Hot water and hot chicks {Open}

Al vanaf het moment dat Fíona in Hoenn was gearriveerd, keek ze uit naar een bezoek aan de Hot Springs in Lavaridge Town. Ze had er al veel goeds over gehoord en ze was er dan ook van overtuigd dat het snel haar favoriete plek in de regio zou worden, ook al was het dan nog best een eindje reizen vanaf Slateport City.

Met in haar armen haar Hoppip Guinevere en om haar schouder een tas waarin haar handdoek zat, liep Fíona naar de receptie van de hete baden. Ze vond het maar belachelijk te horen dat de mannen en vrouwen een gescheiden bad hadden. Zo kon ze toch geen leuke jongen aan de haak slaan? Ze vermoedde dat het vanzelf wel een keer zo ver zou komen dat ze per ongeluk expres achter een knappe jongen aan zou lopen naar het jongensbad, maar voor vandaag zou ze braaf het damesbad opzoeken.

Nadat ze zich van haar dagelijkse kleding had ontdaan en zich in een handdoek had gewikkeld, liep ze naar het bad toe – dat duurde overigens wat langer dan gepland, want ze kon maar niet beslissen of ze haar haren vast zou dragen of los, uiteindelijk liet ze haar haren deels los over haar schouders golven, alleen een klipje hield de bovenste laag van haar haren achteraan vast.
Er waren al wat andere vrouwen aanwezig in het bad. Fíona liet haar handdoek op de grond vallen, waarmee ze haar welgevormde lichaam onthulde. Ze keek ietwat uitdagend naar de rest van de aanwezigen, met één hand losjes in haar zij en het anderen nonchalant langs haar lichaam hangend. Uiteindelijk was het voor haar immers belangrijk dat andere vrouwen jaloers waren op haar uiterlijk.

Guinevere de Hoppip sprong meteen in het water, wat slechts een lichte plons veroorzaakte (een Hoppip was nou eenmaal niet zwaar genoeg voor een echt goed bommetje). Fíona lachte en liet zich toen ook heel langzaam in het water zakken. Hm… wat was het water heerlijk warm. Ze richtte haar paarse ogen op het meisje met de enorme bos rossig haar, dat haar Totodile aaide. ‘Hoi,’ zei ze vriendelijk. ‘Wat een leuke Pokémon heb je.’

Geen flauw idee waarom ze dit wou doen. Hm... Waarschijnlijk gewoon omdat ze even aan iets anders zou moeten denken dan alleen maar die stomme ruzies. Het was Saiko's idee geweest, gewoon, zodat ze even haar gedachten kon verzetten. Dus nu zat ze daar. Ze was het verband van haar enkel aan het doen, ze kon immers moeilijk in het water met verband. Daarna zou ze ook haar arm van het linnen ontdoen. Het zou een stuk beter zijn zonder. Ze had natuurlijk wel een mooie rechterarm nu, getekend met brandwonen, littekens en een blauwpaarse huid. Gewoon, heel mooi. Kort snoof ze lichtjes. Ze zou misschien toch beter dat aanhouden... Ja... Nadat ze even het verband had afgedaan, begon ze even met de rest van haar kleren. Ze sloeg een handdoek rond haar lijf en begon terug het verband rond haar arm te doen. Niet iedereen moest dit weten... Daarna nam ze haar zak en propte ze het in een kluisje. Goed dan... Tijd om wat te gaan ontspannen. Ze zuchtte even en wandelde rustig naar buiten. Haar korte haren moest ze niet in een staart of dergelijke doen, daar was het nu veel te kort voor. Echter, toen haar blik een bekend persoon ontmoette, bleef ze even staan en staarde ze even verbaasd, maar licht boos, naar haar. Serieus?!

Het meisje (of de jonge vrouw, ze was waarschijnlijk rond dezelfde leeftijd als Fíona) bedankte haar voor het compliment en reageerde – niet geheel onvoorspelbaar – dat Guinevere ook een leuke Hoppip was. Fíona glimlachte, bedankte het meisje en realiseerde zich toen dat er nog een persoon was gearriveerd. Ze draaide haar hoofd en zag dat het om een meisje met kort haar ging, die verrassend genoeg niet al te vrolijk keek. Wat had ze hier te zoeken als ze hier niet ter ontspanning of voor haar plezier was?

Ze opende haar mond om de persoon te begroeten, toen er een hoop kabaal klonk in de vorm van een schreeuw en een plons. Enigszins geschrokken draaide ze zich om naar de richting van het geluid en zag dat er een jongen zat. Hij leek niet heel erg op zijn gemak en verdween grotendeels onder water. Fíona kon meteen zien dat het niet haar type jongen was, maar vooruit, het was wel schattig.

De Totodile en zijn trainster leken daar echter heel anders over te denken en namen meteen een aanvalshouding aan. Fíona grijnsde. Nou nou, een Totodile, dáár zou dat jochie bang van worden.
‘Een goede middag,’ zei Fíona tegen de ongenode gast. ‘Ik weet niet hoe de anderen er over denken, maar wat mij betreft hoe je je niet zo te verschuilen in het water hoor. Ik vind het wel… gezellig.’

Opeens boem. Kort keek ze op... Gecshreeuw. Kort trok haar gezicht even weg, maar toch moest ze lichtjes lachen en legde ze kort een hand op haar lippen. Zeker toen hij over de muur flikkerde en lekker in het water kwam. Zij had haar handdoek nog aan. Kort keek ze naar Riddle, die haar Pokémon aan het werk zette... Ofzo. "Kiro..." was het woord dat ze simpel zei. ‘Een goede middag,’ zei de nog onbekende. Kort knipperde ze. Hm... ‘Ik weet niet hoe de anderen er over denken, maar wat mij betreft hoe je je niet zo te verschuilen in het water hoor. Ik vind het wel… gezellig.’ Ze grinnikte even zachtjes en trok een wenkbrauw op. Zo zo. Ja, ze konden het dus ook zo gaan spelen. Ze wist dat Riddle natuurlijk de braafheid zelve was op dit vlak. En zij was lekker minderjarig, maar er waren al genoeg gasten in haar leven geweest. Ze deed dan ook de handdoek uit en besloot lekker ook het water in te gaan. Kort bleef ze hem aankijken. Maar ze deed haar mond nog niet open. Nee, ze sloot even haar ogen en grijnsde even. Wanneer zou Riddle er ook bijkomen, hm?

Fíona lachte toen de jongen reageerde op haar woorden door verder het water in te zakken. Zou hij hier soms zijn beland door een dare-opdracht? Zoals hij zich nu gedroeg zag hij er in ieder geval niet uit alsof hij genoeg moed had om vrijwillig over de schutting te springen. Ze wierp een korte blik op de scheiding tussen het bad voor de mannen en het bad voor de vrouwen – half om half verwachtte ze daar nog iemand van het andere geslacht te zien, die over de schutting tuurde om te kijken hoe het zijn vriend verging. Ze zag echter niemand.

Het blonde meisje was inmiddels ook het water in gegaan, maar het andere meisje – die met het lange rode haar – leek niet te durven. Fíona twijfelde of ze het meisje moest aanmoedigen toch het water in te komen, of dat het juist wel grappig was dat ze niet durfde.

‘Sorry dat ik zomaar binnenviel,’ zei de jongen toen. Fíona zag dat er een rood straaltje uit zijn neus liep. Kwam dat van de val of….?
‘Geeft niet,’ zei Fíona met een lach. Ze keek niet naar de twee andere meiden, want ze had zo’n vaag vermoeden dat in ieder geval één van de twee het niet met haar woorden eens was. Toen zei ze op een toon alsof het haar daadwerkelijk bezorgd maakte: ‘Maar je bloedt! Heb je misschien een zakdoekje of zoiets nodig?’
Niet dat ze wist waar ze die vandaan moest halen, maar hé, het ging om het aanbod.

De grijns op haar lippen was groot terwijl ze hem bleef aankijken. Zo zo, hij was wel erg geïnteresseerd. Naja, als ze het niet meer leuk vond kon ze nog altijd haar leuke Kido bovenhalen en hem wegjagen. "Sorry dat ik zomaar binnenviel," zei hij, hij had een nosebleed, hoe charmant. ‘Geeft niet,’ zei de onbekende persoon. Kort draaide Tawn zich naar Riddle waarna ze even knipperde met haar ogen. Vervolgens greep ze haar pols vast en trok ze haar snel mee in het water met een klein lachje op haar lippen -ja dit mocht van Chanel-. ‘Maar je bloedt! Heb je misschien een zakdoekje of zoiets nodig?’ Kort grijnsde ze waarna ze even zachtjes moest lachen. Oh Arceus~