' back to work .

Weer ging het maar het ene oor in en de andere uit bij de duivelse pop, want plotseling maakte ze bekend dat Riddle - de roodharige- ook Agent werd en daarmee de twee waren gekozen. Wacht, wat?! WAT?! Uit volle frustratie balde hij zijn vuisten en hield zijn kijkers strak op de pop gericht. S-Serieus, dit was géén grap? Gezien ze daarna een typische 'ik wens jullie succes' verhaaltje uitkraamde waar het woord 'samenwerking' in voor kwam. "Wat een ironie," mompelde hij, proberend al zijn woede en opgebouwde frustratie in te houden. Weet je wat, het boeide hem niet meer en die blik die deze Riddle op hem wierp boeide hem geeneens. Daar had hij niets aan. Wat betekende een Agent als rang nou eigenlijk? Tsk, daar ging hij weer... Het werd te heet onder zijn voeten en een tel lang vervloekte hij werkelijk waar alles wat hem overkomen was, inclusief de dame tegenover hem. Met zijn in vuur staande ogen mocht hij aan horen hoe de twee nieuwe' Agenten een Key Stone kregen, waardoor hij kort aan Layla's woorden dacht. Die kon je bij de baas halen, maar hun kregen die voorwerpen gratis? Strakker balde hij zijn vuisten, waardoor zijn knokkels zelfs wit werden en onbewust hield hij uit pure haat zijn kaken strak op elkaar. Dit was één van de weinige keren dat hij dan alle negatieve emoties in hield, maar dat leek hem dan ook verstandig bij zijn baas. Bij ieder ander was hij uitgebarsten, en al helemaal bij zijn vader. Huh? De pop wilde dat hij bleef. Waarom dan, wat had hij dan nog te bieden, was hij niet klaar hier? De pop had haar Agenten, hun een Key Stone geschonken en hij stond een beetje voor aap. Zijn lunch had hij voor niets koud zitten worden, maar zo te zien dus niet. Oké, waarom zat ze nú van alle moment op haar Holo Caster? Op de achtergrond weerklonk het geluid van sluitende deuren en minutenlang zweeg hij zonder een kik te geven, enkel met strak gebalde vuisten langs zijn lichaam, wachtend wat er nu zou gebeuren. De deur ging op een gegeven moment open en kort keek hij opzij om een glimp van het persoon op te vangen en van verbazing viel zijn mond open. "Opa?" kraamde hij zacht verward uit, maar keek toen met een opgetrokken wenkbrauw richting de pop. De opa mocht hem amper en had hem laatst 'bedreigd', maar had het nu te maken met zijn rang dat hij hier was of..?

Spoedig liep de duivelse pop op hem af, enkel om vlak voor zijn gezicht te bungelen en hem recht aan te kijken. Had ze nét knoflook gegeten? Het kostte een boel wilskracht om ten eerste, haar niet te slaan toen ze een poeslief lachje op haar gezicht liet verschijnen en ten tweede, niet ter plekke te braken van de stank. Eerlijk gezegd, had hij wel doodsbedreigingen verwacht en om dat zelfs van zijn baas aan te horen was iets wat hem amper deerde. Door wat hij deed en hoe hij in elkaar zat wilde een boel mensen zijn hoofd aan een stok hebben of hem voor de ironie laten verdrinken. Wat hem degelijk veraste was dat ze vervolgens naar opa keek en duidelijk hetzelfde over hém nadacht. Ook geen lievelingetje? Dat was geen verassing op zichzelf; een te chagrijnige oude kerel die zich serieus gedroeg in situaties dat zulk gedrag niet nodig was. Na die woorden besloot ze plaats te nemen op haar bureau en lichtte toe dat niets haar ontging, daarmee was de hint duidelijk dat zij hún relatie al goed kende. Dat was knap, maar misschien had een andere Grunt dat door verteld, maar… Wat was nou wat ze wilde zeggen? Hen twee hadden schijnbaar in stilte zich verontschuldigd, maar de opdracht die ze erna kregen was… Een nachtmerrie. Direct keek hij met een vies gezicht naar voren. H-Hij kon dus past promoveren als hij twee opdrachten overleefde met… opa?! Hetzelfde gold voor de ander, maar erger nog was dat hij naar de opa moest luisteren. Geen grote mond opzetten? Oké, dit werd pittig. Hij had genoeg kritiek of opmerkingen gereed staan, zelfs op dit zekere moment. Houd je in, Ciro. Gelukkig wist de pop hem te verbazen door de opa haar meest gewaardeerde lid te noemen. Die norse opa? Hoeveel had hij haar gegeven, één miljard om haar ‘tevreden’ te stellen of wat extra gevalletjes waar hij niet over wilde weten? Maar goed, nadat opa zijn zegje gedaan had keek hij van hem naar de pop. “Ik beloof naar Floyd’s bevelen te luisteren en geen grote mond op te zetten om de assignments tot een goed einde te brengen,” Pfoe. Dit was de allereerste keer dat hij de opa bij zijn naam noemde. Het voelde zo… vies. Erger nog was het besef dat ze van elkaar afhankelijk waren voor hun promotie, terwijl de twee meiden van eerder deze gratis in handen kregen. Tsk. Allison Lenier, eerder een… Troela Tutu.

Ciro negeerde de opmerking van de duivelse pop, maar keek direct opa’s kant op toen ze benadrukte dat ze verrast zou zijn als dit niet tot een mislukking zou leiden. En dát was de lieveling van de baas? Die had dan een ‘geweldige’ reputatie zo te horen. Opa liet direct weten dat hij haar niet zou teleurstellen, waarna hij een binnenpretje had. Hun promotie was van elkaar afhankelijk, en als het hém niet lukte had hij een slechte indruk op de dame achter gelaten. En bleef hij een Grunt. Geweldig, natuurlijk. Verrast keek hij op toen de duivelse pop de Key Stone naar opa gooide en daarbij de boodschap gaf dat hij hiermee moest leren omgaan. Wacht.. er stond dus wel een Key Stone voor hem gereed? Wat? Hoewel… gezien de omstandigheden, eigenlijk niet. Het stond gelijk aan het hebben van geen enkele Key Stone, want hoe groot as de kans dat die kerel het aan hem zou overhandigen? Verre van geamuseerd keek hij van de opa weg, wat makkelijk was, gezien die al spoedig de ruimte verliet. Wat een dag was het weer... Ciro liep vlak achter de oude kerel aan om eveneens de kamer te verlaten. Eerst geen kippenpoten en dan werden twee andere meiden gepromoveerd in plaats van hem. Nog erger was dat hij pas promotie kon maken na twee assignments met… opa, het persoon waar hij natuurlijk ‘beste vrienden’ mee was. Zeker.