I didn't expect this at all~ (Tawnee Aguna & Nathan Malone)

Heel wat gepraat... kort voelde ze tranen prikken. Agh. Waarom probeerde ze zelfs nog? Ze was beter dood gegaan in Kalos. Waarom moest hij godver overal zijn. Waarom kon hij haar nu gewoon niet een keer met rust laten. Ze voelde een traan langs haar wang gaan. Heel snel volgde een tweede, toch bleef ze hem minachtend aankijken. Ze liet haar ene hand naar kap gaan en trok ze af. Argh. Ze had er echt genoeg van. Kort kneep ze beide ogen toe, waarna ze even kort de hand op haar oog liet verkrampen in een halve vuist. Het deed pijn. Uiteindelijk kon ze zichzelf niet langer in bedwang houden en zette ze een stap naar voren waarna ze even met haar vuile, bloederige hand aan zijn kraag trok zodat hij haar recht aankeek. Ze tilde de andere hand op en probeerde een rake klap te verkopen tegen zijn kaak. Daarna loste ze meteen en keek ze hem even geshockt aan.

Bij wat er van de roodharige klonk, moest de jongen even grinniken. Hehe, oeps. Wel snel daarna klonk er een uitleg, of hoe het ook genoemd mog worden, met wat er was gebeurd. Al werd het laatste niet volledig gezegd, snapte hij wel wat er aan de hand was. Oh. Zijn blik ging naar het andere persoon, welke ineens zijn capuchon had afgedaan. Alhoewel. Zijn..? Verwarring, was hij... zij..? Wat. Zijn kraag werd gepakt, waardoor hij min of meer gedwongen was om het persoon aan te kijken. Pets. Een klap werd tegen zijn kaak verkocht. De jongen kon nu erg drastisch gaan handelen en misschien wel gaan overreageren. Maar nee, dat ging hij nu niet doen. Er kwam zelf niet eens een enkele reactie, op dat zijn ogen even knipperden als reflex. "Ja?" alsof er niet was.

Er kwam geen reactie van zijn kant. Echter bleef ze hem lang aankijken en zette ze na enige tijd twijfelend een stap terug, zeker na zijn korte vraag van net. Haar adem stokte even waarna ze zich net wilde omdraaien en weglopen. Echter hield het geschreeuw van de roodharige haar tegen. Waarom praatte ze niet? Simpel, omdat ze niet kon. Kort bleef ze naar haar staren met een kille blik. Daarna opende ze haar mond even, ze probeerde het, maar opnieuw geen geluid. Ze balde haar handen tot vuisten en wreef even met een hand in haar gezicht. Daarna snikte ze even zachtjes. Ah wat voor nut had het ook? Trillend pakte ze het boekje uit haar achterzak en knipte ze pen aan. 'Als ik het kon zou ik het zeker doen, godver,' ze scheurde het papiertje eruit en gooide het als het ware naar hen. Daarna draaide ze zich om en begon ze weg te stappen. Huilend, bloedend, maar vooral gebroken.

Ze.. Hem.. Wat dan ook. Dit persoon kwam de jongen bekend voor, vreselijk bekend en dat moest hij maar eens gaan bekennen ook. Wat is Arceusnaam? Waarom. Hij keek de roodharige vanuit zijn ooghoeken aan toen deze zowaar schreeuwde, vroeg, waarom er niets werd gesproken door de blondharige. Ergens wou de jongen dat wel ook weten, een normale reactie was iets zeggen als je werd geslagen in het gezicht, maar hier blijkbaar niet. Zijn ogen werden wat groter toen er door de blondharige ineens wat werd opgekrabbeld op een papier. Hij kon maar een iemand die dat deed en zoveel hierop leek. Nog leek zijn brein het niet geheel te willen accepteren, waarom juist zij van alle mensen. Hetgeen dat was opgekrabbeld op het papier werd naar hen toegesmeten, waarna Nathan meteen het ding uit de lucht probeerde te vissen. De woorden die erop stonden konden het ergens enkel gaan bevestigen. Toen hij opkeek was de ander vlijkbaar weg. Hij wou wat zeggen, maar het brok in zijn keel hield het tegen.