Kasper Davis

PHYSIQUE

Kasper is qua uiterlijk eigenlijk niks bijzonders. De jongen is klein van stuk en heeft een slank, lenig lijf. Hoewel hij al redelijk klein is, staat de jongen alsnog vaak met gebogen schouders. Hij heeft een zeer gesloten houding, hoewel hij dit zelf helemaal niet doorheeft.

Kasper heeft heldergoude, attentive ogen met dunne wimpers en donkere, dunne wenkbrauwen. Hij heeft een enigszins kleine neus en kleine oren. Zijn lippen zijn een beetje vormeloos en verbergen een rij nette, witte tanden. De jongen heeft slapjes haar dat stijlloos tot ongeveer zijn kin rijkt. Hij heeft enige tijd zijn oorspronkelijk zwarte haar geblondeerd, maar omdat hij het vervolgens nooit bijgehouden heeft, is er nu een flink stuk donkere uitgroei zichtbaar. Het is wellicht het meest opvallende aan de jongen. Hoewel uitgroei door veel mensen als niet netjes beschouwd wordt, heeft de jongen er eigenlijk geen last van. Hij geeft ook eigenlijk niet zo veel om zijn uiterlijk, wat de oorzaak daarvoor kan zijn.

Qua kleding gaat de jongen vooral gekleurd in donkere of vale kleuren. Simpele t-shirts, een broek en gympen. Hij draagt niet graag accessoires en is ook geen grote fan van laagjes kleding, maar als het moet, draagt hij het natuurlijk wel. De jongen kan de meeste kleding, verrassend genoeg, wel hebben en veel staat hem leuk, maar hij kleed zich echt op comfort en niet perse op mooiheid.

KASPER DAVIS

MALE

15 Y/O

3RD OF AUGUST

ACE/ARO

BREEDER

HOENN

PKMN PARTY

STUNKY (♀)

PONYTA (♂)

EMPTY

BIOGRAPHY

Kasper groeide op omringd door Pokémon. Een droom van vele, maar voor Kasper was het niet zo speciaal. Hij was het gewend en uiteindelijk waren het maar Pokémon, toch? Kasper's moeder was Breeder en had haar eigen fokkerij: Een boerderijtje met veel land en een aangrenzend bos. Van jongs af aan hielp Kasper dan ook met het verzorgen van Pokémon, waardoor hij al snel veel wist over het Breederschap en over Pokémon zelf. Hoewel de jongen het nooit echt erg vond om zijn moeder te helpen, vond hij het ook niet superfantastisch leuk, of iets. Het was gewoon.

Als het aan Kasper lag, zou hij zijn moeder opvolgen en ook Breeder worden, want het was een prima baan en hij wist er veel van. Zijn moeder had echter andere ideeën. Zij wilde graag dat haar zoon iets deed waar hij écht blij van werd, ook al voelde de jongen zulke vreugde niet erg vaak. Toen ze op een gegeven moment iets las over een vooropleiding geneeskunde, moest ze dan ook gelijk aan haar zoon denken. Eerst snapte de jongen niet waarom ze zo graag wilde dat hij het probeerde, maar naarmate ze er vaker over sprak, begon Kasper  er de voordelen wel van in te zien. Het was met mensen, wat voor Kasper weer eens iets anders was en je kon er goed geld mee verdienen.

Vandaar (en ook een beetje heel erg om zijn moeder een plezier te doen) meldde de jongen zich aan voor de vooropleiding en braken er twee maanden van non-stop leren voor de decentrale selectie aan. Enkel leren deed de jongen echter niet: In die maanden liep zijn moeder een strenge verkoudheid op waardoor ze amper nog voor de Pokémon kon zorgen. Ze huilde tranen met tuiten iedere keer dat ze Kasper over het veld zag lopen om de stallen schoon te vegen, de Pokémon eten te geven en met de kleintjes te spelen. En ondertussen moest hij ook nog voor zijn moeder zorgen.

Het was hem toch nog gelukt alle stof redelijk goed te leren, maar helaas. Niet goed genoeg om door de decentrale selectie heen te komen. Hoewel Kasper het op zich wel jammer vond, wist hij er vrij snel overheen te komen. Zijn moeder had het er echter zwaarder mee. Ze voelde zich schuldig, omdat ze stiekem wel gezien had dat Kasper zich best in het onderwerp geïnteresseerd was. Hij kon natuurlijk altijd nog na de middelbare geneeskunde doen, maar niet op deze school.

Uiteindelijk, omdat Kasper haar blikken en treurige buien niet meer aan kon, besloot hij in een opwelling maar op een Pokémon reis te gaan. Steeds meer van zijn klasgenootjes waren de afgelopen jaren verdwenen om zelf de wereld in te gaan, dus leek het Kasper het meest logische om te doen. Hij gebruikte zijn moeders geliefde Wingull, die ze op vakantie in Hoenn kwijt geraakt had, als reden om te vertrekken. Hij zou het beest zoeken, ondertussen van de wereld genieten en dan weer terugkomen. Of zo. Zijn moeder, hoewel onzeker en een beetje bang, stemde toch maar toe. Ze wilde echter wel dat hij de Stunky, die hem mocht maar haar helemáál niet, meenam en een van de Ponyta's, omdat het beestje altijd al de wereld had willen zien. Hoewel Kasper eigenlijk liever zonder Pokémon vertrokken was, stemde hij toch maar toe, want als hij op Pokémon reis ging, moest hij wel een Pokémon hebben. En zo begon de jongen, met twee Pokémon op zak en een soort van doel voor ogen, aan zijn reis.