There's no way back now

Hana opende langzaam haar ogen en knipperde een paar keer tegen het licht dat in haar ogen scheen. Ze draaide zich nog een keer om en sloot haar ogen weer, maar slapen deed ze niet meer. Ze was een paar dagen geleden aangekomen in Santalune City en had haar pokemon klaar proberen te maken voor de gym, want ze had besloten dat vandaag de dag was dat ze de gymleider zou proberen uit te dagen, ook al wist ze natuurlijk niet hoe het zou aflopen, maar proberen kon ze altijd. Ze had alleen nog geen strategie bedacht, maar dat zou wel komen als ze eenmaal zag wat voor een pokemon de gymleider zou gebruiken. Ze gaapte even en opende toen haar ogen opnieuw. Het was misschien beter als ze toch maar op ging staan en wat zou eten. Dan zouden ze dan nog wat kunnen rondlopen voor ze naar de gym zouden gaan.
Ze kwam overeind en keek even naar de plek waar haar twee pokemon dicht tegen elkaar aan lagen te slapen. Het gaf haar toch een gerust gevoel dat het erop leek dat ze in ieder geval goed uitgerust zouden zijn. Alleen nu was het wel de vraag of ze de pokemon wakker moest gaan maken of dat ze de pokemon nog even moest laten slapen. Het was tenslotte nog best vroeg, dus waarschijnlijk was het beter om ze nog even te laten liggen. Ze klom uit het bed en begon met omkleden, want dat moest natuurlijk ook nog. Toen ze eindelijk aan haar haar toe was merkte ze dat Ruby haar ogen al geopend had en niet veel later opende ook Mizu haar ogen. ”Jullie zijn dus eindelijk wakker?” Vroeg ze met een glimlach op haar gezicht en al snel kreeg ze een bevestigend antwoord van beide pokemon. ”Laten we gaan ontbijten.” Stelde ze voor en na ze een antwoord had gekregen stapte ze de kamer uit en liep ze samen met haar twee pokemon de trap af naar de plek waar ze konden ontbijten. Ze ging aan een tafeltje zitten en ze bestelde wat om te eten.
Zodra ze haar ontbijt op was keek ze naar haar twee pokemon. Het was duidelijk dat ze beide hun eten al op hadden, dus pakte ze de twee pokeballen. Ze had er namelijk voor gekozen om Ruby ook in haar pokebal te doen voor het gymgevecht. ”Ga maar in jullie pokeballen.” Zei ze rustig en beide pokemon verdwenen met een rode straal in hun eigen pokebal. Even haalde ze diep adem en blies het ook weer uit. Nu moest ze nog naar de gym toe gaan en de gymleider uitdagen. Ze had ergens wel een voordeel met Ruby tegen de bug-pokemon die de gymleider zou hebben, maar er waren natuurlijk wel verschillende mogelijkheden in combinatie met het bug-type, dus dat was voor haar niet echt bekend.
Hana pakte haar tas en liep door de deur naar buiten. Eenmaal buiten keek ze even om haar heen. Santalune City zag er echt anders uit dan Aquacorde town en het was ook al wel wat drukker, maar dat viel haar nog niet echt lastig. Ze was ook nog niet echt iemand tegengekomen, maar dat zou vast nog wel gebeuren. Ze begon rustig in de richting van de gym te lopen. Tenminste die had ze in de laatste paar dagen ook gevonden, want dat was ook wel handig. Ze wilde namelijk niet verdwalen voor ze de gym überhaupt gevonden zou hebben. Ook al moest ze daar in Santalune City wel aardig haar best voor doen.
Ze stond even stil zodra ze de gym gevonden had. Hierbinnen zou ze namelijk de gymleader uitdagen en ze was best nerveus als ze eerlijk was. Ze hoopte namelijk maar dat alles goed zou gaan en dat ze de badge zou krijgen, maar er was natuurlijk ook nog een kans dat het mis zou gaan en dat ze het dan later nog een keer moest proberen, maar toch haalde ze het liever in één keer en ze zou ook in een voordeel zijn met Ruby, dus het kon bijna niet misgaan toch? Ze haalde even een keer diep adem en blies het weer uit voor ze door de deur naar binnen stapte.
Eenmaal binnen voelde ze de zenuwen toch wel weer opkomen, maar ze slikte even een keer en stapte verder. ”Welkom trainer.” Hoorde ze ineens een vrouwelijke stem klinken. Dat was al één opluchting, het was tenminste een vrouw. ”Mijn naam is Viola en ik ben de gymleader van deze gym.” De stem kalmeerde haar toch iets. ”Waarvoor ben je gekomen?” Oke, nu moest ze het zeggen. Ze kon er nu echt niet meer onderuit. ”M-Mijn naam is Hana en ik ben hier gekomen om je uit te dagen.” Ze probeerde het overtuigend te zeggen, maar echt overtuigend was het er niet uitgekomen. ”Laten we dan beginnen.” Ze was duidelijk de enige die zich druk had gemaakt over het feit dat ze het niet overtuigend had gezegd, dus misschien was het ook beter om er gewoon niet meer over na te denken.
”Er zijn een paar regels. Ik zal twee pokemon gebruiken en mag ze tijdens het gevecht niet wisselen. Daarentegen zal jij vrij mogen wisselen tussen je twee pokemon en kun je dus mijn twee pokemon verslaan, dan is de bug-badge voor jou.” De regels waren voor haar nu wel duidelijk, maar daardoor was de spanning die ze voelde wel groter geworden. Er was ondertussen ook een scheidsrechter bijgekomen. Hij zou waarschijnlijk bepalen wanneer een pokemon niet meer verder zou kunnen vechten en dat maakte het wel wat makkelijker. Voor de badge moest ze dus de twee pokemon van de gymleader zien te verslaan. Ze pakte als eerste de pokebal van Mizu. Ze zou Ruby namelijk bewaren voor als het wat lastiger zou worden, want Ruby was tenslotte in het voordeel en Mizu was nou ook weer niet echt in een nadeel, maar ook niet in een voordeel, dus leek het haar goed om met haar te starten.
”Begin!” Klonk de stem van de scheidsrechter en Hana gooide de pokebal met Mizu erin omhoog. ”Kom tevoorschijn, Mizu.” De Poliwag verscheen vanuit haar pokebal en stond klaar voor haar tegenstander. De gymleader gooide ook een pokebal, waaruit een Surskit verscheen. Snel pakte Hana haar pokedex en hield hem op de Surskit gericht. ”Surskit, the usually live on ponds, but after an evening shower, they may appear on puddles in towns.” Surskit was een bug en water type, dus misschien was het toch niet zo handig geweest om Poliwag hier tegen in te zetten, maar ze had altijd nog hypnose achter de hand en als Poliwag dat gedaan had zou ze Ruby in kunnen zetten. Dat was zo ongeveer de strategie die ze had bedacht, ook al was het niet echt wat van een strategie, maar het was in ieder geval iets. Surskit was tenslotte ook een snelle pokemon en dat zou nog irritant kunnen uitpakken. ”Oke Mizu, laten we beginnen. Gebruik Water gun!” Ze wist dat het effect niet veel zou zijn als het de Surskit überhaupt zou raken, maar zo kon ze in ieder geval beginnen. De Water gun ging recht op de Surskit af, maar vlak voordat het geraakt werd ontweek het de straal en kwam het met een Quick attack op Poliwag af zetten. ”Mizu probeer dat te ontwijken en doe dan nog een keer Water gun.” De Poliwag kon het niet meer ontwijken en kreeg de aanval volop tegen haar aan, maar al snel stond ze weer op en vuurde ze de Water gun af. Deze keer wist ze wel de Surskit te raken. ”Gebruik nu Hypnosis.” Ze hoopte maar dat het zou lukken om de pokemon in slaap te brengen, want dat zou haar veel voordeel geven. Mizu gebruikte de Hypnosis en gelukkig raakte het de Surskit, waardoor deze in slaap viel. Nu was het natuurlijk alleen de vraag hoelang deze in slaap zou blijven, dus snel aanvallen was nodig. Mizu doe nog een keer Water gun en doe het een paar keer achter elkaar aan!” Misschien was het toch beter om te wisselen naar Ruby, want het zou op deze manier nog niet makkelijk worden om de Surskit te verslaan. Een aantal van de Water guns raakten de Surskit welke nog steeds niet wakker was geworden, maar toch besloot ze dat het maar beter was om te gaan wisselen. ”Mizu, keer terug.” Zei ze en pakte de pokebal van Ruby. ”Kom er maar uit Ruby!” De Fletchling kwam tevoorschijn en bleef iets boven het veld vliegen. ”Gebruik eerst Quick attack en daarna Peck.” Ze wilde de Surskit er namelijk zo snel mogelijk aanmaken, zodat ze naar de volgende pokemon konden gaan. De Quick attack raakte de Surskit en ook de Peck, waardoor het nu wel duidelijk was dat de Surskit niet meer verder zou kunnen gaan. ”Surskit is niet meer in staat om verder te vechten, de winnaar is Fletchling!” Oke, deze ronde had ze gewonnen. Nu was het nog afwachten wat de volgende pokemon zou worden.
Gespannen keek ze toe, want als het een pokemon zou zijn waar ze niet mee om kon gaan met Ruby, dan zou het waarschijnlijk een groot probleem worden. De gymleider haalde een pokebal tevoorschijn en uit de pokebal verscheen een Vivillon. Hana pakte haar pokedex en hield hem voor de Vivillon. ”Vivillon, Vivillon with many different patterns are found all over the world. These patterns are affected by the climate of their habitat.” Het was dus een Bug en Flying type. Het viel dus gelukkig nog wel mee, maar ze wist natuurlijk niet hoe sterk de Vivillon zou zijn. Ze haalde nog even een keer diep adem en keek toen naar de Vivillon. Het was inderdaad beter als ze Ruby zou laten staan, want dan zouden ze in de lucht kunnen vechten en dat zou toch beter zijn dan als het op de grond zou zijn. Ze moest alleen niet te lang wachten, want dan zou Viola waarschijnlijk als eerste aanvallen en dat wilde ze niet hebben. ”Ruby, doe Quick attack.” De vogel vloog snel op de Vivillon af, maar op het laatste moment ontweek de vlinder het. ”Probeer het nog een keer!” Ze wilde proberen die vlinder te raken en snelheid leek haar wel iets slims om te doen, maar natuurlijk was het wel de vraag of het zou werken. Alleen voor Ruby de Vivillon deze keer kon raken deed de Vivillon gust, waardoor er een windvlaag op Ruby afkwam en haar ook raakte en ze naar beneden stortte. ”Ruby, alles goed?” Vroeg ze bezorgd, maar de vogel stond al snel weer op en vloog weer de lucht in. ”Oke, die nu Tackle.” Het had dan wel minder snelheid, maar het zou toch wel helpen. De vogel ging op de vlinder af en deze keer raakte het gelukkig wel. ”Doe nu Peck.” De Vivillon werd weer geraakt, maar was duidelijk nog steeds niet van plan om op te geven. Plots gebruikte de Vivillon Stun spore en Hana wilde wel tegen Ruby zeggen dat ze het moest ontwijken, maar het was al te laat. De vogel viel weer naar de grond, maar stond toch weer op. Ze wist dat Stun spore een irritante aanval was, vooral omdat het ervoor zou zorgen dat Ruby niet zou kunnen bewegen. ”Geef nog niet op!” Zei ze, maar er kwam alweer een windvlaag aan welke de vogel omver blies. Alleen Ruby stond alweer op en voor er iets kon gebeuren, begon ze ineens licht te geven. Hana had eerlijk gezegd even geen idee wat er aan de hand was tot Ruby’s vorm begon te veranderen. Ze was aan het evolueren! Het duurde niet al te lang voor het licht verdween en toen was er de evolutie te zien. Snel pakte ze haar pokedex en hield hem voor de pokemon. ”Fletchinder, from its beak, it expels embers that set the tall grass on fire. Then it pounces on the bewildered prey that pop out of the grass.” Ruby was dus veranderd in een Fire en Flying type. Dat zou dus betekenen dat ze misschien een vuuraanval kende. Snel keek ze door haar pokedex en merkte dat Ruby nu misschien Ember zou moeten kunnen. ”Oke Ruby, laten we nu Ember proberen!” De vogel was nu ook weer vrij van de Stun spore, waardoor ze weer kon vliegen. De vlammetjes van de Ember kwamen uit haar bek en vlogen in de richting van de Vivillon. De Vivillon probeerde ze nog te ontwijken, maar toch werd ze een aantal keer geraakt door de Ember, waarnaar ze naar de grond viel. ”Snel Ruby, doe Quick attack!” Ze moest de Vivillon geen kans geven om op te staan, dus moest ze snel wezen. De vogel vloog af op de vlinder en raakte haar deze keer weer. ”Doe nu nog een keer Ember!” Nogmaals kwamen er vlammetjes uit haar bek en gingen ze weer naar de Vivillon toe. Ruby landde een klein stukje bij de vlinder vandaan en wachtte af of de Vivillon nog overeind zou komen. Als ze nu omhoog kwam moesten ze nog door, maar als het niet zo was hadden ze gewonnen. Ruby zag er ook al niet al te best meer uit, dus ze hoopte maar dat het een goede afloop zou hebben.