Dat klonk wel als een goed plan. Gewoon stap per stap en niets willen overhaasten. ‘Luna,’ hoorde hij een meisjesstem achter hem roepen. Meteen draaide hij dan ook zijn hoofd en keek achterom om daar iemand te zien staan. Vanuit zijn ooghoeken zag hij nog een oranje figuurtje voorbij lopen. Een Torchic zat bij Parrish en probeerde de Deino zijn vacht aan te raken. Parrish leek het echter niet goed te begrijpen en duwde de Torchic zacht bij hem vandaan. ‘Als je deze week nog één keer wegloopt naar onbekende mensen of pokémon van die ga je in de pokéball voor de rest van de week plus nog een.’ zei het meisje die dus kennelijk de eigenaar was van de oranje pokémon.
Tyler moest zacht lachen bij het zien van beide reacties. Het meisje leek niet al te blij en de Torchic probeerde onschuldig te wezen. Vervolgens keek de Torchic ook vrij kwaad. ‘Sorry,’ maar Tyler haalde even zijn schouders op. ‘Maakt niet uit, het is niet dat je pokémon iets gedaan heeft.’ zei hij. De jongen ging ondertussen recht staan en klopte met zijn handen wat gras en zand van zijn broek. ‘Loopt ze wel vaker weg?’ vroeg hij met een knikje naar de Torchic. ‘Ik ben trouwens Tyler, aangenaam.’ hij stak zijn hand glimlachend naar het meisje uit.

'Gaat het hier ook niet helemaal lekker?' Tyler schudde zijn hoofd. ‘Nee niet echt, Kira, de Gible, lijkt niet veel moeiten te doen om vrienden te worden met de rest.’ zei hij zuchtend. Het positieve was dat ze elkaar al niet meer aanvielen, enkel moest het ook zo blijven. Hij kon wel snappen dat de Gible nog niet helemaal ingewerkt was, ze was nog steeds de nieuwe van de groep. ‘Maar ik denk dat zij gewoon wat meer tijd nodig heeft om overal aan te wennen. Of dat hoop ik toch.’ hij zou niet weten wat hij moest doen met haar als het zo bleef. Zijn Deino had zich ondertussen neergelegd en hield de vreemde pokémon in het oog terwijl dat Noibat vlak bij zijn trainer bleef. Gible daarin tegen had zijn rug naar iedereen toegekeerd.
Een frons kwam op Tyler zijn gezicht toen ze Lily snel naar Torchic zag rennen. ‘Je lijkt wel wat problemen te hebben met haar.’ zei hij lachend. Het was ergens best grappig om te zien hoe de Torchic van Lily besjes wou geven aan Kira, maar Kira draaide gewoon heelde tijd haar rug naar de Torchic. ‘Ik heb ook weer wat gevangen.’ mompelde hij hoofdschuddend.

‘Je lijkt wel wat problemen te hebben met haar.’ Lily knikte, 'ik heb haar nooit echt veel getraind, maar nu leert ze vuuraanvallen en daardoor heeft laatst een stuk bos in brand gestoken.' Luna probeerde nog steeds koppig de besjes aan de Gible te geven. 'Maar ze moet er gewoon mee leren om gaan,' met een blik op haar pokémon stopte Lily een besje in haar mond die ze zelf had geplukt. ‘Ik heb ook weer wat gevangen.’ Lily glimlachte, Luna gaf het ook op, de Gible hield waarschijnlijk gewoon niet van gezelschap en Luna vond het heel moeilijk de besjes te geven, want ze hinkte op een poot en hield in de andere de tak. Lily schudde haar hoofd, de Torchic besloot dat het makkelijker was het takje in de snavel te nemen en liep richting de Deino om hem besjes aan te bieden.

'Ik heb haar nooit echt veel getraind, maar nu leert ze vuuraanvallen en daardoor heeft laatst een stuk bos in brand gestoken.' Tyler zijn ogen werden groter terwijl hij Lily ongelovig aankeek. Haar Torchic had een stuk bos in vuur gezet? Dat was gewoon gevaarlijk. Vanuit zijn ooghoeken keek hij naar het kleine wezentje waar dat ze het op het moment over hadden. Nadat gehoord te hebben was hij ergens blij dat hij geen vuurpokémon in zijn team had. ‘Heeft ze serieus een stuk bos in brand gezet? Dat is best gevaarlijk.’ als één van zijn pokémon zo’n stunt zou uithalen mocht die er zeker van zijn dat die een hele tijd niet meer uit zijn bal mocht.
'Maar ze moet er gewoon mee leren om gaan,' zei Lily. ‘Ik hoop voor je dat ze er snel mee leert omgaan.’ op het eerste zicht zag de torchic er echt volledig onschuldig uit. Je zou niet denken dat die wat in brand zou zetten. ‘Wou ze daarnet die boom dan verbranden? Gewoon omdat ze een besje wou hebben?’ Tyler kon nu niet anders dan ergens toch zijn pokémon in het oog te houden. De Torchic leek Kira op te geven en was overgegaan op Deino. Natuurlijk zou Parrish het niet afslaan. Die nam meteen één van de besjes en begon ervan te eten. Hij was altijd al een vreetzak geweest.

‘Wou ze daarnet die boom dan verbranden? Gewoon omdat ze een besje wou hebben?’ Tyler lette op zijn eigen pokémon en Lily kon niet anders dan toch even glimlachen. "Ja, ze is al 3 jaar, maar gedraagt zich echt als een kleuter, nu ik echt ga trainen hoop ik dat ze meer discipline krijgt," Lily ging op de grond zitten, "maar genoeg over Luna, vertel eens wat over jou pokémon." Nieuwsgierig keek het meisje naar de drie pokémon en Luna, die nu ook een besje at, de Gible leek de andere niet te mogen. "Wat is er eigenlijk met je Gible? Ze lijkt niks met de andere te hebben," Lily stond weer op en liep naar de pokémon, pakte een besje van Luna's stapel en hield het voor de Gible.

Het was toch even verschieten toen dat het tot Tyler door drong dat de Torchic een boom in brand wou steken. Waarschijnlijk zou het nooit een te grote bosbrand worden maar hij wou het liever toch niet uittesten. ‘Ja, ze is al 3 jaar, maar gedraagt zich echt als een kleuter, nu ik echt ga trainen hoop ik dat ze meer discipline krijgt.’ Zei Lily. Het was te hopen dat het haar lukte, want zo was het best gevaarlijk. Zeker als de pokémon eenmaal sterker zou worden en meer kracht begon te krijgen. ‘Ik hoop voor je dat het gaat lukken.’ zei Tyler. ‘Maar genoeg over Luna, vertel eens wat over jou pokémon.’ De eerste paar seconden had Tyler geen idee wat te zeggen, en de seconden die nadien kwamen wist hij ook niks. ‘Zo interessant zijn ze eigenlijk niet. De Noibat en de Deino heb ik sinds het begin van mijn reis, de Gible heb ik nog maar net.’ zei Tyler met een blik op zijn beide pokémon. Kira deed nog er nog altijd alles aan om de rest te negeren. ‘wat is er eigenlijk met je Gible? Ze lijkt niks met de anderen te hebben.’ daar had ze gelijk in, maar de jongen had geen idee wat er met de pokémon was. Hij haalde dan ook kort zijn schouders op. ‘Ik heb geen idee. Volgens mij moet ze gewoon nog wennen aan het leven met een trainer.’ Tyler hoopte in ieder geval dat het nog wat ging verbeteren. Een kleine afwachtende frons kwam op zijn gezicht wanneer dat het meisje een besje probeerde te geven aan de Gible. Het zag er echter niet naar uit dat Kira het zou aannemen want ze draaide zich weer met haar rug naar haar toe. ‘Ik hou het erop dat ze tijd nodig heeft.’ besloot Tyler. Een kleine glimlach kwam op de jongen zijn gezicht.

‘Ik hou het erop dat ze tijd nodig heeft.’ Lily dacht er even over na. 'Ja, waarschijnlijk heeft het tijd nogig, Luna ook,' het meisje keek nog even naar de Gible. 'En dat terwijl ik heb geleerd van vrienden dat wilde pokemon meestal jaloers zijn op gevangen,' Luna kwam aangelopen en trok een beetje aan Lily's been, ze tilde de Torchic op en keek die even aan. 'Ik denk dat ze naar huis wil,' Lily keek Tyler aan. 'Veel succes met Kira,' Luna keek naar de rug van de Gible. 'Misschien zie ik je nog een keer onderweg, als we de gym hebben verslagen gaan we op reis,' Lily zette Luna weer op de grond en draaide zich om, ze begon weer terug te lopen, zwaaide nog een keer en verdween uit beeld. Luna besloot eerst de besjes nog te geven en rende daarna snel achter haar trainer aan.

Ik sluit het topic even af voor Lily omdat ze nu al op reis is gegaan, een ander topic zou wel leuk zijn een andere keer, kan ook met mij andere account Silvie (route 10, 1 Bagon) ^-^